menu

Sun Kil Moon - Benji (2014)

mijn stem
3,83 (300)
300 stemmen

Verenigde Staten
Folk / Rock
Label: Caldo Verde

  1. Carissa (6:55)
  2. I Can't Live Without My Mother's Love (3:20)
  3. Truck Driver (3:55)
  4. Dogs (5:36)
  5. Pray for Newtown (4:08)
  6. Jim Wise (3:34)
  7. I Love My Dad (6:16)
  8. I Watched the Film the Song Remains the Same (10:31)
  9. Richard Ramirez Died Today of Natural Causes (5:34)
  10. Micheline (3:20)
  11. Ben's My Friend (3:20)
  12. Micheline [Live in Aveiro] * (7:17)
  13. Richard Ramirez [Live in Goteborg] * (4:55)
  14. I Love You Dad [Live in Copenhagen] * (6:04)
  15. I Can't Live Without My Mother's Love [Live in London] * (4:19)
  16. Truck Driver [Live in Leamington Spa] * (4:10)
toon 5 bonustracks
totale tijdsduur: 56:29 (1:23:14)
zoeken in:
avatar van woutorrmusic
4,0
hoi123 schreef:
Oef, zo'n tekst van I Love My Dad kan wel echt niet.


Waarom niet?

avatar van hoi123
2,0
Tja, waar I Can't Live Without My Mother's Love ook vrij straightforward is qua tekst, maar in ieder geval nog charme weet te bieden in sommige ontroerende beschrijvingen, is I Love My Dad een nogal fout samenraapsel van zoetsappige anekdotes en levenslessen in de vorm van "iedereen is lief, hoera!". Wat dat nummer echter echt de strop omdoet is die vervelende "Your kid goes to the private Berkeley school with one black kid"- passage waarin Kozelek nogal schaamteloos zijn prachtige levenskeuzes voor zijn kind verheerlijkt en nog even moet benadrukken dat zijn public schooled kind later zo mooi onafhankelijk wordt, in tegenstelling tot al die kinderen die bij een lawfirm terecht komen, maar "hey, that's okay too." Nogal neerbuigend en onsympathiek gewauwel wat mij betreft, onafhankelijk van of ik het eens ben met zijn keuze of niet (want ik geloof best dat je op zo'n openbare school een breder wereldbeeld krijgt voorgeschoteld).

avatar van Cor
4,0
Cor
Bij eerste beluistering dacht ik nog: "Is dit het nou?" Maar het blijkt toch wel een zeer indringende plaat te zijn, die langzaam onder je huid kruipt. Sobere muzikale omlijsting van soms krakende mompelzang, die me ook doet denken aan Neil Young, maar dan 3 octaven lager. Ik betrap mezelf erop veel songs naderhand nog te neurieren of te zingen. Hele mooie plaat en een dikke 4****

avatar van hoi123
2,0
Ja, ik heb Benji (Mooie albumtitel vind ik dat. Ik weet niet waarom.) nog even een keer doorgeluisterd en ik moet toch echt concluderen dat dit een wereld van verschil is met April, zowel qua muzikale omlijsting als qua teksten als qua kwaliteit. April betekent voor mij 74 minuten aan onderdompeling in hemelse melodieën, prachtige teksten en eindeloze welmoed - Kozelek kan immers gitaarlijntjes repeteren als geen ander. Hier is er daarintegen echt iets aan de hand met de muziek. Geen enkel gitaarlijntje komt ook maar in de buurt van de pracht die Kozelek eerder uit z'n gitaar wist te krijgen, zijn melancholische mompelstem heeft een opdringerige knauw meegekregen en, worst of all, de teksten zijn echt buitengewoon slecht bij tijd en wijle.

Let wel: dit vind ik niet omdat ze direct zijn (want deze directheid pakt sporadisch juist goed uit), dit vind ik omdat ze vaak nogal cliché en zoetsappig zijn, zie bijvoorbeeld de levenslessen van Kozeleks vader in I Love My Dad waar ik het een paar berichten geleden al over had - zet er een andere muzikale omlijsting onder en je kan zo in Spangas. Nog een probleem waar je mee te maken krijgt als je je teksten zo direct mogelijk probeert te maken, is dat je dan soms moeilijker kan verhullen dat je een ongelooflijke lul bent. De neerbuigende manier waarop Kozelek naar zijn oom kijkt druipt er vanaf in Truck Driver (en dan is Kozelek er blijkbaar ook nog één die z'n akoestische gitaartje meeneemt naar begrafenissen om mensen te vermaken) en in Pray for Newtown, sowieso een titel waar alleen de allervervelendste countryzangers zich aan mogen wagen, maakt Kozelek zich meerdere keren schuldig aan schaamteloze zelfbevlekking in de vorm van "Called a few of my friends round here, but no one much really cared, But I did, because I've got a lot of friends there". Voeg daaraan toe de nogal ongemakkelijke rijmpjes die Kozelek in ieder nummer minstens vijf keer tevoorschijn haalt (laat je teksten dan gewoon niet rijmen) en de ronduit genante tekst van Dogs ("Mary Anne was my first fuck / She slide down between my legs and oh my god she could suck" - hoe stom wil je seks beschrijven?) en ik begin me serieus af te vragen of Kozelek een grapje met ons uithaalt.

Aangezien ik hier op het punt in m'n verhaal aankom waar ik de goede punten moet noemen: I Can't Live Without My Mother's Love is, hoewel enigszins pathetisch, een oprecht klinkende ode aan, je raadt het nooit, z'n moeder. Daarnaast biedt het nummer de enige gitaarlijn die de moeite waard is van het album. Jim Wise is de andere uitschieter, waarin Kozelek voor het eerst op Benji wél een indringend beeld weet te schetsen met zijn teksten en waarin hij bovendien een prachtig bitterzoete pianobegeleiding heeft geregeld. De overige 49 minuten van Benji zorgen bij mij jammer genoeg niet voor iets anders dan onverschilligheid en bijna vaker nog, als Mark weer eens een oninteressante zanglijn of nutteloze tekstregel erin gooit, ergernis. Hopen dat hij met z'n komende album beter z'n best doet.

Aangezien ik dit album helemaal anders (lees: positiever) ervaar ben ik het niet eens met jouw recensie. Al vind ik het wel interessant om te lezen wat voor jou de knelpunten zijn. En ik kan me er wel in vinden. Kozelek kiest op dit album voor een aanpak die je vreselijk of geweldig kan vinden. Doordat hij op een dun touw balanceert lijkt het me dat beide partijen perfect gerechtvaardigd zijn in hun ervaring. Ik respecteer jouw mening dus ten volle. Toch wil ik reageren op een specifieke sectie van jouw bericht:

hoi123 schreef:
in Pray for Newtown, sowieso een titel waar alleen de allervervelendste countryzangers zich aan mogen wagen, maakt Kozelek zich meerdere keren schuldig aan schaamteloze zelfbevlekking in de vorm van "Called a few of my friends round here, but no one much really cared, But I did, because I've got a lot of friends there".


Totdat ik jouw opmerking las had ik er zelfs niet bij stilgestaan dat dit als zelfbevlekking kan worden gezien. De eerste keer dat ik het las was ik dan ook verontwaardigd. Nu begrijp ik dat deze interpretatie niet beter of slechter is dan de mijne
Toch zou ik graag delen hoe ik dit stuk tekst begrijp. Volgens mij wil Kozelek niet benadrukken hoe gevoelig hij is - en daarmee aantonen hoe geweldig we hem dienen te vinden. Nee, volgens mij wijst hij de luisteraar op de enigszins bevreemdende vaststelling dat mensen pas geven om iets wanneer ze er enige affiniteit mee hebben. Stel je even in Kozelek's plaats: je hebt vrienden in Noorwegen, kent het land goed, en hoort op de radio wat er net gebeurd is. Je wordt ongerust, de emoties lopen op, je wilt deze emoties delen met mensen... en die lijken niet veel te geven om jouw bekommernissen. Pijnlijk, toch? En niet zozeer voor hem maar voor de mensheid. Niet dat je dit mensen kwalijk kan nemen. Een aangenaam leven zou onmogelijk zijn indien je van iedere negatieve gebeurtenis in de wereld compleet ondersteboven was.

5,0
Ik begrijp dat een hoop van de lyrics op dit album overbodig lijken, maar naar mijn interpretatie zijn deze bedoeld om de setting van het album levendiger te maken en om voor meer karakterisatie te zorgen. Voor mij is dit vanaf de eerste minuut met 'Carissa was 35, you dont just take out your thrash and die' op Carissa tot 'another day behind the microphone this summer' op Ben's My Friend een absoluut aangrijpend album dat me geen moment kwijt raakt. De tragische gebeurtenissen die Mark op dit album met hartverscheurende precisie weet te omschrijven komen bij mij heel hard binnen. De album hoes is voor mij ook perfect uitgekozen: Het staat symbool voor de melancholie uit Kozeleks jeugd, die toch vertroebeld is door alle tragedie die hij heeft meegemaakt.
Voor mij is dit een plaat van alle tijden die ik nog ontelbare keren opnieuw zal bezoeken.
Ik hoop dat dit een ander licht schijnt op dit album en misschien de mening van sommigen zal doen veranderen.
'Some like the fiddle and some like the trombone.'

avatar van Mastroianni
4,5
Een plaat om eens per jaar te draaien en opnieuw onder de indruk te raken van de sfeer, de verhalen en de zeggingskracht.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:59 uur

geplaatst: vandaag om 20:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.