bikkel schreef:
(...)De lijn van jazzy,easy listning pop wordt hier voortgezet (...) al zou het Steely Dan zelf zijn in hun Gaucho periode.
Dit album is net even avontuurlijker en bevat aanstekelijker songmateriaal.(...) het is nogal glad en dat begon me bij nader beluistering in negatieve zin op te vallen.Het is allemaal zo allejezus clean en netjes. Daar door heen luisterend blijft het gewoon een aangenaam catchy geheel.
Ik sluit mij maar weer eens helemaal aan bij Bikkel, al hou ik verder geen negatieve gevoelens aan de cd over en zit ik dus ook een half puntje hoger in mijn beoordeling.
Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is, en Donald Fagen brengt een solo-cd die qua opzet en instrumentatie bijna overeenkomt met de eerste cd van Steely dan, 10 jaar eerder.
Daar zit inderdaad dan weinig vernieuwingsdrang in maar Fagen zal hebben gedacht: de torenhoge complimenten die altijd zijn uitgedeeld aan Steely dan, ach zolang ik maar aan dat niveau blijf voldoen.
En wie dus van Steely dan houdt, ook al zijn hun cd's steeds sterieler geworden, houdt ook van The Nightfly.
Ik heb van Warner brothers ooit de 12 inch versie gekregen van I.G.Y., een demo op 33 toeren. De groeven waren onvoorstelbaar breed. Het was toen voor het eerst dat de koude rillingen mij over m'n rug liepen vanwege de kwaliteit van het geluid. Loep- en loepzuiver.
En daar had Donald Fagen ook een bijzonder oog voor. Nog steeds, jaren later, is daar ook niets op aan te merken.