Tony: je commentaar op Pocahontas begrijp ik niet, dat is namelijk dezelfde take als op Rust Never Sleeps, maar dan zonder overdubs. Dat album beschouw ik als zijn magnum opus. Ook Campaigner en Captain Kennedy zijn eerder uitgebracht in dezelfde take.
Van de overige nummers kende ik alleen Hawaii niet, de rest wel, of van zijn albums of, zoals give me strength van bootlegs / youtube. Vraag me af welke onbekende nummers je op afknapt en wat je dan gaat vinden van Archives Vol. 2. Het is toch juist leuk om nu eindelijk al die onuitgebrachte nummers in goede kwaliteit te horen. Dat vond ik al met A Treasure en Bluenote Café.
Ik vind dit ook totaal niet rammelen. In vergelijking met zijn recente werk is dit juist snaarstrak. Had misschien wat minder echo op gekund maar dat is ook mijn enige kritiek.
Wat mij betreft volgt er meer van dit. Nieuwe albums van hem zal ik niet snel meer kopen. Ik heb A Letter Home en Storytone nog in de kast staan maar weet eigenlijk niet meer waarom.