Midlake - The Trials of Van Occupanther (2006)

Heb deze CD zoveel zien voorbijkomen op Musicmeter, en las er al een en ander over.. heb die zonder ook maar vooraf een noot te horen blindelings besteld..... ben hem nu aan het draaien... en dit valt reuze meee!!!!!

Ben nog maar aan het eerste nummer 'Roscoe'....... WOWOWOWOW...........

veel plezier c-moon. hier ga je nog prettige uurtjes mee beleven!

Mooi album, de nummers hebben een aparte opbouw en qua melodielijnen doet het me weleens denken aan CSNY, maar zoals al eerder gezegd is kan ik er ook niet goed een vinger opleggen en dat maakt dit album zo sterk. Mooiste nummer: Branches, dat begin is weergaloos..............CSNY zouden trots zijn mochten dit hun kinderen zijn!

Ondertussen heeft dit PRACHTIGE plaatje al menig luisterbeurt gekregen hier huize c-moon, en nu wéér...

Prachtige liedjes, knappe sfeerschepping..... met als absolute favoriet opener "Roscoe" maar igenlijk is ook de rest van het album heel erg knap!!!

Album dus leren kennen dankzij Music Meter !
Blindelings besteld.. gokje dus... maar het pakt meer dan goed uit!

4,5 !

Dit gaat zeker scoren als ik over enkele maanden mijn lijstje van beste platen van 2006 opstel...

Ik hoop dat mijn openingsstukje meegewerkt heeft

Jawel, hoor beste Aero.... hartelijk dank daarvoor
U is een fijn MuMeMens

Dank u voor het compliment, het viswerk ernaar heeft snel resultaat

Ik ken deze CD nog niet(wel een aantal nummers), maar ga ze wel zien in Rotown 15 Augustus en als de nummers daar nog beter klinken ga ik erover nadenken om de CD te kopen.(Of m gewoon kopen)

Hmm, toch nog een aantal MuMe-users aanwezig daar......

Het optreden in Rotown vond ik erg sterk. De heren waren (net als ik zelf) een beetje overdonderd door de grote belangstelling.
Niet meer dan de terecht: Midlake heeft een van de betere cd's van dit jaar afgeleverd en weten dat live ook nog eens goed te brengen

Eens kijken of ik morgenavond naar paradiso fiets.... vind de cd steeds leuker!

Ik vond ze niet zo heel sterk, moet ik zeggen. Ik had het gevoel dat ze een beetje op gang moesten komen. Toen ze eenmaal aan de serie Roscoe, Bandits en Head home toe waren, vond ik ze wel erg goed.

Misschien komt het ook omdat je van hun muziek niet erg uit je dak gaat (ik tenminste niet). Het is redelijk ingetogen muziek zonder al te veel uitspattingen. En hun plaat is zo mooi en strak geproduceerd dat het me live een tikkeltje tegenviel.

Wel een leuke avond gehad overigens, maar jou alweer niet gezien, Aero. Het moet er nu toch eens van komen....

Het was ook gigantisch druk (tegen mijn verwachting in). Maar Titan had ik wel gelijk al gezien hoor

Ik vond ze dus wel sterk: als je met de saaie uitstraling van brave Texaanse burgermannen mij toch weet te boeien doe je iets goed (ter vergelijk: bij Daryl Ann ben ik ooit eerder weggegaan omdat ik het niet meer kon aanzien).

Ik vond ze goed spelen in Rotown, dat zonder meer, mar ik vond ze net dat beetje bravoure missen dat een optreden spetterend maakt. Maar ik heb genoten van vooral Roscoe, dat vind ik toch veruit hun sterkste nummer.

Het zijn inderdaad geen showmannen (integendeel), en daardoor vond ik het knap dat ze me ondanks dat toch wisten te blijven boeien.

Het concert was wat mij betreft precies als de muziek van dit album: oerdegelijk. Je kon wel merken dat de heren positief beinvloed werden door de hoge opkomst, waar ze oprecht verheugd over waren. Gaandeweg het concert kregen ze er ook merkbaar steeds meer plezier in.

Precies. Die indruk had ik ook.

Prima optreden. Prachtige koortjes, wat een timing hebben de mannen! Alleen juist aan het begin van Roscoe was dit wat slordig, later herstelden ze zich goed. De afsluiter Head Home (vóór de toegiften) ging er op!

Ik heb op m'n schijf een nummer staan dat 'Excited But Not Enough' heet, ook van Midlake. Prachtig nummer, erg Radiohead-achtig.. iemand een idee van welke cd/ep deze komt? Ik zie hem niet op een van de twee cd's die hier op MuMe staan staan.

Dit is een nummer van een ep van Midlake. Titel daarvan is
milkmaid grand army

Zeker één van de platen van 2006.

De indieband Midlake leerde ik kennen dankzij een tip die uitmonde in het downloaden van hun 2e album, "The Trials of van Occupanther" (2006). Het openingsnummer van deze cd, Roscoe, is een eigen leven gaan leiden en geniet veel belangstelling. Terwijl ik de debuutcd, "Bamnan and Slivercork" (2004), nog nimmer had beluisterd, en de laatste plaat slechts een aantal keer, deed de kans zich voor om ze in de Ekko te bezoeken voor een bescheiden bedrag van 9 euro. Verzot als ik ben op af en toe een avondje ontspannen en ik daarbij het bezoeken van optredens boven bijna alles verkies, leek het me een uitgelezen gelegenheid om de band beter te leren kennen.

Tijdens het inlezen kwam ik erachter dat ze al in het voorprogramma van The Flaming Lips hebben gestaan, op diens uitnodiging zelfs. De grote inspriratoren voor hun debuutalbum, als je frontman Tim Smith mag geloven. Bij de Ekko speelden ze een lange set, zonder voorprogramma, waarbij hun volledige repertoire de revue passeerde. Te beginnen met wat nummers die ik niet herkende, en dus van de eerste cd af moeten zijn gekomen. Ingeleid door een strakke drumsectie speelden de eerste gitaarpartijen een deut van warme geluiden waartussen plaats was voor psychedelische uitstapjes die inderdaad aan The Flaming Lips deden denken. Na de openingsnummers hoorde ik deze uitstapjes niet meer terug. De aandacht werd verlegd naar het scheppen van een meer ingetogen sfeer. Met de continue aanwezigheid van warm gitaarspel gaf dit de beleving van ideale 'achtergrondmuziek'. Dit zakte geen moment in. De composities waren gelukkig interessant genoeg om deze typering te overstijging met zowel delen harder gitaarwerk, als zoete softrock. De opéénvolging van de nummers Roscoe en Bandit zijn een uitstekend voorbeeld hiervan. Het enige wat ik kan aanmerken (de paar kleine foutjes in het afstemmen op het tempo zijn te verwaarlozen) is dat Tim's zang nauwelijks boven de muziek uit kwam. Dat heeft evenveel met een tekortschieten van de zang te maken (indringend was het niet) als met de beperkingen van de geluidsinrichting. In een zaal als Ekko moet je misschien niet verwachten dat het geluid ooit zo dynamisch kan klinken als in een grotere zaal. Slechts af en toe werd dit doorbroken, waar 2 en soms 3-stemming werd gezongen. Zoals tijdens Head Home, het nummer dat toepasselijk als afsluiter werd gespeeld. Het optreden bij Ekko was namelijk de afsluiter van hun Europese tour. Overigens ook het nummer wat het beste de nieuwe richting van de band lijkt te profileren, al doet de titel dat niet vermoeden. De richting is echter vooral één waarbij plaats is gemaakt voor invloeden uit de de jaren 70 (harmonieuze gitaarduetten zoals Velvet Underground na het vertrek van Lou Reed en een begeleidende bluesgitaar waar Elton John in doorklinkt) en is in dit opzicht toch een naar huis keren. Ze verwijzen zelf ook naar Fleetwood Mac en Crosby, Stills, Nash en Young, maar willen hier niet op vastgepind worden. Denk ook vooral niet dat je je met het luisteren terugwaant rond 1975, de band blijft modern in overkomen. Een zeer welkome toevoeging aan indieland.

dat het geen showmannen zijn viel mij ook op, maar ik vond het geen moment vervelend. ze stonden nu ook weer niet als zoutzakken op het podium, maar net als het gros van het publiek lichtelijk mee te zwieberen. meer praten had gemogen, vooral vooraf aan de show, om zich fatsoenlijk voor te stellen bv. maar ja, het gaat om de liedjes.

nu las ik dat de stem van Tim Smiths meningeen nogal beroerd. ik heb hem vergeleken horen worden met Neil Young en Thom Yorke en het effect ervan als "zalvend" en "pijnlijk direct".

daar verschil ik nogal over van mening. die meerstemmigheid is niet voor niets... van zichzelf weet hij er weinig dynamiek in te leggen; iets wat nu juist Young en York zo typeert. een onterechte vergelijking wat dat betreft dus. maar zolang bedoelt wordt dat hij goed weet te voorkomen zijn melancholische gefluister tot weegeklaag te laten vervallen ga ik er in mee. hij beheers zijn stem goed.

Paar keer beluisterd, kan mij helaas niet boeien... halve * eraf

Rufus Wainwright maar dan indie pop, naar mijn mening. Geweldige cd. 4+

prachtige cd...Ik hoor ook CSN.Ik mis wat Young maar dat kun je mij als Young addict niet kwalijk nemen.

Dat dromerige en ontbreken van meer dynamiek zorgdt ervoor dat het blijft boeien...Je wacht als het ware op het moment...dat maar niet komt. En dat is dan weer het verschil met CSN&Y

Gloeiende aalpalingen dat ik deze plaat destijds maar een beetje tot mij liet komen zonder daar -gelukkig want die was niet hoog geweest- een cijfer aan te geven. Duidelijk last van een ernstige verkoudheid (doof) of nieuwemuziekmoe-syndroom. Anyway...prachtplaat! Heerlijke, schone, met orgeltjes, gitaarriedeltjes, fluitjes, fijne zangpartijtjes besprenkelde plaat. Een wat melancholisch gebeuren dat mij doet denken aan Radiohead, Kashmir, snufje Elbow en wat mespuntjes uhhh, nouja voornamelijk Midlake. Mooi mooi!

Mijn album van het jaar...

Er worden hier heel wat referenties aangehaald (CSN&Y), heel erg enthoesiast gedaan om hun optredens. Ik vind ook erg veel positieve reacties over hun muziek. Allemaal heel erg terecht vind ik. Wat mij echter speciaal aanspreekt aan deze plaat zijn de teksten. Alhoewel ik niet zozeer de teksten zelf bedoel (ik heb ze nog niet apart gelezen) maar eerder de sfeer die ze oproepen. Enkele tekstflarden die soms de hele dag in mijn hoofd blijven rondspoken. De tekstflarden geven mij een gelijkaardig gevoel als een goed fantasy verhaal bij mij kan oproepen. Een mogelijkheid om even naar een andere wereld te vluchten.

Iemand die wat meer kan vertellen over het concept achter dit album (als er een is, wat ik echter vermoed)?

Het enige nadeel aan deze plaat vind ik dat er na de 8ste lied de fut er een beetje uitgaat en de magie langzaam uitgewerkt lijkt te zijn. Hiermee haal ik dan ook de reden aan waarom het voorlopig niet verder geraakt dan een behoorlijk 4*.

Ja er is wel een soort conceptje, waar las of hoorde ik daar nou over 2 dagen geleden......hmm. Ach ja op verschillende sites zie je wel wat staan over het verhaal erachter.

Blijft overigens een geweldige plaat dit!