Rush - Power Windows (1985)

Helemaal mee eens!!!

Eens met je eerst opmerking

Het predikaat "glad" vind ik van de jaren '80 albums eigenlijk alleen op Hold Your Fire van toepassing. Ondanks dat ik dat een topplaat vind met de nodige pareltjes, vind ik een nummer als Second Nature toch op het randje.

Power Windows gaat qua keyboardwerk alleen op Grand Designs wat over the top, maar heeft als album wat mij betreft toch meer een rock-sound, en de symbiose tussen keyboards en gitaar is hier onovertroffen (en dan vooral op Middletown Dreams, toch een van mijn all-time Rush favourites).

Ik vind het nog steeds geen radio-vriendelijke muziek (gelukkig niet) ondanks het predicaat glad. Menig liefhebber van mainstream muziek zal dit album volgens mij niet op waarde kunnen schatten.

Dat is overigens niet bedoeld als belediging jegens de mainstream muziekliefhebber, maar meer als waardering voor de inventiviteit van dit album.

Niet de Europese mainstream maar als je dit in de Amerikaanse context van de midden jaren 80 plaatst is dit wel degelijk behoorlijk mainstream te noemen. Dit is het tijdperk dat Rush in Amerika dus echt in heel grote zalen en stadions staat te spelen. En dat doe je niet als je niet op een of andere manier de grote massa weet te aan te spreken.

Klopt helemaal. Echter in de grote massa zijn er natuurlijk altijd wel genoeg 'echte' liefhebbers te vinden. In de algemene hitlijsten waren/zijn de songs van Rush alleen in de onderste regionen te vinden, als ze er al in stonden (ook in de USA). Voornamelijk een album-band dus en dat is iets wat ik zeker kan waarderen, immers men gaat minder voor het snelle succes, maar laat de kwaliteit prevaleren. Desalniettemin heeft Rush natuurlijk wel voldoende albums verkocht (understatement!!).

Uiteraard zijn de platen in de jaren 80 wel meer mainstream dan de lange epische stukken van voor deze periode.

Middletown Dreams is toevallig ook één van mijn all time favorieten!

Ik denk dat achteraf kan worden gesteld dat het trio Grace Under Pressure / Power Windows / Hold Your Fire de meest tijdloze albums van Rush zijn.

Power Windows is mij qua produktie iets te druk, wat overgeproduceerd.

Ik denk dat "Signals" ook onder de noemer tijdloze albums valt.

Wat een detail! Wat een klasse zit er toch in deze plaat! Lekker vol en bombastisch met ongelooflijk veel detail van verschiilende instrumenten, mits je installatie goed genoeg is om dit te laten horen natuurlijk. Zoals alles van Rush wederom een topper...

Met stip gestegen naar de nummer 1 positie in m'n top 10.

WAARSCHUWING: DE ONDERSTAANDE TEKST BEVAT ZEER VEEL SUPERLATIEVEN. ALS JE NIET TEGEN OVERDREVEN POSITIEVE KRITIEK KAN, LEES DAN NIET VERDER

In 1985 werd het beste album aller tijden uitgebracht: Power Windows van Rush

In de tweede helft van de jaren 70 bracht Rush nog een aantal albums uit met bijzonder complexe muziek en waar epische nummers van meer dan 15 minuten regelmatig elpeekanten vulden. In de jaren 80 werd het roer (drastisch) omgegooid en dan met name in de periode 1982-1987. In deze periode verscheen een viertal albums (Signals (82), Grace Under Pressure (84), Power Windows (85) en Hold Your Fire (87)) die veel meer door het gebruik van synthesizers werden gedomineerd dan voorheen. Persoonlijk vind ik dat de meest creatieve periode van Rush. Het wonderschone Power Windows is echt het absolute pareltje uit de catalogus van Rush en is, zoals ik al zei, in mijn ogen de beste elpee aller tijden.

Werkelijk alles klopt. Het album druipt van het keyboardwerk, maar dat is puur in dienst van de muziek. En hoewel het de bassist van de band is (Geddy Lee) die ook de toetsen bespeelt, gaat dit absoluut niet te koste van het baswerk. Integendeel, dit album bevat een aantal van de meest maniakale en complexe basloopjes ooit op plaat gezet. De rol van gitarist Alex Lifeson is niet zo heel groot, maar de kunst van het op het juiste moment dingen weglaten is ook een kunst. Daar waar hij wel kan vlammen, doet hij dat dan ook met verve.

En dan Neil Peart. Tja wat moet je daar nu van zeggen. Hij maakt hier gebruik van zijn normale akoestische drumkit aangevuld met een allegaartje van electronische percussie waar je U tegen zegt. Vervolgens wordt dit met elkaar geïntegreerd en op een grandioze manier door elkaar gebruikt. De meeste drummers zijn volgens mij gestopt na het horen van het drumwerk op dit album. Ook als tekstschrijver is hij hier in supervorm. De teksten zijn kritisch maar gaan ook over de gewone man.

Verplichte kost voor iedereen die ook maar iets met muziek heeft.

Weinig aan toe te voegen!

Misschien mogen de teksten nog iets meer lof krijgen

Shapes and forms agains the norm
Against the run of the mill
Swimming against the stream
Life in two dimensions
is a mass production scheme



Tja, in het Nederlands zou het nergens naar klinken, dat dan weer niet.

Deze wil ik binnenkort toch nog eens een kans geven, vooral omdat ik recent The Cure en dan met name de jaren 80 albums, en Simple Minds enorm kan waarderen. Volgens mij zit met name dit album daar qua keybord sound best bij in de buurt. Ik snap daarom niet waarom deze mij niet pakte toen. Misschien de verkeerde tijd of dat ik toen een ander genre gewoon interessanter vond toen.

Vind hem wel redelijk maar niet overweldigend, niet zoals b.v Moving Pictures of A Farewell To Kings dat destijds wel deden bij mij.

Ik zou het zeker nog eens proberen. Gewoon effe in een makkelijke stoel met de hoofdtelefoon en het tekstboekje erbij. Wedden dat je gaat genieten?

Fijn dat je zo enthousiast bent over Power Windows. Mijn favoriete track is Territories en dan die buitengewone gitaarsolo hierin: kippenvel.

Het is voor mij het enige album waar ik letterlijk nóóit genoeg van kan krijgen. Alles klopt hier gewoon.

En dat terwijl ik bij de eerste luisterbeurt jaren geleden nog mijn bedenkingen had.

Geweldige plaat van deze superband.....ik beluister hem minder dan andere Rush platen, maar luister nu met koptelefoon en ook deze is gewoonweg genieten

Vroeger had ik "Power Windows (1985)" op lp. Van alle Rush lp's was "Power Windows (1985)" het album dat ik het minst draaide..... Nu ruim 20 jaar later heb ik "Power Windows (1985)", nu op cd, een nieuwe kans gegeven. Conclusie: m.i. een totaal niets zeggend Rush album m.u.v. "The Big Money". Als ik hier sterren zou moeten uitdelen dan zouden het er hooguit 2 zijn. Dat doen we dus maar niet want de vakkundigheid van de Rush musici komt zeker tot uitdrukking op "Power Windows (1985)". Op één of andere manier krijg ik echter geen "klik" met dit album.

echt.... wat the fuk

The Big Money vind ik zonder enige twijfel het minste nummer van dit album, misschien wel het enige nummer dat ik vaak skip.

De rest van het album is gewoon perfect! voor mij
Grappig dat mensen dat zo totaal anders kunnen ervaren!

Nu, bijna 11 uur na mijn bericht van hedenmorgen weet ik het eigenlijk ook niet meer....... Ik heb "Power Windows (1985)" vandaag in de auto en tijdens het hardlopen een aantal keren gedraaid. Ik kan nl. niet uitstaan dat een Rush album mij niet zou bevallen. Het lijkt erop dat het kwartje toch gaat vallen. "Power Windows (1985)" is in ieder geval geen makkelijk album die je bij de eerste luisterbeurt direct bij de strot grijpt. M.i moet je de tijd nemen om "Power Windows (1985)" te gaan waarderen. Gelukkig heb ik vanmorgen geen sterren uitgedeeld..... Dat doe ik nu ook nog even niet. Vak (muziek) technisch is het album dik in orde.

Voor mij zijn vooral de nummers Marathon en Middletown Dreams erg speciaal

Maar zoals je hier boven schrijft.... die heb ik ook een flink aantal keren moeten beluisteren voordat ik plotseling dacht "wauw".....

Helemaal waar. De plaat heeft zeker meerdere luisterbeurten nodig voordat het kwartje valt. Vanaf dat moment echter wordt een absolute topper. Moeilijke plaat, maar uitzonderlijk goed.

Goh, wat heeft Mystic Rhythms weinig stemmen.
Ik als fan van Deadsy herken daar heel wat leuks in.

Samen met Marathon nochtans ook één van mijn favorieten op dit overigens prachtige Rush album.

Het hele album hangt van briljante momenten aan elkaar.

Ik snap niet dat je niet gewoon aan 1 album hoger kunt geven dan 5 sterren ofzo..... want dit album verdiend in mijn ogen wel 10 sterren!

Magnifiek is een woord dat nog onderdoet voor de sfeer, kwaliteit en stijl van dit album!

FAN-TAS-TISCH

*traantje weg pikt van genot*




PS: Als ik op de één of andere manier de 3 "zwakste" nummers van dit album uit zou moeten kiezen zou ik voor nummer 1, 2 en 5 gaan..... Maar ik denk eerder dat de titel 'net niet perfect' beter bij die 3 nummers past. De rest is bovennatuurlijk ^^

Ik weet niet wat jij met tranen doet, maar ik pink ze weg.

Heb je trouwens nog uitleg bij de superlatieven? Deze band moest ik al lange tijd eens achteraan.

Niet voor niets is dit de nummer 1 in mijn top 10. Iedere noot op dit album is functioneel. Het duurde na het epische werk uit de jaren 70 even voor het kwartje viel, maar nu heb ik alleen maar superlatieven voor dit album over. Eigenlijk is het heel jammer dat dit album relatief veel minder aandacht krijgt dan albums als Moving Pictures of Hemispheres (welke ook geweldig zijn hoor), terwijl de muziek absoluut niet minder is (beter!).

De perfecte eenheid van muziek, tekst en productie.

Ik reken deze ook absoluut tot de betere van Rush! En inderdaad; het is doodzonde dat dit album zo weinig aandacht krijgt. Ook van de heren zelf want live wordt er zelden nog iets van gespeeld! MAAARRRRR, het briljante Marathon zit weer in de set tijdens de huidige tour!!!!! Alleen daarom heb ik al een kaartje gekocht