menu

Sting - 57th & 9th (2016)

mijn stem
3,18 (74)
74 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: A&M

  1. I Can't Stop Thinking About You (3:30)
  2. 50,000 (4:17)
  3. Down, Down, Down (3:48)
  4. One Fine Day (3:14)
  5. Pretty Young Soldier (3:06)
  6. Petrol Head (3:32)
  7. Heading South on the Great North Road (3:18)
  8. If You Can't Love Me (4:34)
  9. Inshallah (4:56)
  10. The Empty Chair (2:49)
  11. I Can't Stop Thinking About You [LA Version] * (3:38)
  12. Inshallah [Berlin Sessions Version] * (4:58)
  13. Next to You [Live at Rockwood Music Hall] * (2:54)

    met The Last Bandoleros

toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 37:04 (48:34)
zoeken in:
avatar van lennon
3,5
musician schreef:


Maar in plaats van na zoveel tijd orde op zaken te stellen, als verbannen koning na 30 jaar terug te keren naar zijn leeg gebleven pop/rock/new wave troon, te laten horen, dat hij de lijn van I can't stop thinking about you makkelijk door kan trekken, valt hij vreemd genoeg op een groot aantal nummers weer terug naar zijn oude tobberige ik van de laatste albums.

Toch nog 3,5* als aanmoedigingsprijs om door te gaan met het schrijven van nummers als de openingstrack. Vermoedelijk tegen beter weten in.


Persoonlijk vind ik de opener het zwakste moment van het album. Vanaf de 1e keer dat ik 'm hoorde had ik er niks mee. Te makkelijk.
Toch mooi om te zien dat er hier zo'n verschil is, de één verlangt naar meer van dit, de ander (ik dus)ben meer content met de rest van de plaat.

Overigens vind in Petrol head meer een neiging naar zijn vroegere Police werk, niet naar zijn solo werk.

Vernieuwend is de man ook al jaren niet meer, maar op het moment dat ie wel wat modern probeert te klinken haak ik ook meteen af (Sacred love album bijvoorbeeld) of zijn vele samenwerkingen met allerlei hit artiesten (op dat moment)
Voor mij is het een zegen dat ie eindelijk weer eens doet waar ie goed in is, gewoon fijne pop muziek maken, met hier en daar een mooi uitstapje naar volksmuziek, of een stukje romantiek.

Toch geven we beide 3.5 ster, dat vind ik een mooie score, maar als ik je recensie zo lees is dat misschien wat te hoog?

avatar van musician
3,5
lennon schreef:
Persoonlijk vind ik de opener het zwakste moment van het album. Vanaf de 1e keer dat ik 'm hoorde had ik er niks mee. Te makkelijk.

Wat is in Godsnaam "te makkelijk"? Een nummer met een constructie die hij al 35 jaar niet meer had geschreven of voortkabbelende muziek dat de laatste 10 jaar zijn handelsmerk is geworden?

avatar van Deranged
Blijft een uitermate zwak refrein en een zoutloze thematiek om een nummer omheen te bouwen.

Het hele idee van 'ik krijg je maar niet uit mijn kop'.

De Dijk hadden in hun beginjaren al eens zo'n nummer.

En nog wel een paar anderen.

Zal ook wel met enige opzet zo zijn gedaan. Hoe dan ook vind ik het een artiest van dit kaliber en voorgaande staat van dienst onwaardig.

Leg het eens naast een If I Ever Lose My Faith in You: diep bezielde liefdesverklaring onsterfelijke knaller van wereldformaat inclusief scherpe twist en rake punchline.

Maakt iets als den eerste van den deze toch behoorlijk plat, zo op het eerste gezicht.

En op het tweede, en het derde.

En nog verder.

Mag doen wat ie wil verder, hoe dan ook een van de allergrootsten op deze aarde, maar voor mij blijft dit wel verreweg zijn minste werk tot op heden.

Liever werp ik dan nog eens een blik op iets als Shape of my Heart:

Een van de meeste verbluffende teksten ooit geschreven.

Het pure, de oprechte echtheid die men daarin treft.

Dan mag je ook best eens met een plaatje als dit komen.

En als er mensen zijn die er wel wat mee kunnen of in zien, alleen maar mooi.

Beide partijen hartelijk gegund.

Een stuk kwalijker wordt het bijvoorbeeld als Roger Waters straks met een flutplaat komt.

Dit is misschien even slikken, maar uiteindelijk nog best te overzien.

avatar van lennon
3,5
musician schreef:
(quote)

Wat is in Godsnaam "te makkelijk"? Een nummer met een constructie die hij al 35 jaar niet meer had geschreven of voortkabbelende muziek dat de laatste 10 jaar zijn handelsmerk is geworden?


Wat Deranged beschrijft inderdaad. We weten wat hij kan, en dat nummer is voor zijn begrippen gewoon een te simpel deuntje, en komt wat geforceerd over. Let wel; dit is geen feit, maar blijft mijn persoonlijke mening. Het is dan ook geen aanval op jouw voorkeur hé

avatar van musician
3,5
Uiteraard. Toch ben ik het er niet mee eens. "we weten wat hij kan", op welke periode slaat dat?
Qua opbouw en structuur had I can't stop thinking about you niet misstaan op Police albums als Synchronicity en Ghost in the Machine. Daar staan wel mindere nummers op.

Ja, als je daar niet om geeft en liever Inshallah hoort, kies je voor het niet erg gewaardeerde ingedutte latere werk van Sting. Mag uiteraard ook mooi worden gevonden. Maar kom dan niet aan met dat de openingstrack "te makkelijk" is.

avatar van lennon
3,5
musician schreef:
Uiteraard. Toch ben ik het er niet mee eens. "we weten wat hij kan", op welke periode slaat dat?
Qua opbouw en structuur had I can't stop thinking about you niet misstaan op Police albums als Synchronicity en Ghost in the Machine. Daar staan wel mindere nummers op.

Ja, als je daar niet om geeft en liever Inshallah hoort, kies je voor het niet erg gewaardeerde ingedutte latere werk van Sting. Mag uiteraard ook mooi worden gevonden. Maar kom dan niet aan met dat de openingstrack "te makkelijk" is.


Als je dan een nummer noemt wat niet had misstaan op een Police album, denk ik dat je Fortress around your heart als voorbeeld kan nemen. Met dat verschil dat ik dat wel een enorm sterk nummer vindt. Als ik dat nummer hoor, dan is dat wel een "we weten wat hij kan" moment in vergelijking met I Can't Stop Thinking About You.

Zoals ik al schreef vind ik I Can't Stop Thinking About You te geforceerd klinken. Alsof ie perse een Police achtig nummer moest maken, zodat de oude garde Police fans ook weer aan zouden haken.
Het deuntje lijkt me ook teveel op de Police track Truth hits everybody, dus eigenlijk een herhaling van wat ik al ken. Daarom noem ik het misschien te makkelijk.

Inshallah is ook een herhaling (Desert Rose) maar komt eerlijker over. Is puur een gevoel. Ik ben een liefhebber van alle stijlen die Sting speelt (behalve de musical en country) dus niet alleen de ingedutte songs... Ook al is dat wel een sterk punt van de man natuurlijk.

Je hoeft 't niet eens te zijn, het blijft een persoonlijke mening/gevoel. Ik vind 't juist mooi dat de meningen zo verdeeld zijn.

avatar van Deranged
Het is vrij simplistisch, ik zie wel wat daarmee bedoeld zou kunnen worden.

In mijn eerdere bericht verwees ik al naar een eventuele opzet, ik denk dat daar wel eens sprake van zou kunnen zijn:

Het lijkt haast een soort poging om ''makkelijk'' toegankelijk voor de dag te komen bij het gemiddelde publiek, de dertiende doos zijn Jan Modaal die niet al te tochtelijk hard diep gaat met zijn hartelijke feel.

Zo iemand die de hele opzet van If I Ever... misschien toch net wat minder vanzelfsprekend voelt.

Tot in hoeverre dit allemaal daadwerkelijk het geval zou kunnen zijn, en wat er nou echt achter zit.

Denk ik verder allemaal niet te veel over na.

Daarvoor heb ik te veel respek.

Voor deze artiest.

avatar van loneranger
Ik heb dit album juist aangeschaft vanwege 'I can't stop thinking about you' en ik vind het een van de beste tracks van het album. Lekker uptempo, het enige wat er eigenlijk nog aan ontbreekt is iets van een gitaarsolo. '50.000' en 'Petrol head' kan ik ook goed waarderen maar verder rockt deze plaat eigenlijk niet. De andere nummers zijn toch vrij rustig waarmee ik niet wil zeggen dat ze slecht zijn. Ik heb de plaat nog niet zo vaak beluisterd dat ik hem al goed kan beoordelen.

avatar van goldendream
Te vroeg om te stemmen, maar de eerste indrukken zijn eerder ontgoochelend.

De Sting die ik verkies, is die van zijn eerste 5 reguliere soloalbums, 'Mercury Falling' dus inbegrepen.

De Sting uit de periode van The Police komt op de tweede plaats.

Alles vanaf 'Brand New Day' is minder dan de genoemde periodes. Af en toe nog een heel sterk nummer, maar geen albums meer in het geheel die sterk zijn. Ook te veel zijstappen zoals 'Songs from the Labyrinth'. Die zijn wel aardig, maar tippen niet aan de oudere albums. 'The Last Ship' bevat wel een aantal pareltjes.

Dit recentste album doet een beetje denken aan de oudere albums, maar schiet voorlopig te kort. Misschien moet ik die mening herzien na nog meerdere luisterbeurten.

Tot mijn verbazing hebben Andy Summers en Stewart Copeland een rijke solocarrière. Dat wist ik totaal niet. Via iTunes beluisterde ik al eens iets van Summers: instrumentale albums met de gitaar centraal. Zeker de moeite waard om er wat aandacht aan te schenken.

avatar van Deranged
Nog eens luisterend heeft het best zo zijn momenten. Echt zo'n middle of de road poprock plaatje geworden. Moest even Bryan Adams in de zoekmachien invoeren om te ondervinden dat deze mede door mij al eens genoemd was hier. En weer komt deze naam spoedig naar boven bij het aanhoren van dit. Leuk plaatje, geinig plaatje maar die typische mystieke Sting bezieling waar zijn platen tot en met Sacred Love doorspekt van waren ontbreekt hier gewoon volledig en dat is ergens toch best jammer. Sting was altijd Sting en niemand anders, zeker geen Bryan Adams.

avatar van rkdev
4,0
Heb het album momenteel weer eens op de draaitafel en blijf het een erg fraai album vinden. Klinkt als een goede mix tussen zijn jaren 80 en 90 werk. Ik ben zijn werk altijd blijven kopen en waarderen, maar dit is wel de stijl die ik het liefst van hem hoor.

Respect voor zijn drang om niet in 1 genre te blijven hangen en hij doet daarom al zijn hele carrière waar hij zelf zin in heeft. Niet alles is geheel mijn stijl, maar hij heeft me toch naar dingen laten luisteren waar ik anders niet snel naar was gaan luisteren (reggae, jazz, Arabisch, lute, r&b, musical). Maar mijn voorkeur heeft toch de pop/rock. En dat is op dit album voldoende aanwezig. Bryan Adams hoor ik er overigens helemaal niet in...

avatar van Twinpeaks
4,0
Aangename verassing . Ik had hem eigenlijk al overgeslagen na een keer vluchtig beluisterd te hebben. Maar nu na een aantal intensievere sessies kan ik concluderen dat het een fijn album is. Niks hoogstaands of bijzonder , maar degelijk. 4 sterren kan ik er wel aan kwijt .

avatar van Deranged
Kijk als Sting iets uitbrengt als I Can’t Stop Thinking About You vinden we het gewoon ondermaats, staat Sheeran echter zoiets uit te kramen met dat wimpy stemgeluid van ‘m is het de second coming en worden we ermee doodgegooid in openbare gebieden.

Daar heb ik een probleem mee, ja.

Dit toont het verval aan van de algemene standaard en dat is ergens bedroevend zelfs.

Ooit werden de hitlijsten gedomineerd door personen als Sting met songs als Fields of Gold en If I Ever.

Shape of My Heart.

Diep bezielde liederen, voeding voor de people.

Nu moeten we het maar doen met Shape of You wou je zeggen.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:44 uur

geplaatst: vandaag om 10:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.