menu

Pink Floyd - The Dark Side of the Moon (1973)

mijn stem
4,37 (3390)
3390 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Harvest

  1. Speak to Me (1:07)
  2. Breathe (In the Air) (2:50)
  3. On the Run (3:45)
  4. Time (6:53)
  5. The Great Gig in the Sky (4:44)

    met Clare Torry

  6. Money (6:23)
  7. Us and Them (7:49)
  8. Any Colour You Like (3:26)
  9. Brain Damage (3:47)
  10. Eclipse (2:13)
  11. Speak to Me [The Dark Side of the Moon Live at Wembley, 1974] * (2:46)
  12. Breathe [In the Air) (The Dark Side of the Moon Live at Wembley, 1974] * (2:51)
  13. On the Run [The Dark Side of the Moon Live at Wembley, 1974] * (5:09)
  14. Time [The Dark Side of the Moon Live at Wembley, 1974] * (6:32)
  15. The Great Gig in the Sky [The Dark Side of the Moon Live at Wembley, 1974] * (6:50)
  16. Money [The Dark Side of the Moon Live at Wembley, 1974] * (8:41)
  17. Us and Them [The Dark Side of the Moon Live at Wembley, 1974] * (8:10)
  18. Any Colour You Like [The Dark Side of the Moon Live at Wembley, 1974] * (8:11)
  19. Brain Damage [The Dark Side of the Moon Live at Wembley, 1974] * (3:44)
  20. Eclipse [The Dark Side of the Moon Live at Wembley, 1974] * (2:19)
  21. The Hard Way (From 'Household Objects') * (3:10)
  22. Us and Them [Richard Wright Demo] * (5:39)
  23. The Travel Sequence [Live in Brighton June 1972] * (4:37)
  24. The Mortality Sequence [Live in Brighton June 1972] * (3:24)
  25. Any Colour You Like [Live in Brighton June 1972] * (4:45)
  26. The Travel Sequence [Previously Unreleased Studio Recording] * (2:21)
  27. Money [Roger Waters Demo] * (2:38)
toon 17 bonustracks
totale tijdsduur: 42:57 (2:04:44)
zoeken in:
avatar van schizodeclown
5,0
amboly schreef:
De Dolby Headphone remaster klinkt fenomenaal. Ook een fenomenaal album natuurlijk .

Uit welk jaar is die remaster? En waar kan je die halen?

avatar van Benos
Review #1:

Waar Meddle en vooral Atom Heart Mother bij de kortere nummers nog duidelijk sporen bevatten van het vroege Pink Floyd geluid, wordt dit in The Dark Side of The Moon volledig vervangen door een radiovriendelijker geluid. Het is kenmerkend voor de overgang van het vroege experimentele, psychedelic rock Pink Floyd naar een meer progressive rock Pink Floyd. Het resultaat is zonder twijfel een klassieker. Het is een album dat iedereen zeker een keer in zijn leven gehoord moet hebben, en waarschijnlijk ook gehoord heeft. Ik ben daar geen uitzondering van: als 16-jarige puber die voor het eerste de wereld van rock instapte, was Pink Floyd een van de bands die er uit sprong. Het resultaat was dat Pink Floyd naar alle waarschijnlijkheid de band was die ik het meeste speelde, The Dark Side of the Moon voorop.

The Dark Side of the Moon is echter ook een van mijn eerste ervaringen geweest met een album dat 'overplayed' is. Te vaak gehoord, waardoor de meeste magie er vanaf is. En ik verwacht ook niet dat ik ooit de magie die ik jaren geleden ervaarde terug zal krijgen met dit album. En hier verschilt dit album van andere Pink Floyd albums die ik hoger waardeer (Piper, Saucerful, Meddle, WYWH). Met uitzondering van WYWH is de experimentatie veel interessanter dan op The Dark Side of the Moon. Het zorgt er niet alleen voor dat je altijd iets 'nieuws' zult ontdekken aan een album (een langere houdbaarheidsdatum als het ware), maar ook dat het zorgt voor verfrissende nummers tussen cliché poppy nummers die normaal de revue passeren.

Een nummer als Brain Damage is een uitstekend voorbeeld van een nummer waar het gebrek aan experimentatie (in verhouding met andere nummers op het album en vroegere PF albums) ervoor zorgt dat er voor mijn gevoel weinigbijzonders overblijft. Het nummer kan, mede doordat ik het zo vaak gehoord heb, geen bepaalde atmosfeer creëren, iets waar Piper en Saucerful in uitblinken (voor de duidelijkheid: ik heb beide albums ongeveer even vaak gehoord als DSOTM, maar ik zou ze niet 'overplayed' noemen)

Us and Them is daarentegen een prachtig nummer en zonder twijfel een van de betere van het album (en een van Pink Floyd's mooiste in het algemeen). De tekst laat een duidelijke progressie zien van het speelse karakter van Barret-Pink Floyd naar een serieuzer karakter van Waters/Gilmour Pink Floyd. Naast Us and Them zijn Breathe en Any Colour You Like de nummers die uitblinken voor mij. Breathe begint met vocals die vergelijkbaar zijn met veel nummers op Meddle: zachte vocals die niet proberen teveel op de voorgrond te treden, iets wat wel gebeurt in onder andere The Wall. Het is een rustgevend nummer dat goed de toon zet voor het album, met uitzondering van het zeer matige Money. Us and Them en Any Colour You Like bouwen voort op dit rustgevende karakter dat dit album mijns inziens overeind houdt. Andere nummers slagen hier al tijden niet meer in. Het is jammer, omdat de nummers die ik noem de nummers zijn die goed in de context van het album passen. Slechts als losse nummers zijn deze nummers bij lange na niet zo goed als in de context van het hele album, maar voordat je aankomt bij Us and Them / Any Colour You Like, moet je je nog eerst langs Speak to Me en Money zien te werken. Mede daardoor is The Dark Side of the Moon geen album dat ik waarschijnlijk dit jaar nog een keer zal beluisteren, maar het blijft desalniettemin een klassieker.

6,5 / 10

Beste nummers: Breathe, Us and Them, Any Colour You Like

avatar van teus
4,0
Beste nummers; Breathe, Money, Time

avatar van Don Cappuccino
4,0
Op dit moment lees ik ''Pigs Might Fly'', de uitstekende biografie over Pink Floyd, geschreven door Mark Blake. Inmiddels ben ik op het punt dat Pink Floyd in de studio zit voor Dark Side of the Moon, dus dat was een goede reden om de plaat weer eens te beluisteren, dat is weer een hele tijd geleden.

Pink Floyd laat ontzettend veel ruimte open op Dark Side of the Moon, en of dat is vanwege de technische capaciteiten van de leden of een weloverwogen keuze: dat laat ik lekker in het midden. De bedwelmende atmosferen van het eerdere werk zijn als sneeuw voor de zon verdwenen en de realiteit wordt ons in het gezicht geduwd. Deze plaat is afgemeten en er staat geen noot te veel op, de flow van het album is perfect en doordacht. Daar zit juist het punt waar de plaat niet hoger dan vier sterren krijgt: ik maak grotendeels geen emotionele connectie met deze plaat, op The Great Gig in the Sky, Us and Them and Brain Damage/Eclipse na. Die tracks verdienen zonder twijfel 5* en zijn ware kippenvelmomenten. Ook vind ik de smaakvolle saxofoonsolo op Us and Them een gouden greep.

Vooral in The Great Gig in the Sky is een meesterlijke dreiging en angst te horen in de vocalen van Clare Torry, die pas in de laatste fase van de plaat een bijdrage gaf. Het blijkt de allerbeste zet van de plaat te zijn en de meest gevoelige, een die het thema recht doet zonder woorden. De band barst hier zelfs wat meer uit en Mason speelt een tikje minder stijf. Voor de rest laat de man extreem statisch spel horen, iets dat het kille karakter van de plaat bepaalt. Ik had liever iemand gehoord met net iets meer beweging in zijn spel en frappant genoeg was dat juist Mason aan het einde van de jaren '60. Een man die toen zijn beperkingen in zijn voordeel gebruikte. Het is nooit een goede drummer geweest, maar het was toen wel een goede muzikant. Natuurlijk kun je het hebben over ''de kunst van het weglaten'', maar Mason laat te veel weg in zijn drumspel op deze plaat én Wish You Were Here.

Dark Side of the Moon is een ontzettend knappe en aangename plaat en ik luister er met plezier naar, maar het mist dat extra element om mij echt bij de strot te grijpen. Na Wish You Were Here zou het nieuwe, meer afgemeten Pink Floyd dat wel doen met Animals, daar komen we later op terug.

avatar van bikkel2
4,5
Tja...Nick Mason.
Uit een soort beleefdheid en respect naar hem toe, mag hij af en toe eens mee drummen tijdens een concert van zijn ex collega Waters.
Gilmour doet dat volgens mij niet meer.
Er is wel een gig in 1984 tijdens de About Face tour, dat Mason Comfortably Numb drumt.
Drummer van dienst, Chris Slade staat zijn kruk dan af.

Zijn spel is idd weinig creatief op deze plaat.
Houterig en weinig speels, terwijl dat echt wel kan in het gros van de songs.
Anderzijds stoort het ook niet echt, maar in het huidige tijdperk zou hij als professionele drummer niet meer aan de bak komen vrees ik.
Typisch genoeg vind ik 'm op Animals met de juiste drive en met meer energie spelen, al is het wederom weinig inventief.

bas1966
beste nummers: us & them, on the run, the great gig, any colour u like, brain damage,

avatar van Lau1986
4,5
Ik vind dit een heerlijke plaat om naar te luisteren. Heerlijke muziek. Brain Damage en Money zijn mijn favorieten.

avatar van henk01
5,0
Beste nummers:

Speak to Me (1:07)
(In the Air) (2:50)
On the Run (3:45)
Time (6:53)
The Great Gig in the Sky (4:44)
Money (6:23)
Us and Them (7:49)
Any Colour You Like (3:26)
Brain Damage (3:47)
Eclipse (2:13)

Kan het niet anders maken

henk01 schreef:
Kan het niet anders maken


Als je wil kan je alles

Maar je hebt gelijk, het is an sich waanzin om dit album niet als 1 geheel te zien.

avatar van Tav74
4,0
Deze recent op vinyl aangeschaft. Uiteraard geen nieuw album voor me, maar ik heb deze nooit grijs gedraaid en had het al vele jaren niet meer gehoord. Het gekke is dat het album me bij de hernieuwde kennismaking tegenviel, was er denk ik niet helemaal voor in de stemming maar met name de vele geluidseffecten tussen de nummers door werden me teveel. Maar een paar rondjes later valt het kwartje wel weer en klopt het geheel weer helemaal.
Baanbrekend album uiteraard, maar voor mij niet de beste Pink Floyd.

avatar van Liz1978
Time!!!!

avatar van TornadoEF5
3,5
Net zoals LOTR één film zou moeten zijn, zou dit album één single moeten zijn. Er is geen enkele reden om dit album op te splitsen in tien singles. Uiteindelijk vind ik het niet slecht, maar ik betwijfel of ik het ooit nog eens zal horen. Breathe - het enige nummer dat ik al kende - vind ik het best, de rest zal ik toch eerlijk gezegd rap vergeten, en het begin vond ik ook niet goed. De lange intro's en outro's vind ik ook niet bepaald goed. Wordt er in Speak to Me wel muziek afgespeeld? Time vind ik ook te veel leunen op de sound en melodie van Breathe, ik kon er bijna Breathe op zingen. The Great Gig in the Sky en On the Run vond ik ronduit slecht. Het einde is gelukkig een pak beter en "redt" het album nog enigszins samen met Breathe. Ja, ik vind het niet slecht, maar toch net dat tikkeltje pretentie te veel, en het blijft niet hangen.

avatar van titan57nl
5,0
Bij mij blijft het al 47 jaar hangen

4,5
TornadoEF5 schreef:
Net zoals LOTR één film zou moeten zijn, zou dit album één single moeten zijn. Er is geen enkele reden om dit album op te splitsen in tien singles. Uiteindelijk vind ik het niet slecht, maar ik betwijfel of ik het ooit nog eens zal horen. Breathe - het enige nummer dat ik al kende - vind ik het best, de rest zal ik toch eerlijk gezegd rap vergeten, en het begin vond ik ook niet goed. De lange intro's en outro's vind ik ook niet bepaald goed. Wordt er in Speak to Me wel muziek afgespeeld? Time vind ik ook te veel leunen op de sound en melodie van Breathe, ik kon er bijna Breathe op zingen. The Great Gig in the Sky en On the Run vond ik ronduit slecht. Het einde is gelukkig een pak beter en "redt" het album nog enigszins samen met Breathe. Ja, ik vind het niet slecht, maar toch net dat tikkeltje pretentie te veel, en het blijft niet hangen.


Ja, je vindt het wél slecht. Waarom geef je anders twee en een halve ster? Een drie is anders middelmatig. Een zesje.

Maar goed, ieder zijn of haar ding.

Als kind heb ik paps dit album, dat naar mijn mening bestaat uit 10 hoofdstukken uit de muziekgeschiedenis, grijs horen draaien. Alleen wat mijn oren betreft 9 hoofdstukken. Toen en nu heb ik een hekel aan Money. Alleen dat begin al........anders had dit mooie album zeker een stuk of 5** gehad.

avatar van Rogyros
5,0
Ik ben echt vanaf de wieg opgegroeid met dit album. Ik kan zeggen dat ik dit album al 40 ken. Als kind vind ik vooral dat 'vliegtuiglied' prachtig en die 'met die kassa's'.

Dit album zit echt in mijn DNA. Meer dan welk ander album ook. En ik heb het altijd geweldig gevonden.

avatar van Dirruk
5,0
TornadoEF5 schreef:
De lange intro's en outro's vind ik ook niet bepaald goed. Wordt er in Speak to Me wel muziek afgespeeld? Time vind ik ook te veel leunen op de sound en melodie van Breathe, ik kon er bijna Breathe op zingen. The Great Gig in the Sky en On the Run vond ik ronduit slecht.


Wat had je uberhaupt van dit album verwacht? Ben je bekend met ander werk van Pink Floyd?

4,5
Ik ben grootgebracht met artiesten/muziekanten als Pink Floyd en Santana. Waar het meer vanuit de ziel als uit de beurs kwam. Als puberaal verzet ging ik trance (Oakenfold) enzo luisteren. Daar blijven nog steeds restandjes van over. Met (voor mij) Underworld als overlevend hoogtepunt.

Uitendelijk zijn voor mij DSoTM en WYWH de ultieme voorbeelden van wat later Trance is geworden.

De reden waarom dit album van mij geen 5** krijgt is puur om Money. Ik heb er gewoon (puur gevoelsmatig) een afkeer van. Net zoals de albumpjes van de Eminempjes en Jeniffer Lopessjes van deze wereld.

avatar van ArthurDZ
5,0
Off-topic berichten verwijderd.

avatar van lennert
4,5
De eerste klassieker. Vroeger vaak uit de kast van mijn ouders gehaald om te luisteren en ik begrijp nog steeds waarom dit een van de best verkochte albums ooit is. Het enige dat ik het album zou kunnen verwijten, is dat het bij vlagen nog wat vuriger mag, want ik hoor Gilmour toch het liefste zo scheuren als op Time en Money. Us And Them duurt dan toch ook net iets te lang, maar het nummer is in essentie nog steeds erg gaaf. De algemene sfeer is in al zijn mellowheid wel erg mooi en bovenal Engels. 'Hanging on in quiet desperation is the English way' is tevens een van de beste lyrics die de band tot dit moment heeft geschreven. Absoluut een erg fijn album.

Voorlopige tussenstand:
1. The Dark Side Of The Moon
2. Obscured By Clouds
3. Meddle
4. Atom Heart Mother
5. More
6. A Saucerful Of Secrets
7. The Piper At The Gates Of Dawn
8. Ummagumma

avatar van bikkel2
4,5
Achteraf had het idd best wat meer ballen mogen hebben.
Daarom ook dweep ik vooral met Animals, die wel een rauwer, minder geproduceerd geheel heeft.
Mooie flow heeft deze en thematisch natuurlijk een beresterk en tijdloos onderwerp.
Floyd was in tegenstelling tot veel andere progbands (hoewel ik prog betreft Floyd een wat breed begrip vind )tekstueel een stuk realistischer en meer down to earth.
Razend knap van Roger Waters, die een eind 20er was ten tijden van deze plaat.
Hij noemde dit de laatste plaat waar nog goed werd samengewerkt overigens.

avatar van RuudC
4,0
Meer ballen inderdaad. Dat mist Dark Side of the Moon. Dat neemt niet weg dat dit verder een heel goed album is. Het luistert heel goed weg en daarbij heel toegankelijk, maar het bevat niet de beste songs van de band. Het is mij te lief, te vriendelijk. Toch zijn Time, The Great Gig in the Sky, Money en Brain Damage uitstekende nummers. Ik mis misschien een stukje innovatie. De resterende nummers zijn er vooral voor de opvulling. Geen materiaal waarvoor je dit album opzet. Dat doe je imo voor de eerder genoemde nummers. Ik moet trouwens wel bekennen dat de gastrol van Clare Torry nog altijd wat vreemd aanvoelt. Het is gewoon iets wat je niet verwacht als je wat minder bekend bent met dit album.

Tussenstand:
1. Meddle
2. A Saucerful Of Secrets
3. Piper At The Gates Of Dawn
4. Dark Side Of The Moon
5. Obscured By Clouds
6. Atom Heart Mother
7. Ummagumma
8. More

avatar van bikkel2
4,5
De bijdrage van Torry vind ik magistraal.
Heeft dacht ik maar weinig takes gekost om dit te registreren.
Fabelachtig stuk overigens The Great Gig In The Sky. Prachtig uitgewerkt van rustig tot complete hysterie.

avatar van RuudC
4,0
Het is ook goed. Begrijp me niet verkeerd hoor. Ik blijf het alleen wat vreemd vinden.

avatar van bikkel2
4,5
RuudC schreef:
Het is ook goed. Begrijp me niet verkeerd hoor. Ik blijf het alleen wat vreemd vinden.


Dat mag hoor!

avatar van Rogyros
5,0
bikkel2 schreef:
Hij noemde dit de laatste plaat waar nog goed werd samengewerkt overigens.

Dat is een verbazende uitspraak. Want op Wish You Were Here mochten er dan wat scheurtjes in de onderlinge harmonie zijn ontstaan, samengewerkt werd er toch wel op een behoorlijk hoog niveau. Shine On You Crazy Diamond is toch echt een kunststukje van de gehele band. Dat is voor mij toch een enorm voorbeeld waarbij het geheel toch echt meer is som toch der delen. De chemie was daar zeker nog aanwezig in mijn beleving. Ook Wish You Were Here was toch een collaboratie aangegaan met Gilmour en als ik bijvoorbeeld luister naar Welcome To The Machine kan ik mij niet voorstellen dat enkel Waters dit zo bedacht heeft. Ik denk dat met name Wright daar als arrangeur toch een behoorlijke stempel gedrukt heeft.

Gilmour heeft ooit eens gezegd dat Comfortably Numb het laatste nummer was waarop hij echt het gevoel had dat hij samenwerkte met Waters.

avatar van Rogyros
5,0
bikkel2 schreef:
De bijdrage van Torry vind ik magistraal.
Heeft dacht ik maar weinig takes gekost om dit te registreren.
Fabelachtig stuk overigens The Great Gig In The Sky. Prachtig uitgewerkt van rustig tot complete hysterie.

Eens. Ik vind het echt ook verrassend stukje en het past uitstekend bij de rest. Volgens mij waren er slechts drie takes met Claire Torry.

avatar van bikkel2
4,5
Waters gaf het eens aan in een interview.
Het is echt zijn mening.
Er was oa.wat gedoe over de zangpartijen betreft Have A Cigar bijv.
Waters maakte zich ( naar eigen zeggen) niet zo druk over wie of wat zong, maar achteraf had hij Have A Cigar liever zelf ingezongen i.p.v Roy Harper.
Wat er aan verdere problemen in onderlinge verstandhoudingen dan wel mis was, weet ik niet, maar het ging niet zo soepel meer als voorheen.
Op Animals is ineens Waters de voornaamste leadvocalist. Voorheen niet gebruikelijk.

5,0
Absoluut een van de beste albums aller tijde. De wisselwerking van gitaren, drumpartijen, de dromerige zang van gilmour en vooral het gebruik van blaasinstrumenten past hier perfect. Ook de zang op "the great gig in the sky" is echt mooi uitgewerkt. En waar ik normaal iets tegen de synthesizer heb vind ik het hier prima passen. "Any colour you like" is daar een mooi voorbeeld van. Prachtige opening welke door gilmour mooi afgemaakt wordt.

Niet alleen muziekaal briljant maar ook opname-technisch revolutionair. De geluidseffecten geven dit album iets extras. Dit kan ik ook niet uitleggen. Dit klinkt na al die jaren nog steeds briljant. Deze is over 30 jaar nog even goed. Tijdloos.

Favorieten wisselen al jaren. Als ik nu moet kiezen; Any Colour You Like en Eclipse.

Lodewijk Bosjes
Vroeger prachtig. Nu een gedateerde lauwe kaassoufflé. Jammer zoiets.

avatar van Broem
5,0
Lodewijk Bosjes schreef:
Vroeger prachtig. Nu een gedateerde lauwe kaassoufflé. Jammer zoiets.


Kijk, dat is nog eens 'n post die een volledig ander beeld geeft van dit album Carry on

Gast
geplaatst: vandaag om 16:45 uur

geplaatst: vandaag om 16:45 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.