menu

Marillion - Afraid of Sunlight (1995)

mijn stem
3,99 (317)
317 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: EMI

  1. Gazpacho (7:28)
  2. Cannibal Surf Babe (5:45)
  3. Beautiful (5:12)
  4. Afraid of Sunrise (5:01)
  5. Out of This World (7:54)
  6. Afraid of Sunlight (6:49)
  7. Beyond You (6:10)
  8. King (7:03)
  9. Icon * (6:00)
  10. Live Forever * (4:34)
  11. Second Chance (Aka Beautiful) * (5:14)
  12. Beyond You [Demo] *
  13. Cannibal Surf Babe [Studio Outtake] * (5:59)
  14. Out of This World [Studio Outtake] * (7:27)
  15. Bass Frenzy * (1:17)
  16. Mirages [Demo] * (6:02)
  17. Afraid of Sunlight [Accoustic Demo] * (6:51)
toon 9 bonustracks
totale tijdsduur: 51:22 (1:34:46)
zoeken in:
Ozric Spacefolk
vigil schreef:
Ik ben al redelijk vroeg begonnen met werken dus in 1995 (ik was toen of 19 of 20. Edit: uitgekomen op 22 juni dus ik was 19) en woonde nog gewoon thuis en had dus eigenlijk geld zat. Dus ik kocht best veel die tijd.

Of te wel de plaat is over een paar dagen 20 jaar! Overigens is het gisteren precies 30 jaar geleden dat Misplaced Childhood uitkwam


Ik had al vanaf mijn 14e een baan. Maar dat is verder niet zo relevant. Ik moest gewoon in mijn levensonderhoud voorzien en andere dingen, bladiebla. Ik kocht lp's omdat ik verknocht raakte aan classic rock/symfonische rock. Dan is lp's kopen net even goedkoper (althans toentertijd).

Mijn eerste Fish-plaat was overigens Thieving Magpie, en voor mij is dat dan alweer 24 jaar geleden!!! Dat is best lang. Soms vind ik het jammer dat ik Hogarth zo laat ben gaan ontdekken, maar ja, teruggerekend toch al weer zo'n 13 jaar dikke liefde tussen mij en hem.

avatar van rkdev
4,5
Ozric Spacefolk schreef:
en bemerkte dat Marillion met Hogarth meer dan prima was. Anderen hadden me altijd gezegd hoe niet-goed het was. Nooit naar anderen luisteren dus.

Maar toen ik deze eenmaal had, waren de sluizen open. Ik bleef kopen, en nu in de mp3-tijd, is er geen rem meer. Marillion is een deel van mijn leven geworden.

Herkenbaar verhaal dit. Mijn eerste kennismaking met Marillion waren de nummers Kayleigh en Lavender (door de top2000 of zo?) en daarna het album Misplaced Childhood. Die beviel erg goed en daarna waren de andere albums met Fish aan de beurt, Inclusief zijn solodebuut. Marillion met H. daar hoefde ik niet aan te beginnen kreeg ik te horen van de mensen die me kennis lieten maken met de Fish-jaren.

Toen ik jaren later ergens las dat Seasons End eigenlijk voor een groot deel muzikaal al was geschreven met Fish werd ik benieuwd naar die plaat. De stem van Hogarth beviel me prima en kocht binnen een jaar alle overige albums. Dit zal ergens in 2007/2008 zijn geweest denk ik. Sindsdien noem ik mezelf fan van Marillion en ben ik helemaal om, zonder voorkeur voor #1 of #2.

Dit album behoort overigens tot de top van de albums uit de Hogarth jaren, waarin de band erg goed is geworden in het vangen van een bepaalde sfeer.

avatar van SemdeJong
3,5
Gedurende de eerste twee nummers moet ik er altijd even inkomen. In mijn optiek zijn het iets wat sombere nummers maar Beautiful trekt mij volledig de speakers in. Afraid of Sunrise met een prachtige Bass partij. Als iemand mij zou vragen van wie dit nummer is dan zou ik antwoorden: Talk Talk/Mark Hollis. Met Out of This World wordt de muziek lekker symfonisch. Beyond You heeft mooi en breekbaar begin om over te gaan in een climax. (jammer van de fade aan het einde). King sluit het album krachtig af ware het niet dat ik naar de special edition luister.

avatar van vigil
5,0
ik lees het al, er moet een halfje bij richting de 4

avatar van SemdeJong
3,5
Daar moet k er eerst nog een paar keer aandachtig voor naar luisteren. Kan best dat hij nog groeit zoals goede muziek dat vaak doet.

avatar van Bravejester
5,0
In het begin was dit voor mij toch een tegenvallend album ( na mijn favoriet Brave). Te kort en vooral Cannibal Surf Babe vind ik toch nog steeds 1 van hun mindere nummers.
Nu een 5 omdat vooral de live uitvoeringen ( alleen Afraid of Sunrise nog niet live gehoord/gevoeld ) subliem zijn. Out Of This World kan ik niet vaak genoeg live horen en ook bij King, Afraid Of Sunlight en Beyond You voegt het echt iets toe voor mij. En afgaand op de reactie in de zaal dan geldt dit ook voor de rest van de die-hard fans

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Majesteuze melodieën, mysterieuze sfeer, een ongrijpbare plaat die me ook na vele malen luisteren verrast, bij de lurven grijpt, ontroert. In de zachtere passages doet Hogarth me soms denken aan het latere werk van Mark Hollis, wanneer hij de lettergrepen meer neuriet dan zingt. Fantastisch album, stiekem een half sterretje aan m'n waardering toegevoegd. Hoe ik negen maanden geleden heb kunnen schrijven dat ik me "in ongeduldiger buien wel eens stoor aan de manier waarop dit album wankelt op de dunne grens tussen atmosferisch en mat" kan ik nu absoluut niet meer begrijpen – het was kennelijk een moeizame zwangerschap. Ik heb nu de eerste negen platen van deze band: Script 5*, Fugazi 5*, Childhood 5*, Clutching 4½*, B'sides 4½*, Seasons 4*, Holidays 4*, Brave 4½* en Afraid 4½*. Dat kan slechter.

avatar van Rogyros
4,5
En dan moet Marbles nog komen!

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Ja, ik zie er ook tegenop... gaat dat gemiddelde weer omlaag...

avatar van bikkel2
4,5
Ik kocht 'm bij release en 21 jaar na dato staat ie nog fier overeind.
Toevallig vorige week weer eens opgezet en het
atmosferische bedrukkende zetten ze heel mooi neer.
De snik en de melanchonie van Hogarth is treffend.
Fish kon je ook raken en in zijn story trekken, maar H is daar echt niet minder in.
Ondanks dat ik de Marillion met Fish hoog heb zitten, werd het met H muzikaal wel wat uitdagender.

avatar van Leptop
4,5
Gewaagde uitspraak Bikkel2 over dat uitdagende. Ik vond Marillion met Fish zeker ook uitdagend. Veel nummers met uitdagende muziekpassages en dito teksten.
Marillion met Hogarth raakt mij echter dieper omdat ik meer balans ervaar in de muziek.

avatar van bikkel2
4,5
Als Fish wel bij de band had gebleven hadden er misschien ook wel veranderingen in muzikaal opzicht gekomen - who knows.
Ik vind de sound ten tijde van Fish wel wat warmer, maar ook wat hoekig.
Op Clutching lijkt het qua structuur hier en daar al een minder zwaar op de hand gevoel te krijgen.
Seasons End is weer wat zwaarder.

Het voornaamste met Hogarth in de gelederen,is dat Marillion wat meer de diepte in gaat als het gaat om sounds en arrangementen.
Mark Kelly ( vooral) haalt veel meer uit zijn keys en Rothery gaat een stuk heavyer klinken.
Ik vind niet alles wat er met H is gemaakt even sterk, maar de wil tot vernieuwing is altijd wel aanwezig geweest.
Maar nogmaals.....dat had met een Fish aan boord misschien ook wel gebeurt.
Het voordeel met H is dat hij ook een instrumentalist is.
Fish niet.

avatar van vigil
5,0
Heb je het dan puur over deze plaat bikkel2 ? Want als er 1 rol juist marginaler is geworden bij Marillion is dat wel Kelly. Veel minder keywerk en bovendien neemt H daarvan ook nogal eens wat voor zijn rekening.

Deze plaat is voor Trewavas z'n plaat en verder is het de laatste tig jaar vooral Rothery waar het om draait. De meeste nummers zijn toch vooral werkjes die echt toe werken naar weer een wervelende/emotionele solo van onze grootmeester.

avatar van bikkel2
4,5
Ik bedoel niet alleen deze plaat vigil.
Kelly speelt idd meer een dienende rol en natuurlijk is Rothery de man die het laat spetteren.
Maar Kelly is wel heel belangrijk voor de sfeer en ik vind dat zjjn sounds wel degelijk aan kracht hebben gewonnen - afwisselender.
Vooral op Marbles is zjjn rol smaakvol en hoor ik zelfs wat Rick Wright invloeden.
Maar Marillion is altijd een echte band geweest - hecht, geen overdreven krachtpatserij en het spel in dienst van de songs.
Een solide ritnesectie en de beiden Steve's als smaakmakers.

avatar van Aladdin
3,5
vigil schreef:
Ze schreven het in ieder geval wel allemaal zelf...

I.t.t. the King.....lijkt me een touché

avatar van Twinpeaks
4,5
Ik ben op ontdekkingstocht aangaande Marillion. Leuk om op latere leeftijd toch nog muziek op te pakken waar ik vroeger met een boog omheen liep . Wat een heerlijk album dit en wat een mooi concept. Tekstueel erg hoogstaand en muzikaal toegankelijk. mijn favorieten zijn Out Of This World en King tot nu toe . Maar ook het verguisde Cannibal Surf Babe mag er zijn . 4 en halve ster met kans op verhoging.

bas1966
tja...nog maar eens geluisterd. Maar dit album blijft mixed feelings, al hoewel het hierna helemaal inzakte. Ik kan niks met nummers 2, 5 en 7. En de opener is ook niet geweldig. Vanwege de rest een welverdiende 3,5x...maar Hogarth en ik gaan het nooit worden, da's duidelijk.
De snik en de melancholie van Hogarth komt bij mij niet voldoende binnen. Brave wél, maar daarna was het gauw minder.
Maar misschien heb ik het vertrek van Fish nog altijd niet verwerkt...zal het dat zijn ?

avatar van Rogyros
4,5
Dat hoop ik niet voor je. 28 jaar later nog steeds niet verwerkt, dan kun je toch spreken van een behoorlijk trauma. Daar zijn psychologen voor, maar je eigen risico gaat er dan wel aan.

Wat vind je van Marbles, bas1966? In mijn ogen absoluut de beste van Marillion. Nu ben ik ook meer van de Hogarth periode, maar de Fish periode kan ik ook zeker waarderen.

bas1966
Rogyros schreef:
Dat hoop ik niet voor je. 28 jaar later nog steeds niet verwerkt, dan kun je toch spreken van een behoorlijk trauma. Daar zijn psychologen voor, maar je eigen risico gaat er dan wel aan.

Wat vind je van Marbles, bas1966? In mijn ogen absoluut de beste van Marillion. Nu ben ik ook meer van de Hogarth periode, maar de Fish periode kan ik ook zeker waarderen.


vrees dat het diep zit... Marbles ook echt geprobeerd...behalve een 'uitgedunde' Neverland geen enkele track...

ik word er voor behandeld

avatar van vigil
5,0
bas1966 schreef:
tja...nog maar eens geluisterd. Maar dit album blijft mixed feelings, al hoewel het hierna helemaal inzakte. Ik kan niks met nummers 2, 5 en 7.

Mijn sterren staan bij 5 en 7

avatar van Rogyros
4,5
Dankzij het prachtige Marilliontopic (Het grote "Beste van Marillion" spel) van vigil heb ik dit album weer eens opgezet. Ik zit met twee vragen:
1. Waarom geef ik deze plaat geen vijf sterren?
2. En vind ik dit niet nog beter dan Marillion - Brave (1994)?

Om zelf maar een poging te doen om dit album te beantwoorden:
1. Missschien omdat het begin niet geniaal is. Gazpacho vind ik wel een mooi begin, maar Cannibal Surf Babe doet wel iets afbreuk. Geen rampnummer, ik skip het ook niet, maar het is niet bepaald mijn favoriet. En toch... Ik ben nu aanbeland bij het fantastische King en heb dus al wat toppers gehad met Beyond You, Afraid of Sunlight, Out of This World en Beautiful. Misschien toch 5 sterren. Ik heb wat denkwerk te verrichten.
2. Geen idee eigenlijk. Dit album is wel makkelijker behapbaar dan zijn voorganger, ondanks de thematiek. Misschien vind ik dit album wel mooier. Maar ook beter durf ik toch nog niet te zeggen.

avatar van gaucho
4,0
Ik ben een zwaar verslaafde Fish-adept. Van de Fish-era heb ik hoegenaamd alles, inclusief de singles en 12"-es. Ik vond het destijds dramatisch dat de groep uiteenviel (want zo zag ik dat), maar dat trauma heb ik geloof ik in de achterliggende 30 jaar inmiddels wel verwerkt. Het is gewoon een andere band geworden, die - dat moet gezegd - zich wel knap heeft doorontwikkeld.

Ik kocht nog wel trouw de eerste Hogarth-albums tot aan deze, maar verloor Marillion daarna uit het oog, al legde ik af en toe mijn oor nog wel eens te luisteren. Ik vind na de EMI-periode alleen Marbles en volgens mij ook hun laatste acceptabel - al moet ik het nieuwste album nog wat meer luisterbeurten gunnen.

Ik heb er wat langer over gedaan, maar Season's End, Brave en dit album vind ik langzamerhand toch wel albums die ik ben gaan koesteren. Groeiplaten na de eerste tegenvallende kennismaking. Ik heb moeten wennen aan het idee dat het toch een heel andere band is geworden, ook al is de inbreng van de oerleden nog altijd vrij bepalend voor het groepsgeluid.

Beautiful heb ik altijd een prachtsong gevonden, al vanaf de tijd dat het op de radio gedraaid werd (het was toch ook een hitje, meen ik mij te herinneren?). Verder waren Out of this world en King twee 'epics' die ik vrijwel meteen in het hart sloot, maar aan de andere nummers heb ik wel moeten wennen. Ik vind het nog steeds een wat wisselvallige plaat, maar ben inmiddels zo ver dat ik deze beter vind dan Brave, die naar mijn smaak toch teveel op dezelfde manier voortkabbelt. Ook een groeiplaat, maar voor mij nog lastiger om in te komen.

Die plaat heeft veel sfeervolle passages, net als deze trouwens, maar ik vermoed toch dat het de stem van Hogarth is die ik maar tot op zekere hoogte trek. Technisch is-ie natuurlijk een betere zanger dan Fish, daarover bestaat geen twijfel, maar ik mis de 'presence', de persoonlijkheid. Hoewel herkenbaar, blijf ik zijn stemgeluid toch een beetje anoniem vinden.

avatar van vigil
5,0
gaucho schreef:
Beautiful heb ik altijd een prachtsong gevonden, al vanaf de tijd dat het op de radio gedraaid werd (het was toch ook een hitje, meen ik mij te herinneren?). .

Deze kwam tot 6 in de tipparade (5 wkn) en toevallig ook tot 46 in Single Top 100. In Engeland behaalde het de 29ste stek.

Een stukje tekst van Beautiful kwam op het geboortekaartje terecht van mijn zoon.

avatar van bikkel2
4,5
Marillion is na het vertrek van Fish in ieder geval niet stil blijven staan.
Mede daardoor verschenen er nadien ook wisselvallige albums.
Hogarth is anders dan Fish (tuurlijk) en zijn stem - die ik in wezen wel trek - en zijn benadering betreft het songwriterschap, heeft in ieder geval een paar uitstekende albums opgeleverd.
Dit beschouw ik wel als eentje die daar deel van uit maakt.
Ruimtelijke produktie, mooie atmosferische sounds, een fraai verloop en het concept is sterk.
De donkere kant van het leven als rockster.
Referenties zijn er naar Elvis, John Lennon en Brian Wilson.

Een album die ik nog graag draai van de band.

avatar van meneer
vigil schreef:
Een stukje tekst van Beautiful kwam op het geboortekaartje terecht van mijn zoon.


Mooi dit, om zo een connectie te leggen tussen de liefde voor je kind en de muziek waar je zo van houdt..

avatar van lennert
4,5
Waar ik voorheen Afraid Of Sunrise als favoriete album zou neerzetten, laat ik hem ditmaal een klein beetje zakken. Niet dat het album nu echt zoveel minder is, integendeel, maar ik moet toch eerlijk zijn dat ik het nummer Beautiful gewoon erg saai vind en daardoor kan ik geen volledige score laten staan.

Maar verdraaid, wat zijn het nog steeds een hoop pareltjes. De titeltrack is wat mij betreft ook de beste Marillion-track ooit met aangrijpende teksten en breekbare zang. De zanglijnen onder het volgende stukje zijn wat mij betreft het meest impactvolle dat Hogarth ooit heeft gezongen:

All your spirit rack abuses
Come to haunt you back by day
All your Byzantine excuses
Given time, given you away
Don't be surprised when daylight comes
To find that memory prick your thumbs
You'll tell them where we run to hide
I'm already dead
It's a matter of time


Andere hoogtepunten zijn het psychedelische Out Of This World en het treurige doch stevige King. Afraid Of Sunrise en Cannibal Surf Babe zijn weer wat meer quirky songs, terwijl Gazpacho en Beyond You weer wat speelser zijn (lichte Simple Minds invloeden bij die laatste, of ligt dat aan mij?) Afraid Of Sunrise is zeker een fantastisch album dat niet heel veel onder doet voor Brave. Het doet echter toch net iets onder.

Voorlopige tussenstand:
1. Brave
2. Clutching At Straws
3. Fugazi
4. Script For A Jester's Tear
5. Afraid Of Sunrise
6. Seasons End
7. Market Square Heroes
8. Misplaced Childhood
9. Holidays In Eden

avatar van bikkel2
4,5
Mooie recentie lennert.

In kwaliteit komt hij aardig in de buurt van Brave, maar die heeft net wat meer impact.
Toch draai ik deze meer dan diezelfde Brave.
Het kabbelt erg fijn en het atmosferische 2e gedeelte is vooral heel raak.
Wat meer popgerichte stukken als Cannibal Surf Babe en toch ook wel Beautiful, vallen mij niet zwaar, maar daarna wordt het vooral indrukwekkender.
Deze mag in het rijtje beste albums van de band.
Ik vind dat alleen Marbles het nadien nog overtreft.

avatar van Rogyros
4,5
Mooi stukje weer, lennert!
Wel een vraagje. Je noemt het album consequent per abuis Afraid of Sunrise. Toen je het had over de titeltrack, had je het toen over Afraid of Sunrise, of over Afraid of Sunlight?

Ik neem aan Sunlight, maar wil het toch zeker weten. Dat slaapt straks wat prettiger!

avatar van lennert
4,5
Rogyros schreef:
Mooi stukje weer, lennert!
Wel een vraagje. Je noemt het album consequent per abuis Afraid of Sunrise. Toen je het had over de titeltrack, had je het toen over Afraid of Sunrise, of over Afraid of Sunlight?

Ik neem aan Sunlight, maar wil het toch zeker weten. Dat slaapt straks wat prettiger!


Shit, in mijn vorige review heb ik deze fout ook al gemaakt volgens mij. Sunlight, Sunlight, SUNLIGHT! Afraid Of Sunrise is een leuk nummertje, het album en de songs met Sunlight hebben het ware goud

avatar van Rogyros
4,5


Sunlight it is!! Vind ik ook een prachtig nummer!!De laatste vier zijn echt van extreem grote schoonheid!

Gast
geplaatst: vandaag om 03:49 uur

geplaatst: vandaag om 03:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.