Marillion - Afraid of Sunlight (1995)

Nee, op zich niet want qua cijfer staat het prima, maar wel veel minder stemmen dan brave en een stuk minder aandacht.

vigil bracht mij als eerste Beautiful onder de aandacht. Prachtig nummer!

Goed bezig!

De 4e song van het album als ik de stemmers hier moet geloven, dat belooft wat

Voor mij is het vijfde nummer "Out of This World" de topper van het album.
Overigens betekent dat niet dat de overige nummers niet om aan te horen zijn.
Integendeel, het is een lekker album wat goed in elkaar zit.
Voor mij één van de betere albums van Marillion.

Absoluut hoogtepunt van en binnen het Marillion universum. De sound en de opbouw en...en... dusdanig uitgekristalliseerd dat alles perfect op de perfecte plaats valt. Huiveringwekkende plaat, waarvan ik de uitgebreide vinyl boxset in bezit heb en zeer zeer in mn nopjes mee. Het ene nummer nog fraaier dan het andere. Topper dus absoluut

Mooi dat iedereen er zn eigen pareltjes in ontdekt. Voor mij is dat Afraid of Sunlight. Vanaf de allereerste keer dat ik het hoorde tijdens de fanclubdag in het oude Tivoli. Meteen kippenvel bij dit nummer. En laatst ze weer mogen zien in Vredenburg, waar het weer een heerlijk concert was. Maar ik miste helaas AoS op de setlist.

Tramps like us Ik weet niet of de teksten dieper zijn, zeker wel meer deprimerend en raw (Beyond You) maar zeker niet meer poëtisch. Wat je ook van Fish zeggen wil maar hij is wel een veel grotere woorden tovenaar en een beduidend grotere woordenschat. De teksten van Fish hebben iets Shakespeareaans, mythisch en bij vlagen iets sprookjesachtigs (ook al kan ook Fish behoorlijk agressief uit de hoek komen) maar dat niveau heeft H. (of Helmer) nooit bereikt.

Kwesie van smaak vooral lijkt me? Wie de grotere woordenschat zal hebben zal mij een worst, heb dan liever een scherp geschreven "efficiënte" tekst dan de muur van woorden van Fish. Persoonlijk heb ik meer met de tekst van bijvoorbeeld het titelnummer hier (inclusief Shakespeare referentie!) dan elk willekeurig nummer van Fish.

Sinds een kleine week de deluxe edition in huis. Toen hij uitkwam was het financieel niet haalbaar en aangezien tijden veranderen én er bij jpc nog een exemplaar was (mooi afgeprijsd naar een schappelijke 43 euro), ben ik dan toch overstag gegaan.

Afgelopen week eerst nog geprobeerd om naar Brave te luisteren, maar ik haakte weer halverwege af. Ik kom er maar niet doorheen.

Eergisteren dan de blu-ray met de 5.1 mix van de 2019 remix zitten luisteren en dat is toch even wennen. Misschien eerst het oorspronkelijke album, daarna de remix op cd en dan pas de 5.1 mix?

Gisteren de eerste cd van het Rotterdam-concert (zou destijds 25 minuten met de metro hebben geduurd voor ik er was) en die paar Brave-tracks op het einde klonken wel erg prachtig.

Nu de tweede Rotterdam-cd aan het beluisteren en wat mij weer opvalt, is dat Kayleigh níét aan Steve Hogarth is besteedt. Bij het concert op de blu-ray bij HIE deluxe viel mij dat ook op. En dan King en Splintering Heart! Waanzinnig! Jammer dat de beelden dan weer ontbreken in deze set