Songs: Ohia - The Lioness (2000)

Ongelooflijk dat ik hier nog nooit van gehoord had, die Molina heeft al een enorm oeuvre uitgebracht. Wat kan ik erover zeggen: vanaf de eerste luisterbeurt maakt deze muziek diepe indruk op me, met name het openingsnummer is betoverend mooi. Broeierig en heel fraai gezongen, het bewijs dat je geen wereldstem nodig hebt om iemand te kunnen grijpen. Ik moest tijdens het luisteren denken aan Crazy Horse (niet de stem, maar die slordige en daardoor juist zo meeslepende manier van spelen) en aan Nick Drake (en dan wel de manier van zingen). Had de laatste paar nummers wel wat moeite mijn aandacht erbij te houden. Ik zag trouwens op Allmusic.com dat deze cd als het mindere broertje wordt beschouwd van Songs:Ohia, ben wel heel benieuwd naar de rest van zijn platen dan. Voor nu: 4*, maar ga er vanavond eens goed voor zitten zonder afleiding.

The Lioness is Songs: Ohia op zijn best. Daar zijn de meeste Songs: Ohia liefhebbers het wel over eens. De begeleiding van Arab Strap maakt die donkere en wanhopige sfeer waar Jason Molina altijd naar zoekt compleet. Geef deze plaat een paar luisterbeurten om te groeien en je kunt echt niet meer zonder. Als je slechts 1 album van Songs: Ohia koopt, zorg dan dat het deze is.

Ik zit er al een tijdje aan te denken om deze plaat een plekje in mijn top 10 te gunnen. Staar je in ieder geval nooit blind op de Allmusic.com ratings. Die zitten er wel vaker naast.

Grappig, dat wist ik niet.
Ik ben trouwens het Songs:Ohia-spoor een beetje bijster geraakt sinds het (naar mijn mening) nogal tegenvallende Magnolia Electric Co., maar zijn de laatste platen toch ook de moeite waard?

AllMusic geeft elk album van de Backstreet Boys 4 sterren... dat zegt toch genoeg lijkt mij..

Magnolia Electric Co vind ik persoonlijk een wereldplaat. Mijn favoriete plaat van 2003 samen met Sun Kil Moon. Helemaal als je de bijbehorende demo tapes hoort die bij de vinyl versie zaten. Na die plaat is Jason Molina van zijn Songs: Ohia naam afgestapt en gaat nu als Magnolia Electric Co en als Pyramid Electric Co door het leven. De eerste is als voltallige band welke onlangs het album What Comes After the Blues hebben uitgebracht. De laatste als Jason Molina solo en heeft onder die naam een album in 2004 uitgebracht.

What Comes After the Blues is een prachtige plaat, maar haalt niet het niveau van Magnolia Electric Co in mijn ogen. Vergelijken met eerder Songs: Ohia materiaal heeft niet zoveel zin. Daarvoor is het te verschillend.

The Lioness staat bij mij op nr.1 Gevolgd door Magnolia Electric Co. Axxess & Ace en Didn't It Rain delen de derde plaats. Op Axxess & Ace staat misschien wel zijn beste nummer, Captain Badass. Zijn eerste twee albums ben ik nog niet aan toegekomen.

Dat zegt inderdaad meer dan genoeg.

Ik zal 'm binnenkort eens gaan herbeluisteren.

Goed album, maar op den duur wat mat, wat sloom. Molina cs. hebben betere produkten afgeleverd. Wel een 3,5

Na 'Impala' en 'Didn't it Rain' het beste dat Molina onder de naam Songs: Ohia gemaakt heeft (Magnolia Electric Co. moeten we maar als het debuut van een totaal ander iets zien, al broeide dat geluid natuurlijk al langer onder de sluike vette haren van Ome Jason)

Deze plaat is op de een of andere manier een paar jaar in mn cd rek blijven staan. Net weer even gedraaid en wederom tot de conclusie gekomen; wat een fenomenale plaat! Het komt redelijk simpel over allemaal maar op de een of andere manier raakt t me gewoon

ik heb m net twee dagen geleden via ruby leren kennen, en wat een plaat zeg!

zoals sonic nurse al zegt, het raakt gewoon, mooie tranentrekkers, en zeker een top 10 kandidaat!

4,5 * nu

Schitterend album. De eerste paar luisterbeurten vond ik redelijk saai, elk nummer leek uit niet meer te bestaan dan enkel een paar standaard barré akkoorden / power chords en wat gezang.
Maar nu overweldigt het me elke keer, prachtige pakkende teksten, toch wel subliem gitaarspel, en ook zo'n fijn soepel drummetje bij veel nummers. Lekker sfeervol, en dchtbij. Favoriete nummers: The Lioness, Coxcomb Red, Nervous Bride, Tigr.... nee, eigenlijk geen favoriete nummers.

na een paar weken al in mijn top10 geplaatst. Nog nooit heb ik één album zo vaak geluisterd in zo'n korte tijd

Dat effect heeft dit album bij wel meer mensen gehad, geloof ik. Bij mij in ieder geval!

ja, hier ook

dit album klinkt zoals ik me voel in deze tijd van het jaar
xxxx1/2

mooi?

prachtig..

geweldige plaat.

maar het feit dat de begeleiding door arab strap is gedaan, maakt 'm in mijn ogen wel moeilijk vergelijkbaar met andere songs ohia's

hmm, dat vind ik juist wel mee vallen, als je zijn andere albums hoort heeft hij toch ook veel een zelfde geluid (mits het niet solo op zijn gitaartje is)

Ik ken meneer Molina's werk nog geeneens een jaar, maar verwacht binnen nu en twee maanden al zijn reguliere (en verkrijgbare!) platen in huis te hebben. (Songs: Ohia, Magnolia Electric Co en jason Molina). En Ik heb ondertussen ook al een aardig stapeltje vinyl opgebouwd. Oftewel hij heeft indruk gemaakt.

Zijn werk is niet zo cryptisch als collega Will Oldham en je kunt met de woorden Moon, Blues, Mule, Blackbird, Crow en rain een nieuwe tekst in elkaar prutsen. ook zijn Magnolia Elctric Co werk lijkt verdacht veel op Crazy Horse en My Morning Jacket. Vuile truckermystiek met een rockende backdrop.


Maar ik hoor een drive in zijn muziek die zijn weerga niet kent. En dat is 'raar' als je weet hoe melancholisch en donker de muziek kan zijn. Dat vind ik uitermate intrigerend. The Lioness was het eerste album wat ik van hem hoorde, nadat ik alleen het gepindakaasde titelnummer wel 8x achter elkaar op repeat had gezet. Zelden heb ik een cd zoveel geluisterd in zo'n kort tijdsbestek.

Kwalitatief vind ik Didn't it Rain en Ghost Tropic net zo goed als deze plaat. The Black Ram van de Sojourner boxset heeft de potentie om dit zelfs te overklassen. Desalniettemin blijft the Lioness een van de beste cd's die ik ooit heb gehoord, én waarvan ik nog steeds niet precies begrijp wat er (op de drive na) zo geweldig aan is. Maar zolang ik er van kan genieten als een kindje in een snoepwinkel hoor je mij niet klagen.

Cd vanmiddag gekregen, zojuist in de auto het eerste nummer even gehoord....klinkt wel erg lekker niet?kan me niet voorstellen dat de rest van de cd zo goed is maar we zullen horen..

Hmm...sowieso een 4,5 dus. De man zingt zoals het hoort; breekbaar en niet vies van enige emotie in zijn stem. Het doet me af en toe -als hij voorzichtig uithaalt- denken aan ome Young.
Verder is het -voor mij persoonlijk- opvallend dat ik de laatste 3 dagen eigenlijk niks anders heb geluisterd dan deze cd (heb nu dan éindelijk wat anders erin gekwakt) en dat komt me niet vaak meer voor. Dus ja, een top-10 notering ligt op de loer maar eerst nog ff afwachten. Waarop weet ik niet.

De eerste 5* uit de 00's voor mij is dan eindelijk een feit.

je loopt dus eigenlijk gewoon hopeloos achter, wanneer begin je 2001 te luisteren?

Van vier in 1 keer naar vijf sterren verhoogd. Stuk voor stuk geweldige, melancholiche songs, gedragen door de emotionele stem van James Molina. Het absolute hoogtepunt bevindt zich op de helft van de cd, de titelsong.

Dit is tot nu toe de enige plaat die ik ken van de beste man, maar daar gaat verandering in komen: Didn't it rain wordt zo opgezet.

Ongeloofelijk album

Is deze te vinden in België? Bilbo?
Anders bestel ik hem wel online

Kan niet anders dan 5* geven voor dit album.

In JJ Records te Leuven ligt er altijd wel eentje.

Prachtig album overigens, een dik half jaar minimum één keer per dag opgezet, en hij wordt steeds beter. Dikke 5 (en zo geef ik er niet veel).

http://cdrob.biedmeer.nl/website/index.php?Product=314253