menu

David Bowie - Never Let Me Down (1987)

mijn stem
2,74 (241)
241 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: EMI

  1. Day-In Day-Out (5:36)
  2. Time Will Crawl (4:18)
  3. Beat of Your Drum (5:03)
  4. Never Let Me Down (4:05)
  5. Zeroes (5:44)
  6. Glass Spider (5:30)
  7. Shining Star (Makin' My Love) (5:04)
  8. New York's in Love (4:31)
  9. '87 and Cry (4:18)
  10. Too Dizzy * (3:58)
  11. Bang Bang (4:28)
  12. Julie * (3:42)
  13. Girls * (5:35)
  14. When the Wind Blows * (3:33)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 48:37 (1:05:25)
zoeken in:
avatar van iggy
3,0
De theatrale Spider tour vond ik geweldig. De cd heeft door de jaren heen toch wel aan kracht ingeboet. Slecht is het het zeker niet. Maar tot zijn klassiek werk behoort het ook niet.

avatar van deric raven
3,5
Bowie als acrobaat, ja volgens mij werd die toer ook op televisie uitgezonden.
Een stuk boeiender dan de saaie Sound & Vision tour die een paar jaar later volgde, helaas die wel in het echt gezien, ik verwachte er meer van; de Glass Spider tour was wel indrukwekkend.

avatar van lennon
3,5
Wees dankbaar dat je m überhaupt gezien hebt.


Ik had mijn kans in 2002 maar dacht... volgende tour... die dus nooit meer kwam.

avatar van deric raven
3,5
Hij maakte weinig indruk, liedje zingen, sigaret roken, weer een liedje, weer een sigaret.
Voorprogramma maakte meer indruk ( Kim Wilde), die wilde wel, Bowie was totaal niet gemotiveerd, ondanks een prima set songs.
Ik stond wel vooraan trouwens, kon de verschillende ogen van dichtbij zien.

avatar van reptile71
Onderdeel van de onlangs uitgekomen Loving the Alien: 1983–1988 (2018) box is een remake van dit album. Nee, geen remaster of remix, maar een grotendeels opnieuw ingespeeld album. Het veelal gedateerde 80's geluid van dit album is vervangen door een eigentijds geluid met 'echte' instrumenten. Qua sound had het af en toe zo op The Next Day gepast. De producer van deze remake, Mario J. McNulty, werkte dan ook aan dat album mee. Hoewel dit de nummers natuurlijk niet direct beter maakt, zorgt het er zeker voor dat ze weer heerlijk fris klinken. Wat mij betreft dan ook wel de moeite waard om hem te luisteren. Hoewel ik betwijfel of ik hem veel vaker zal draaien, zal ik hem vermoedelijke wel kopen als hij ook los uitkomt. In dat geval zou hij trouwens ook los op musicmeter mogen staan. Ik vraag me af onder welke noemer hij dan komt te staan, want het is geen verzamelaar en ook niet echt een regulier album.

avatar van gaucho
Als het helemaal opnieuw opgenomen en ingespeeld is, geldt het volgens mij als een regulier album. Dan wordt het: Never let me doen (2018), inderdaad vooropgesteld dat-ie straks los verkrijgbaar is. Dat laatste hoop ik in elk geval ook, want het merendeel van die boxset heb ik al als individuele albums.

Maar ik hoor hier wel van op, eerlijk gezegd. Het is algemeen bekend dat Bowie achteraf niet erg tevreden was over dit album, dat ook door critici genadeloos werd neergesabeld. Het slotnummer bang Bang ontbrak zelfs op latere CD-reissues. Maar van een complete remake had ik nog niet gehoord tot aan het verschijnen van die boxset. Is er iets bekend over wanneer die nummers ongeveer zijn opgenomen?

De nummers an sich worden er misschien niet beter door, maar ik ben het met reptile71 eens dat een andersoortige productie hier wel degelijk kan helpen, aangezien er naast een aantal matige toch ook wel een paar sterke nummers op staan. lk ga in elk geval eens ff luisteren naar deze 2018 remake. Ik betwijfel of ik hem goed genoeg vind om hem aan te schaffen, maar het lijkt me op zich interessant luistervoer.

Het oorspronkelijke album uit '87 behoort tot de zwakste albums uit het Bowie-oeuvre, maar ik vind het, ondanks die galmende jaren tachtigproductie nog best het aanhoren waard. De eerste twee nummers (de singles van het album) zijn heel behoorlijk, maar de rest blijft wel achter.
Het belangrijkste euvel is dat het allemaal te gewoontjes, te doorsnee jaren tachtig klinkt. En David Bowie en doorsnee, dat hoort eigenlijk niet samen te gaan in één zin...

avatar van aERodynamIC
3,0
Ik heb hem ook gehoord. Heel erg schokkend vind ik het allemaal niet (zal door de nummers komen). Het geluid is wat mooier, dat is zeer zeker waar en de nummers klinken net wat fijner zo.

avatar van reptile71
Het is ook niet bedoeld als schokkend, maar meer bedoeld om het album te maken zoals Bowie het nu ongeveer had gewild (als hij nog had geleefd). Bowie heeft voor zijn overlijden gesprekken met McNulty hierover gehad: http://ultimateclassicrock.com/david-bowie-producer-2018-never-let-me-down/

gaucho, begin 2018 zijn ze begonnen met de opnames voor deze remake. Behalve de zang is er volgens mij vrij weinig origineel gebleven. Zie ook: https://en.wikipedia.org/wiki/Never_Let_Me_Down#Never_Let_Me_Down_2018

avatar van gaucho
Gisteravond maar eens beluisterd en het kwam overeen met mijn verwachtingen: de meeste nummers zijn nog steeds niet heel bijzonder, maar luisteren met deze nieuwe benadering wel een stuk lekkerder weg. Het accent komt nu meer op de zang van David Bowie te liggen, en dan blijkt nog maar eens dat hij hier zangtechnisch geweldig in vorm is. Alleen bij Shining star heb ik het idee dat zijn zang wat verdrinkt in de muziek, die me ten opzichte van de originele versie niet zo lekker in de oren klinkt, Alsof het allemaal een beetje teveel in elkaar overvloeit. Dat de oorspronkelijke rap is vervangen door een zacht ingesproken tekst van Laurie Anderson, is weer wél een verbetering.

Het valt me wel op dat ze in die nieuwe versies het gitaarwerk van Peter Frampton in sommige nummers vrijwel helemaal weggemoffeld hebben (al is zijn sitar-bijdrage in Zeroes overeind gebleven).. Dat vind ik wel jammer. Ander minpuntje is dat ze oorspronkelijke bonustracks (waaronder Davids prima versie van Girls, dat later nog een hitje werd voor Tina Turner) er niet bij gezet hebben. Die bonustracks waren niet onaardig, deden in elk geval niet onder voor de reguliere nummers, en hadden deze nieuwe versie nog een extra meerwaarde kunnen geven. Jammer, gemiste kans.

Overigens was het niet, zoals ik hierboven vermeldde, het nummer Bang Bang dat op latere reissues was weggelaten, maar het nummer Too dizzy. Die keert hier ook niet terug, en ik geloof dat ik daar wel mee kan leven. Dat nummer is echt een 'throwaway', zoals Bowie het later ook zelf noemde.

NLMD is nog steeds geen hoogtepunt in zijn oeuvre, maar ik kan me voorstellen dat ik dit album voor de juiste (mid-)prijs toch zou kopen, mocht het als afzonderlijk album uitkomen. Dat laatste verwacht ik eerlijk gezegd wel, maar het zal ongetwijfeld een paar maanden duren, als de initiële belangstelling voor de boxset is weggeëbd.

avatar van Lontanovicolo
2,0
Kan eigenlijk niet wachten tot de volgende box-set, die zal een stuk interessanter worden

avatar van reptile71
gaucho schreef:
Alleen bij Shining star heb ik het idee dat zijn zang wat verdrinkt in de muziek, die me ten opzichte van de originele versie niet zo lekker in de oren klinkt, Alsof het allemaal een beetje teveel in elkaar overvloeit.

Ik ging bij dat nummer serieus even kijken of ik geen twee dingen door elkaar aan het afspelen was, hoorde zoveel door elkaar op een gegeven moment...

Lontanovicolo schreef:
Kan eigenlijk niet wachten tot de volgende box-set, die zal een stuk interessanter worden
Vraag me af tot aan welk album ze de volgende box zullen doen.

avatar van lennon
3,5
Ik beluister nu de 2018 versie en moet wel concluderen dat ze daar een mooie klus mee gedaan hebben. Ik vind het een verfrissende vernieuwing en het is wat mij betreft echt een upgrade van dit wat verguisde album.

avatar van brandos
lennon:
echt een upgrade van dit wat verguisde album.
Er komen in ieder geval prima nummers te voorschijn: Time will crawl (even een paar keer luisteren, dan blijkt dat repeterende juist meeslepend te zijn, zoals dat wel vaker bij Bowie het geval is), NY's in love & '87 and cry (pretentieloos en daarom fijn a-typische Bowie). Het heeft (hier en daar) meer kwaliteit dan hem toen werd toegedicht.

avatar van brandos
Eigenlijk ben ik toch wel verrast over de gemiddelde songkwaliteit van dit album, die destijds wel werd afgedaan als een knieval voor de commercie. Maar zoals vaak met Bowie blijkt zoiets toch genuanceerder te liggen. Bowie was rond die tijd ook daadwerkelijk even klaar met de alternatieve rock en luisterde zelf weer vooral naar oude soul en rhythm and blues. Ik vind echter b.v het titelnummer nog steeds wat ongemakkelijk, zo gevoelig en toegankelijk - dan is de coole Bowie van "Heroes" en Ashes to ashes wel ver weg. Maar onoprecht of gemakzuchtig kun je Bowie ook hier onmogelijk noemen. De beste nummers stijgen zelfs boven die van Let's dance uit (& Beat of your drum hoort er zeker bij). Maar ook met wat meer lastige momenten, waarmee mijn oordeel over het albumtotaal iets lager uitvalt. Zo is het gesproken intro van Glass spider wel even een interuptie, die vooral als binnenkomer van zijn toenmalige grootschalige Glass spider tour lijkt te zijn opgenomen. Wel een interessante trouwens, hij verwijst weer vooruit naar de art crimes in '1.Outside'. Bowie is zelf de glass spider; maakte ook slachtoffers - liet b.v. Mick Ronson achter toen zijn nieuwsgierigheid hem naar Amerika dreef. Maar weefde met dit alles en de grote talenten die hij hierbij wist te committeren wel een web die zich uiteindelijk aaneensloot tot het onovertroffen gesamtkunstwerk dat David Bowie werd. En waarin maar verrekte weinig echt-matig-tot-slechte elementen zijn te ontdekken. Ik ga hem niet ranken; misschien is dit wel de beste Bowie voor niet-Bowie-liefhebbers; een verre uithoek van zijn web, om er ook weer anderen in te trekken....

avatar van west
4,0
Lontanovicolo schreef:
Kan eigenlijk niet wachten tot de volgende box-set, die zal een stuk interessanter worden

Ik had de box-set eerst ook links laten liggen, maar toen ik toch eens keek zag ik dat er 2 prima concerten (die ik al op vinyl / cd had) geremastered en officieel bij zitten. Net als een hele leuke 'Dance' cd vol met (re-)mixes & een 2cd dit keer van Re:Call, waarvan de eerste toch echt de moeite waard is.

Overigens geef ik juist weer de voorkeur aan de geremasterde versie van dit album, omdat je daar de gitaar veel beter op hoort en de klank ook helderder van is.

avatar van west
4,0
Op 5 januari gaf ik nog de voorkeur aan de geremasterde originele versie van Never Let Me Down, maar daar ben ik van terug gekomen. De 2018 versie is erg mooi gedaan met aanvullende gitaren, bas en drums, percussie en vooral strijkers. De productie lijkt nu meer op het geluid van zijn goede platen uit de periode 1995-2003. Voor deze versie van dit album verhoog ik mijn score naar 4*
Een aanrader om eens naar te gaan luisteren.

avatar van goldendream
Dit album haalt op deze site het laagste gemiddelde van alle albums van Bowie. Terecht? Neen, 'Tonight' vind ik zijn zwakste. Daar staan wel twee sterke singles op, sterker dan de singles hierop. Dit album daarentegen bevat geen toppers zoals 'Loving the Alien', maar er is wel slechts één echte misser, nl. 'Shining Star'. Op 'Tonight' staan veel meer missers. 'Glass Spider' doet me een beetje denken aan Alice Cooper omwille van het gepraat in de intro en natuurlijk de spinnen.

avatar van perrospicados
Ik begrijp niet waarom die 2018 versie er is gekomen. Er worden toch ook geen schilderijen van Vermeer, Appel, Willem de Kooning overgeschilderd omdat men vindt dat het beter kan?
Dat bruin kan tegenwoordig echt niet meer en hij had hier beter een smallere kwast kunnen gebruiken.....pfff

avatar van Dibbel
Dat dit album lager scoort dan de slappe voorganger Tonight snap ik echt niet.
Deze is echt merkbaar beter.
Hier staan toch heel wat heftigere en strakkere songs op en hier storen die knallende drums nu eens een keer niet.
En lijkt aldus al een opmaat naar de nog stevigere Tin Machine periode.
Gaat weer een aantal keer draaien de komende weken.

Op vinyl, in nieuwstaat, doch op EMI-America en een EEC (European Economic Community)-persing, maar dit is Duits (al is niet iedereen het daar over eens).

avatar van Hakuna
4,0
Dibbel schreef:
Dat dit album lager scoort dan de slappe voorganger Tonight snap ik echt niet.
Deze is echt merkbaar beter.
Hier staan toch heel wat heftigere en strakkere songs op en hier storen die knallende drums nu eens een keer niet.
En lijkt aldus al een opmaat naar de nog stevigere Tin Machine periode.
Gaat weer een aantal keer draaien de komende weken.



Heb dit album pas geleden voor een vriendenprijsje op ebay gekocht voor 4 euro (Japan CD voor de EU markt) en moet toegeven dit album klinkt inderdaad steviger en aangenamer dan zijn iets tegenvallende voorganger en laat al horen wat hij 2 jaar later ging doen met Tin Machine. Het zijn vooral de nummers Glass Spider (vooral de opbouw naar het eind), openingsnummer en New York in love dat de punten binnen haalt. Maar de rest mag er ook zijn. Komt wel in de buurt van Lets Dance. Dan heb ik hiermee het EMI drieluikje van zijn jaren '80 werk van Bowie compleet

Score 4

avatar van Funky Bookie
3,5
Ondergewaardeer werkje, kijkend naar het gemiddelde. Het is inderdaad wel erg gericht op de Amerikaanse markt, maar Bowie geeft er hier en daar toch echt wel een andere draai aan. Mijn favorieten zijn het openingsnummer en het eigenzinnige Glass Spider.

avatar van Darkzone
4,5
Lontanovicolo schreef:
Kan eigenlijk niet wachten tot de volgende box-set, die zal een stuk interessanter worden
Vraag me af tot aan welk album ze de volgende box zullen doen. [/quote]
Periode 1991-2001. Black Tie t/m Hours... incl de soundtrack van Bos en livemateriaal. Zou eind vd zomer uitkomen als de geruchten kloppen.

avatar van Darkzone
4,5
gaucho schreef:
Ander minpuntje is dat ze oorspronkelijke bonustracks (waaronder Davids prima versie van Girls, dat later nog een hitje werd voor Tina Turner) er niet bij gezet hebben. Die bonustracks waren niet onaardig, deden in elk geval niet onder voor de reguliere nummers, en hadden deze nieuwe versie nog een extra meerwaarde kunnen geven. Jammer, gemiste kans.

Overigens was het niet, zoals ik hierboven vermeldde, het nummer Bang Bang dat op latere reissues was weggelaten, maar het nummer Too dizzy. Die keert hier ook niet terug, en ik geloof dat ik daar wel mee kan leven. Dat nummer is echt een 'throwaway', zoals Bowie het later ook zelf noemde.

Die bonustracks staan op Re:call 4 in de Loving The Alien box.

En ik snap niet wat er mis is met Too Dizzy. Ik vind het een lekker fris nummer. Gelukkig heb ik ook de originele lp

avatar van captain scarlet
3,0
Bowie vond dit persoonlijk samen met Tonight zijn minste plaat. Hij zat destijds ook in een creatieve impasse die samenviel met een periode in zijn leven waarin alles hem tegenstond en hij zeer ontevreden met alles wat hij deed, vertelde hij in 1995 in een interview met Rolling Stone. In datzelfde jaar hervond hij zichzelf ook weer met het sterke Outside.
Zelf heb ik ook geen hoge pet op van dit album, al staan er natuurlijk wel ´n paar prima nummers op.

avatar van Darkzone
4,5
reptile71 schreef:
(quote)

Ik ging bij dat nummer serieus even kijken of ik geen twee dingen door elkaar aan het afspelen was, hoorde zoveel door elkaar op een gegeven moment...

(quote)
Vraag me af tot aan welk album ze de volgende box zullen doen.

De box komt eind november uit en heet Brilliant Adventure 1993-2001.
Black Tie, Outside, Buddha Soundtrack, Earthling en Hours... Plus het verloren album Toy, de volledige registratie van zijn BBC theater 2000 concert en 4 lp's Re:call 5.

avatar van Roxy6
4,0
Box-sets bevat de jaren 1992 - 2001

avatar van milesdavisjr
3,0
Hoewel de jaren 80 qua sound en productie mij vaak minder kan bekoren dan de jaren 70, want minder keyboards en een minder pompeus geluid waarbij de galm de overhand heeft, heeft het ook wel weer zijn charme. We zijn weer enkele jaren verder en aan de hoes te zien neemt Bowie het zelf ook allemaal niet meer zo serieus. Opener Day In-Day-Out is aardig maar duurt natuurlijk veel te lang voor datgene wat het te bieden heeft. Time Will Crawl is een skipper, ik vind ervaar het als inspiratieloos en saai. Beat of Your Drum is energiek en het is een aardig liedje maar het herhalende karakter begint al vrij snel te vervelen. De titeltrack is sterker, ondanks zijn eenvoudige opzet, maar de afwisselende zanglijnen van Bowie tillen de song naar een dikke voldoende. Zeroes, veel gitaarsolo's, veel zang, veel percussie en hoor ik daar zelfs een sitar voorbij komen, of komt dit geluid uit een synthesizer...Deze titel heeft wel wat. Glass Spider komt pas op gang na het gepraat van Bowie, uptempo, wederom energiek en het ritme van de song overtuigd mij wel.
Shining Star, is dit geen track van Duran Duran? Het is geen topper, maar alle vooroordelen die je zou kunnen hebben over de muzikale jaren 80 op popgebied worden hierbij bevestigd. Dat bedoel ik niet eens negatief, het nummer is zo ontzettend cheesy dat het wel een bepaalde charme heeft. New York's In Love is wederom een energieke powerpop song, kamerbreed en wederom volgestopt met gitaarsolo's, koortjes, een ritmesectie die overuren maakt. Een redelijke titel maar niet opzienbarend. '87 And Cry doet mij niets, weinig richting en geen enkel detail weet mij over te halen. Bang Bang zorgt voor de afsluiting, ook dit nummer klinkt inspiratieloos, zeker met een dergelijk refrein.
Wat mij met name opvalt aan Never Let Me Down is de energie die er van uitgaat, niet altijd in positieve zin maar klaarblijkelijk voelde David zich genoodzaakt om alle Duran Duran's van deze wereld bij te willen benen. Het middenstuk van deze schijf telt nog wel een aantal aardige momenten maar ik kan mij niet aan de indruk onttrekkend dat het schijfje een vorm van lopende band werk is geweest voor Bowie.

Tussenstand:

1. Aladdin Sane
2. Ziggy Stardust
3. Diamond Dogs
4. Low
5. "Heroes"
6. Young Americans
7. Let's Dance
8. The Man Who Sold the World
9. Space Oddity
10. Lodger
11. Station to Station
12. Hunky Dory
13. Never Let Me Down
14. Pinups
15. Tonight
16. Scary Monsters
17. David Bowie

avatar van dynamo d
5,0
Misschien komt de waardering ooit nog eens voor dit album? Maar het blijft een van mijn favoriete David Bowie albums. Heathen is nog altijd mijn nummer 1 op de Bowie lijst. David Bowie vond zelf het titelnummer erg persoonlijk, ook qua tekst. Billboard beschreef het ooit als een ‘underrated album’. Mocht je toch dit album willen aanschaffen dan raad ik de in 2019 uitgebrachte remaster versie aan: erg mooi geluid.

avatar van echoes
Oeh, interessant. Heathen is ook één van m'n favoriete Bowie albums. Deze ken ik eigenlijk helemaal niet. Ga ik dus gauw maar eens beluisteren.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:15 uur

geplaatst: vandaag om 08:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.