Marillion - Afraid of Sunlight (1995)

Majesteuze melodieën, mysterieuze sfeer, een ongrijpbare plaat die me ook na vele malen luisteren verrast, bij de lurven grijpt, ontroert. In de zachtere passages doet Hogarth me soms denken aan het latere werk van Mark Hollis, wanneer hij de lettergrepen meer neuriet dan zingt. Fantastisch album, stiekem een half sterretje aan m'n waardering toegevoegd. Hoe ik negen maanden geleden heb kunnen schrijven dat ik me "in ongeduldiger buien wel eens stoor aan de manier waarop dit album wankelt op de dunne grens tussen atmosferisch en mat" kan ik nu absoluut niet meer begrijpen – het was kennelijk een moeizame zwangerschap. Ik heb nu de eerste negen platen van deze band: Script 5*, Fugazi 5*, Childhood 5*, Clutching 4½*, B'sides 4½*, Seasons 4*, Holidays 4*, Brave 4½* en Afraid 4½*. Dat kan slechter.

Waar ik voorheen Afraid Of Sunrise als favoriete album zou neerzetten, laat ik hem ditmaal een klein beetje zakken. Niet dat het album nu echt zoveel minder is, integendeel, maar ik moet toch eerlijk zijn dat ik het nummer Beautiful gewoon erg saai vind en daardoor kan ik geen volledige score laten staan.

Maar verdraaid, wat zijn het nog steeds een hoop pareltjes. De titeltrack is wat mij betreft ook de beste Marillion-track ooit met aangrijpende teksten en breekbare zang. De zanglijnen onder het volgende stukje zijn wat mij betreft het meest impactvolle dat Hogarth ooit heeft gezongen:

All your spirit rack abuses
Come to haunt you back by day
All your Byzantine excuses
Given time, given you away
Don't be surprised when daylight comes
To find that memory prick your thumbs
You'll tell them where we run to hide
I'm already dead
It's a matter of time

Andere hoogtepunten zijn het psychedelische Out Of This World en het treurige doch stevige King. Afraid Of Sunrise en Cannibal Surf Babe zijn weer wat meer quirky songs, terwijl Gazpacho en Beyond You weer wat speelser zijn (lichte Simple Minds invloeden bij die laatste, of ligt dat aan mij?) Afraid Of Sunrise is zeker een fantastisch album dat niet heel veel onder doet voor Brave. Het doet echter toch net iets onder.

Voorlopige tussenstand:
1. Brave
2. Clutching At Straws
3. Fugazi
4. Script For A Jester's Tear
5. Afraid Of Sunrise
6. Seasons End
7. Market Square Heroes
8. Misplaced Childhood
9. Holidays In Eden

Ik moet zeggen dat dit me ook helemaal niet tegenvalt. Toch heb ik hier wel wat minder feeling mee dan met Brave. Inmiddels ben ik de wat zwoele zangpartijen van Hogarth behoorlijk gaan waarderen. Afraid of Sunrise is inderdaad een prachtig nummer, maar het lukt me niet om de genialiteit van Afraid of Sunlight te horen. Ik vind het trouwens wel een mooi nummer hoor. Doe mij dan maar King. Daar keren de zo door mij gemiste keyboards weer terug in een glansrol. Het is ook leuk dat Marillion weer verder experimenteert zoals op Cannibal Surf Babe. Dat mogen de heren wel meer doen. Marillion blijft toch net buiten mijn comfortzone opereren, maar tot nu toe ontdek ik voldoende nummers die ik echt de moeite waard vind.


Tussenstand:
1. Misplaced Childhood
2. Fugazi
3. Script For A Jester's Tear
4. Brave
5. Afraid Of Sunlight
6. Clutching At Straws
7. Market Square Heroes
8. Season's End
9. Holidays In Eden

De 2019 remix bevalt mij wel. Gelukkig is al het goede gebleven en is er subtiel opnieuw gemixt.
De EQ wat bijgesteld, soms een keyboard riedel wat meer op de voorgrond, een basspedal wat zachter of een fade in wat meer aangezet. Dat soort verschillen zitten echt overal, zonder dat het eruit springt. Al met al maakt het de mix een paar procenten beter en stijgt mijn waardering voor nummers als Cannibal Surf Babe, Afraid of Sunrise en Beyond You.

Absoluut hoogtepunt van en binnen het Marillion universum. De sound en de opbouw en...en... dusdanig uitgekristalliseerd dat alles perfect op de perfecte plaats valt. Huiveringwekkende plaat, waarvan ik de uitgebreide vinyl boxset in bezit heb en zeer zeer in mn nopjes mee. Het ene nummer nog fraaier dan het andere. Topper dus absoluut