Onderhond schreef:
Wegens een nogal domme reden heb ik me nooit echt verdiept in dit project. Ooit Speedranch horen zeggen dat BoC de dood was van electronic, en dat maar klakkeloos overgenomen. Na lange tijd toch maar deze CD gedownload, en zo ver zou ik het niet drijven. Anderzijds is dit ook niet echt een album om laaiend enthousiast over te zijn, zeker niet wetende dat het uit 1998 dateert. Ik zou er zo 15 jaar afdoen.
Music Has The Right To Have Children klink enorm oud, en dat doet het album geen goed. Ligt aan de gebruikte samples denk ik. "Wildlife Analysis" is meteen een goed voorbeeld. Oubollige wave, domme intro. "Eagle In Your Mind" klinkt wat beter, maar is niet steeds niet wat je noemt "frisse" chill muziek. De gebruikte ritmes zijn ook te banaal om het leuk te houden. "Telephasic" Workshop" is een goed nummer, met wel een leuk melodietje en geinige voice sample, maar weer de te simpele ritmes zorgen ervoor dat het nergens echt geniaal wordt. "SixtyTen" blijft op hetzelfde niveau, met enkele leuke wavejes. "Turquoise Hexagon Sun" is een stap achteruit. Klinkt zo vreselijk stoffig en triest, dat het alles behalve een aangename track om luisteren is. De menige intermezzo's die ik oversla zijn trouwens ook niet veel waard. Waveje van 1-2 minuten met lichte variaties in. "Roygbiv" is één van de betere tracks van het album, mede dankzij een wat fleuriger melodietje en wat aanwezigere ritmes.
Korte duur, want "Rue The Whirl" is de volgende banale track die zich aanbiedt. "Aquarius" weer wat beter, vooral door de voice sample, die het nummer toch wat extras geeft. Rustige, chille track. "Pete Standing Alone" heeft zowaar wat gedistorte samples, maar die maken het ook allemaal maar duidelijker dat BoC ritmisch amper wat te bieden heeft, en wat overblijft is verouderde, inferieure ambient. Het album sluit ook volledig af in deze stijl, veel meer heb ik er dan ook niet meer over te zeggen.
Ouderwetse, oubollige en overbodige muziek, met af en toe toch een ruwe diamant. Voor die enkele lichtpuntjes 1.5*, de rest is indentiteitsloze frut. Alles behalve een overtuigend album, waardoor ik de heer Speedranch misschien alsnog moet geloven.
Als BoC niet je smaak is hoef je het niet af te zeiken
SPEEDRANCH komt niet eens in de buurt bij BoC
Speedranch is kak. serieus
Als snares nou zou zegge dat BoC slecht was; oke dan zou ik het nog kunnen geloven.
Speedranch is juist de ondergnag van electronica, dat snares een album met 'm heeft gemaakt is al een schande.
een 4
En onderhond maak zelf maar eens een album, ik denk dat je bij beide acts niet verder komt dan wat electronisch gebrabbel