Andrew Clinco wist nog recentelijk indruk te maken met zijn sideproject Vr Sex. Nu al is er tijd vrij gemaakt voor het stukken toegankelijkere Drab Majesty. Er wordt minder geflirt met schimmige donkere achterkamer sekspartijen, en andere vreemde gekte en buitensporige fantasieën. Al verraad de hoesfoto met de albino inclusief zonnebril dat het hier ook een gimmick betreft. Dit is uiteraard te linken naar dat vampiers niet tegen daglicht kunnen. Feit is dat Deb Demure, zo noemt de veelzijdige gitarist en drummer Clinco zich op dit project, veel meer oog voor humor en zelfspot heeft dan verwacht. Tenzij hij zijn bands juist als diepe ernst beschouwt, maar dat betwijfel ik. Modern Mirror is de derde plaat van deze uit Los Angeles afkomstige gothic romantici, welke verder bestaat uit Mona D op keyboard en backing vocalen.
Modern Mirror laat in tegenstelling tot de frontfoto veel meer daglicht toe. De postpunk wordt afgewisseld met lichtere New Wave dreampop klanken en een ritmisch verfrissende sound. Geen kille doodslaande drumcomputer, maar juist een sfeervol organisch levendig geluid. Er lijkt bewust een keuze gemaakt voor de afwisseling op deze toegankelijke dansplaat. Het beklemmende gevoel in een metropool te leven vervaagd door een breed uitwaaiende muzikaal bloemenveld. Alsof je in een prachtig natuurschilderij binnen stapt, gevuld met prachtige beeldende kleuren, om maar niet oog in oog komt te staan met een stoffig in de kelder weggestopt kunstobject. Hier is een ander publiek voor aan te trekken dan bij Vr Sex. Dat smerige onderbuik gevoel wil het nu niet oproepen. Het is te voorzichtig en lijkt op de automatische piloot ingespeeld.
Had ik voorheen de indruk dat de volledige aandacht gericht zou zijn op Drab Majesty. Nu verbaast het mij niks als de energie zich in het vervolg meer zal richten op Vr Sex. Tracks als het Electric Body Music dansvloer uitje The Other Side, de laagtes van Out of Sequence en het diep gaande voortslepende Noise of the Void willen imponeren, maar daar houdt het bij op. De synthpop songs hebben zelfs een hoog toegankelijk postpunk boyband uitstraling. Een imago waarmee de frontman hopelijk niet geassocieerd wenst te worden. De sporadische uitbarstingen worden zelfstandig de mond gesnoerd. Van Modern Mirror ervaar ik een lager klanttevredenheidsgevoel terug te horen, neemt niet weg dat het voor wave begrippen een uitstekende plaat is. De krochten van de ziel worden echter vakgericht vermeden.
Drab Majesty - Modern Mirror | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com