menu

Rush - Signals (1982)

mijn stem
3,92 (292)
292 stemmen

Canada
Rock
Label: Mercury

  1. Subdivisions (5:33)
  2. The Analog Kid (4:47)
  3. Chemistry (4:57)
  4. Digital Man (6:20)
  5. The Weapon (6:23)
  6. New World Man (3:42)
  7. Losing It (4:52)

    met Ben Mink

  8. Countdown (5:50)
totale tijdsduur: 42:24
zoeken in:
AOR_Lover
RUSH Signals - 40th Anniversary (Super Deluxe Edition)
26 april komt hij uit.

TRACK LISTING
Vinyl 1:
Original Album (DMM Half-Speed Mastering)*
Side A
1. Subdivisions
2. The Analog Kid
3. Chemistry
4. Digital Man
Side B
1. The Weapon
2. New World Man
3. Losing It
4. Countdown

7" Singles (All four singles feature brand-new Hugh Syme artwork):
Vinyl 2:
Side A:
1. Subdivisions

Side B:
2. Red Barchetta (Live)

Vinyl 3:
Side A:
1. Countdown"
Side B:
2. New World Man

Vinyl 4:
Side A:
1. New World Man
Side B:
2. Vital Signs (Live)

Vinyl 5:
Side A:
1. The Weapon (Single Edit)
Side B:
2. Digital Man

CD:
Original Album (2015 remaster)*
1. Subdivisions
2. The Analog Kid
3. Chemistry
4. Digital Man
5. The Weapon
6. New World Man
7. Losing It
8. Countdown

Blu-Ray Audio:
(Dolby Atmos / Dolby TrueHD 5.1 / PCM Stereo)*
1. Subdivisions
2. The Analog Kid
3. Chemistry
4. Digital Man
5. The Weapon
6. New World Man
7. Losing It
8. Countdown
Bonus Promo Videos:
- Subdivisions
- Countdown

Dat is weer iets om naar uit te kijken.

avatar van liefkleinhertje
4,0
Met een live concert zou ik blijer zijn geweest dan wat we hier voorgeschoteld krijgen.
Dit is wel een uitstekende plaat natuurlijk, maar met de 40e verjaardag van Moving Pictures was het feestje wel leuker.

4,0
Ik vind Subdivisions de allerbeste track van Rush. Wat een superknaller!

avatar van Mssr Renard
3,0
In het magazine Prog een inmens artikel over Rush en Signals en hoe Alex moest vechten om zijn gitaarpartijen. Er zitten ook vier postcards bij, ontworpen door Hugh Syme. Aks iemand die leuk vind, wil ik ze wel toesturen in een envelop.

avatar van vanwijk
4,5
Mssr Renard schreef:
In het magazine Prog een inmens artikel over Rush en Signals en hoe Alex moest vechten om zijn gitaarpartijen. Er zitten ook vier postcards bij, ontworpen door Hugh Syme. Aks iemand die leuk vind, wil ik ze wel toesturen in een envelop.


Dank Mssr Renard. Heb dit zojuist aangeschaft.
Een indrukwekkend album inderdaad. Persoonlijk vind ik het een beetje jammer dat het niet op een zelfde wijze wordt gereleased als 2112,AFTK, Hemispheres, Permanent Waves en Moving Pictures. Dit is natuurlijk mijn eigen afwijking maar ik had graag een livealbum erbij gehad waar dit album centraal staat.

avatar van Mssr Renard
3,0
In mijn geval: je kunt niet van alle bands die je leuk vindt de boxsets kopen. Vooral ook omdat ik geen cd-, dvd- nog een bluray-speler heb. Ik zie gigantische boxsets van Wishbone Ash, Barclay James Harvest, meestal via Cherry Red/Esoteric, maar ik houd het bij Jethro Tull. De vinylreissues hebben dan wel geen bonustracks maar wel een mooi boek.

De Rush-reissues sla ik over, ook omdat ik Rush gewoonweg niet meer leuk vind. Maar kan me goed voorstellen dat fans die boxsets gaaf vinden. Al vind ik veel gevallen het wel wat overkill, omdat het album dan soms in drie versies wordt geleverd (remix, stereo remix, 5.1 remix, blueray remix). Wat moet je met al die verschillende versies?

avatar van vanwijk
4,5
Ik snap wat je zegt, een zoveelste uitvoering van The Dark Side Of The Moon schaf ik ook niet meteen aan.
Als het mooie reissues zijn schaf ik het toch aan (van Tull heb ik er ook een aantal in “boekvorm”) en Rush is een band die me nog altijd na aan het hart ligt.

avatar van Mssr Renard
3,0
Als een band je zo na aan het hard ligt snap ik ook dat je liveversies, demo's, interviews, foto's en memorabila wilt als extra. Voor de casual fan speelt dat minder. Ik vind Rush gaaf, maar ben meer een casusl fan. En toevallig waardeer ik de 'keyboard era' net even wat meer. En due begon met deze plaat.

Leuk trouwens dat interview met Hugh Syme in de Prog over de totstandkoming van deze, voor Rush-begrippen, nogal minimalistische hoes.

avatar van vanwijk
4,5
Ga morgenochtend op mijn gemakje het stuk lezen en de plaat nog eens draaien, kom er op terug!
Ik ben ingestapt bij A Farewell To Kings en de daarop drie volgende albums is eigenlijk “mijn periode” alhoewel ik de volgende vier jaren tachtig albums meer dan behoorlijk te pruimen vind. Mijn eerste kennismaking was Pinkpop, daarna live gezien in Ahoy in ik dacht ergens in 1981 en 1983. Dat waren mijn “formative years” zeg maar.

avatar van Mssr Renard
3,0
De eerste platen die ik hoorde waren (in volgorde): Counterparts, Presto en Show of Hands. Vanaf daar lukraak alles bij elkaar verzameld. Counterparts was toen nog hun nieuwste werk.

Van Show of Hands beviel Subdivisions mij heel erg, ook omdat het zoveel raakvlakken heeft met Saga, waar ik toen nog zo gek op was.

Van deze plaat vind ik eigenlijk alleen Subdivisions en Losing It erg gaaf. Ik weet nog dat ik mij verwonderde over de subtitel van The Weapon (die op Musicmeter is weggehaald), omdat het me ook deed denken aan The Chapters van Saga.

avatar van vanwijk
4,5
Zoals gezegd, ik ben eerder ingestapt (eigenlijk al bij 2112) en AFTK lag als 16 jarige vaak op mijn draaitafel.
Saga heeft, wat mij betreft in tegenstelling tot Rush, van de Chapters een fantastisch hoofdstuk in hun oeuvre weten te maken en dat vastgelegd in een gruwelijk goed livealbum.
The Fear Series zijn wat fragmentarisch maar The Enemy Within, Witch Hunt en Freeze mogen er zeker wezen.

avatar van Running On Empty
vanwijk schreef:
eerste kennismaking was Pinkpop, daarna live gezien in Ahoy in ik dacht ergens in 1981 en 1983. Dat waren mijn “formative years” zeg maar.
Hele fijne plaat. Voor mij ook de belangrijkste jaren van 2112 tot en met deze Signals. Ik vond de Signals tour in Ahoy ook echt geweldig.

avatar van vanwijk
4,5
Hele fijne plaat. Voor mij ook de belangrijkste jaren van 2112 tot en met deze Signals. Ik vond de Signals tour in Ahoy ook echt geweldig. [/quote]
Ik was daar ook, geweldig concert denk ik (voor zover ik het me kan herinneren 40 jaar later) met een geweldige setlist (opgezocht op Setlist.fm) en ik had zoiets graag gehad als 40th anniversary. Had mooi gestaan naast de andere uitgaves .

avatar van Running On Empty
vanwijk schreef:
Ik was daar ook, geweldig concert denk ik (voor zover ik het me kan herinneren 40 jaar later) met een geweldige setlist (opgezocht op Setlist.fm) en ik had zoiets graag gehad als 40th anniversary. Had mooi gestaan naast de andere uitgaves .

Eens. We hebben onderhand van elke Rush tour een mooi live document behalve van de Signals tour waar echt een aantal pareltjes op staan. Gemiste kans dus om nu geen extra 3CD release te doen bij de 40e verjaardag van Signals.

avatar van vanwijk
4,5
Running On Empty schreef:
(quote)

Eens. We hebben onderhand van elke Rush tour een mooi live document behalve van de Signals tour waar echt een aantal pareltjes op staan. Gemiste kans dus om nu geen extra 3CD release te doen bij de 40e verjaardag van Signals.


Hier sluit ik me volledig bij aan!

avatar van Mssr Renard
3,0
Toen ik Rush leerde kennen, zal ik zo een jaar of 16 of 17 zijn geweest. Ik was al een tijdje bezig met symfonische rock, maar je kunt ook niet alles tegelijk luisteren.

De eerste plaat die ik van hun had, was een in de Bieb geleende dubbel-lp van Show of Hands. Het nummer Subdivisions blies me direct omver. De combinatie van arena-rock, new-wave en progrock in een catchy pop-song vond ik geweldig. Nu kende ik Saga al een tijdje, dus het is dan ook wel weer logisch.

Het drumspel sprak me ook erg aan. Druk hi-hat en ride-spel, wat ik dan ook weer kende van Saga kenmerkte dit door synthesizers gedomineerde nummer.

Show of Hands bevat niet veel songs van Signals. Ik geloof zelfs dat alleen Subdivisions op die livedubbelaar staat. Toen ik deze dan ook uiteindelijk kocht (ik ging Rush sparen, en dat was best goedkoop, want lp's kostten toen tussen de 1 en 10 gulden per stuk), was ik een beetje teleurgesteld.

Want ik vond de rest van de songs eigenlijk helemaal niet zo goed. Sterker nog, ik vond alleen de opener en Losing It van de plaat erg goed. Dat vind ik nog steeds. Maar daar komt wel bij dat ik niet meer zo idolaat ben van het drumspel als dat ik was. Bovendien ben ik nooit echt liefhebber geweest van het drukke basspel van Geddy Lee, alsook zijn stem.

Later toen ik meer over Rush te weten kwam en ook die eerste platen ging luisteren, merkte ik wel dat deze plaat een overgangsplaat was een meer hardrock-gericht geluid naar een moderner new-wave-gericht geluid. Ik vind de platen die op Signals volgen dan ook stukken beter. Maar je hebt zo een overgangsplaat toch nodig.

Wat mij ook beviel aan deze plaat, is dat Geddy wat kalmer zingt en niet zo tettert en schreeuwt zoals op die wat oudere platen. Nu ik deze weer heb opstaan valt me ook weer op, dat ik zo weinig aansluiting vind bij de overige songs. Nou ja, goed, okay, The Weapon gaat nog wel. Maar verder kom ik toch echt niet.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:38 uur

geplaatst: vandaag om 14:38 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.