Songs: Ohia - The Lioness (2000)

Ik ben benieuwd wanneer hier een 2LP/2CD van gaat uit komen. De LP is in middels niet meer leverbaar en Didn't It Rain en Magnolia Electric Co. kwam als dubbelaar opnieuw uit, Hecla & Gryper als remaster met bonustracks. Nog even afwachten dus..

Ik waardeer meer dan Magnolia Electric co., wat algemeen wordt gezien als zijn meesterwerk, dat komt omdat hier de begeleiding minimaler is, waardoor de melodie en zijn stem beter uitkomen.

Vorige week was het vier jaar geleden dat Jason Molina overleden is. Ik draai hem nog steeds vaak, drie albums van Songs:Ohia staan integraal in mijn geheugen gegrift. The Lioness blijft een soort baken van standvastigheid in mindere periode. Ja, het kan allemaal nog erger. Molina's leven leest nu eenmaal niet als een sprookje. Uiteraard moet ik in de mood zijn, die zwartmoedigheid moet je kunnen doseren. Maar eenmaal ik luister naar The Lioness, neem ik iedere klank, ieder woord in mij op. Jason, je was een grote meneer.

Oei, de cd is nergens te koop. Maar idd een aanrader. Zijn stem lijkt bijna androgyn, een beetje richting Tracy Chapman.

Deze moet inderdaad nodig opnieuw uitgegeven worden, en liefst op vinyl.

Een erg intense cd dit die zowel erg goed en bij tijd en wijlen ook erg mooi is.
Jason Molina oftewel Songs: Ohia,ik had wel van de man gehoord,wist van zijn tragisch overlijden maar zijn muziek was me nog onbekend.
The Lioness met een soort van slow rock is dan een harde binnenkomer,ook omdat het een beetje in de stijl van Will Oldham zit en de muziek nou niet bepaald uitnodigt tot vrolijkheid.
Wel erg sterk dit met een prachtig titelnummer en ook Tigress en Nervous Bride behoren tot mijn favorieten.Maar ter gelijkertijd is dit album ondanks zijn slechts 39 minuten,mede door heel de geschiedenis er omheen best moeilijk uit te zitten.
Tragisch mooi .

Dat is nog eens mooi nieuws. Al was ik met een simpele herpersing ook al blij geweest. Uiteraard ook benieuwd naar het "nieuwe" materiaal.

Leuk als je via Bandcamp besteld. Bij het afrekenen :

"Include a message to Songs:Ohia"

recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Songs: Ohia - Love & Work: The Lioness Sessions - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Reissue van een plaat die in het verleden al diepe indruk maakte, maar nu nog veel mooier, intenser en indringender is

Jason Molina is al ruim vijf jaar niet meer onder ons, maar zijn muziek is nog altijd relevant. Laat de deze week verschenen luxe editie van The Lioness uit 2000 uit de speakers komen en je hoort aardedonkere muziek, maar ook muziek van een bijzondere schoonheid en muziek die garant staat voor kippenvel, al is het maar vanwege de intense zang van Jason Molina. The Lioness liet in 2000 een wat voller Songs: Ohia geluid horen en het is een geluid dat bijna 19 jaar na dato nog steeds urgent klinkt. Geen muziek om heel vrolijk van te worden, maar ach wat is het nog altijd mooi en bijzonder.

In het voorjaar van 2013 overleed Jason Molina, pas 39 jaar oud. Vanaf 1997 strooide de Amerikaanse muzikant platen vol melancholie, maar ook platen van grote schoonheid over ons uit.

In eerste instantie waren dit platen onder de naam Songs: Ohia, maar later volgden ook platen met de band Magnolia Electric Co., platen van projecten als Amalgamated Sons of Rest (met Will Oldham) en Falcon en platen onder zijn eigen naam.

Als ik terugkijk op het bewogen leven van Jason Molina zie ik een aardig stapeltje platen dat ik koester, met een duidelijke voorkeur voor de muziek die Jason Molina maakte onder de naam Songs: Ohia.

Songs: Ohia maakte uiteindelijk een stuk of tien platen, waarvan ik zeker de helft schaar onder het mooiste en meest intense dat in de jaren 90 en in het eerste decennium van de 21e eeuw is gemaakt. Tussen deze handvol Songs: Ohia platen is het lastig kiezen, al heb ik altijd een zwak gehad voor The Lioness uit 2000. Van deze plaat verscheen deze week een luxe editie onder de naam Love & Work: The Lioness Sessions, met niet alleen de originele plaat, maar ook flink wat restmateriaal dat na de sessies op de plank bleef liggen.

Songs: Ohia was feitelijk het alter ego van Jason Molina, maar de Amerikaanse muzikant maakte de platen van dit alter ego over het algemeen niet in zijn uppie. Voor The Lioness toog hij aan het einde van het vorige millennium naar het Schotse Glasgow, waar hij onder leiding van producer Andy Miller samenwerkte met onder andere Alasdair Roberts en leden van de Schotse band Arab Strab.

The Lioness klonk anders dan zijn directe voorgangers. Minder ingetogen, minder sober en ook wat minder Amerikaans. Toch is het ook een plaat die aansluit op de op dat moment in kleine kring geprezen voorgangers, al is het maar vanwege de voorkeur voor aardedonkere klanken en de bijzondere stem van Jason Molina.

The Lioness klinkt rauwer en voller dan de platen die Songs: Ohia tot op dat moment had gemaakt, maar ondanks het vollere geluid, waarin invloeden van Arab Strab nadrukkelijk doorklonken, is ook The Lioness een desolaat klinkende plaat, die de gevoelstemperatuur onmiddellijk tot onder het vriespunt doet dalen.

Het net wat uitbundigere instrumentarium bevalt mij bijzonder goed. Het maakt het geluid van Songs: Ohia net wat dynamischer, al staat het nog steeds volledig in dienst van de bijzondere zang van Jason Molina. De Amerikaanse muzikant beschikt over het zeldzame vermogen om je onmiddellijk te raken met zijn weemoedige zang en je mee te sleuren in zijn aardedonkere wereld.

Het was een tijd geleden dat ik naar de songs van The Lioness had geluisterd, maar direct toen de eerste noten uit de speakers kwamen, was ik weer in de ban van de unieke muziek van Jason Molina en van zijn indringende stem. Ik was eveneens in de ban van de wonderschone instrumentatie, waarin de gitaarlijnen van een unieke schoonheid zijn en het orgel zorgt voor een bijna sacrale sfeer. Songs: Ohia wordt meestal in hetzelfde hokje geduwd als Will Oldham en alle gedaanten waaronder hij muziek heeft gemaakt, maar op The Lioness hoor ik meer van Low, The Red House Painters en een band als Spain. De songs van het origineel zijn nog altijd prachtig en wat mij betreft indrukwekkender dan de outtakes op de bonusschijf, maar ook deze outtakes had ik niet willen missen.

Jason Molina is helaas niet meer, maar zijn muziek is nog springlevend en nog altijd relevant. The Lioness is bijna 19 jaar na de release nog altijd een donkere, indringende en bezwerende plaat. Het is een plaat die een donkere sluier over de dag legt, het is een plaat die vaak pijn doet, maar het is ook een plaat van grote schoonheid en intensiteit. Destijds niet in hele brede kring opgepikt, maar laten we hopen dat deze Songs: Ohia klassieker nu wel zijn weg vindt naar een grote groep muziekliefhebbers. Ik durf immers wel te beweren dat er dit jaar niet veel platen zijn verschenen met de intensiteit, bezweringskracht en schoonheid van een van de meesterwerken van Jason Molina. Erwin Zijleman

Valt er nog iets meer over dat bonusmateriaal te melden? Want The Lioness kennen we natuurlijk al.

Is voor een deel een stuk soberder (zeker de laatste tracks die uit een andere sessie komen). Verder ook wat minder af. Minder indrukwekkend dan de originele tracks, maar het blijft Jason Molina.

Absoluut één van de mooiste platen in m'n verzameling en nu dus ook op vinyl in een prachtige box met dito artwork. Wat betreft het bonusmateriaal, daar moet ik nog even inkomen. Ni tijdens een tweede luisterbeurt in de stille avonduurtjes, komen de songs al veel krachtiger over.

Dacht m aan te willen schaffen die 2lp op paars vinyl maar denk het niet.
De originele lp als sinds uitkomen in mijn kast, vaak gezien ook Jason, het bonusmateriaal is goed maar staat in de schaduw van the Lioness zelf, logisch natuurlijk, maar daar heb ik denk ik geen 40 euro voor over maar who knows, wonderous love is wel erg mooi.

Vaak stelt bonusmateriaal van reissues niet veel voor. Niet bij deze box. De rauwe tweede schijf is zoveel beter dan 'wel aardig'. Het luistert als een nieuwe plaat.

Het album zelf overtreft uiteraard de onuitgegeven muziek, maar ik ben het toch eens met Midnight Boom.

Het bonusmateriaal luistert inderdaad gewoon als een nieuwe plaat. Zeer blij dat ze deze reissue hebben uitgebracht, want deze stond al een tijdje op het vinyl verlanglijstje (en het bonusmateriaal is een meer dan mooie bonus).

Dit is een bijzonder intens album. Dit komt zo diep binnen. Zang en gitaar sluiten perfect bij elkaar aan.

OMG die outtakes, doe normaal ofzo wat een niveau

De heruitgave 'Love & Work' als 2 LP met bonustracks staat bij mij in de kast,, maar hij mag er uit. Ik had het bij het origineel moeten houden ...

Iemand die een deal ruikt? Doe maar een voorstel per pm.

"I watched you hold the sun in your arms while he bled to death."

Dit blijft toch echt absurd en oneindig mooi.

Toch bijna een jaar met de deal bezig geweest.
Het was het waard, heel blij dat de plaat bij mij in de kast mag staan.

Dat waren tough negotiations maar we kwamen eruit

Ik wou het je al een tijdje vragen, maar hoe kom je erbij om die LP weg te doen man? Die outtakes zijn toch briljant?

Ik heb ze ook, op CD. Originele LP heb ik behouden.

N.a.v. dit topic beluisterde ik dit album.

Op een verdwaalde song in de MuMe finale na heb ik niet eerder iets van Songs: Ohia gehoord.
De leden van Songs: Ohia lijken mij niet de meest vrolijke noten op deze wereld. Het komt mij over als wat depressieve, duistere muziek. De stem van de zanger is prima op borststem, maar vind ik heel onprettig als hij meer naar kopstem gaat/harder gaat zingen. Qua opbouw lijken de nummers wat op elkaar: vrij rustig begin om dat uit te bouwen naar een “uitbarsting”.

Ik kan me niet voor de geest halen of er een plaat is geweest die ik reeds na één enkele luisterbeurt vijf sterren heb gegeven en welke plaat dat dan zou zijn. Ik weet wel dat als me dat nog niet eerder is gebeurt, deze The Lioness de eerste plaat is die dat wel weet te presteren.

Deze kwam binnen. Keihard.

Wellicht later een uitgebreider oordeel. Ik zet 'm opnieuw op...

Afgelopen donderdag was hij precies tien jaar overleden… mooi moment om de Love & Work Sessions erbij te pakken

Sorry jongens, ik blijf dit gewoon redelijk magertjes vinden, misschien valt het kwartje ooit nog wel. Voorlopig voel en hoor ik weinig interessants.
2,5*

Zelf vind ik het ongelofelijk mooie muziek, sober, rauw, maar dat maakt het juist heel krachtig en meeslepend. Ik kan mij wel voorstellen dat het niet voor iedereen is.

Het bonusmateriaal op Love & Work Sessions is trouwens ook erg goed zeg, ik hoor het vandaag voor het eerst, het was een beetje langs mij heen gegaan dat dit was uitgekomen.

Mooi dat jij (en vele anderen) hier wel van kunnen genieten. Grappig, wat je opnoemt in je eerste zin lijkt de muziek juist wel gemaakt voor mij. Ik kan genieten van sobere, rauwe en meeslepende muziek. Dit komt alleen heel vermoeiend over en het is allemaal best kaaltjes.