menu

Red Hot Chili Peppers - Stadium Arcadium (2006)

mijn stem
3,55 (1317)
1317 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Warner Bros.

  1. Dani California (4:42)
  2. Snow ((Hey Oh)) (5:34)
  3. Charlie (4:37)
  4. Stadium Arcadium (5:15)
  5. Hump de Bump (3:33)
  6. She's Only 18 (3:25)
  7. Slow Cheetah (5:19)
  8. Torture Me (3:44)
  9. Strip My Mind (4:19)
  10. Especially in Michigan (4:00)

    met Omar Rodriguez-Lopez

  11. Warlocks (3:25)

    met Billy Preston

  12. C'mon Girl (3:48)
  13. Wet Sand (5:09)
  14. Hey (5:39)
  15. Desecration Smile (5:01)
  16. Tell Me Baby (4:07)
  17. Hard to Concentrate (4:01)
  18. 21st Century (4:22)
  19. She Looks to Me (4:06)
  20. Readymade (4:30)
  21. If (2:52)
  22. Make You Feel Better (3:51)
  23. Animal Bar (5:25)
  24. So Much I (3:44)
  25. Storm in a Teacup (3:45)
  26. We Believe (3:36)
  27. Turn It Again (6:06)
  28. Death of a Martian (4:24)
totale tijdsduur: 2:02:19
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,0
Voor mij geen tegenvaller eigenlijk: net als de voorgaande albums kan ik ook hier met een gerust hart 4* aan geven.
De hogere beoordelingen blijven voor The Uplift Mofo Party Plan, Mother's Milk en Bloodsugarsexmagik, maar dit is zeker niet slecht, en gaat misschien op de langere termijn genoemde albums qua beoordeling nog wel achterna.
Naar mijn gevoel is het voor velen gewoon erg lekker om sinds Californication lekker af te geven op deze groep (want oei oei oei: commercieel geworden), en daar doe ik dus mooi niet aan mee
De enige minpunten die ik kan bedenken zijn dat we niks nieuws horen dan wat we al gewend zijn van de band, maar dat boeit me hier niet zo eigenlijk en het andere minpunt is een luxe-probleem: het zijn zo enorm veel nummers in 1 keer, wat een beetje een too-much gevoel kan geven.

avatar van John Frusciante
3,5
Goed album van The Peppers, maar er staan te veel nummers op, en daardoor ook veel net niet nummers, bijvoorbeeld, Hump de Bump , wat ik echt een irritant nummer vind. Maar er staan natuurlijk ook genoeg mooie nummers op bijv. Wet Sand , Torture me, Slow Cheetah etc. Ik vind de samenzag van Kiedis en frusciante op dit album echt mooi. Ik vind het zelf niet erg dat The Peppers de wat meer rustige kant op gaan want ik kan de wat ruigere en rustige kant van The Peppers beiden waarderen. Dit is zeker geen slecht album en krijgt van mij 4 sterren.

avatar van maerk
4,0
Stadium Arcadium... ik kan eigenlijk niet beschrijven wat voor gevoel ik bij dit album heb. Woorden als 'fantastisch', 'geweldig', 'geniaal', 'pareltje', enz. enz. zijn niet genoeg om het album te beschrijven. De Peppers zijn bij elkaar gaan zitten en hebben alles, hun goede en slechte tijden, gebeurtenissen in hun persoonlijke levens samengeraapt. Wat je dan hebt is een grote hoop met emotie en gevoelens. Hieruit zijn 28 nummers gekomen. Er zitten mooie, droevige nummers tussen, maar het overgrote deel van de nummers is erg vrolijk. Stadium Arcadium ademt een gevoel van vriendschap, broederschap. De Peppers hebben waarschijnlijk enorm veel plezier gehad bij het maken van de muziek op dit album, misschien waren ze ook trots op zichzelf omdat ze al zolang meegaan en het goed met elkaar hebben. Ze weten in ieder geval dat gevoel over te brengen, die vriendschap. Fantastisch.
28 nummers. Ongelooflijk dat er bijna geen enkel nummer tussen zit dat ik niet mooi vind. Er zijn hooguit acht nummers die ik wat minder vind, dat houdt in: wel aardig. De overige twintig nummers variëren van goed tot prachtig. Elk nummer heeft iets bijzonders en ieder nummer is gemaakt met veel liefde en zijn lekker energiek. De bekende nummers als Snow, Tell Me Baby en Dani California zijn erg goed. Maar een groot deel van de minder bekende nummers zijn net zo goed, of meestal beter.
Ook doet elk bandlid wat we van hen verwachten. Kiedis heeft een mooie stem en laat hier horen dat hij op veel verschillende manieren kan zingen. Hij legt ook veel gevoel in zijn stem. Flea bewijst maar weer eens een van de beste bassisten op aarde te zijn. Zijn bassdeuntjes zijn zo geweldig. Zo mooi, Flea doet energie, creativiteit en liefde voor muziek in een blender en giet het dan in de input van zijn bassgitaar. Heerlijk om naar te luisteren. Net zo geweldig, of eigenlijk geweldiger, is Frusciante. Op bijna elk nummer speelt hij een geweldige solo. Briljant gewoon, bij elk nummer wordt je verrast door een heerlijke uitspatting van een gitaarsolo. En tot slot begeleid Smith de mannen weer zoals vanouds op een goede manier met zijn drums.

Een machtig album van een van mijn favoriete bands. 4,5*

avatar van Jordy_xD
5,0
Mijn lievelingsalbum van de band, ik draai het nog elke dag grijs!

5,0
De allereerste plaat dat ik ooit kocht, en ik was meteen fan! Dit album is gewoon perfect om de Peppers mee te leren kennen. Sommige liedjes grenzen aan de pop maar zijn zo mooi dat het echt geen kwaad kan. De gitaarsound en de achtergrondvocals van Frusciante zijn verbluffend prachtig en geven elk liedje een rijke klank. Sommigen vinden dat 28 songs er te veel aan is maar ik kan geen liedje noemen dat ik zou willen missen, Wet Sand vond ik altijd maar een saai nummer tot ik onlangs nog het hele liedje heb opgezet en heb gemerkt dat de laatste twee minuten gewoon onbeschrijfbaar zalig zijn.

Ik draaide Stadium Arcadium dagelijks toen hij was uitgekomen. Nu ik er 7 jaar later op terugkijk vind ik het nog steeds een steengoed album! Van de eerste tot de (voor-)laatste plaat die de peppers vind ik alles zeer goed, en kan me goed vinden bij de evolutie die heeft plaatsgevonden in hun stijl

Liedjes die mij in het bijzondere zijn bijgebleven zijn;
-Especially in Michigan (de solo van Frusciante! )
-Hard To concentrate
-Desecration smile
-Wet Sand

Ik kan onmogelijk objectief zijn als ik op dit album stem want het heeft mijn muzieksmaak voorgoed veranderd. dus 5 sterren

avatar van Ronald5150
4,0
Deze dubbelaar van Red Hot Chili Peppers vind ik zeer geslaagd. Misschien iets minder funk dan in de hoogtijdagen, maar nog steeds wel aanwezig. Met name in het heerlijke basspel van Flea. De liedjes op ”Stadium Arcadium” zijn best toegankelijk, maar ook goed van structuur en opbouw. Zanger Kiedis is zeker niet mijn favoriete vocalist, maar hij slaat zich er goed doorheen. Maar de absolute hoofdrol wordt opgeëist door gitarist John Frusciante. Zijn gitaarspel is fantastisch, gevarieerd, technisch hoogstaand, maar met evenzoveel gevoel gespeeld. De man is een muzikant in hart en nieren en gevoelsmatig neemt hij op ”Stadium Arcadium” dan ook het voortouw. In die zin zie ik John Frusciante, in ieder geval op dit album, als de echte frontman van Red Hot Chili Peppers. Muzikaal gezien vind ik het tweede album net even wat sterker dan de eerste. Met name door het eerder genoemde adembenemende spel van Frusciante. Dit geldt overigens niet alleen voor de gitaarsolo’s, maar ook ritmisch gezien is het van grote klasse. Ondanks het aantal nummers beleef ik ”Stadium Arcadium” niet als te lang. Aan het einde van de rit is het een geweldige dubbelaar, met een John Frusciante in topvorm.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:45 uur

geplaatst: vandaag om 11:45 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.