Midlake - The Trials of Van Occupanther (2006)

Eerste drie nummers zijn echt smullen geblazen!

En dan te bedenken dat het mooiste nummer nog moet komen: Young Bride.

Albums als deze zijn een unicum. De '70s invloeden zijn natuurlijk voelbaar in sounds en vibes, maar de originaliteit waarmee deze wordt gebracht tilt alles naar een hoger, eigen niveau. Smith's intellectuele teksten graven zo diep als de nummers wanneer je deze de tijd geeft flink te graven. De variatie in de nummers en de gedurfde sloomheid waarmee je als luisteraar hier en daar wordt geconfronteerd zorgen ervoor dat je niet direct weet waar je aan toe bent met deze plaat. Geef het de tijd en je zult beseffen dat het al een soundtrack is geworden voor delen van je leven. Een album waar je geen genoeg van kunt krijgen en iedere keer baalt wanneer het afgelopen is. Classic en must-hear dus.

Wat een parel van een muziekstuk, deze van Midlake. Overigens de enige van de band die ik tot hiertoe heb beluisterd. Aan 'The Courage Of Others' ga ik allicht binnenkort wel eens beginnen. Antiphon is een andere zaak want ik heb het gevoel dat Midlake grotendeels Tim Smith was. Wat een ongelooflijke zonde was zijn vertrek.

Ook live heb ik mijn twijfels zonder Tim. Ik zag onlangs wat live footage van Midlake en de mannen droegen zonnebrillen en lederen jackets. Ik hou er niet van om bands af te dingen op wat ze dragen wanneer ze live performen, maar het kwam toch wat ongeloofwaardig over. Fout van mij, ik weet het, maar ik leek gewoon naar een 'standard rock' band te kijken.

Op zich is je scepsis wel begrijpelijk, want als er nou íéts is wat deze band niet uitstraalde, dan is het wel zo'n leren-jack-en-zonnebril-attitude...

Wowee Zoweezegt:Inderdaad, je hebt ergens zoiets van 'dat heb ik eerder gehoord' maar toch kun je het nergens precies in het verleden localiseren want de mix is uniek. Ik zag ze in het openluchttheater in Bloemendaal na Beach House optreden. Snapte er weinig van dat het theater nog tijdens het spelen leegliep, want ze waren retegoed aan het spelen. Was men nu vooral voor Beach House gekomen of ging echt de allerlaatste trein terug naar Amsterdam? Wel zijn ze ergens moeilijk te peilen, want ze waren niet heel communicatief -naast de muziek dan. Ik denk dat dat meer verlegenheid dan 'star attitude' was; het gaat bij Midlake echt puur om de muziek. Wel vind ik ze iets aan de serieuze kant/(bijna) zwaar op de hand, je moet er dus wel een beetje voor in de 'mood' zijn.

Mijn god wat is Head Home gruwelijk mooi.

Een monument van een plaat.

Een prachtig album waar ik eigenlijk toevallig kennis mee maakte. De heren van Midlake zijn prime muzikant ten met een verlangen naar vroegere tijden. Boreaal zouden we voortaan zeggen , hoewel ze niet in deze politiek hoek geplaatst kunnen worden. Maar ze hebben een heimwee naar de vervlogen tijden, de tijden die overzichtelijker waren, niet de huidige samenleving die onoverzichtelijk is. Dat kun je merken aan de teksten die romantisch terugblikken op vervlogen tijden, maar ook aan de muziek. Midlake wordt ook welk vergeleken met Radiohead, maar Radiohead brandt bij wijze van spreken de huidige tijd en levenswijze tot de grond toe af. Bij Midlake zorgt het voor een verlangen naar een andere tijdgeest met de blik op het verleden.
Ook qua muziek, je hoort er de jaren 70 in terug, CSN&Y en Fleedwood Mac werden al door anderen benoemd.
Al met al zorgt het ervoor dat het een heel mooi album is geworden , maar gelijk ook een tijdloos album. Moeilijk te plaatsen, moeilijk om een referentiekader te vinden. Midlake is Midlake met hun kijk op de maatschappij en hun muzikale vertaling hiervan.
Een plaat om iedere keer van te genieten.

Correctie: Dé beste plaat van 2006!

Prachtig plaatje dit zeg! Hier ga ik meer van beluisteren.

Tjonge tjonge . Dit is echt genieten. Topplaatje ... en dat vinden meer mensen hier ook op MM