menu

Iron Maiden - Iron Maiden (1980)

mijn stem
3,95 (551)
551 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Metal
Label: EMI

  1. Prowler (3:57)
  2. Remember Tomorrow (5:28)
  3. Running Free (3:17)
  4. Phantom of the Opera (7:09)
  5. Transylvania (4:19)
  6. Strange World (5:32)
  7. Sanctuary * (3:16)
  8. Charlotte the Harlot (4:13)
  9. Iron Maiden (3:36)
  10. Burning Ambition * (2:40)
  11. Drifter [Live] * (6:04)
  12. I've Got the Fire [Live] * (3:14)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 37:31 (52:45)
zoeken in:
avatar van Kronos
5,0
Hoe geweldig een debuut kan zijn. Even belangrijk als Black Sabbath tien jaar geleden, zet Iron Maiden de jaren 80 veelbelovend in. Het hele album is genieten van zang- en gitaargeweld. Mijn favoriet is echter niet zo'n door punkintensiteit gedreven metal nummer, maar het prachtige en tijdloze Strange World.

98/100

avatar van De buurman
3,5
Remember Tomorrow blijft magisch goed. Sowieso een prachtig debuut natuurlijk.

avatar van Timk
4,0
Ik was tot 2019 die liefhebber die alleen de dubbelaar Best of the Beast thuis had liggen en niets meer. Dus van dit debuut kon ik dan wel o.a. het prachtige Strange World. Maar nu bijna 40 jaar na dato hun debuut cd volledig geluisterd, en toen hij af was, meteen weer en weer ... ... Wat een geweldig debuut is dit geweest voor 1980 en vooral dat het nu nog staat als een huis. Ik begin sowieso met een mooie 4. de volgende twee titels die ik inmiddels ook thuis heb liggen zijn Maiden England '88 en The Book of Souls.

avatar van Edwynn
5,0
Op Best of the Beast staat de 'Soundhouse' versie van Strange World. Tikje minder gepolijst en dus een tikje fijner dan de uiteindelijke versie op dit album.

avatar van jurado
4,5
Timk schreef:
Ik was tot 2019 die liefhebber die alleen de dubbelaar Best of the Beast thuis had liggen en niets meer. Dus van dit debuut kon ik dan wel o.a. het prachtige Strange World. Maar nu bijna 40 jaar na dato hun debuut cd volledig geluisterd, en toen hij af was, meteen weer en weer ... ... Wat een geweldig debuut is dit geweest voor 1980 en vooral dat het nu nog staat als een huis. Ik begin sowieso met een mooie 4. de volgende twee titels die ik inmiddels ook thuis heb liggen zijn Maiden England '88 en The Book of Souls.

Ja en Paul Di'Anno als zanger wat ik altijd een betere (fijnere sound) match heb gevonden dan sirene Bruce Dickinson.

avatar van Jelle78
4,5
Wat een start van een carrière. Het is wat compacter en minder episch dan wat Iron Maiden met Bruce zouden doen, maar de basis van wat Maiden zo’n fabelachtig goede band maken is hier al aanwezig. Fantastische pakkende nummers en het heerlijke twin gitaarwerk. Hoewel mijn voorkeur altijd uit zal gaan naar het Bruce tijdperk van Maiden, vind ik dit wel een meesterwerk dat altijd een speciaal plekje in mij hart zal hebben.

avatar van Prog66
4,5
Grappig dat jij dat juist nu zegt, Jelle78.

Net de plaat voor het eerst in lange tijd weer eens gedraaid, en ik kwam tot de conclusie dat er nog wel een halve ster bij kon.

Geweldig album, waarbij een vaak vergeten nummer als Transylvania eigenlijk een wereldtrack is.

avatar van Zagato
4,5
OK 4 sterren is echt te weinig. In 1980 was Iron Maiden nog niet op mijn radar verschenen, mijn ouders hadden al genoeg moeite met Van Halen . Ik heb dit album pas na Killers leren kennen. Met terugwerkende kracht zie ik dat dit een absolute knaller was toen het uit kwam. Ik heb bij Killers mijn waardering voor DiAnno al uitgesproken maar moet dit hier nogmaals doen, zonde, zonde, zonde (zonder Dickinson te kort te willen doen).

avatar van Tav74
4,5
jurado schreef:
(quote)

Ja en Paul Di'Anno als zanger wat ik altijd een betere (fijnere sound) match heb gevonden dan sirene Bruce Dickinson.


Het is niet echt een breed gedeelde mening, maar ik blijf Di'anno, hoewel het technisch een veel minder goede zanger is, ook de beste match vinden. Deze plaat heeft ook een soort rauwe energie waar ik erg blij van word. Ze hebben later technisch/compositorisch natuurlijk veel betere dingen gedaan, maar dit is een van de weinige Maiden album die ik nog met enige regelmaat opzet.

5,0
een van mijn eerste elp toen ik deze muziek leerde kenen. jammer dat ik toch wel wat laat begonnen ben om deze muziek te kennen want ik kende niets van deze muziek. gelukkig voor mij was deze nog onbekend en heb ik de eer gehad deze band te leren kenen. ik herinner mij nog toen ik een mini disc toen nog langspeelplaat wist ik dus niet wat of hoe deze muziek was dus ben ik gaan luisteren en meegenomen. toen met het nummer of the beast wist niet dat het een andere zanger was ben toen naar hun eerste optreden gegaan in brussel. toen leerde ik mijn favoriete hard rock metal of wat dan ook motorhead kennen toen ging de iron maiden van mijn fest en was het motorhead. en zo langzaam aan verder. ook nog de eer gehad om metallica te leren kennen met de eerste. maar deze fond ik toch wel beter album dan de andere albums wel the number of the beast en zo maar dan is maiden net als vele van deze groepen wat ik in mijn ogen vond iets minder geworden. maar ja ze moeten met hen tijd meegaan ze worden allemaal ook al wat ouder

avatar van west
4,0
Op 6 oktober 'album day' in the UK komt de 40th Anniversary Edition van dit album uit. Een Limited Edition Crystal Clear Picture Disc. Deze ziet er wel erg mooi uit.


avatar van lennert
4,5
De eerste metalband die ik ooit bewust hoorde. Het was 2000, ik kwam per ongeluk op TMF's Wet & Wild terecht en de videoclip van The Wickerman kwam voorbij. Dit was andere koek dan de 'harde' bands waar ik toen naar luisterde als Bon Jovi, Deep Purple, Queen, Golden Earring en Guns N' Roses. Dat er nog veel meer hards bleek te bestaan kwam ik later nog wel achter, maar de impact van Bruce Dickinson's machtige vocalen, de gitaarduels en Steve Harris' meesterlijke baswerk is nooit weggegaan. En na de avantgardistische chaos van Oranssi Pazuzu had ik toch nu echt zin in een portie beter te behappen klassiekers van een van mijn favoriete bands ooit.

Iron Maiden's debuut wordt in 1980 wat mij betreft nog net voorbijgestreefd door Black Sabbath's Heaven And Hell, maar in vergelijking met de meer boerenlullen-metal/rock van Saxon's Wheels Of Steel of Judas Priest's British Steel, is het duidelijk dat deze jonge Britten een grootse toekomst tegemoet gaan. Het debuut is verre van mijn favoriete Maiden-album en ik kan een flink aantal minpunten noemen, maar het is tekenend dat zelfs de mindere goden van dit album alsnog 4 sterren van me zouden krijgen. De productie is niet ideaal, Paul Di'Anno is nog wat wankelend, liederen als Prowler/Running Free/Iron Maiden vallen echt compleet in het niet bij wat nog komen gaat, MAAR...

...verdomd als de pluspunten niet opwegen tegen de minpunten. Bandleider Steve Harris kleurt alle momenten wonderschoon in met zijn basgitaar en zorgt ervoor dat hij eigenlijk een derde sologitaristenpositie bekleedt. Van opzwepend rockend naar melodieus pingelend tot heftig solerend op het meesterwerk Phantom Of The Opera: Harris is samen met Geddy Lee (Rush) en Rinus Gerritsen (Golden Earring) de voornaamste reden dat ik de basgitaar een even cool instrument ben gaan vinden als de gitaar (en het ook ben gaan spelen). Phantom Of The Opera is het soort lied waar menig band alleen maar van kan dromen om te schrijven. Het is agressief, afwisselend, melodieus, spannend, opzwepend en grandioos in al zijn aspecten. Maanden heb ik geploeterd om het introstuk alleen al soepel te kunnen spelen. Vandaag de dag zou ik het weer op 75% snelheid moeten beginnen om het ergens op te laten lijken. Stairway To Heaven? Ga weg! Phantom Of The Opera zou al die top 100 allertijden lijsten eens moeten bekleden in de hoogste regionen.

Strange World is stiekem een van de andere favoriete songs van dit album. Vreemd, want de band lijkt er zelf weinig gecharmeerd van te zijn. Het is dromerig, psychedelisch en bluesy met een prachtige solo van Stratton (die liever dit soort dingen speelde dan de metalsongs zelf) en raakt helemaal de juiste snaar. Zelfs Di'Anno klinkt hier kwetsbaar en zuiver. Dat doet hij overigens ook op het dreigende Remember Tomorrow, maar voor het gros van de tijd lijkt hij zelf het lekkerste in zijn vel te zitten op de songs die mij het minste doen. Prowler, Running Wild en Iron Maiden zijn in dat opzicht gewoon te simpel in vergelijking met wat ik zo tof vind aan de band, maar ze werken nog steeds behoorlijk goed als lekkere energieke stampers.

Het wordt nog zoveel beter. De songs worden nog slimmer, de teksten worden nog beter en de zang zal ook allemaal nog flink gaan groeien. Maar die jeugdige energie en het spelplezier van deze jonge honden spat zo hard uit mijn speakers, dat ik toch niets anders dan liefde voor Iron Maiden's debuut kan opbrengen.

avatar van Kronos
5,0
lennert schreef:
Iron Maiden's debuut wordt in 1980 wat mij betreft nog net voorbijgestreefd door Black Sabbath's Heaven And Hell,...

Heaven and Hell is een fantastisch album maar heeft toch wat zwakkere momenten met Lady Evil en Walk Away. Haalt het wat mij betreft niet tegen deze klassieker. Ik vind het een zalige mix van verfijning tegenover de rauwe punk energie van nummers als Running Free. Nog drie metal/hardrock albums uit 1980 die van mij de volle pot krijgen:
AC/DC - Back in Black
Angel Witch - Angel Witch
Scorpions - Animal Magnetism


avatar van Edwynn
5,0
Tja. Wat moet je ermee? Ik ben tevreden met de drie uitgaven die ik bezit.

avatar van Kronos
5,0
Edwynn schreef:
Tja. Wat moet je ermee?

Er naar kijken, Edwynn.

avatar van Edwynn
5,0
o, ja. Natuurlijk.
Dat is weer iets anders dan er naar luisteren.


avatar van lennert
4,5
Kronos schreef:
(quote)

Heaven and Hell is een fantastisch album maar heeft toch wat zwakkere momenten met Lady Evil en Walk Away. Haalt het wat mij betreft niet tegen deze klassieker. Ik vind het een zalige mix van verfijning tegenover de rauwe punk energie van nummers als Running Free. Nog drie metal/hardrock albums uit 1980 die van mij de volle pot krijgen:
AC/DC - Back in Black
Angel Witch - Angel Witch
Scorpions - Animal Magnetism


Tegenargument: Ronnie James Dio vs. Paul Di'Anno

avatar van Kronos
5,0
Technisch is Dio de betere zanger maar Di'Anno (die ook Dio in zijn naam heeft) is spannender.

avatar van RuudC
4,5
Een heerlijk debuut dat ik inmiddels wel kan dromen. Toch heeft het zijn verbeterpuntjes, want Prowler, Running Free, Charlotte The Harlot en Iron Maiden blijven toch ietwat knullige songs. Nog steeds wel goed materiaal, mede door het gave geluid dat Maiden hier neerzet. Productietechnisch nog wat dunnetjes, maar voor een debuut wordt hier al goede zaken gedaan. En dan zijn er natuurlijk die geweldige songs als Phantom Of The Opera en Sanctuary (op mijn oude cd'tje althans). Leuk om te horen dat de heren hier qua geluid nog wat zoekende zijn en zich ook begeven op het vlak van psychedelische metal. Een substroming die het helaas afgelegd heeft tegen enerzijds steeds harder wordende metal en anderzijds commercieele hair. Maiden volgt zijn eigen koers, maar brengt hier met Transylvania en vooral Remember Tomorrow twee psychedelische pareltjes. Heerlijk debuut! Ik mag de stem van Paul Di'anno ook graag horen hier.

avatar van Tony
4,0
Ah, de Maiden marathon is begonnen! Leuk!! Ik doe weer mee hoor mannen.

avatar van namsaap
4,5
Een heerlijk album van Iron Maiden. De nummers zijn hier nog niet zo sterk als op de rest van het jaren '80 werk van de band, maar de energie van de band is fantastisch vastgelegd. Het basspel van Steve Harris is van een ongekende klasse en geeft een enorme drive aan de nummers. Daar overheen zingt Paul DiAnno vol overgave. Het gitaarwerk is soms nog wat rommelig maar dat kan de pret nauwelijks drukken.

Score: 85/100

avatar van uffing
4,5
lennert schreef:



...verdomd als de pluspunten niet opwegen tegen de minpunten. Bandleider Steve Harris kleurt alle momenten wonderschoon in met zijn basgitaar en zorgt ervoor dat hij eigenlijk een derde sologitaristenpositie bekleedt. Van opzwepend rockend naar melodieus pingelend tot heftig solerend op het meesterwerk Phantom Of The Opera: Harris is samen met Geddy Lee (Rush) en Rinus Gerritsen (Golden Earring) de voornaamste reden dat ik de basgitaar een even cool instrument ben gaan vinden als de gitaar (en het ook ben gaan spelen). Phantom Of The Opera is het soort lied waar menig band alleen maar van kan dromen om te schrijven. Het is agressief, afwisselend, melodieus, spannend, opzwepend en grandioos in al zijn aspecten. Maanden heb ik geploeterd om het introstuk alleen al soepel te kunnen spelen. Vandaag de dag zou ik het weer op 75% snelheid moeten beginnen om het ergens op te laten lijken. Stairway To Heaven? Ga weg! Phantom Of The Opera zou al die top 100 allertijden lijsten eens moeten bekleden in de hoogste regionen.


Zo herkenbaar dat ploeteren. Ik ben me er nu op aan het stukbijten.

avatar van De buurman
3,5
Wat een unieke bassist, inderdaad. Ik heb een tijdje gedacht dat dat gekletter op die snaren een beetje fake was, in de zin dat het overdubs betrof: één partijtje laag, en daar overheen een partij met dat percussieve geluid. Maar nee, na bestudering van wat tutorial YouTube filmpjes zag ik dat dit gewoon allemaal the real thing is. Wat een kracht en een uithoudingsvermogen heeft die vent.

avatar van uffing
4,5
De buurman schreef:
Wat een unieke bassist, inderdaad. Ik heb een tijdje gedacht dat dat gekletter op die snaren een beetje fake was, in de zin dat het overdubs betrof: één partijtje laag, en daar overheen een partij met dat percussieve geluid. Maar nee, na bestudering van wat tutorial YouTube filmpjes zag ik dat dit gewoon allemaal the real thing is. Wat een kracht en een uithoudingsvermogen heeft die vent.


Het 'gekletter' komt door het feit dat hij zijn vingernagels bewust wat langer laat zodat het allemaal een wat percussief geluid krijgt. En dat op flatwound snaren.

avatar van De buurman
3,5
Ik geloof dat het eerder een lage actie en een zeer harde aanslag is, dan zijn vingernagels. Maar misschien draagt het bij natuurlijk.

avatar van Edwynn
5,0
Ik vraag me ook af of dat zijn nagels zijn. Dan zullen ze op zijn minst een paar keer breken tijdens een show. En dan? Acrylnagels van de Poolse buurvrouw op en verder spelen?

Mijn indruk is dat hij ongelooflijke kracht in zijn klauwen heeft. Five Finger Exploding Heart Technique veel kracht zeg maar.
Dat in combinatie met de snaren, instrument en versterker veroorzaakt het bekende Harrisgeluid.

avatar van Kronos
5,0
Edwynn schreef:
Mijn indruk is dat hij ongelooflijke kracht in zijn klauwen heeft. Five Finger Exploding Heart Technique veel kracht zeg maar.

Dat moet het zijn. Want het gekletter dat je hoort zijn de snaren die tegen de frets op de gitaarhals kletteren.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:40 uur

geplaatst: vandaag om 06:40 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.