Aangezien er een hoop fuzz rondom deze piepjonge band is vind ik dat ik dit toch tenminste eens beluisterd moet hebben om er überhaupt over mee te kunnen praten.
Ze starten bij voorbaat al met een achterstand: want weer zo'n internet-hit, weer een hype, weer zo vreselijk jong etc. etc.
Maar daarmee geef ik ze natuurlijk geen eerlijke kans, dus dan maar eens blanco beginnen aan dit album van Klaxons.
Two Receivers vind ik eerlijk gezegd heel prima smaken. Duidelijk een wat ander geluid dan we gewend zijn de laatste tijd met al die leuke nieuwe grote beloften waar je na 3 maanden al niks meer van hoort. Eigenlijk ook al aangenamer dan de Arctic Monkeys. o die kent u niet meer? Geeft niks hoor. Dat was 2006: zo vreselijk lang geleden ook al weer.
Atlantis to Interzone klinkt wel lekker chaotisch. Stuiter stuiter.........toet toet!!!!!!! Eigenlijk ook heel erg lekker te horen. Beetje de opgeklopte vrolijkheid van een band als Infadels en daar vond ik ook niet veel mis mee.
Hmmmm aERo, dat zijn er al 2 die eigenlijk niet tegenvallen (geef maar toe: die je gewoon leuk vind).
Golden Skans is dus al langer bekend en dat is er dan weer zo eentje waar ik al snel iets heb van 'het zal wel'. Dit pakt me nog steeds niet erg best. Ha, de geslepen messen kunnen dus toch uit de kast gehaald gaan worden. Ik mis hier net even wat scherpte, scherpte die die vlijmscherpe messen dus wel hebben.
Bij het intro van
Totem on the Timeline denk ik opeens aan Offsprings Come Out and Play (You Gotta Keep 'Em Separated), maar dan versneld.
Best een energiek nummer a la Kaiser Chiefs maar dan net een tandje sneller.
As Above, So Below is eigenlijk de niet-eens-zo-slechte-britpop. Beetje te druk af en toe alsof ze iets te veel ideetjes in één nummer wilden stoppen.
We zijn jong en wild remember?!
Isle of Her bevat prima zang. Het geluid is vol en vet, alleen kan ik met het nummer zelf (nog) niet zo heel veel. Minder pakkend en het lijkt me er zo eentje van 'kijk ons ook het experiment aan durven gaan'. Op zich waardeer ik dat juist wel, maar het pakt vooralsnog niet helemaal goed uit. Het kabbelt te veel door zonder spannend te worden (en die spanning had ik n.a.v. het intro wel verwacht).
Gravity's Rainbow is ook bekend en sorry, maar dit is er dan ook eentje waar ik al snel genoeg van krijg zoals ik dat ook bij Arctic Monkeys (om maar eens wat te noemen) had. Leuk, aardig, maar geniaal? Album van het jaar? Mwoah, niet met dit soort nummers. Nogmaals ik mag er graag naar luisteren, maar ik raak er te snel op uitgekeken en dat lijkt me niet de bedoeling.
Forgotten Worlds vind ik weer zo'n Infadels-achtig nummer. Het klinkt allemaal prettig in het gehoor, maar het mist wat richting.
Magick is dan puntiger en pakkender. Je moet er voor in de stemming zijn, want het is soms wat vermoeiend.........(dat krijg je als je ouder bent
).
Maar het kan er op zich prima mee door vind ik.
It's Not Over Yet is weer vlees noch vis. Dit doet me niet veel. En opeens begint de zang me zelfs wat te irriteren.
Four Horsemen of 2012........tja..........wat moet ik daar mee? Het duurt in elk geval een dikke 2 minuten en daarna mogen we vervolgens een kwartier pauze gaan houden of genieten van de rust die opeens ontstaat.
O daar zijn ze weer met nog eens een ruime 2 minuten flauwekullerigheid die zoveel bands helaas op cd menen te moeten zetten na zo'n lange pauze.
Conclusie: leuk, aardig, hier en daar zelfs meer dan dat. Maar zeker geen blijvertje en al helemaal geen top 10 materiaal. Net voldoende en that's it voor mij.