Rush - Power Windows (1985)

JA. En niet alleen op dit album!

a 99% agree

Er is nog één klein dingetje... het album dat hierna komt, Hold Your Fire is voor mij ook nog een juweeltje. Daarna werd het voor mij pas minder.

Gewoon een steengoed album!

Terugkeer momenteel naar een oude liefde ... oude liefde roest niet ... Neil Peart ... The Professor .. drumwerk van onaardse schoonheid ... geen slag te weinig of te veel ... in dienst van de songs ... de song moet altijd het eindresultaat zijn ... niettegenstaande het muzikaal vakmanschap ... vakmanschap genoeg hier, in overvloed zelfs ... maar wat een mooi album ... met verborgen pareltjes ... Middletown Dreams ... Argh!

Heerlijke plaat. Marathon is het beste nummer, maar ook de rest is uitstekend!

Deze ken ik niet. ligt deze een beetje in verhouding van de 2 voorgangers en 2 volgers?

Qua stijl ligt deze wel in de lijn van Grace Under Pressure en Hold Your Fire, al kun je hem qua sound beter met die laatste vergelijken vanwege het overvloedige gebruik van synthesizers.

Qua songmateriaal heeft Power Windows mijn voorkeur boven de andere twee. Big Money, Marathon, Manhattan Project en Mystic Rhythms zijn Rush-epics die je jezelf niet mag onthouden, en de hidden treasures Middletown Dreams en Emotion Detector al helemaal niet! Met name Middletown Dreams bezorgt me iedere keer weer kippevel!

Eigenlijk zijn Power Windows en Hold Your Fire qua sound elkaars negatieve spiegelbeeld, waarbij Hold Your Fire het warme album is en Power Windows het koude. Ook ik vind dit qua songmateriaal wel de betere van de twee.

Koud in de zin van "klinisch"?

Nee, de klankkleur en de thematiek van dit album zijn gewoon kil. Deze plaat ademt een gure en onpersoonlijke stad. Klinisch, in de zin van berekend, is Hold Your Fire evengoed.

Ik kan wel 4½* kwijt kan aan deze plaat, dus dat zijn duidelijk geen diskwalificaties.

sander.h en casartelli thnx voor de info ik denk dat ik deze maar eens moet aanschaffen als Rush fan

Ik vind deze plaat gewoon te glad klinken, net als Signals en Hold Your Fire, en een stuk minder dan de periode A Farewell To Kings tot en met Moving Pictures. Met Counterparts hadden ze nog een bevlieging, en met de laatste plaat Snakes And Arrows haalden ze ook weer een beetje het geluid uit de jaren 70 terug. En ook dat middeleeuwse sfeertje zit er in de nieuwste weer een klein beetje in.

Ik vind dit van de albums Signals, Power Windows en Hold Your Fire, wel het beste album. Grace Under Preassure ken ik niet, maar verwacht dat die niet heel erg veel afwijkt van de net genoemde 3 albums. Die zou ik eigenlijk ook nog eens een keer moeten gaan beluisteren.

Ik vind dit toch verbazend van je, Ricardo. Moet Rush dan dertig jaar hetzelfde geluid aanhouden? Het waren de eighties, de tijd van synthesizers en computers en Rush evolueerde mee, zette zelfs de toon. Vele producties hebben wel die "gladde" achtergrond maar dat waren nu eenmaal de tijden. De nummers blijven wel goed.

Nee hoor, ik ben juist blij dat ze met de tijd meegingen, want wat zou je nu aan 8 albums hebben met dezelfde sound erin. Gelukkig veranderden ze van sound, zodat er voor ieder wat wils is. Slecht is het allerminst, integendeel zelfs. De productie vind ik zelfs erg zuiver klinken, wat meer gladjes en meanstream, en een stuk poppier dan de albums tot en met Moving Pictures. Ik blijf de albums vergelijken, omdat het dezelfde band betreft. De nummers zijn erg goed net als de productie. Ik vind het alleen niet opvallend genoeg, en wat doorsnee klinken. Het doet me gewoon te weinig om dit heel erg vaak te beluisteren. Als ik Rush een keertje wil horen, dan draai ik liever A Farewell To Kings, Hemispheres, Moving Pictures, Counterparts of Snakes And Arrows af. Maar deze draai ik af en toe ook wel af hoor, en blijft ook erg goed, alleen het raakt mij gewoon minder dan andere Rush albums.

Dan stel ik voor dat je even stop met vergelijken met de rest van hun oeuvre, maar puur dit album op zijn kwaliteiten beoordeelt en ervan geniet. Het is anders en gelukkig maar. Elk zijn gedacht en elk zijn smaak, leven en laten leven, etcetera etcetera etcetera.

Dat is mijn manier van doen nu eenmaal. Als ik deze afspeel, denk ik gelijk alweer van als deze afgelopen is gelijk maar Moving Pictures of A Farewell To Kings er maar even weer in. Maar als je die albums tientallen keren gehoord hebt, dan is het ook wel eens leuk om eens iets anders van Rush te horen. Dit album bijvoorbeeld. The Big Money en Manhattan Project vind ik super nummers. Met Marathon heb ik gewoon iets minder.

Dit album heel klein beetje geluisterd maar 20 min van het album.
hij staat nu op 3.5 maar deze groeit wel

20 minuten... dan moet het mooiste nog komen!

Dat hoop ik dan maar

In totaal nu 3keer beluisterd en ik vind deze beter dan Signals en ever goed als Grace Under Pressure
4*

De virtueloze drum-teckniek van de act-presence,de professor/de shakespeare om zijn lyrische schrijf-talent,zijn onvoorspel-bare fantasie en de wortels die zich ontlenen aan science-fiction,mythologische,politiek-utopische denkbeelden is de symfonische-dadendrang tot epische stukken,prachtige novelle's(niveaux),de tactische paradigma's,verassings-effecten,het accent wat ook in romantische melodie-patronen kan liggen is met inkleuring van syntersizer/keyboards,van geddy lee(zang/bass/keyboards),ruimteloos gelardeerd met overdonderende stukken.

De constaniopel/de hamlet ,van de gitaar,alex lifeson is het permanent,robuuste karkter van de band en betreedt met ook actuele teksten,het mysterieuze verstand.

De schitterende opzet van fantastische harmonieen en melodieen,geven de geweldig symfonische opzet van eerlijke computer-chips,eerlijk gitaargeluid en de balans tussen teckniek en emotie is herseld.
De fabel-achtige stunts die de band ook met dit album heeft gemaakt ,drie muzikanten met elk hun professionele kundigheid avancheren hun observatorium van instrumentariums die je gezichts-veld doen verbreden.

Ik mocht deze getalenteerde band al twee keer live aanschouwen en de band is charismatisch,energiek,flegmatiek,proffes-sorisch,en een muzikaal genie.

Een nummer als,middletown dreams is een heerlijk-eerlijk nummer met veel melodie en een erg gevoelige,tekst.
Het nummer:marathon(adembenemend ook vanwege niet alleen de smeuige emoties van,lee maar ook ruimte is gemaakt voor energieke keyboards),the big money(alleen al de diep-zinnige tekst,het flamboyante gitaar-werk,en het heerlijke drum-genot van de jonge luipaard/,tamboer/mentor,neal peart.
Ook een nummer als,emotion detector,manhatthan project(prachtige decors/entourage op de visule-politieke teksten van beeld/geluid/tekst,fantastisch-'a'show of hands),mystic rhythms(heeft een afrikaanse inslag),en territories,grand designs,ondanks veel electronische grut ook fraai).

De duidelijke experimenteel lust heeft aan kwaliteit niet verloren,absolute klasse van een band die de symfo-blazoen hoog doet blazen.

Na tien keren het bericht van Dweezle13 te hebben gelezen begrijp ik nog altijd niet wat hij bedoelt: overdaad schaadt en zeker als je volgens mij zelf niet weet wat je schrijft.

On topic: prachtige volle productie, prachtige songs natuurlijk met vele virtuositeit, techniek en melodie, kenmerkend voor de muziek van Rush. Iedere periode van Rush omvat grosso modo vier albums, hier Signals tot en met Hold Your Fire. Het is een ommezwaai in geluid in vergelijking met de voorgaande periodes, maar een ommezwaai ingegeven door de wil om te experimenteren met geluid: wat kun je uit synthesizers halen, wat kun je uit electronische drums halen, wat kun je uit de studio halen?

Wat flauwe berichtjes verwijderd

Wat mij betreft is Power Windows het mooiste album dat Rush gemaakt heeft.

Samen met Hold your fire is dit mijn favoriete Rush album!!
Genieten van toppers als The big money, Marathon, Manhatten project, Territories (onderschat nummer!!), Mystic rhythms....pfff ik vind elk nummer op dit album (alweer) top! Heb ook een aantal bootlegs uit de jaren 80 en daarop worden veel nummers gedaan van PW en GUP. Live klinken die nummers ook geweldig!! Voor mij zijn de 80's met afstand de beste periode van Rush!!

Mooi album idd, maar te gepolijst en te glad naar mijn mening. Ook doen de keybords afbreuk aan het rauwe en middeleeuwse wat Rush in de jaren 70 in overvloed had. Ik heb deze regelmatig beluisterd, maar vind het gewoon te glad en te gemaakt klinken, iedere vorm van emotie ontbreekt m.i om voor beste Rush album door te gaan. Een 3.5* zou ik hier aan kwijt kunnen, hoger niet, omdat het wel een degelijk album is met mooie nummers, maar m.i gewoon teveel op safe gespeeld en te commercieel.

Gelukkig zouden ze het na deze periode meer dan goed maken in 1993 met het album Counterparts.

Tsja, dat het voor de één te gepolijst is en voor de ander te commercieel zal me worst wezen zogezegd! Ik hou minder van Rush in jaren 70. Niet slecht maar de schreeuwerige zang van Geddy uit die periode gaat me irriteren op den duur.
Ik hou van commerciele, goed in het gehoor liggende nummers dus mijn liefde voor albums als Power windows en Hold your fire is daarmee snel verklaard.

Ik heb mijn top 10 maar eens aangepast. Eigenlijk ongelooflijk dat ik deze er niet vanaf het begin heb ingezet. Altijd al één van mijn favorieten geweest.

Muzikaal, tekstueel, productioneel maar vooral als geheel een absoluut meesterwerk.

Met stip op 3

5*

Dit vind het het beste album uit het synthersizer tijdperk vanaf Signals. Hier staan nog wel een paar uitstekende nummers op vind ik, maar met Keybords vind ik eigenlijk alleen maar Moving Pictures echt goed geslaagd. Voor Rush begrippen vind ik met name de albums Signals tot en met Hold Your Fire wat te glad klinken. MP heeft die oude middeleeuwse sfeer er nog inzitten. Hetzelfde heeft Counterparts en het laatste album ook in zich zitten. Voor mij de enigste echte Rush.

Voor glad en subtiel keybord werk leent de muziek van Rush zich toch echt wat minder vind ik, en laat ik in de jaren 80 liever aan andere bands over.

Toch apart dat juist de albums vanaf Moving Pictures t/m Hold your Fire mijn absolute favorieten zijn.

Juist door dat gladde.... het maakt de muziek mysterieus en diep!