Ik geef hem met veel plezier een 6, en dat heeft veel met nostalgie te maken.
Dit was één van de eerste LP's die ik kocht toen ik een kind van een jaar of 10 was.
Ergens in 1981 dus
Af en toe hoorde je wel eens een hardrockdeuntje op de radio passeren, maar dit was toch van een andere orde. Je moet natuurlijk de tijdsgeest in rekening brengen, daarom dat hij van mij ook een 6 op 5 krijgt.
Nooit of te nimmer ben ik nog zo omvergeblazen geweest door een album van eender welke band, hoewel ik een 500-tal fysieke CD's en een 200-tal Elpee's in de kast liggen heb.
Dat kan je van Van Halen I ook zeggen, maar deze heb ik altijd prettiger en toegankelijker vinden klinken.
Zelfs mijn moeder, die die hardrock maar een pot lawaai vond, werd op slag vrolijk van 'You're No Good' en 'Dance The Night Away'.
Van Halen zijn voor mij de grondleggers van de feelgood-rock, maar dan uitgevoerd op een niet te evenaren eenzame hoogte, uniek in zijn stijl.
Maar ik kan me voorstellen dat als je ze pas ontdekt hebt in een latere fase, je minder onder de indruk bent. Dat komt omdat elke party-rockband na hen wel op één of andere manier probeerde van een Van Halentje te doen.
Ik kocht wel eerst Van Halen II en daarna pas Van Halen I.
Mijn beleving was dus waarschijnlijk dezelfde geweest had de aankoop in chronologische volgorde gebeurd