Steve Hackett - Spectral Mornings (1979)

Een nummer als 'Horizons' is toevallig op 'Foxtrot' gekomen. Hij had het voor hem zelf geschreven maar nadat Collins het had gehoord wilde juist hij dit nummer voor Supper's Ready.
De gedachten van Rutherford en Banks over Steve's inbreng tijdens de eerste jaren wordt heel goed verwoord op de DVD in de box '70/'75. Steve was toen een wat teruggetrokken, bescheiden en onzekere persoonlijkheid. Toen snor en baard er af gingen en hij contactlenzen ging dragen, zag de groep een totaal andere Steve terug, die wat schroom van zich af had geworpen.

Ooit kocht ik een Steve Hackett LP in een grijs verleden. Dat was Cured. Laat dat nu net het zwarte schaap zijn in zijn oeuvre, wist ik veel. Ik had het dan ook meteen gehad met hem en 20 jaar verstreken voordat ik me eens ging verdiepen in 70s Genesis én Hackett. Zo heb ik vanwege Cured veel moois over het hoofd gezien. Voyage Of The Acolyte natuurlijk, die een plaats in mijn top 10 heeft, maar zeker ook dit. Mooie veelzijdige plaat, en die rare eend in de bijt, The Ballad of the Decomposing Man, vind ik eigenlijk gewoon leuk excentriek, dat mag best tussen alle serieuze stukken door. Mijn reis door Genesisland heeft me duidelijk gemaakt dat Hackett The Man is - Genesis zonder hem vind ik ... nou ja, "niks" is een groot woord (hoewel, af en toe ...!), maar laten we zeggen: beduidend minder. En zijn solowerk spreekt me verreweg het meeste aan. Ontdekking van het jaar voor me, zij het wat laat
4.5****

In 2010 nieuws over Spectral Mornings ....!
recent is een concert registratie op DVD verschenen. Bremen, Duitsland, November 1978 Een hele vroege versie van de Tour. Met alle hoofdpersonen:
John & Steve Hackett
Nick Magnus Keyboards
John Shearer Drums
Dik Cadbury Bass
Pete Hicks Zang

Setlist (van 1 uur 10 min):
Tigermoth / Please Don't Touch
Racing in A / Ace of Wands
Carry on Up the Vicarage
Ace of Wands / Narnia
Acoustic: Blood onthe Rooftops / Horizons / Kim
Spectral Mornings
Star of Sirius
Hierophant / Clocks

Veel [Voyage Of The Acolyte] dus.
De opname kwaliteit is heel redelijk, tot opvallend helder, helaas op de stemmicrofoon van HIcks na (overstemd en piepend) .
Een fraai tijdsdocument, temeer omdat ik het slot van de tour in het congrescentrum te DenHaag nog goed kan herinneren. de fundamenten van de zaal trilde mee op de tonen van Clocks.

Mijn eerste kennismaking met Steve Hackett was Every Day (in 1979 op de radio). Was onder de indruk van de melodieuze solo; luisterde toen veel naar Camel (en nog steeds). Daar had het wel wat van weg. Na het prachtige Defector werd het wat meer 'down to earth' en voor mij wat minder interessant.

Ik heb het concert gezien in Vredenburg, dat na dit album was.

Erg indrukwekkend maar zoals je ook op deze plaat hoort,... Steve niet zingen! maar spelen.

.
Ik vind het, zojuist weer eens gehoord, een ongekend sterke opening van Spectral Mornings. Ik zou het juiste moment even moeten zoeken, maar het is zonder problemen in te passen in een Genesis-album, ergens tussen Selling England ... en Wind & Wuthering.

Het hele album blijft vervolgens de hele tijd om op het puntje van je stoel te blijven zitten: prachtig gedaan.
Grappig dat het album in de Wisseloordstudios in Hilversum is opgenomen. Zowaar een internationale klassieker van Nederlandse bodem....

Mooi album van Steve Hackett.
Ik ben geen die-hard Genesis-kenner en heb dan ook lang niet alle solo-albums van de ex-leden, maar deze LP dan toevallig weer wel, al heb ik een blank in mijn memory betreffende wanneer en waar gekocht en hoe duur. Denk ergens in 1986.

Grotendeels instrumentaal, met wat oosterse, klassieke en folkinvloeden.
En wat een fenomenaal gitaarwerk in het instrumentale titelnummer.
Ook in de toegankelijke opener Every Day (volgens mij vroeger nog wel eens op Hilversum 3 gehoord) hoor je dat terug. Machtig mooi.
Ook Tigermoth en Clocks zijn mooie en mooi opgebouwde nummers.
Het wat folky The Virgin And The Gypsy en het met Oosterse invloeden opgeleukte The Red Flower etc. zorgen voor de afwisseling, maar misstaan niet.
Het erg retro klinkende Ballad Of The Decomposing Man zullen we maar als een grappig bedoeld nummertje afdoen.
Eigenlijk het enige album wat ik van Steve Hackett heb, zie ik nu.
Toch maar eens een keer op zoek gaan naar meer.

Op vinyl en puntgaaf.

Geweldig album!

Top(!) album met kanjer van nummers!@!

Erg fraai album. Ik moet zeggen dat de volgende Hackett-platen dit niveau niet meer halen. Maar hier is het introvert en emotioneel tegelijk. Gitaarspel komt echt uit de tenen. Dat voel je wel. Mooi zijn vooral het titelnummer, Every Day, het dreigende Tigermoth, The Virgin and the Gypsy en het klassieke gitaarwerkje Lost Time in Cordoba. Een heel album in die stijl, zoals Bay Of Kings (1983) vond ik net weer teveel van het goede. Het vakmanschap verdrong het gevoel. Maar dit, Spectral Mornings, is een album met mystiek, heimwee en verbeeldingskracht. 4,5 *

Mooi gezegd Fedde. Het gitaarwerk klonk op dit album super. Vooral de afsluiter!! Deze sounds heb ik later niet veel meert gehoord. Zeer goed. LIVE haalt hij nog wel steeds deze sounds uit zijn gitaar

Mooie songs en dito gitaarwerk, hier en daar ontregeld door maffe meligheid. In m'n tienerjaren helemaal grijs gedraaid, maar kom er nu niet meer m'n bed voor uit. Zal overigens ook niet hard wegrennen als 'ie ergens aan staat. Aardig, aardig.

Steve was volgens mij de belangrijkste persoon binnen Genesis, je hoort het aan bijna al zijn solowerken. En de eerste albums waaronder Spectral Mornings behoren tot zijn beste werken. Op en top symfonisch, prachtig!

Afgezien van de gedateerde productie en de melige proghumor op The Ballad of the Decomposing Man staat er veel interessants op deze derde van Steve Hackett. Indrukwekkend gitaarwerk, zowel akoestisch als elektrisch. Stilistisch misschien wel wat te veel uiteenlopend.

Hackett is met gemak de meest creatieve muzikant uit Genesis, al geldt hij imo niet direct als de beste componist uit dat gezelschap. Echt een geheel vormt 't album ook niet. Desondanks de moeite waard.

Steve Hackett is in elk geval degene die solo het dichtst bij de Genesissound bleef en nog steeds live Genesis in ere houdt. Daarnaast is hij vooral een meester-gitarist, een ware virtuoos.

Vandaag weer in de speler gehad. Blijft een magistrale plaat. Ook de CD bonustracks zijn top, al mag ik de vinylversie ook graag horen. Steve in zijn beste periode.

Hackett kan een behoorlijke pot gitaar spelen, noem hem gerust maar een virtuoos als je wilt, maar toch ben ik niet zo weg van deze plaat van de oud-Genesis gitarist. Ondanks experimentatie met o.a. percussies en hier en daar wat gekkigheid weet Spectral Mornings zich niet op een nieuw muzikaal gebied te begeven om deze release voor mij écht interessant te maken.

Maar even tussendoor... wat huilt zijn gitaartje lekker op het titelnummer.

Meesterlijk gitaarwerk inderdaad. Eén van zijn mooiste albums.

Is ook live nog een genot om te horen. Vorig jaar 3x uitverkocht in de Boerderij waar hij dit album helemaal speelde + Selling England...

Een zeer gevarieerde plaat, zowel qua stijlen als qua nummers, maar zonder dat dat een rommelige of onsamenhangende indruk oplevert. The ballad of the decomposing man is flauw, niet vanwege het genre maar omdat de music-hall-tekst niet wordt ondersteund door een pakkende melodie, en Cordoba doet me niet zoveel, maar de rest is sterk, met (zoals de meeste gebruikers hier vinden) het eerste en het laatste nummer als absolute hoogtepunten. Krachtiger zang (met meer karakter) had de plaat wellicht nog meer goed gedaan.
        Voor wie de uitgave met bonustracks heeft nog een grappig weetje over het laatste titelloze geluidsfragment, van de Engelse wikipedia: "The caretaker was a hidden joke track that had appeared on some early CD copies of the album. It features the vocalist Pete Hicks, here as a studio cleaner, being angry with the musicians about the mess that they made working in the studio."

Vind de alternatieve versie van Everyday echt veel beter. Veel betere (rauwere) solo aan het einde en een veel mooier outtro. Waarom deze gewoon niet op CD kwam .

Een vrij gevarieerde cd, met een aantal ware juweeltjes die hij live nog geregeld speelt. Een van zijn beteren.
En wat een gitaarwerk.

Virtuoos is een understatement.