menu

Rolling Stones - Steel Wheels (1989)

mijn stem
3,42 (306)
306 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: CBS

  1. Sad Sad Sad (3:36)
  2. Mixed Emotions (4:39)
  3. Terrifying (4:54)
  4. Hold on to Your Hat (3:32)
  5. Hearts for Sale (4:41)
  6. Blinded by Love (4:37)
  7. Rock and a Hard Place (5:25)
  8. Can't Be Seen (4:10)
  9. Almost Hear You Sigh (4:37)
  10. Continental Drift (5:15)
  11. Break the Spell (3:07)
  12. Slipping Away (4:28)
totale tijdsduur: 53:01
zoeken in:
avatar van musician
4,0
Ik blijf er toch een zwak voor houden, met zo'n opener en later Rock and a hard place. Ik mag graag een volledig uptempo Stones album horen, dan hoeven er maar een paar nummers van Steel Wheels af te vallen. Can't be seen een ware Keith Richards topper.

avatar van lennert
4,0
Iedere keer als ik denk dat ik een album inga uit een periode waarvan ik niks ken, valt het me weer op dat ik toch verbazingwekkend veel nummers ken. Mixed Emotions, Almost Hear You Sigh en Rock and a Hard Place zijn singles die ik in ieder geval altijd met veel plezier mag horen. Continental Drift vind ik een van de meer verrassende nummers. Sterke mystieke sfeer en interessante, bijna elektronische compositie. Waar de rest van de composities weer wat meer klassiek Stones is, vind ik zo'n experiment erg tof. De rest van

Qua productie vind ik het overigens nog steeds een klinisch klinkend jaren '80 album dat weinig te maken heeft met de klassiekers. Niet dat het mij uitmaakt, ik mag die sound wel. Wat vooral belangrijk is, is dat het album lekker loopt en eigenlijk weinig zwakke momenten kent. Het rockt best wel en zelfs een van de nummers met Richards op zang bevalt me best. Dat is helaas niet Slipping Away, daar is de zang niet om aan te horen.

Ik kan me hier dan ook best van voorstellen dat de fans na de vorige albums erg tevreden waren. Dit levert voor mij in ieder geval wel een vierde 4-sterrennotering op.

Tussenstand:
1. Sticky Fingers
2. Their Satanic Majesties Request
3. Goat Head Soup
4. Steel Wheels
5. Undercover
6. Let It Bleed
7. Dirty Work
8. Beggars Banquet
9. It's Only Rock N Roll
10. Some Girls
11. Aftermath
12. Exile On Main St.
13. Tattoo You
14. Between The Buttons
15. 12x5
16. Out Of Our Heads
17. Emotional Rescue
18. The Rolling Stones No. 2
19. The Rolling Stones
20. Black And Blue

avatar van Jelle78
3,5
Meteen bij de eerste klanken van Sad Sad Sad hoor ik iets dat ik op heel Dirty Work niet heb gehoord: spelplezier! Hier staat een band te musiceren die het daadwerkelijk fijn vinden om met elkaar te spelen. Dat is meteen ook een grote verdienste van Steel Wheels: heb bewijst dat Jagger en Richards zich over hun meningsverschillen en ruzies heen kunnen zetten en weer doen waar ze het beste in zijn: samen muziek maken.
Resulteert dat, behalve een plaat waarop het spelplezier weer aanwezig is, ook in een goede plaat? Best wel eigenlijk. Eén van de beste dingen aan dit album is de ritmesectie van Bill Wyman en Charlie Watts. Zij dragen bijna alle nummers met hun solide, swingende samenspel. Zelfs van een matige track als Hearts For Sale weten zij nog een swingend geheel te maken.
Ook op één van de beste nummers van de plaat, Terrifying, springt de ritmesectie eruit. Een heerlijk swingend nummer met lekker gitaarwerk en een heerlijk schmierende Jagger (ik zie hem al heupwiegend met zijn verwijfde trekjes achter de microfoon staan).
Het tweede hoogtepunt van het album is Almost Heard You Sigh. Vooral Jagger en Watts vallen hier in positieve zin op. Jagger zingt heerlijk en Watts legt een swingende solide basis waarover Keith en Ronnie hun smaakvolle licks kunnen draperen. Een heerlijk sensueel nummer met een Jagger in topvorm.
En dan komen we zonder twijfel bij het meest bijzondere nummer van het album: Continental Drift. Een heerlijk mysterieuze sfeer met allerlei exotische (percussie)instrumenten, bespeeld door de Master Musicains Of Joujouka. Deze Marokkaanse groep muzikanten heeft samen met Brian Jones gespeeld op zijn enige solo album en zijn daardoor voor altijd gelinkt aan de Stones. Wat ook bijzonder is, is dat deze traditionele instrumenten moeiteloos samengaan met de ook prominent aanwezige elektronische klanken op dit nummer.
Vanaf 3:00 volgt er een opbouw naar de climax van het nummer, waarvan iedereen die bij de Steel Wheels/ Urban Jungle tour was ongetwijfeld kippenvel zal krijgen: dit was de intromuziek die bij elk concert gebruikt werd. Helaas was ik nog net te jong om in 1990 in de Kuip aanwezig te zijn maar ook ik krijg er kippenvel van, omdat ik destijds vele malen het live album Flashpoint heb geluisterd, dat werd opgenomen tijdens deze tour.

Onder de streep blijft er een album over met 3 topsongs en verder een aantal prima uptempo rockers (naast Sad Sad Sad moeten ook Rock And A hard Place en Can't Be Seen genoemd worden) en enkele mindere nummers. Vanwege het duidelijk aanwezige spelplezier kan ik altijd wel genieten van dit album. De 4 sterren die Lennert geeft vind ik wel iets teveel van het goede, maar een ruime 3,5 ster zijn zeker op z'n plaats.

Tussenstand:
1. Beggars Banquet: 5*
2. Exile On Main St.: 5*
3. Sticky Fingers: 5*
4. Let It Bleed: 4,5*
5. Aftermath: 4,5*
6. Black And Blue: 4,5*
7. The Rolling Stones: 4*
8. Their Satanic Majesties Request: 4*
9. Tattoo You: 4*
10. Out Of Our Heads US: 4*
11. Steel Wheels: 3,5*
12. Some Girls: 3,5*
13. The Rolling Stones Now!: 3,5*
14. 12 X 5: 3,5*
15. It's Only Rock 'N Roll: 3,5*
16. Goats Head Soup: 3*
17. The Rolling Stones No. 2: 3*
18. Undercover: 3*
19. Between The Buttons: 2,5*
20. Emotional Rescue: 2,5*
21. December's Children (And Everybody's): 2,5*
22. Dirty Work: 2*

avatar van Axeqlusive
3,5
Dit album afgelopen zondag in een originele persing in 'mint' gescoord bij de Platen/CD Beurs op Scheveningen voor 12,50 euro. Ik was destijds pas 7, maar mijn vader had Terrifying opgenomen op een verzamel-cassettebandje in de auto, dus die kwam regelmatig voorbij. Almost Hear You Sigh blijft overigens de absolute topper, naast andere singles als Mixed Emotions en Rock and a Hard Place. Toch zijn er ook andere sterke momenten, zoals opener Sad Sad Sad en het experimentele Continental Drift. Met Hold on to Your Hat proberen de heren mee te liften op de opkomende hardrockscene en eigenlijk gaat ze dat nieteens zo slecht af. Ondanks de gelikte productie zit er zeker nog een beetje pit in.

avatar van xrockerx
3,5
Jelle78 schreef:
Meteen bij de eerste klanken van Sad Sad Sad hoor ik iets dat ik op heel Dirty Work niet heb gehoord: spelplezier! Hier staat een band te musiceren die het daadwerkelijk fijn vinden om met elkaar te spelen. Dat is meteen ook een grote verdienste van Steel Wheels: heb bewijst dat Jagger en Richards zich over hun meningsverschillen en ruzies heen kunnen zetten en weer doen waar ze het beste in zijn: samen muziek maken.
Resulteert dat, behalve een plaat waarop het spelplezier weer aanwezig is, ook in een goede plaat? Best wel eigenlijk. Eén van de beste dingen aan dit album is de ritmesectie van Bill Wyman en Charlie Watts. Zij dragen bijna alle nummers met hun solide, swingende samenspel. Zelfs van een matige track als Hearts For Sale weten zij nog een swingend geheel te maken.
Ook op één van de beste nummers van de plaat, Terrifying, springt de ritmesectie eruit. Een heerlijk swingend nummer met lekker gitaarwerk en een heerlijk schmierende Jagger (ik zie hem al heupwiegend met zijn verwijfde trekjes achter de microfoon staan).
Het tweede hoogtepunt van het album is Almost Heard You Sigh. Vooral Jagger en Watts vallen hier in positieve zin op. Jagger zingt heerlijk en Watts legt een swingende solide basis waarover Keith en Ronnie hun smaakvolle licks kunnen draperen. Een heerlijk sensueel nummer met een Jagger in topvorm.
En dan komen we zonder twijfel bij het meest bijzondere nummer van het album: Continental Drift. Een heerlijk mysterieuze sfeer met allerlei exotische (percussie)instrumenten, bespeeld door de Master Musicains Of Joujouka. Deze Marokkaanse groep muzikanten heeft samen met Brian Jones gespeeld op zijn enige solo album en zijn daardoor voor altijd gelinkt aan de Stones. Wat ook bijzonder is, is dat deze traditionele instrumenten moeiteloos samengaan met de ook prominent aanwezige elektronische klanken op dit nummer.
Vanaf 3:00 volgt er een opbouw naar de climax van het nummer, waarvan iedereen die bij de Steel Wheels/ Urban Jungle tour was ongetwijfeld kippenvel zal krijgen: dit was de intromuziek die bij elk concert gebruikt werd. Helaas was ik nog net te jong om in 1990 in de Kuip aanwezig te zijn maar ook ik krijg er kippenvel van, omdat ik destijds vele malen het live album Flashpoint heb geluisterd, dat werd opgenomen tijdens deze tour.

Onder de streep blijft er een album over met 3 topsongs en verder een aantal prima uptempo rockers (naast Sad Sad Sad moeten ook Rock And A hard Place en Can't Be Seen genoemd worden) en enkele mindere nummers. Vanwege het duidelijk aanwezige spelplezier kan ik altijd wel genieten van dit album. De 4 sterren die Lennert geeft vind ik wel iets teveel van het goede, maar een ruime 3,5 ster zijn zeker op z'n plaats.

Tussenstand:
1. Beggars Banquet: 5*
2. Exile On Main St.: 5*
3. Sticky Fingers: 5*
4. Let It Bleed: 4,5*
5. Aftermath: 4,5*
6. Black And Blue: 4,5*
7. The Rolling Stones: 4*
8. Their Satanic Majesties Request: 4*
9. Tattoo You: 4*
10. Out Of Our Heads US: 4*
11. Steel Wheels: 3,5*
12. Some Girls: 3,5*
13. The Rolling Stones Now!: 3,5*
14. 12 X 5: 3,5*
15. It's Only Rock 'N Roll: 3,5*
16. Goats Head Soup: 3*
17. The Rolling Stones No. 2: 3*
18. Undercover: 3*
19. Between The Buttons: 2,5*
20. Emotional Rescue: 2,5*
21. December's Children (And Everybody's): 2,5*
22. Dirty Work: 2*


Ik zou alles vanaf Ron Wood onderaan de lijst keilen

avatar van Riffhard
4,0
Om voor alle Stones albums achteraf nog een stukje te dichten, gaat me iets te ver. Voor SW maak ik een uitzondering.

Want ik groeide op in een Stones omgeving en leerde halfbakken gitaar spelen op de nummers van deze wereldband. Nu speel ik inmiddels een aardig staaltje open G zoals Keith dat doet (en Rich Robinson van The Black Crowes nog veel beter).

Ten tijde van SW stond ik muzikaal op eigen benen en was teleurgesteld over Dirty Work. Mijn eerste eigen aanschaf van de Stones. Toen SW uitkwam was ik zeer verrast. Wat een comeback. Hearts for Sale en Can’t be Seen vind ik zwak tot matig. De rest is gewoon top.

Mixed Emotions is voor mij een klassieker en staat voor de kwaliteit van het album. Het laat de typische Stones horen in een nieuw tijdperk. De evolutie van een sound, die zijn weerga nog steeds niet kent. Het nummer zit uitermate knap in elkaar, los van de sound.

Voor mij het laatste album dat 4 of meer sterren waard is.

avatar van Riffhard
4,0
Ik zou alles vanaf Ron Wood onderaan de lijst keilen [/quote]

Ik ben nieuwsgierig: waarom? Je hoeft het niet uit te leggen, maar deze prikkelt wel heel erg …

Gast
geplaatst: vandaag om 13:42 uur

geplaatst: vandaag om 13:42 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.