Boards of Canada - Music Has the Right to Children (1998)
mijn stem
517 stemmen
Verenigd Koninkrijk
Electronic
Label: Warp
-
Wildlife Analysis (1:17)
-
An Eagle in Your Mind (6:23)
-
The Color of the Fire (1:45)
-
Telephasic Workshop (6:36)
-
Triangles & Rhombuses (1:50)
-
Sixtyten (5:49)
-
Turquoise Hexagon Sun (5:08)
-
Kaini Industries (0:59)
-
Bocuma (1:36)
-
Roygbiv (2:31)
-
Rue the Whirl (6:40)
-
Aquarius (5:58)
-
Olson (1:32)
-
Pete Standing Alone (6:07)
-
Smokes Quantity (3:08)
-
Open the Light (4:25)
-
One Very Important Thought (1:14)
-
Happy Cycling * (6:08)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur:
1:02:58
(1:09:06)
0
geplaatst: 27 mei 2005, 09:42 uur
Toevallig luisterde ik hem vandaag ook en wist hij me nog steeds niet echt te imponeren.
0
geplaatst: 31 mei 2005, 12:30 uur
De eerste keer dat ik 'm hoorde vond ik 'm echt geweldig. Natuurlijk zwakt dat wat af na duizend keer luisteren, maar toch een mooi album vol mooie klanken en, janneman, emotie!
0
geplaatst: 16 november 2005, 14:10 uur
Leuk album, heeft zo zijn ups en downs.
Ik vind hem persoonlijk minder dan Geogaddi, vooral omdat het opbouwen van de nummers op dit album zo vreselijk langzaam gaat.
Aan de andere kant versterkt dit het dromerige effect van dit album, wat hem voor mij de moeite waard maakt.
3.5*
Ik vind hem persoonlijk minder dan Geogaddi, vooral omdat het opbouwen van de nummers op dit album zo vreselijk langzaam gaat.
Aan de andere kant versterkt dit het dromerige effect van dit album, wat hem voor mij de moeite waard maakt.
3.5*
0
beaster1256
geplaatst: 27 januari 2006, 14:02 uur
ja is minder dan geogaddi maar welk album is dat niet , in deze sector wel te bevatten hé, ik vind dit een goed album zoals alles van the boards
0
50cl
geplaatst: 19 maart 2006, 01:19 uur
Dit album is fantastisch, zoals hier al eerder is vermeld doet het inderdaad aan vroeger denken. Wat wel vreemd is want zelf loop ik nog maar bijna 18 jaar op deze aardbol rond en toch heeft het een enorm nostalgisch gevoel. De melodiën zijn geniaal als je het mij vraagt. Gezien ik zelf ook wat experimenteer met idm moet ik wel zeggen dat om op zulke idëen als die van BoC komen aarstmoeilijk is. En met deze plaat bezorgen ze je weeral idëen en gevoelens die je anders nooit hebt.
Een 5* zonder twijfel!
Een 5* zonder twijfel!
0
geplaatst: 14 april 2006, 22:21 uur
John Doe schreef:
Stukken minder sfeervol dan ''Geogaddi'', minder bedrukkende en sprekende melodieën. Kortom, een stuk neutraler. Nog steeds bevalt de stijl me en staan er tal van goede tracks op. 3,5*
Stukken minder sfeervol dan ''Geogaddi'', minder bedrukkende en sprekende melodieën. Kortom, een stuk neutraler. Nog steeds bevalt de stijl me en staan er tal van goede tracks op. 3,5*
En nu op 2 in je top 10. Watskeburt?
0
geplaatst: 14 april 2006, 23:52 uur
Veel! want wat een groeiplaat is dit voor mij geweest... veel verwerking was nodig. Destijds had ik het net een paar keer gehoord en had ik maar een vaag beeld van wat het album is zoals ik nu weet.
Ik sprak in dat bericht waarschijnlijk van ''minder sprekende melodieën'' en ''neutraler'', omdat Music Has The Right To Children zoeen ongewoon album is dat zeker niet ''out there'' is. Ik weet nog dat ik het album voor iets van de derde keer draaide op een zonnige zondagmiddag en de muziek ineens een diep plezier bij me opbracht, ik kreeg het gevoel dat deze muziek deze zonnige dag en de natuur die ik erbij zag becomplimenteerde... of zelfs vertegenwoordigde Het geluid en de melodieën waren echter nog steeds vaag voor me, maar het gevoel blijkt vaak de ratio vooruit te gaan. Het album kreeg in mijn hoofd een soort uniekheidsstempel en vanaf dan is het een kwestie van tijd dat het album zich zal blootgeven.
Met luisteren op verschillende installaties en in andere settings kwamen sommige nummers erg tot ontpoppen. An Eagle For Your Mind, Telephasic Workshop, Aquarius en Pete Standing Alone bijvoorbeeld toen ik voor het eerst de vinyl op grote boxen draaide in mixen en de diepte van het geluid en de rijkheid van de muziek tot z'n recht kwamen. Het geluid van deze plaat begon me steeds meer te charmeren. Het vredige en gelukzalige karakter van de muziek bijvoorbeeld door de zogenaamde organische sound en het soort beats en melodieën. Daarbovenop komt de zeer rijk afgestelde sfeer. Na het een tijdje te hebben laten liggen en toen in het pikkedonker op te zetten gaf de muziek nog meer kracht. Dit album heeft de meest waardevolle (BoC-)inhoud. Zowel individuele nummers als geheel.
want wat een groeiplaat is dit voor mij geweest... veel verwerking was nodig. Destijds had ik het net een paar keer gehoord en had ik maar een vaag beeld van wat het album is zoals ik nu weet. Ik sprak in dat bericht waarschijnlijk van ''minder sprekende melodieën'' en ''neutraler'', omdat Music Has The Right To Children zoeen ongewoon album is dat zeker niet ''out there'' is. Ik weet nog dat ik het album voor iets van de derde keer draaide op een zonnige zondagmiddag en de muziek ineens een diep plezier bij me opbracht, ik kreeg het gevoel dat deze muziek deze zonnige dag en de natuur die ik erbij zag becomplimenteerde... of zelfs vertegenwoordigde
Het geluid en de melodieën waren echter nog steeds vaag voor me, maar het gevoel blijkt vaak de ratio vooruit te gaan. Het album kreeg in mijn hoofd een soort uniekheidsstempel en vanaf dan is het een kwestie van tijd dat het album zich zal blootgeven.Met luisteren op verschillende installaties en in andere settings kwamen sommige nummers erg tot ontpoppen. An Eagle For Your Mind, Telephasic Workshop, Aquarius en Pete Standing Alone bijvoorbeeld toen ik voor het eerst de vinyl op grote boxen draaide in mixen en de diepte van het geluid en de rijkheid van de muziek tot z'n recht kwamen. Het geluid van deze plaat begon me steeds meer te charmeren. Het vredige en gelukzalige karakter van de muziek bijvoorbeeld door de zogenaamde organische sound en het soort beats en melodieën. Daarbovenop komt de zeer rijk afgestelde sfeer. Na het een tijdje te hebben laten liggen en toen in het pikkedonker op te zetten gaf de muziek nog meer kracht. Dit album heeft de meest waardevolle (BoC-)inhoud. Zowel individuele nummers als geheel.
0
geplaatst: 14 april 2006, 23:58 uur
Leuk. 
Ik heb ook met dit album (en BoC in het algemeen) dat verschillende nummers in verschillende situaties positief opvallen. Tijdens een lange treinrit, een wandeling door de stromende regen (Pete Standing Alone had ik toen even op repeat) of tijdens het studeren.
Ik heb het wel nog meer met Geogaddi, trouwens.
Ik heb ook met dit album (en BoC in het algemeen) dat verschillende nummers in verschillende situaties positief opvallen. Tijdens een lange treinrit, een wandeling door de stromende regen (Pete Standing Alone had ik toen even op repeat) of tijdens het studeren.
Ik heb het wel nog meer met Geogaddi, trouwens.
0
geplaatst: 24 juni 2006, 18:34 uur
Ik ben deze plaat op instigatie van John Doe bij die andere BoC recensie toch nog maar eens gaan beluisteren.. Ik denk dat de slotconclusie is dat dit een plaat is die sommigen iets extra's doet omdat er nostalgie en kindergeluiden in zijn versampled. Evenals Air dat inderdaad doet en sommige andere artiesten. Daarnaast is het sowieso muziek die erg in het rijtje past van chillmuziek van eind jaren 90 waar velen mee zijn opgegroeid (ik niet). Dus het kan best zijn dat daarmee het succes van BoC, Mogwai, Tortoise of het populaire Air zijn te verklaren. Ik vind het nochtans weinig spannend, minimalistisch en het bied me geenzins de sfeer waar ik op zit te wachten. Dus zonder uitspraak te doen over de vermeende kwaliteiten van deze act is het mij duidelijk dat de liefde niet zal gaan opbloeien voor BoC 
0
geplaatst: 24 juni 2006, 18:42 uur
orbit schreef:
Daarnaast is het sowieso muziek die erg in het rijtje past van chillmuziek van eind jaren 90 waar velen mee zijn opgegroeid (ik niet). Dus het kan best zijn dat daarmee het succes van BoC, Mogwai, Tortoise of het populaire Air zijn te verklaren.
Daarnaast is het sowieso muziek die erg in het rijtje past van chillmuziek van eind jaren 90 waar velen mee zijn opgegroeid (ik niet). Dus het kan best zijn dat daarmee het succes van BoC, Mogwai, Tortoise of het populaire Air zijn te verklaren.
Neen, het succes van deze bands is zeker niet te verklaren vanuit nostalgie
.orbit schreef:
Ik vind het nochtans weinig spannend, minimalistisch en het bied me geenzins de sfeer waar ik op zit te wachten. Dus zonder uitspraak te doen over de vermeende kwaliteiten van deze act is het mij duidelijk dat de liefde niet zal gaan opbloeien voor BoC
Ik vind het nochtans weinig spannend, minimalistisch en het bied me geenzins de sfeer waar ik op zit te wachten. Dus zonder uitspraak te doen over de vermeende kwaliteiten van deze act is het mij duidelijk dat de liefde niet zal gaan opbloeien voor BoC
Wat is er mis met minimalistisch? (Wat ik dit trouwens niet vind)
0
geplaatst: 24 juni 2006, 19:33 uur
Ik vind het ook niet direct in het rijtje passen van chill muziek. Teveel ''vet geluid'' daarvoor. Toch kun je er wel rustig bij gaan zitten en is er een uitgebalanceerde beat en opbouw, minimaal zou ik het toch ook niet noemen. Leuk dat je het nog eens geprobeerd hebt, alleen nog 1 keer luisteren is misschien wat karig om de emoties erin te ontdekken, maar wie weet is je oordeel echt terecht voor jou
Ik ervaar trouwens niet iets wat ik nostalgie zou noemen, tenminste zo heb ik het (nog) niet geïnterpreteerd.
Ik ervaar trouwens niet iets wat ik nostalgie zou noemen, tenminste zo heb ik het (nog) niet geïnterpreteerd.
0
geplaatst: 24 juni 2006, 20:46 uur
John Doe schreef:
Ik vind het ook niet direct in het rijtje passen van chill muziek. Teveel ''vet geluid'' daarvoor. Toch kun je er wel rustig bij gaan zitten en is er een uitgebalanceerde beat en opbouw, minimaal zou ik het toch ook niet noemen. Leuk dat je het nog eens geprobeerd hebt, alleen nog 1 keer luisteren is misschien wat karig om de emoties erin te ontdekken, maar wie weet is je oordeel echt terecht voor jou
Ik ervaar trouwens niet iets wat ik nostalgie zou noemen, tenminste zo heb ik het (nog) niet geïnterpreteerd.
Ik vind het ook niet direct in het rijtje passen van chill muziek. Teveel ''vet geluid'' daarvoor. Toch kun je er wel rustig bij gaan zitten en is er een uitgebalanceerde beat en opbouw, minimaal zou ik het toch ook niet noemen. Leuk dat je het nog eens geprobeerd hebt, alleen nog 1 keer luisteren is misschien wat karig om de emoties erin te ontdekken, maar wie weet is je oordeel echt terecht voor jou
Ik ervaar trouwens niet iets wat ik nostalgie zou noemen, tenminste zo heb ik het (nog) niet geïnterpreteerd.
Ik had het album al wel vaker geluisterd hoor John Doe
Maar het wil geen wortel schieten, het doet me niks, ik vind het kaal en er komen geen gevoelens, kippenvel of wat dan ook bij me los. Ik ga er meteen vanuit dat het beter is dan Air (wat echt ridicuul overrated is), maar gewoon niet mijn stijl
0
geplaatst: 24 juni 2006, 20:53 uur
Toon1 schreef:
Neen, het succes van deze bands is zeker niet te verklaren vanuit nostalgie.
Neen, het succes van deze bands is zeker niet te verklaren vanuit nostalgie
. Ik merk toch dat het mensen van boven de 30 geen flikker doet over het algemeen..
Wat is er mis met minimalistisch? (Wat ik dit trouwens niet vind)
Het hangt er vanaf wat je met minimalisme aanvangt. Weet je op die manier de aandacht van de luisteraar vast te houden, door spannende structuren, niets mis mee. Bij BoC is dat evident niet het geval bij mij. En ik vind het wel minimalistisch, het kabbelt voor mijn gevoel maar voort en voort zonder spannende tempowisselingen of m.i. prachtige melodieën.
Al staan er wel een paar nummers op die iets sterker zijn.. maar ik denk toch dat een hele plaat vol met die sterkere composities mij nog steeds niet zou boeien.
0
geplaatst: 30 augustus 2006, 16:27 uur
Ik zie niet goed in wat er nu zo bijzonder is aan deze band. Voor mij is het relaxte muziek voor op de achtergrond. Weliswaar uitstekende kwaliteit voor de achtergrond (getuige de 3,5* die ik geef), maar bijzonder? Het zal best: ik mis dat compleet.
0
geplaatst: 30 augustus 2006, 16:30 uur
zegt misschien meer over die mensen dan over de muziek zelf...
0
JSC
geplaatst: 5 september 2006, 16:06 uur
Mijn eerste BOC die ik beluister, en er groeit iets moois tussen mij en deze plaat. Ga hier nog veel van kunnen genieten denk ik, alleen jammer ik binnenkort 30 word 
0
geplaatst: 21 september 2006, 17:39 uur
JSC schreef:
Mijn eerste BOC die ik beluister, en er groeit iets moois tussen mij en deze plaat.
Ze zijn ook geïnspireerd door My Bloody Valentine, één uit jou (overigens mooie lijstje) favorieten.Mijn eerste BOC die ik beluister, en er groeit iets moois tussen mij en deze plaat.
Ga hier nog veel van kunnen genieten denk ik, alleen jammer ik binnenkort 30 word
Dan kun je het album beter verkopen inderdaad.
0
geplaatst: 25 maart 2007, 00:25 uur
Dit is mijn eerste electronicplaat (Ik vind Air, Morcheeba, Massive Attack, Portishead etc niet echt electronic) en hij maakte meteen behoorlijk wat indruk. Nu, na veel andere electronische dingen gehoord te hebben is de impact toch een stuk minder als ik hem weer beluister. Het korte werk van BoC vind ik toch wat constanter en fijner om naar te luisteren. Vooral In a Beautiful Place Out In The Country en Hi Scores zijn mijn favo werk. Ook Geogaddi vind ik net een tikkeltje beter. Heeft net wat meer toppers. Toch is dit nog een stevige 4.0 voor mij.
0
geplaatst: 14 april 2007, 10:34 uur
Ik heb een onwaarschijlijk mooie videoclip gevonden voor an eagle in your mind: http://www.dailymotion.com/group/50142/video/xzayo_boards-of-canada-an-eagle-in-your-m
Sowieso ook het beste nummer van deze plaat, die me verder weinig kan bekoren, in tegenstelling tot de Campfier Headphase
Sowieso ook het beste nummer van deze plaat, die me verder weinig kan bekoren, in tegenstelling tot de Campfier Headphase
0
geplaatst: 14 april 2007, 14:18 uur
Geinig, een bewerking van de onwaarschijnlijk mooie korte animatiefilm Cat Soup 
0
geplaatst: 3 mei 2007, 19:46 uur
herbertwest schreef:
Dit is mijn eerste electronicplaat (Ik vind Air, Morcheeba, Massive Attack, Portishead etc niet echt electronic) en hij maakte meteen behoorlijk wat indruk. Nu, na veel andere electronische dingen gehoord te hebben is de impact toch een stuk minder als ik hem weer beluister. Het korte werk van BoC vind ik toch wat constanter en fijner om naar te luisteren. Vooral In a Beautiful Place Out In The Country en Hi Scores zijn mijn favo werk. Ook Geogaddi vind ik net een tikkeltje beter. Heeft net wat meer toppers. Toch is dit nog een stevige 4.0 voor mij.
Dit is mijn eerste electronicplaat (Ik vind Air, Morcheeba, Massive Attack, Portishead etc niet echt electronic) en hij maakte meteen behoorlijk wat indruk. Nu, na veel andere electronische dingen gehoord te hebben is de impact toch een stuk minder als ik hem weer beluister. Het korte werk van BoC vind ik toch wat constanter en fijner om naar te luisteren. Vooral In a Beautiful Place Out In The Country en Hi Scores zijn mijn favo werk. Ook Geogaddi vind ik net een tikkeltje beter. Heeft net wat meer toppers. Toch is dit nog een stevige 4.0 voor mij.
ik geef je groot gelijk
Portishead, massive attack, morcheeba etc zijn ook Trip-Hop acts
BOC gaat vee meer naar de ambient dan echt naar de trip-hop
Ookal vind ik Geogaddi iets makkelijker en blijven heel veel van de nummers op elkaar lijken.
0
geplaatst: 15 mei 2007, 16:13 uur
Onderhond schreef:
Wegens een nogal domme reden heb ik me nooit echt verdiept in dit project. Ooit Speedranch horen zeggen dat BoC de dood was van electronic, en dat maar klakkeloos overgenomen. Na lange tijd toch maar deze CD gedownload, en zo ver zou ik het niet drijven. Anderzijds is dit ook niet echt een album om laaiend enthousiast over te zijn, zeker niet wetende dat het uit 1998 dateert. Ik zou er zo 15 jaar afdoen.
Music Has The Right To Have Children klink enorm oud, en dat doet het album geen goed. Ligt aan de gebruikte samples denk ik. "Wildlife Analysis" is meteen een goed voorbeeld. Oubollige wave, domme intro. "Eagle In Your Mind" klinkt wat beter, maar is niet steeds niet wat je noemt "frisse" chill muziek. De gebruikte ritmes zijn ook te banaal om het leuk te houden. "Telephasic" Workshop" is een goed nummer, met wel een leuk melodietje en geinige voice sample, maar weer de te simpele ritmes zorgen ervoor dat het nergens echt geniaal wordt. "SixtyTen" blijft op hetzelfde niveau, met enkele leuke wavejes. "Turquoise Hexagon Sun" is een stap achteruit. Klinkt zo vreselijk stoffig en triest, dat het alles behalve een aangename track om luisteren is. De menige intermezzo's die ik oversla zijn trouwens ook niet veel waard. Waveje van 1-2 minuten met lichte variaties in. "Roygbiv" is één van de betere tracks van het album, mede dankzij een wat fleuriger melodietje en wat aanwezigere ritmes.
Korte duur, want "Rue The Whirl" is de volgende banale track die zich aanbiedt. "Aquarius" weer wat beter, vooral door de voice sample, die het nummer toch wat extras geeft. Rustige, chille track. "Pete Standing Alone" heeft zowaar wat gedistorte samples, maar die maken het ook allemaal maar duidelijker dat BoC ritmisch amper wat te bieden heeft, en wat overblijft is verouderde, inferieure ambient. Het album sluit ook volledig af in deze stijl, veel meer heb ik er dan ook niet meer over te zeggen.
Ouderwetse, oubollige en overbodige muziek, met af en toe toch een ruwe diamant. Voor die enkele lichtpuntjes 1.5*, de rest is indentiteitsloze frut. Alles behalve een overtuigend album, waardoor ik de heer Speedranch misschien alsnog moet geloven.
Wegens een nogal domme reden heb ik me nooit echt verdiept in dit project. Ooit Speedranch horen zeggen dat BoC de dood was van electronic, en dat maar klakkeloos overgenomen. Na lange tijd toch maar deze CD gedownload, en zo ver zou ik het niet drijven. Anderzijds is dit ook niet echt een album om laaiend enthousiast over te zijn, zeker niet wetende dat het uit 1998 dateert. Ik zou er zo 15 jaar afdoen.
Music Has The Right To Have Children klink enorm oud, en dat doet het album geen goed. Ligt aan de gebruikte samples denk ik. "Wildlife Analysis" is meteen een goed voorbeeld. Oubollige wave, domme intro. "Eagle In Your Mind" klinkt wat beter, maar is niet steeds niet wat je noemt "frisse" chill muziek. De gebruikte ritmes zijn ook te banaal om het leuk te houden. "Telephasic" Workshop" is een goed nummer, met wel een leuk melodietje en geinige voice sample, maar weer de te simpele ritmes zorgen ervoor dat het nergens echt geniaal wordt. "SixtyTen" blijft op hetzelfde niveau, met enkele leuke wavejes. "Turquoise Hexagon Sun" is een stap achteruit. Klinkt zo vreselijk stoffig en triest, dat het alles behalve een aangename track om luisteren is. De menige intermezzo's die ik oversla zijn trouwens ook niet veel waard. Waveje van 1-2 minuten met lichte variaties in. "Roygbiv" is één van de betere tracks van het album, mede dankzij een wat fleuriger melodietje en wat aanwezigere ritmes.
Korte duur, want "Rue The Whirl" is de volgende banale track die zich aanbiedt. "Aquarius" weer wat beter, vooral door de voice sample, die het nummer toch wat extras geeft. Rustige, chille track. "Pete Standing Alone" heeft zowaar wat gedistorte samples, maar die maken het ook allemaal maar duidelijker dat BoC ritmisch amper wat te bieden heeft, en wat overblijft is verouderde, inferieure ambient. Het album sluit ook volledig af in deze stijl, veel meer heb ik er dan ook niet meer over te zeggen.
Ouderwetse, oubollige en overbodige muziek, met af en toe toch een ruwe diamant. Voor die enkele lichtpuntjes 1.5*, de rest is indentiteitsloze frut. Alles behalve een overtuigend album, waardoor ik de heer Speedranch misschien alsnog moet geloven.
Als BoC niet je smaak is hoef je het niet af te zeiken
SPEEDRANCH komt niet eens in de buurt bij BoC
Speedranch is kak. serieus
Als snares nou zou zegge dat BoC slecht was; oke dan zou ik het nog kunnen geloven.
Speedranch is juist de ondergnag van electronica, dat snares een album met 'm heeft gemaakt is al een schande.
een 4
En onderhond maak zelf maar eens een album, ik denk dat je bij beide acts niet verder komt dan wat electronisch gebrabbel
0
geplaatst: 16 mei 2007, 19:48 uur
ADAPTORDIE schreef:
En onderhond maak zelf maar eens een album, ik denk dat je bij beide acts niet verder komt dan wat electronisch gebrabbel
En onderhond maak zelf maar eens een album, ik denk dat je bij beide acts niet verder komt dan wat electronisch gebrabbel
Dit vind ik altijd zo'n kulargument. Als je zelf geen muziek maakt, mag je blijkbaar ook geen kritiek meer hebben. Elke artiest die een album uitbrengt loopt het 'risico' dat het album door muziekliefhebbers gekraakt wordt, part of the deal...
maargoed, ga hem weer eens beluisteren. Eens kijken wat ik er van vind.
0
geplaatst: 16 mei 2007, 21:05 uur
Als BoC niet je smaak is hoef je het niet af te zeiken
De regel daaronder:
SPEEDRANCH komt niet eens in de buurt bij BoC
Speedranch is kak. serieus
Speedranch is kak. serieus
0
geplaatst: 26 mei 2007, 04:07 uur
Prachtig album, voor mij de beste van BoC.
Vooral Kaini Industries luister ik vaak, kort maar krachtig
En ik vind niet dat het erg oud klinkt, maar juist wat nieuwer.
Een 5,0
Vooral Kaini Industries luister ik vaak, kort maar krachtig
En ik vind niet dat het erg oud klinkt, maar juist wat nieuwer.
Een 5,0
0
geplaatst: 16 juni 2007, 21:52 uur
Dit album was z'n tijd ver vooruit, geniaal in z'n subtiliteit. Enige minpunt van BoC vind ik toch wel dat ze te veel aan het strooien zijn met nummers van minder dan 2 minuten. Er zitten hele goede korte nummers bij maar die zijn dan TE kort of deze nummers zijn gewoon van mindere kwaliteit. De langere nummers daarentegen zijn meestal van hele hoge kwaliteit.
Favoriete nummers zijn (alhoewel moeilijk te kiezen) An Eagle In Your Mind, Telephasic Workshop (te mooi), Olson, Pete Standing Alone, Sixtyten... en de rest.
Favoriete nummers zijn (alhoewel moeilijk te kiezen) An Eagle In Your Mind, Telephasic Workshop (te mooi), Olson, Pete Standing Alone, Sixtyten... en de rest
.
0
geplaatst: 17 juni 2007, 18:02 uur
Grappig, zelf vinden ze hun kortste nummers juist het beste, geloof ik.
0
geplaatst: 27 augustus 2007, 14:58 uur
Prachtig album. Knisperende elektronica, subtiele geluidjes en mystieke stemmetjes geven het een heel apart gevoel.
Terwijl ik dit deze vakantie op het strand luisterde, en bijna in slaap viel, ben ik flink verbrand.
Terwijl ik dit deze vakantie op het strand luisterde, en bijna in slaap viel, ben ik flink verbrand.
0
geplaatst: 7 september 2007, 14:38 uur
Vergeleken bij het album Geogaddi, vind ik op dit album de korte nummers meer toevoegen. Beide albums vind ik evengoed. Toch hoor ik echt wel triphop-invloeden op dit album, dit is vooral te horen op nummers als Sixtyten en Aquarius. BOC brengt een geluid van diepe leegte waar de emoties verstopt zijn en langzaam als luchbellen vanuit deze diepe oceaan naar boven komen. Net als Geogaddi geef ik deze ook 4*, maar dit kan meer worden.
* denotes required fields.