menu

Blackfield - Blackfield II (2007)

mijn stem
3,92 (321)
321 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Snapper

  1. Once (4:03)
  2. 1,000 People (3:54)
  3. Miss U (4:13)
  4. Christenings (4:37)
  5. This Killer (4:06)
  6. Epidemic (4:59)
  7. My Gift of Silence (4:05)
  8. Some Day (4:22)
  9. Where Is My Love? (2:59)
  10. End of the World (5:13)
totale tijdsduur: 42:31
zoeken in:
avatar van Metal-D78
4,0
Valt me nu pas op wat een beroerd accent die Aviv heeft. Luister maar eens naar Miss You. Klaus Meine zou zeggen: Toll, ... doch?

nicoot
Ik vind Aviv's timbre én accent op hun derde eigenlijk nog erger...

avatar van bommel
4,5
Prachtig, wat een CD.
Het ene nuumer nog beter dan het andere, dat zijn de top=CD´s
Zou zeker op mijn jaarlijstje gestaan hebben/ maar ja nu te laat
Maar dat voorrecht gaat wellicht naar Welcome to my DNA
Ik ben heeeeel benieuwd

avatar van Gloeilamp
4,0
Prachtige cd dit. Mooie nummers als Once en End of the World.
Toch weer een prachtig werkje van Steven Wilson, want dit is toch vooral door Steven Wilson gemaakt en geschreven. De stem van Aviv Geffen vind ik helaas toch iets minder dan die van SW.
Beste Blackfield naar mijn idee

avatar van Ronald5150
3,5
"Blackfield II" gaat verder waar "Blackfield" ophield. Wederom mooie sfeervolle plaat met stemmige zanglijnen, mooie melodieën en een rijk palet aan instrumentatie. Mijn enige puntje van kritiek is dat ik niet echt het gevoel heb dat er progressie is geboekt ten opzichte van hun eerste plaat. In mijn beleving luister ik naar dezelfde plaat. Aan de andere kant steekt de muziek gewoon prima in elkaar, de sfeer is prachtig en de liedjes zijn sterk. Het positieve geeft uiteindelijk toch de doorslag, ook omdat het nummer "Epidemic" van ongekende klasse is.

avatar van Broem
5,0
Ik ben nogal idolaat van Steven Wilson en zijn werk bij Porcupine Tree, solo en andere projecten. De man is veelzijdig en een bezige bij. Werkelijk een genie. Dit album met de Israëlische Aviv Geffen is van buitengewone klasse. De composities zijn wonderschoon, gevoelig en tekstueel van hoog niveau. Op dit album vullen beide elkaar werkelijk perfect aan. Elke track is raak. Zit vast in mijn top 10.

Ozric Spacefolk
Prachtige cd die ik in één ruk kan afluisteren.

Sommige nummers hadden wat spannender gemogen. Enkele duren mij te kort.

Het heeft een licht Tears for Fears-sfeertje vind ik altijd.

avatar van Broem
5,0
Ben blij dat ik die Tears for Fears associatie niet heb...bbbrrr. Vind Blackfield toch van een hele andere orde.

Ozric Spacefolk
Broem schreef:
Ben blij dat ik die Tears for Fears associatie niet heb...bbbrrr. Vind Blackfield toch van een hele andere orde.


Ken jij Elemental en Raoul & The Kings of Spain van Tears for Fears?!?

avatar van Broem
5,0
Nee eerlijk gezegd niet. Ben in de begin periode afgehaakt. Woman in Chains is me wel bijgebleven. Ga beide cd's eens proberen. Als het maar in de buurt komt van Blackfield ben ik al tevreden

avatar van vigil
5,0
Ozric Spacefolk schreef:
Prachtige cd die ik in één ruk kan afluisteren.
.

Is ook maar 40 minuten

Ozric Spacefolk
6 minuten langer dan Blackfield I


Jaren 70 platen waren meestal tussen de 35 en 45 minuten. Eigenlijk wel een lekkere lengte voor een plaat.

Misplaced Childhood klokt onder de 45 minuten. Ideaal!!!!!

Ozric Spacefolk
Broem schreef:
Nee eerlijk gezegd niet. Ben in de begin periode afgehaakt. Woman in Chains is me wel bijgebleven. Ga beide cd's eens proberen. Als het maar in de buurt komt van Blackfield ben ik al tevreden


Doe je best. I dare you!!!

Ik voel dat je het wel wat gaat vinden.

avatar van Casartelli
3,5
Casartelli (moderator)
Ik kan deze cd én alle cd's van Tears for Fears tot de comeback goed tot meer dan goed waarderen, maar het verband ertussen ontgaat me eerlijk gezegd volkomen.

Ozric Spacefolk
Het zijn de kleine songs. Toen Orzabal het bombastiche Beatles-geluid een beetje lied varen met Elemental en Raoul ging hij meer poprock achtige kleine liedjes schrijven.

Ik weet niet, het is een gevoel, dat ik heb. Als ik Blackfield hoor denk ik aan bijvoorbeeld Goodnight Song of Me and My Big Ideas of Fish Out of Water of Humdrum and Humble.

Noem het intelligente pop met lichte rockinvloeden. Het is in elk geval een associatie die het bij mij op roept. En klaarblijkelijk bij niemand anders

avatar van vigil
5,0
Nou, ik kan je wel een beetje volgen, popsongs met twist. Ietwat zwaar aangezet met georkestreerde muziek maar toch hangt er een luchtig popgevoel overhen. Wel is het zo dat de teksten van Blackfield een stuk donkerder zijn dan TfF

bas1966
1000 people en epidemic zijn lekkere Wilson songs hoor !
ben blackfield net aan het ontdekken. Dit album heeft voorlopig mijn voorkeur.
Once is ook een goeie track.

avatar van BoyOnHeavenHill
4,5
Veel hiervan kende ik al via Blackfield live in NYC, maar ook zonder die "voorkennis" (en ook als ik nog nooit iets van Porcupine Tree, No-Man of Steven Wilson-solo had gehoord) zou ik hier meteen voor gevallen zijn. Misschien nog de beste manier om mijn gevoel bij dit album te omschrijven is om te zeggen dat sommige van deze nummers zó vanzelfsprekend klinken alsof ze er altijd al zijn geweest zonder daarbij afgezaagd te zijn geworden, alsof dit een plaat is die ik jaren geleden heb grijsgedraaid maar die nog altijd even meeslepend is wanneer hij weer eens van de plank komt. Met name het openingstrio en het slotduo zijn prachtig, en Once steekt sowieso overal bovenuit, met die perfecte tribal-drums, die fraaie zangharmonieën en die mooie combinatie van smaakvolle strijkers en zagende gitaar, een klein meesterwerk. Van Aviv Geffen ken ik buiten deze band helemaal niets; ik ben blij dat hij hier maar één nummer in z'n eentje zingt, want zijn zangstem staat mij even erg tegen als zijn uitspraak ("It's the end of the worlt"), maar ik ben nog veel blijer dat hij daarentegen bij de samenwerking voor dit album als componist niet voor Wilson onderdoet, want als hij de muziek verzorgde voor zeventig procent van een plaat als déze moet hij toch wel wat in zijn mars hebben. Superbe, sfeervolle, bijna "klassieke" pop met gelukkig ook een mooi donker randje als tegengif voor de troostende werking.

avatar van jorro
3,5
Hoewel in dezelfde stijl als de voorganger spreekt dit album me net iets minder aan. Ik heb het idee dat de songs minder variatie bieden. Niet dat dit daardoor een slecht album is. Integendeel. Het is nog steeds lekker relaxte muziek. Het s het ook wat meer pop en minder rock dan de voorganger..
Het venijn van dit album zit hem in de staart. Where Is My Love? en afsluiter End of the World zijn bij mij licht favoriet.

avatar van Robje1968
3,5
Mooie opvolger van Blackfield I.
Nummers die er op staan zijn goed, maar toch raakt niet ieder nummer mij. Vond de voorganger van ze net wat beter.
Favoriete nummers van dit album voor mij zijn: 1,000 People, Miss U en End of the world.

5,0
Vreselijk goed album. Het ene nummer nog mooier dan het andere. Wat een songwriter die kerel. 5 sterren!

5,0
Vandaag nog eens geluisterd. Werkelijk een masterclass in songwriting, dit album. Sterke refreinen, prachtige breaks, van hard naar zacht, van simpel tot symfonisch, prachtige samenzang, effecten, stemvervorming, alles komt voorbij en het klinkt ronduit geweldig allemaal, alhoewel de stem van Geffen soms tegen de grens aanligt. Fenomenale muziek, 5 sterren.

avatar van Mr. Rock
4,0
Steven Wilson in topvorm inderdaad (al heeft Geffen het meeste schrijfwerk voor zijn rekening genomen). Stuk voor stuk verzorgde, veelal rustige rocknummers. Geen nodeloos complexe structuren maar aanstekelijke riffs, ritmes en refreinen. Vaak wat melancholisch van sfeer, mooie melodieën, sterk piano- en gitaarwerk. Beide heren hebben niet de mooiste zangstemmen, al sluiten ze wel goed aan bij de muziek en de sfeer. Een licht verteerbare plaat maar wel eentje in het 'hogere segment'.

5,0
Sterker nog, het topsegment. Veel beter dan dit wordt popmuziek niet.

avatar van jorro
3,5
Blackfield II is het tweede album van Blackfield, uitgebracht in 2007. Dit album bouwt voort op de melancholische en emotionele stijl van hun eerste album, maar gaat dieper in op thema's zoals eenzaamheid en innerlijke worstelingen. De nummers zijn kort en krachtig, met een heldere productie en pakkende melodieën. Blackfield II bevat populaire nummers zoals "Once" en "Christenings," die worden gekenmerkt door hun sterke teksten en meeslepende arrangementen. Het album kreeg positieve reacties vanwege de harmonieën van Wilson en Geffen, en wordt gezien als een van de hoogtepunten in de carrière van de band. Persoonlijk ben ik iets minder overtuigd. Het is me niet overal spannend genoeg om er echt voor te gaan zitten.

Over de nummers op het album
Opener Once gaat over gemiste kansen en het verdriet van een verloren liefde. De tekst beschrijft gevoelens van spijt en verlangen naar iets dat niet meer terugkomt. De muziek is melancholisch en aangrijpend door de stevige riff. (7,5)

Het nummer 1000 People beschrijft het gevoel van isolatie en onbegrepen zijn, zelfs in een menigte van mensen. De tekst drukt uit hoe moeilijk het kan zijn om echte verbinding te vinden. De muziek is kalm en melancholisch en creëert een gevoel van eenzaamheid met verdriet op de achtergrond. (7)

Vervolgens Miss U dat gaat over het verdriet en gemis na een verloren liefde. De tekst spreekt over pijn, spijt en verlangen, alsof iemand worstelt om verder te gaan maar telkens terugdenkt aan wat verloren is. De sfeer van de muziek is so(m)ber en melancholisch en heeft een diepe emotionele lading. Na het veelbelovende intro volgt flink wat teleurstelling (6,5)

Christenings gaat over het verlies van onschuld en de realiteit van volwassen worden. De tekst beschrijft gevoelens van desillusie en een zoektocht naar betekenis in een soms harde wereld. De muziek is droevig van toon. Ook dit nummer mist te veel peper en zout. (6)

Het nummer This Killer gaat over een intense innerlijke pijn en emotionele strijd, alsof iemand wordt achtervolgd door eigen angsten of fouten. De tekst weerspiegelt gevoelens van schuld en worsteling. De muziek die donker en beklemmend aanvoelt past bij het thema van innerlijke onrust en verdriet. De fraaie melodie is aanstekelijk (7)

Het zesde nummer is Epidemic dat gaat over de verspreiding van negatieve gevoelens, zoals verdriet en wanhoop, die anderen ook beïnvloeden. Het beschrijft hoe persoonlijke pijn zich als een soort “epidemie” verspreidt. De sfeer is donker en intens, met een dreigende ondertoon die het gevoel van onontkoombare somberheid versterkt. Het begin is wat lauw, maar daarna is het een fijne track met wat spirit (8)

Het nummer My Gift of Silence handelt over gevoelens van eenzaamheid en het onvermogen om jezelf te uiten tegenover iemand die belangrijk voor je is. De tekst beschrijft het verdriet van stilte en onuitgesproken woorden, alsof er een emotionele afstand is. De muziek is wederom melancholisch en introspectief, met een zachte, verdrietige ondertoon. Een fraaie melodie zorgt voor een ruime voldoende (7,5)

Some Day gaat over hoop en het verlangen dat dingen in de toekomst beter zullen worden, ondanks pijn of tegenslagen. De tekst spreekt over dromen van een betere tijd die ooit zal komen. De muziek klinkt enigszins hoopvol, met een mix van verdriet en verwachting. Ook deze melodie maakt wel wat los (7,5)

Vervolgens gaat Where Is My Love? over het gevoel van verloren liefde en het verlangen naar iemand die er niet meer is. De tekst verwoordt een diepe eenzaamheid en de vraag waar die liefde gebleven is. De muziek is intens met een duidelijke toon van gemis en verdriet. (7,5)

Afsluiter End of the World sluit het album af met gevoelens van wanhoop en het idee dat alles om je heen ineenstort. De tekst beschrijft het verlies van hoop en vervreemding van de wereld, alsof er geen toekomst meer is. De muziek is donker en emotioneel zwaar, met een diepe melancholie, maar zonder een scherp randje (6)

Conclusie en aanbeveling
Blackfield II is een mooi album voor iedereen die houdt van emotionele, diepgaande muziek die thema's als eenzaamheid, verlies en hoop verkent. Met krachtige teksten en melodieën die variëren van melancholisch tot intens en hoopvol, laten Steven Wilson en Aviv Geffen hun unieke muzikale chemie los op de luisteraar. Het album bevat meest rustige, introspectieve nummers, waardoor het een meeslepende luisterervaring biedt. Blackfield II is perfect voor luisteraars die geraakt willen worden door muziek die tot nadenken stemt en troost biedt. Aanbevolen voor liefhebbers van melancholische rock en sfeervolle, betekenisvolle muziek. Mij is het soms wat te veel binnen de lijntjes.

Waardering: 7,0

Gast
geplaatst: vandaag om 19:26 uur

geplaatst: vandaag om 19:26 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.