Wat een zaalig plaatje. Toen ik deze voor me 18de verjaardag kreeg en hem beluisterde wist me gewoon niet wat me overkwam. Ik werd gewoon letterlijk overspoeld en gehypnotiseerd door de avontuurlijke en zwevende nummers die je gewoon naar allerlij plekken voeren. De aansprekende korte nummers tussen de uiterst lange warme, zwevende nummers.
We worden met nummer 1 al aangenaam verwelkomd, maar dat nummer heeft al gauw een dreigende donkere lucht die het blauwe langzaamaan overtreft, nummer 2 An Eagle is in Your Mind is het ultieme begin van dit album, toen wist ik gewoon niet wat ik hoorde toen ik voor het eerst dit album in handen kwam, heerlijk zwevend, koud mistige maar ook zonnig te gelijk dat langzaamaan opbouwt met subtiele ritmes en soorten slag werk, vanaf 2.55 gaat het los en veranderen de tonen ook. Dat tong smak geluidje vond ik dan weer best grappig klinken en naderhand gaan we ook met dit nummer langzamerhand de dreigende kant op. The Colour of Fire was een beetje groezelig. Telephasic workshop was ook een lekker warmlopertje en ook meer swingend,, Triangles & Tromboses vond ik ook wel opmerkelijk, deel 1 van het korte nummertje klonk vrij depri terwijl het 2de deel weer supermelig klonk. Sixtyten was ook een vrij normaal nummer met pompende bassen maar die fluitachtige klanken ertussendoor waren ook weer helemaal in de BoC-sfeer het stuk vanaf 3.47 is ook zalig en krijg er ook allerlij asociaties mee. Nummer 7 was wel heel erg zwevend en hypnotiserend. Nummer 8 vond ik dan toch weer een zwaar irritand nummer waar ik helemaal niks mee kon, ook nummer 9 was wisselvallend en klonk een beetje treurig. Maar dan komen we bij nummer 10, Roygbiv (BoC-taal?) Echt, wat een allemachtig mooi en sympatiek nummer is dat zeg, het begin is wel normaal maar vanaf 0.45 klinkt het echt zoo prachtig, mooi en klinkt het ook echt alsof alles goed gaat komen. Zo'n goed gevoel krijg ik bij dit nummer, alsof het zonnetje gaat schijnen en al je problemen enz even van de kaart zijn. Ook dat "Hey" geluidje ertussen klinkt schattig en dat slag-ritme erdoorheen is ook zalig. Dan komen we bij Rue de Wirl, ook een schitterend nummer, maar dan wel weer een beetje aan de donkere kant (ondanks ik die vogeltjesgeluiden ertussen hoor). Dat nummer geeft me wel een aangenaam spannend gevoel en is ook echt goed in het donker te beluisteren, het eerste gedeelde denderd lekker door en je kan er lang genoeg van genieten en je laten meeslepen en erbij gaan fantaseren (Ik verbeeld me een donker regenachtig Amsterdam voor me) , 2de helft vond ik ook wel ok maar niet beter dan het eerste helft, die krassende dj klanken waren ook toepasselijk. Na de nachtklanken, gaat de zon hoog aan de hemel schijnen met Aquarius, wat toch ook weer een goddeloos schitterend nummer zeg, valt ook in hetzelfte categorie Roygbiv. Ik waan me fietsend, met de bus of met de trein door een Nederlands polderlandschap met de zon boven de hemel, (goede tip om deze eens te beluisteren tijdens een grote fietstocht), de stemmetjes en de kinderlijke lachjes erdoorheen waren ook schitterend, en het tel-gedeelde (waarbij de toon ook veranderd) was ook lekker afdalend. Echt wat was dit toch ook een heerlijk nummertje. Daarna krijgen we Olson die helaas weer wat aan de treurige kant is. Pete stands alone was weer wel een lekker nummertje met mooie soundscapes met tegelijkertijd een breakcore geluidje erdoorheen. Smokes Quantity vond ik weer heel erg grauw, mistig en regenachtig, maar wel goed. Varieatie moet er zijn. Open the Light vond ik wel erg somber klinken alsof er rouw gaande is, de refreintonen waren wel weer erg mooi. En dan komen we bij One very Important Thought..... en daar krijg ik letterlijk echt de rillingen van over me rug. Zelden heb ik zo'n umheimlich en griezelig nummer gehoord. Het begin lijkt hoopgevend te zijn, maar die dreigende overbewolking-geluid bij 0.17 gooit roet in het eten, ook die vrouw die erdoor spreekt lijkt wel alsof ze een ramp of iets anders engs voorspeld. Erg bijzonder, heeft echt iets Lynch-achtigs. Dat laatste nummer Happy Cycling vond ik wel goed maar nou niet echt geschikt als eindnummer. Lijkt zo van, BoC die eindigt met die enge One very important thought waarbij het ook een beetje een ondergang is, maar met Happy Cycling krijgen we op het laatste ogenblik nog een fikse oppepper en dan is het afgelopen. Nummer is opzich niet verkeerd maar dat ritme had wel erg veel weg van rukken.

Dat tweede gedeelde van het nummer was ook leuk, maar zoals gezegt een oppepper dat niet echt een finale nummer hoort te zijn.
Maargoed, je leest het. Zoveel indruk heeft BoC op me gemaakt met name dit album. Maar wacht maar bij Geogeddi want die raakte me juist nog meer dan deze. Dit is in ieder geval wel een ervaring om nooit te vergeten. Jammer ook dat BoC maar onder een kleine groep bekend is en alles word overspoeld met die Lady Gaga, Lil Wayne en al die andere niet-stoere rappertjes shit en al dat oh zo frustrerende Hollandstalige slappe lalmuziek. Maarja dat kan je eigenlijk wel bij alle echte goede muziek zeggen dat die de kop ingedrukt worden door al die bovengenoemde shit.
Maar verder was dit een ervaring om nooit te vergeten.
5,0*