menu

New Order - Movement (1981)

mijn stem
3,92 (361)
361 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Factory

  1. Dreams Never End (3:15)
  2. Truth (4:40)
  3. Senses (4:47)
  4. Chosen Time (4:08)
  5. ICB (4:34)
  6. The Him (5:31)
  7. Doubts Even Here (4:20)
  8. Denial (4:24)
  9. Ceremony * (4:24)
  10. Temptation [7" Edit] * (5:26)
  11. In a Lonely Place * (6:15)
  12. Everything's Gone Green * (5:32)
  13. Procession * (4:29)
  14. Cries and Whispers * (3:27)
  15. Hurt * (8:08)
  16. Mesh * (3:03)
  17. Ceremony [Original Recording] * (4:37)
  18. Temptation * (8:52)
toon 10 bonustracks
totale tijdsduur: 35:39 (1:29:52)
zoeken in:
avatar van deric raven
4,0
Dit album heeft (en zeker de eerste 5 nummers) meer raakvlakken met Joy Division, als met het geluid waar mee New Order later mee aan de slag gaat. Bij de muziek past zeker de zang van Ian Curtis onder.
Het lijkt wel alsof deze nummers al geschreven waren voor het overlijden van Ian Curtis, en dat ze eigenlijk op een volgend Joy Division album hadden moeten verschijnen.

avatar van jellorum
Eerste album van New Order dat ik hoorde...valt reuze mee hoor...dit is volgens mij de muziek die kutgroepjes a la Goose of Klaxons willen maken, jammer voor hen waren anderen hen enkele decennia voor...
De plaat begint uitstekend met Dreams Never End...uitstekend nummer hoor!
Het desolate Truth is ook een topper. Eigenlijk bijna alle nummers behalve misschien I.C.B., nogal steriel en nergens opwindend..
het jaar '81 blijkt toch wel een uitstekend muziekjaar te zijn geweest...(moet nog altijd bij Desire van Tuxedomoon mn gedacht zeggen)...

avatar van Cygnus
4,5
jellorum schreef:
behalve misschien I.C.B., nogal steriel en nergens opwindend..

Vrij logisch, gezien IBC voor Ian Curtis Buried staat...

avatar van jellorum
aw ok dan dat weet ik nu ook weer, dank!

avatar van herman
4,5
jellorum schreef:
dit is volgens mij de muziek die kutgroepjes a la Goose of Klaxons willen maken

Hmm, die vergelijking ontgaat me echt volledig. Die bands zitten toch veel meer in de britpop/lcd soundsystem-hoek.

avatar van Castle
5,0
Ik ging al aan mijn zelf twijfelen..

avatar van herman
4,5
Misschien dat je maar een paar dingen van die bands gehoord hebt? Ik heb hun albums hier staan en het lijkt in de verste verte niet op Movement.

avatar van jellorum
Ja inderdaad, ik ken lang niet alles van beide aangehaalde groepjes en eigenlijk wil ik dat ook niet echt.. .
Misschien toch even te snel geweest maar toen ik Movement voor de eerste keer instak en dan direct Dreams Never End hoorde moest ik direct een 'eitje' kwijt. Dreams Never End is zo lekker...dansbaar en dan kwamen die 2 groepen voor mn geest gedwarreld...ik zal wat voorzichtiger zijn volgende keer...zo hoeven jullie je dan geen hoedje meer te schrikken...

ps: net naar Suicide-Suicide ('77) aan 't luisteren...alhoewel het 2 volledig verschillende platen zijn neigen ze een beetje naar elkaar toe...zeker interessant voor de mensen die Movement graag mogen beluisteren...

Natuurlijk is dat laatste ook weer een geval van des gouts et....

avatar van sander.
5,0
Erg goed album, maar het mist gewoon Ian Curtis. Wel leuk om te horen hoe de Editors 'Truth' een beetje nadeden met hun nummer Distance. JD en New Order hebben zoveel impact gehad op de hedendaagse muziek.

avatar van STaRS
5,0
Dit is het eerste album dat ik van New Order dat ik beluister en het heeft me aangenaam verrast. Ik kende al wel enkele singles van New Order zoals Blue Monday en True Fait, maar ondanks dat ik die nummers wel kan waarderen verwachtte ik eigenlijk niet zo veel van een heel album. Daarom was ik ook verbaasd dat ze toch aardig in de buurt komen van het niveau van UP en Closer. Op dit moment vind ik Truth en Doubts Even Here de beste nummers van dit sterke album.


Mordor
Jammer van het kopieer gedrag van Curtis stem. Al geeft dat ook wel weer die indrukwekkende desolate sfeer. De hoekige gitaren, kille synths en monotone drumwerk maken het af. Beste van New Order naar mijn mening

avatar van dazzler
4,0
MOVEMENT
was een ijzersterke comeback plaat van een groep
die zonder haar zanger ten dode stond opgeschreven.

Let trouwens maar eens op de beide titels van deze in 1981
verschenen platen Still (Joy Division) ... Movement (New Order).

Het leven gaat verder en New Order zet zichzelf in beweging.
Opnieuw met tovenaar Martin Hannett achter de knoppen.
Mede daardoor is de schaduw van Joy Division

Dreams Never End zou de blauwdruk worden van menige Cure song.
Een vlotte gitaar wave met bassist Peter Hook even op de vocale toer.

Truth is een kippenvel nummer met die jammerende melodica.
En dan die zin die het hele album samenvat: it's such a strange day.

Senses sluit zich daarbij aan met zijn roffelende stereogedreun.
Minder een song, meer een impressie ... "onwezenlijk" is het sleutelwoord.

Chosen Time is een aanstekelijk uptempo nummer
met een spookachtige beat die aan Heart and Soul doet denken.

ICB stond lang in onze Joy Division hoofden gegrift als Ian Curtis Buried.
Heeft iets van de hoekigheid van Komakino met opgefokte Hannett productie.

The Him is wellicht de waarlijke ode aan Ian Curtis.
Maar hier verslikt Bernard Albrecht zich toch wat in zijn geforceerde lyriek.

Dan is Doubts Even Here toch interessanter.
Hier neemt de muziek de bovenhand en wordt de tekst inkleuring.
De synths op dit nummer hadden van OMD kunnen zijn.

Denial vind ik weinig meer dan een interessante drumbeat.
Het nummer verliest zichzelf in getormenteerde wanhoop.

Procession was de single die niet op het album stond,
en er ook niet thuishoorde, want heel wat lichter en vrijer van sound.
Een song met hitpotentie die echter niet opkon tegen zijn eigen b-kant.

Everything's Gone Green is die geniale b-kant
die het zelfs tot culthit en Benelux 12" release zou schoppen.
Dit is een sleutelnummer, een voorzichtig flirten met dansritmes.

Een kleine stap voor New Order van Everything's Gone Green
via Temptation naar Blue Monday ... maar een reuzensprong
voor alle muziek die daarna techno zou genoemd worden.

Hierbij de niet te onderschatten intelligentie van drummer Stephen Morris
en de weemoedige toets van nieuwkomer Gillian Gilbert onderstrepen.

Cries and Whispers is ook een afvallertje van Movement.
Een bijna vrolijke track die de zwaarmoedigheid van Movement countert.

Mesh heeft dan wel weer die ingehouden adem.
Toch een mooie song die niet had misstaan op het album.

Voor mij horen al deze Hannett geproducete songs samen.
Het zijn net de tracks die niet op het album staan, die een breder beeld geven
en de toekomstige, succesvolle koers van de groep zullen bepalen ...
Binnenkort allemaal netjes geremastered in de 2CD rerelease.

ps. Leg de hoes van Movement naast die van Architecture & Morality van OMD
en zie hoe Peter Saville op beide hoezen uit 1981 een gelijkaardige stijl hanteert.

avatar van Mjuman
Deze dubbel-cd is zeer zeker de moeite waard - ik ga e.e.a. niet recenseren dat heeft Dazzler hierboven al gedaan, maar ik zal uitleggen, waarom dit een mooie combinatie is.

De eerste cd beslaat het oorspronkelijke album Movement FAC50

De tweede omvat de volgende vinyl-releases:

FAC 33 - in beide versies; met én zonder de bijdrage van Gillian Gilbert; de laatste heeft tevens een andere drum-mix (synth-drum) en meer bas.

FAC 53: Procession/Everything's Gone Green - alleen als 7"; speelduur: 4:27/4:11

FAC 63: Temptation/Hurt; speelduur 7": 5:24/4:47; 12" - langere versies: 8:47/8:03

FBNL8 (Factory Benelux) - 12": Everything's Gone Green - iets langere speelduur dan 7" (5:33); Mesh (3:00) en Cries and Whispers (3:25).

FACTUS8 (Release voor USA): Everything's Gone Green (in 12" versie), Procession, Mesh, Temptation en Hurt (beide in 12" versie):

Ik hoop dat ze van "Everything's Gone Green" de iets langere versie hebben gekozen en bij Hurt twijfel ik (die is een kleien vier minuten langer) - desalniettemin is dit dubbelalbum met deze prijs een absolute must-have - op vinyl zijn deze platen relatief zeldzaam en kosten ze een veelvoud: value for money!

avatar van dazzler
4,0
Heb net Power Corruption & Lies + Low Life in de deluxe edities gekocht.
Ga er later ongetwijfeld op terugkomen.

Movement was nog niet binnen,
maar de website belooft telkense de lange versies
van zowel Everything's Gone Green, Temptation als Hurt.
Ceremony staat er in beide versies op.

avatar van dazzler
4,0
Heb hem eindelijk voor me liggen.
En heb zonet de bonustracks toegevoegd.

Opnieuw gaat het om een erg verzorgde lay-out.
De schijfjes in deze deluxe serie dragen allemaal
het originele vinyl inner label. En ook voor de hoezen
is een papiersoort gebruikt die de vinyl edities benadert.

De bonustracks zijn hier allemaal aanwezig.
Ceremony / In a Lonely Place / Procession / Everything's Gone Green /
Cries and Whispers / Mesh / Temptation / Hurt


Ook allemaal in hun langste versie, al werd van Temptation
ook nog eens de 7" edit toegevoegd en krijgen we voor het eerst
ook de allereerste New Order versie van Ceremony te horen.

Er wordt gesuggereerd dat een aantal bonustracks
niet van de originele mastertapes zijn geplukt, maar gewoon
van vinyl geript ... ik heb niet zo'n geoefend oor, maar ik vind het
allemaal behoorlijk goed klinken.

Zo ben ik onder de indruk van Temptation (dat ik voordien nooit
in zijn lange versie op CD hoorde) ... er komen geluiden naar boven
die ik voordien amper in de vinyl versie hoorde ... ik laat in het midden
of dat nu net de winst of het verlies van deze remastering is.
Misschien zijn Temptation / Hurt van vinyl geript, maar even misschien
horen we nu beter de foutjes in de originele opname en productie.

Wel een gekke, wat storende trackorder op de bonus CD vind ik.

avatar van Mjuman
Als ik hem heb, zal ik 'em naast vinyl leggen (en beide draaien uiteraard) - ter vergelijking.

Dat heb ik al vaker gedaan - soms met bijstand (audiofiel luisteren is leuker met 2 en een pint) en de bevindingen zijn altijd aardig. Vaak vraag je je af hoe het mogelijk is dat iets op een platenspelertje (van 350,- euro) beter klinkt dan de cd in een cd-speler (die 5 - 6 * zo duur is).

Overigens het 'remasteren' m.b.v. een kopie (in platenjargon 'de zoon') wordt ook elders toegepast: uitgeverij Dupuis heeft een aantals strips moeten reconstrueren o.b.v. gedrukte albums (zowel films als orginele tekeningen waren foetsie).

avatar van MartinoBasso
3,5
Komen er ook single-disc remasters van de New Order albums? Zoals bij the Cure remasters gebeurd is, want die dubbel-cd deluxe versies zijn me toch een pak te duur voor hetgeen wat ze te bieden hebben.

avatar van Mjuman
MartinoBasso schreef:
Komen er ook single-disc remasters van de New Order albums? Zoals bij the Cure remasters gebeurd is, want die dubbel-cd deluxe versies zijn me toch een pak te duur voor hetgeen wat ze te bieden hebben.


In dit individuele geval is dit:
a. dit absoluut niet waar - lees mijn eerdere bijdrage hierboven van 1 oktober;
b. doet u voor een Belg wel erg Nederlands; bij jullie zijn ze 18,- (hier 24,-)

avatar van MartinoBasso
3,5
20 euro vind ik veel ja. Deluxe uitvoeringen zijn niet aan bij besteed gewoon, ik wil gewoon het album en geen gezever voor de rest. Die extra's vind ik ook niet goed wegluisteren, zoals 2 of 3x hetzelfde nummer achter elkaar. Hier staan wel interessante dingen op zoals versies van Temptation en Everything's Gone Green die ik nog niet gehoord heb, maar geen 20 euro waard.

avatar van Mjuman
@MB - overzie dit; ik citeer mijzelf: in oud geld, voor vinyl zou je dit: 20 + 8 + 8 + 5 + 8 + 12 = 61 gulden = 1200 BEF gekost hebben.

Mjuman schreef:
Deze dubbel-cd is zeer zeker de moeite waard - ik ga e.e.a. niet recenseren dat heeft Dazzler hierboven al gedaan, maar ik zal uitleggen, waarom dit een mooie combinatie is.

De eerste cd beslaat het oorspronkelijke album Movement FAC50

De tweede omvat de volgende vinyl-releases:

FAC 33 - in beide versies; met én zonder de bijdrage van Gillian Gilbert; de laatste heeft tevens een andere drum-mix (synth-drum) en meer bas.

FAC 53: Procession/Everything's Gone Green - alleen als 7"; speelduur: 4:27/4:11

FAC 63: Temptation/Hurt; speelduur 7": 5:24/4:47; 12" - langere versies: 8:47/8:03

FBNL8 (Factory Benelux) - 12": Everything's Gone Green - iets langere speelduur dan 7" (5:33); Mesh (3:00) en Cries and Whispers (3:25).

FACTUS8 (Release voor USA): Everything's Gone Green (in 12" versie), Procession, Mesh, Temptation en Hurt (beide in 12" versie):

avatar van reptile71
Mjuman schreef:
@MB - overzie dit; ik citeer mijzelf: in oud geld, voor vinyl zou je dit: 20 + 8 + 8 + 5 + 8 + 12 = 61 gulden = 1200 BEF gekost hebben.
Wakey wakey MM, this is the 21st century! En al die maxi's van New Order stonden een jaar na release voor een paar gulden in de uitverkoopbakken. Pas jaren daarna werden ze ineens weer geld waard.

avatar van Mjuman
@Reptile71 - je hebt gelijk; ik sta hier te preken voor een lege kerk. Maar ze zijn zo mooi, en ze draaien zo lekker die zwarte schijven. Speel ik hier een beetje onbezoldigd beschermheer van het culturele new wave/post punk/wave erfgoed.

En het vinyl veelal beter ook; heb jij je spelerd al weer afgestoft?

BTW: leuke tuin, met die papavers en zo. Afijn, ik ga de koster en het koor maar wegsturen, want die kerk blijft leeg.

avatar van reptile71
Ik ben momenteel op zoek naar een nieuwe platenspeler. Gewoon zo'n ouderwetse die je op je stereo aansluit, geen USB geval. Die had ik gekocht maar dat klereding gaf alleen maar grote storing. Een aarde-draadje zat er ook niet aan. Geen idee verder waarom het niet werkte zoals het moest, dus daarom zoek ik nu een ouderwetse. Heb er nog wel een staan maar die is niet meer zo betrouwbaar. Dus, heb je nog een goede staan... denk dan aan mij.
Van dit album heb ik ook nog een vinylversie staan en die prachtige maxi FAC 33 met Ceremony en In a Lonely Place erop!

avatar van Chameleon Day
4,0
reptile71 schreef:
...en die prachtige maxi FAC 33 met Ceremony en In a Lonely Place erop!


Welke? De groene of de blauw-witte? De eerste is in de VS opgenomen met alleen Sumner/Hook en Morris. De tweede betreft een opname met Gilbert erbij. De groene is eigenlijk de laatste JD-uitgave wat mij betreft (het zijn immers JD-songs).

avatar van dazzler
4,0
Chameleon Day schreef:
(quote)


Welke? De groene of de blauw-witte? De eerste is in de VS opgenomen met alleen Sumner/Hook en Morris. De tweede betreft een opname met Gilbert erbij. De groene is eigenlijk de laatste JD-uitgave wat mij betreft (het zijn immers JD-songs).


Als ik me niet vergis is de groene track 17
en de blauwe track 9 (en 11) op de remaster.

avatar van reptile71
Ja das waar er zijn verschillende versies van. Ik heb de geel met roze.

De groene

avatar van Chameleon Day
4,0
dazzler schreef:
(quote)


Als ik me niet vergis is de groene track 17
en de blauwe track 9 (en 11) op de remaster.


Volgens mij heb je gelijk. De "groene" versie van 'Ceremony' is wat langer dan de "blauwe" (gecheckt op www.factoryrecords.net).

'In a Lonely Place' zou op beide 12" dezelfde versie zijn. Ik denk zonder Gilbert, want mij staat bij dat ook dit nummer in de VS is opgenomen. Overigens in een studio die al door JD geboekt was voor opnames tijdens de (afgebroken) VS-tour.

Wel is mij opgevallen dat de "groene" versie van 'In a Lonely Place' licht afwijkt van de versie die op 'Substance' is verschenen. Het verschil zit hem in de donderslagachtige synth drums (?) aan het begin van het nummer. Is dit iemand anders ook opgevallen? Ik dacht altijd dat dit de "blauwe" versie was (met Gilbert), maar dat zou niet zo moeten zijn aangezien deze opname gelijk zou zijn aan de "groene" versie. Wellicht een remix of zo?

avatar van Mjuman
@Reptile: ga voor een Pro-ject Debut - heeft ik ook; meerdere versies in/ex pre-amp en/of toerenregeling vanaf ca. 300 pleuro's.

FAC33 - De groen met gouden is de eerste versie;
FAC33 - Wit/Turqoise band is de tweede (met Gillian Gilbert én andere drum mix); 7" (bronskleurige hoes) is is gebaseerd op eerste versie.

Maar NB Er zijn versies van de eerste editie in omloop in de tweede hoes - zulks staat ook op de Wiki. De tweede versie is ca. 5 sec. korter dan de eerste. In a Lonely Place - jazeker CD - is inderdaad nooit gewijzigd/heropgenomen, lichte re-mix - drums en zo; waarschijnlijk omdat dat als de b-side werd beschouwd.

avatar van reptile71
Van discogs:
This is the original sleeve for the release, featuring a forest green background with gold type. There were two different versions of the record released using this sleeve:

1) Original version of "Ceremony" (without Gillian Gilbert). Side A groove etching: "Watching Love Grow - Forever".

2) Re-recorded version of "Ceremony" (with Gillian Gilbert). Side A groove etching: "This Is Why Events Unnerve Me". This version of the record was also released in the new white & blue sleeve, but there were green sleeves left over from the original pressing which were used rather than being discarded.

"In A Lonely Place" is the same on both versions. Side B groove etching: "How We Wish We Were Here With You Now"

Gast
geplaatst: vandaag om 03:02 uur

geplaatst: vandaag om 03:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.