Keane - Under the Iron Sea (2006)

Under The Iron Sea doet het toch voortreffefelijk tijdens deze kille, regenachtige herfstdagen.

Is It Any Wonder is het beste nummer van Keane voor mij. Ook een beetje een U2-sound. Maar toch nog steeds hetzelfde verhaal als hun vorige. Vind het af een toe heel mooi maar ook soms saai. Broken Toy vind ik juist wel weer een hoogtepunt. dit album een 3* net als hun debuut. Kan me nog niet overtuigen om dit album hoger te geven (of lager).

Heerlijk album, hoewel het wel meer dan 1 luisterbeurt nodig had voor ik het echt ging waarderen.

Wat is Hamburg Song toch een schitterend nummer! Dat orgel klinkt geweldig!

stuk voor stuk lekkere nummers met veel gevoel voor melodie. mijn favoriet van keane met als favorieten is it any wonder?, nothing in my way en a bad dream maar vervelen doet dit schijfje niet.

Goed album, vooral Atlantic, Nothing In My Way en Put It Behind You zijn hele goede nummers. Ik vind de nummers The Frog Prince en Broken Toy alleen hele saaie nummers..

1. Atlantic: 4,5*
2. Is It Any Wonder: 4*
3. Nothing In My Way: 4,5
4. Leaving So Soon: 3 *
5. A Bad Dream: 3,5*
6. Hamburg Song: 4,5*
7. Put It Behind You: 5*
8. The Iron Sea: 4*
9. Crystal Ball: 4*
10. Try Again: 3,5*
11. Broken Toy: 2*
12. The Frog Prince: 2,5*
13: Let It Slide*: 4*

Gemiddeld 3,9, dus 4 sterren.

Geweldig album! Ik ben in aanraking gekomen met Keane door het nummer "Nothing in My Way" die ik op de radio hoorde, was gelijk verkocht! Ook "Crystal Ball" vind ik een erg fijn nummer.

jij vindt een album dus echt niets meer dan een verzameling nummers?

"Nothing in my way" vind ik het allerbeste nummer van deze CD. Keane is gewoon een fijne band. Fijne liedjes, een eigen sound, heel herkenbaar. Ja, love it!

-4-

Duidelijk minder dan het debuutalbum. Van Hopes and Fears vind ik bijna alles wel goed tot briljant, maar hier staan toch wel een aantal matige nummers op.
Beste nummers zijn Nothing in My Way, Atlantic (wat een prachtig begin heeft dat nummer zeg! halverwege wordt ie minder) en Crystal Ball.

Nee, zeg ik dat?

Stuk minder dan hopes en fears, maar het is zeker een leuk album.

In het begin vond ik 'm irritant, soms wat drammerig zelfs ...... dat gevoel is nu helemaal over maar toch boeit deze cd me minder als Hopes and Fears. Niet alle nummers zijn goed namelijk maar desalniettemin geef ik 5 sterren. Een enkele misstap op deze cd mag dat toch niet in de weg staan? Voor mij is Hamburg Song één van de mooiste nummers ooit, daarnaast vindt ik The Frog Prince en A Bad Dream erg fraai. Zal ook niet meegevallen hebben om na zo'n klapper als Hopes and Fears net zo onbevangen een volgend album te maken, in dat licht bezien krijgt ie van mij nog meer waardering.

nee, maar dat suggereer je wel als je het gemiddelde neemt van 13 nummers met hun op zichzelf staande beoordeling. ik vind het altijd belangrijk als er een bepaalde lijn door een album loopt

Je hebt gelijk. Toch geef ik 4 sterren - voor het geheel.

Leaving So Soon? is mijn favoriete nummer van Keane. Ik raad hoi123 aan om daar toch nog eens grondig een paar keer naar te luisteren...

Maar goed, smaken verschillen, want ik vind Broken Toy ook een uitstekend nummer.

Het 2e album van Keane is net zo goed als de eerste en bevat ook vele prachtige droevige nummers al 'Try Again' en 'Hamburg Song'.

Heerlijk om naar te luisteren als je in een dip zit en je je wilt laten oppeppen. En opgepept wordt je zeker bij nummers als 'Is It Any Wonder?' en 'Put It Behind You'

Een uitstekend album dat voor mij ook het beste nummer van hun bevat: 'A Bad Dream'. Ik krijg altijd een brok in mijn keel bij dit nummer, zo mooi!

Een klassieker!

Zeker weten!

Vind ik ook, vooral het instrumentale gedeelte na het 2e refrein is prachtig!

hamburg song, let it slide, de singles en put it behind you zijn heel mooi.

en hoi123, ik denk niet dat jij goed hebt geluisterd want the frog prince en try again zijn fantastisch.

Nee, je hebt gelijk. Ik had het geluid uit staan.

Het blijft een top album. Hij staat zeker in mijn top 3

Ik vrees dat het tussen mij en de laatste albums van Keane nooit zal boteren. Ik probeer sinds 2006 dat ik het album heb liggen er naar te luisteren, dwing het mezelf haast en het wil maar niet lukken. Hopes and Fears was zo'n album dat helemaal voor mij gemaakt leek te zijn. Ik vond alles geweldig. Hoe kan het nou zomaar zo zijn dat ik van deze Iron Sea helemaal niets meer mooi vind? Ik heb nog even HOPE gehouden tot P.S. 2008 en dat album vind ik maar ietsjes beter. 2 nummers die ik nog aardig vind en dat zijn spiraling en you haven't told me anything. Hopes and Fears voelde zo perfect aan dat hun vervolgalbum gewoon net zo goed MOEST zijn. Ik heb dat hierdoor blindelings aangschaft. Waar ik bij alle singels van H&F spontaan begon mee te zingen als deze tijdens het werk op de radio te horen waren, zo graag wilde ik de stekker eruit rukken bij bijvoorbeeld crystal ball. Ik voelde me bijna fan, maar hoe draai je dat de nek om? Nou met deze twee albums. Ik denk dat ik om mijn ongenoegen te uiten beter niet kan stemmen, maar de 5 sterren die ik aan Hopes en Fears heb gegeven weer intrek.

Dit album heb ik al een tijdje in mijn kast staan, maar vandaag heb ik hem nog een keer aangeschaft. Waarom, zul je denken? Omdat ik schitterende limited edition uitgave tegenkwam! Een hard-cover boekje met daarin de cd en een bonus dvd. Die kon ik voor 7 euro écht niet laten liggen

Ben ik de enige die The Iron Sea echt totaal geen Keane-nummer vind?

Als je het nummer legt langs hun debuut en het geluid van Keane, dan is dat niet direct voor de hand liggend....dat maakt dit Under the Iron Sea voor mij ook het mooiste album van Keane, het ligt niet geheel in het verlengde van het debuut. Atlantic hoort daar m.i. ook bij. Heel het album ademt een aparte sfeer voor mij uit, dat i.c.m. de mooie hoes en artwork alleen maar versterkt. Ik had juist graag gezien dat ze daar meer in verder zouden gaan. Enigszins was het dan ook jammer dat de opvolger meer in de richting van retrotachtig ging...hoewel leuk en poppy had het voor mij niet eenzelfde diepgang als dat ik bij dit album ervaar.

Ik vind The Iron Sea ook in de context van het album geen Keane-nummer. Het past op een of andere rare manier perfect tussen de andere nummers, maar het is totaal anders.

Een soort Industrial Disease op Love Over Gold. Of Stairway to Heaven op Zep IV.

Het zou de scheidslijn moeten vormen tussen de ook tekstueel/inhoudelijk nogal verschillende stukken ervoor en erna. Dat zie je ook terug in de typografie op de cd. Het eerste stuk heeft iets van problemen en therapie en in het tweede stuk is dat voorbij.

Ik dacht, ik kijk even op Wikipedia voor een wat betere omschrijving, maar daar staat dan weer niks op.

Ja, inderdaad, ik vind het een mooie scheiding. Maar ik kreeg allesbehalve Keane-associaties. Ik kreeg associaties met grote dancefeesten. Dit is typisch zo'n intro.