David Bowie - The Man Who Sold the World (1970)

lekker weird,avontuurlijk Bowie Album , eenn beetje een voorstudie van Hunky Dory , vooral de CD-versie met extra's is erg de moeite waard. Beetje onderschat heb ik het idee.

helemaal mee eens, je ziet hem gewoon ontwikkelen door die eerste 3 albums heen.

Die laatste tracks zullen wel bonus zijn, want die zijn van Ziggy Stardust. Even aanpassen dus.

All the Madmen vind ik een van z'n beste nummers. Tis een beetje z'n hardrock LP, de eerste in de Spiders-line up, het begin van z'n beste periode, dunkt me.

Goed Bowie album, maar niet 1 van zijn toppers. Het titelnummer is natuurlijk briljant en ook het wervelende rocknummer 'The Width Of A Circle' is een 5* nummer. Dat niveau wordt nergens meer gehaald, maar er staan zeker enkele zeer goede poprocknummers op. Ik twijfel tussen een kleine 4* en een dikke 3,5*, maar aangezien het Bowie is krijgt ie lekker het voordeel van de twijfel.

4*

Dit is inderdaad een onderschat Bowiejuweeltje. Alleen al voor het epische, magistrale "The Width Of A Circle", het zalige titelnummer; "The Man Who Sold The World" maar ook "Superman" maken dit album de moeite waard!

Maar vergeet ook niet "Saviour Machine" !!!
O ja, en het country rockacthtige "Black Country Rock" is heel erg aardig.

Het is natuurlijk geen "Hunky Dory" en geen "Diamond Dogs", maar wel erg gooed.

Voor een onbekende Bowie vind ik dit toch wel een geslaagd album. Hij was hier nog eigenlijk een one-hit-wonder, maar zonder die wetenschap hoor je dat er echt niet aan af. Hier wordt de Ziggy-formule gepresenteerd, dat via Hunky Dory vervolmaakt wordt en daarmee de weg voor Bowie vrijmaakt voor wereldwijde faam.

@c-moon: Laat ons zeggen dat David hier stilaan op kruissnelheid komt, maar dat hij nog niet is waar hij naartoe wil.

Mààr; een stap vooruit op de voorganger. Daarom alleen al : 3.5 sterren *** 1/2

Dit album ben ik halverwege de jaren '90 gaan beluisteren door Nirvana's Unplugged-album. Ja inderdaad; The Man Who Sold the World wilde ik nu eens origineel kennen. Nog steeds vind ik dat een prachtig nummer (zowel in de originele Bowie-versie als die van Nirvana).
De rest van het album viel me niet eens zo tegen. Neem alleen al de ijzersterke opener The Width of the Circle met die heerlijk zweverige gitaarsolo. Laat daar het geweldige All the Madmen op volgen en het kan al bijna niet meer fout gaan, en dat doet het dus ook niet.
Nu ik dit album weer eens gehoord heb moet ik concluderen dat ik er met 3,5 toch ernstig tekort aan heb gedaan en bij deze schroef ik dat met een heel punt op naar een kleine 4,5.

Je wéét het misschien niet, maar ook Midge "Ultravox" Ure coverde "The man Who Sold The World" ooit... (op wat mij betreft niet geheel zo geslaagde wijze.. maar soit.....)

Lulu ook in 1974 en dat is nog een aardige hit geworden.

Yep, en op de b-kant stond dan "Watch that man" en Bowie speelt er Saxofoon op !

De coverversie van M. Ure was trouwens van '85

Lulu heeft beide songs in dat jaar gecovered en David heeft als producer, saxophonist én background vocalist meegewerkt.
Het gerucht gaat dat zij in die tijd lovers waren. Lulu is later overigens getrouwd met één van de Beegees. Ze heeft recentelijk nog een cameo optreden gedaan in AbFab.

Ja, dat herrinerde ik me plots ook, en paste m'n berichtje aan (sorry!)


Ah? Dàt wist ik nog niet

Dat is een leuke cover.

Deze originele versie is ook lang niet mis natuurlijk, maar er staan betere nummers op deze plaat, zoals All The Madmen, Black Country Rock of Width Of A Circle. Het is nog niet het 'Bowie'-niveau dat bereikt werdt op Hunky Dory, maar meneer is hier al behoorlijk aardig op weg!
In een jurk, nog wel!

4.

Lulu (de ex van Bee Gee Maurice Gibb) heeft ook nog 'The boat that I row' van Neil Diamond gecoverd. 'The man who sold the world' was ook de favoriete song van Wim Duisenberg. Ze heeft ook nog eens het Eurovisie Songfestival gewonnen met het gezellige 'Boom bang-a-bang', dat weer het favoriete nummer van Osama Bin Laden blijkt te zijn.

Heerlijke rockplaat.. Rauw, gemeend en in zekere zin veelzijdig..scoort hoog in mijn lijst. Maar waarom 4 verschillende covers?

Bowie, je bent een fan of je kotst 'm uit. Ik denk dat veel afhangt van hoe en wanneer je met 'm in aanraking bent gekomen. Mijn eerste kennismaking was dit album, en ja.... Daar ga je. Dit is zo'n krachtige plaat met zoveel ruwe diamanten dat je blijft hunkeren naar meer van deze man. Zijn muzikale talent springt uit je speakers bij het horen van vooral 'width of the circle' en 'all the madmen'. Helaas heeft bowie zoveel gedaan dat er ook veel slecht werk van 'm is maar wat altijd overeind blijft is z'n stem en z'n talent.

Ik vind dat deze plaat immens wordt onderschat op musicmeter. 3.77??? Dit is een klassieker van formaat! Parels als All The Madmen, Width of a Circle en The Supermen zijn toch minstens 4 sterren waard? En dan heb ik 'The man who sold the world' nog niet eens vermeld! 4.5 sterren van mijnentwege. Mensen, open jullie ogen en zie de genialiteit van dit album in!

Voor mij persoonlijk is dit één van zijn beste platen, Bowie is in deze periode zo androgeen als de pest, het is geen man maar ook geen vrouw, deze psychiatrische verwarring hoor je terug in alle nummers, hetgeen deze plaat een waanzinnig weirdo sfeertje geeft. Bovendien zijn alle nummers steengoed, neem er wel even de tijd voor. De meest sublieme psychorock (als die term bestaat) die ooit is gemaakt!!

Het Androgeen Ongevoeligheids Syndroom is een aangeboren aandoening waardoor het lichaam onvoldoende of niet reageert op mannelijke geslachtshormonen. De ongevoeligheid is meestal gedeeltelijk en soms compleet. Maar is geenzins een psychiatrische afwijking, enfin, Bowie was in deze tijd gewoon een geweldige nicht, die geweldige muziek maakte.

Je moet het bericht wel goed lezen. Uiteraard is androgeen zijn een lichamelijke aandoening, maar deze aandoening heeft zoveel invloed op de persoon die hier aan lijd, dat dit tot grote psychische problemathiek kan leiden. Zo is het bedoelt. Zo..nu de muziek weer!!

Ik had het gevoel dat ik de enige persoon in de wereld was die dit album grijsdraaide of uberhaupt kende (let wel...ik woonde toen in een gristelijk gehucht in limburg) wanneer ik tot mijn verbazing Nirvana de titelsong zag spelen bij Unplugged ...wat vond ik dat een vreemde gewaarwording. Nooit verwacht dat Kurt dit goede muziek zou vinden tussen zijn REM en the Melvins preken door.

detail in androgeen discussie

wat bedoelt wordt in geval van bowie is uiteraard niet androgeen maar androgyne

klein detail, behoorlijk verschil

ken de plaat nog niet maar ga er eens goed voor zitten

Hoy, Joy, ga er maar eens goed voorzitten, maar verwacht er nog niet teveel van, Bowie zocht nog voornamelijk naar een eigen geluid, een eigen stijl, stilaan krijgt die stijl vorm, maar het gros van 'The Man Who sold the World' bestaat nog niet uit erg gedenkwaardige songs, maar hij is beslist op de goede weg.

Duidelijke een zoekende Bowie, een voorstudie voor Ziggy. Leuke plaat, maar Bowie kan beter. 4*

Een beetje Cream- achtig. Top.

@OmeWillem: Wanneer is Bowie NIET zoekende geweest, leg mij eens uit?

Ook heeft deze plaat heeft werkelijk niets van doen met Ziggy.

Nah, de gitaarlicks van Ronson toch zeker wel.