R.E.M. - New Adventures in Hi-fi (1996)

E.-Bow the Letter is inderdaad grandioos, mede door de participatie met Patti Smith, die een melancholische toevoeging genoemd kan worden.

Het beste nummer voor mij op dit grote album...

Ah...dat scheelt.

Hier de de lang gewenste vinyl versie ook eindelijk binnen. Mij boeit het niet of ik de 1e of 9000e druk heb. Dus ik ben tevreden. Lang op gewacht, en nu kan ik deze plaat eindelijk eens luisteren zoals ik m altijd heb willen horen.

Leuke extra’s, vooral die alternatieve versie van Leave. Terecht dat dit album weer aandacht krijgt.
Hun laatste ‘grote’ album.

Ik weet dat ik tot een minderheid behoor, maar ik vind Around the Sun dus echt heel erg fijn. Dus wat mij betreft was dit album niet hun laatste 'grote'.

Ja ik vind zelf Accelerate nog heel erg fijn. En Up.
Maar hun momentum was wel een beetje voorbij na deze. Dat bedoel ik meer met ‘groot’.
Hun laatste album als grote band.
Hun laatste album als viertal sowieso.

Ik ben ook wel erg gecharmeerd van Around The Sun en Up , niet zo van reveal en accelerate. Collapse into now vind ik een mooie zwanenzang. Hun momentum was met deze al wat voorbij denk ik . Prachtig album maar wat moeilijker dan de voorgangers. Hier haakte het hele grote publiek wel af denk ik . Maar Up vind ik zeker niet minder dan deze

Undertow vind ik nu net een van de beste nummers. Departure vind ik ook een van de mindere. Had er inderdaad wel vanaf gemogen, samen met Be Mine en So Fast, So Numb. Dat waren wel prima b-kanten geweest en dan was de flow van dit album ook wat beter geweest.

Had gehoopt dat er op de 25th anniversary edition wat nieuwe onuitgebrachte nummers zouden staan, maar helaas enkel nummers die toen ook al zijn uitgebracht. Ik houd het maar gewoon bij mijn cd.

in mijn ogen één van hun beste albums!

Heb de 2LP nu ook binnen, en het is typisch zo'n album waarvan de hoes op LP formaat stukken beter tot z'n recht komt.

Qua sound ligt dit een beetje in het verlengde van Monster, met meer vervorming in hoe de instrumenten klinken en meer noise-invloeden in het totaalgeluid, maar ónder die "herrie" liggen vaak klassiek opgebouwde popliedjes met een heldere couplet-refrein-structuur, en omdat Stipe soms intiemer dan ooit zingt lijkt deze plaat tegelijkertijd heel anders en toch volkomen vertrouwd. De eerste zes nummers zijn bovendien zó sterk dat het album op een volmaakte score lijkt af te stevenen, maar de tweede helft is wat minder, en dan valt zo omstreeks So fast, so numb opeens op dat het allemaal wel èrg lang gaat duren. Gelukkig staat er dan weer een prachtige afsluiter in de trant van Nightswimming op om het album met een goed gevoel af te sluiten, en het eindoordeel is toch behoorlijk positief. Hoogtepunten naast Electrolite zijn voor mij de melancholische opener, New test leper (fraaie tekst) en het zeer intense Leave.

Ik heb geen moeite met de lengte. Typische roadsongs op de B kant van dit album. Alsof je door de eindeloze woestijnen rijdt in de VS. En dat kan lang duren, daarom is dit album perfect

Waar zijn je 5 sterren

Ik vind dit album verre van perfect, maar dat is juist de charme ervan

Die sterren komen wel weer, eerst ze ff allemaal bespreken vanaf het begin

O ja je was bij Chronic Town toch?
Maak je ook gelijk een lijstje zoals nu bij de Bowie-albums gebeurt?

Spijker op de kop. Precies bij dat nummer inderdaad...

Al zit ik nu naar de tracklist te kijken... Be Mine, Be Mine, hoe ging die ook alweer? Ook een veeg teken.

Ooit wel

Grappig dat 'So Fast, So Numb' al een paar keer als zwakke broeder wordt genoemd, dat is juist één van de tracks waar ik een sterretje bij heb gezet.

Een van de beteren op kant B

Geweldig nummer idd, net als Be Mine

Dat is dus het verschil tussen echte fans en geen echte fans

Be Mine heeft bij mij een sterretje, net zoals 5 en 14

Hm , New Adventures verhaspelen tot een menukaart bij de Chinees.

Leave Rudi, Leave

Deze heeft bijna de lengte van Disintegration, maar voor je gevoel duurt die veel en veel langer...

Het kan altijd echter, maar in de tijd dat ik deze plaat net had, heb ik hem erg veel gedraaid en aan iedereen die het horen wilde verteld dat R.E.M. in de jaren '90 toch wel een heel bijzondere band was, niet in de laatste plaats vanwege dit album. Op 4,5* heeft-ie zeker gestaan, heel misschien nog wel op 5,0* ook.

Dat was allemaal weliswaar al een flinke tijd na het uitkomen, maar ik was nog wel op een leeftijd dat de muziekcollectie nog wat bescheidener was en het geheugen nog wat scherper, dus het gros van de nummers op Out of Time t/m Reveal kan ik je zo voorhummen, met details en al. Ik noemde R.E.M. indertijd wel mijn favoriete niet-progband.

Ik vind het in meerderheid nog steeds mooi, maar de interesse in de band is de laatste jaren wel wat afgevlakt. Weet ook niet waarom...

Voor de statistieken: mijn blauwe sterretjes staan bij 1, 5 en 6 (waarmee ik voor een keer maximaal mainstream ben).

Er staan hier zoveel pareltjes op, maar moest ik kiezen voor de sterretjes dan werd het 3, 5 en 14.
Maar 1, 2, 3, 5, 6, 9, 12 en 14 zijn allemaal klasbakken en dat zijn dus al 8 songs! Verder staan er nog een paar goeden op

Hm, overtreft zelfs deze serie

Alle 13 Goed! - Deel 1 (1971) - MusicMeter.nl

Moet je voor de grap eens google'n naar een live uitvoering met Patti Smith - puur kippenvel!

Kleine 3 jaar geleden nog eens live gezien in Tivre en dat was - om het woord maar eens te gebruiken - awesome.

Weet je het zeker? REM treedt sinds 2011 niet meer op. Volgens mij was hun laatste concert in Nederland in 2008.