Joanna Newsom - Ys (2006)

Dat gedeelde waar Bill Callahan in Only Skin meezingt

De foto's bij het boekje van 'Have one on me' mochten er anders toch zeker wezen, niet? (in de hoezen kan ik ergens wel inkomen, maar ik denk niet dat er een betere andere hoes voor haar zou bestaan)

Mensen die dit goed vinden moeten ook maar eens gaan luisteren naar het briljante Stormcock van Roy Harper. Blijkbaar een grote invloed op Joanna Newsom, zo getuige deze briefwisseling.

Hij was twee jaar geleden support act van Joanna hier in Amsterdam (sommigen in de zaal hadden het liever andersom gezien...).

Na het eerste nummer afgezet wegens die stem van Joanna, die ik echt niet trek. De arrangementen van Van Dyke Parks zijn echter (naar mijn mening) oorstrelend, dus probeer ik het later nog maar eens.

Hoe kan dit album op 152 in de top 250 staan met zo weinig stemmen en relatief lage score?!

Bryter Layter van Nick Drake heeft bijvoorbeeld 633 stemmen met een gemiddelde van 4,17 en staat er niet in.

Nick Drake heeft met z'n debuut Five Leafs Left en Pink Moon iets betere albums afgeleverd. Die genieten de voorkeur op Bryter Layter. Ys heeft veel minder concurrentie in Newsom's discografie en daarmee veel meer voorkeurstemmen in de persoonlijke top 10 van de users.

O ja, ik was die regel van die top 10 vergeten. Alles is relatief, Nick Drake vond zelf Bryter layter zijn mooiste album. Als dat album een succes was geworden, dan had hij nooit een album als Pink moon gemaakt.

Misschien ook omdat het gewoon een betere plaat is dan Bryter Layter

Zullen we dat eens aan Joanna vragen?

Vorige week hoorde ik Emily (en Cosmia) live en vond ik het ineens best wel mooi. Heeft wel wat jaren geduurd... Ik heb Ys gekocht nadat ik week-in week-uit Have One On Me had gedraaid, tot wanhoop van mijn huisgenoten. Ys is het nooit geworden voor mij, behalve als dichtbundel (ook raar eigenlijk), maar met haar huidige stem (lijkt zoveel beter) en met de bezetting waarmee ze nu optreedt zou ik de nummers nog wel eens willen horen.

Peach Plum Pear van de voorganger vind ik een geniaal nummer, maar dit album is het toch (nog) niet voor mij. Hopelijk komt het ooit nog, maar voor nu geraak ik er met moeite door. Toch nog een 3* omdat ik het vakmanschap hoor. Een goede muzikante is het zeker, en het is muziek gemaakt met hart en ziel. Emily vind ik bijvoorbeeld wel een mooi nummer.

De maniertjes van de zangeres maken dit album een beetje vervelend om te luisteren, terwijl ik het muzikaal verder behoorlijk kan waarderen.

Niet slecht, maar wat te veel van hetzelfde in de instrumentatie en te veel nadruk op het tekstuele. De lyrics komen bij mij steeds pas op het einde waardoor de teksten het voor mij moeilijk goed kunnen maken als de muziek mij te weinig intrigeert. Helaas zit Joanna in dit schuitje, hoewel ik haar stem al een stuk beter kan verteren dan enkele jaren terug.

A Hopeless Endeavor: The Joanna Newsom Podcast | Podcast on Spotify - open.spotify.com

Podcast over dit album. Best interessant om te luisteren als je fan bent

Heeft deze plaat na een kleine 15 jaar aan kracht ingeboet? Nee.

Ik ben het aan het luisteren - voorlopig vind ik het niets minder dan geweldig - en tegelijk ook aan het meelezen en -denken. Nog voordat ze het bespraken kwam ik tot de realisatie dat het refrein van Emily helemaal niet incorrect is. Ik dacht altijd dat het opzettelijk incorrect is, maar vanuit een minder Emily- en meer Joanna-perspectief bekeken klopt het wél. Daarna bespreken de dames precies dat. Ben wel benieuwd hoe anderen hier het refrein interpreteren.

Super om te horen. Ja ik heb er ook enorm van genoten (wel even break genomen na Ys, dus nog veel in te halen). Ik kijk zelf al enorm uit naar de divers episodes, want dat zit ook tsjokvol Joyce-referenties, én is mijn lievelingsalbum.

Vorige week zowaar voor 5 euro een tweedehands vinyl exemplaar kunnen scoren! Weliswaar ontbrak daarvan de tweede LP (kleinigheidje hou je), maar de hoes en de eerste drie nummers waren het geld al wel waard. Maar mocht er iemand nog eens van de tweede LP al willen of er ergens eentje tegen komen: ik hou me aanbeloven!

Gelukkig zijn de eerste drie nummers de drie beste, dus ik had 'm ook meegenomen.

15 jaar oud is Ys alweer, en hij blijkt de tijd erg goed te doorstaan. Ik weet nog dat dit de eerste paar beluisteringen bijna 'too much to digest' was, en begrijp ook nu nog wel waarom. De plaat heeft een rijkdom (zang, muzikaal, tekstueel, opbouw, plotwendingen) die je niet zo vaak tegenkomt. De composities komen voort uit het soort virtuositeit dat vaak nergens heen gaat, maar hier ondanks de lange nummers juist doorlopend to the point is. De teksten zijn mooi in klank en opbouw zonder te volgen (maar ook als je dat wel doet). Maar je moet er, zoals bij meer van de mooiste platen, ook een beetje van jezelf in investeren.

Je kunt daarmee vanuit veel verschillende invalshoeken naar deze plaat luisteren en dat kenmerkt voor mij vaker 5*-albums. Mede daardoor behoort deze tot het zeldzame rijtje albums die na 100+ beluisteringen (hoewel de laatste jaren hoogstens 2-3 keer per jaar) nog steeds groeien.

Helaas zijn de laatste twee nummers de twee beste, maar ik had 'm ook meegenomen.

N.a.v. dit topic beluisterde ik dit album.

Ook dit is er weer eentje in het rijtje van nog nooit gehoord. Een bijzonder stem moet ik zeggen. Het was even wennen, maar het past wel heel goed bij de sfeer, bij de muziek. En die sfeer en die muziek zijn mooi. Het folkgenre lijkt me toch ook wel te liggen als ik af ga op dit soort albums en andere die reeds gepasseerd zijn. Opener Emily vind ik dan wel het mooist van dit album.