The Kinks - Are the Village Green Preservation Society (1968)

Nog maar net binnen (op vinyl) en pas 1 keer kunnen beluisteren, maar dat neemt niet weg dat deze rechtstreeks mijn persoonlijke favoriete top 10 binnen stiefelt. Wat een absoluut meesterwerk. Een grote bos bloemen voor Davies & co.

een heerlijk album, Ik zal hier later eens wat meer over schrijven, maar voor nu: 4,5 sterren. jaren 60 tot bijna zijn hoogte punt

111 stemmen: zo weinig. Jammer...

Dat waren er nog veel minder aan het begin van het jaar. The Kinks hebben in 2007 wel wat meer in de aandacht gestaan op MuMe, in ieder geval bij mij.

Idem. En maar goed ook. Ik heb ze ook zo'n jaar geleden ontdekt met deze plaat. Ik heb er ineens een paar platen van hen bijgekocht.

Raar toch hoe zo'n leuke groepen vergeten kunnen worden! Gelukkig bestaan er sites zoals MuMe!

Berichten verplaatst naar The Kinks

The Sergeant Peppers van the Kinks. Begin hier als je the Kinks echt wil leren kennen... Absolute aanrader...

idd. Begin hiermee, en stop er nooit mee!

Fijne, sfeervolle popmuziek. Gek dat dit album in die tijd weinig aandacht kreeg. De productie is hier en daar wat rammelig (zelfs op de remaster) en de Kinks-hoezen verdienen zelden een schoonheidsprijs, maar dit album hoort in het rijtje Essentiele Psychedelica! Prachtige schetsjes en verhalen van meester Davies!

Wat Toon1 ook al eens gezegd heeft: er is bij veel mensen een neiging om alles wat uit de jaren '60' komt als 'psychedelisch' te betitelen. Dit album heeft daar niets mee te maken, het is gewoon een popalbum, maar mijnsinziens wel een meesterlijke!

Precies! Het enige nummer was je enigszins als psychedelisch zou kunnen bestempelen is 'Wicked Annabella'. Maar the Kinks is een band die psychedelia altijd links hebben laten liggen. Niet onterecht, want ze hebben in de periode 1967-68 topalbums afgeleverd .

Psychedelica....ik maak me er ook schuldig aan door dit album zo te noemen.
Toch ademt dit (naast heimwee naar vroeger tijden) toch ook de sfeer uit van Penny Lane en Strawberry Fields Forever. Net als het magistrale Waterloo Sunset is het een typisch produkt van die tijd, vind ik en is het allemaal (net als Penny Lane en SFF) niet wat het lijkt te zijn...deels een beschrijving van een gemeenschap, maar de ondertoon is moeilijker te plaatsen....is het ooit wel zo mooi geweest als hier wordt bezongen?

Psychedelisch of niet: een mooi en áf album dat nu eindelijk de waardering krijgt die het verdiend!

Echte psychedelica hoor ik op deze prachtige plaat niet maar wel een beetje op Somethig Else. De KinKs zijn er veel te britsch geweest om op amerikaanse psychedelica in te gaan en hebben deze dan ook links laten liggen.

Meevallertje. Had er niet zo veel van verwacht, maar het klinkt nog best gezellig en fris allemaal. Heeft de tijd ook veel beter overleefd dan The Beatles. Ik heb alleen geen idee waar het geniale zit (4,23 gem ) of wat dit zoveel beter maakt dan een gem. popalbum van nu.

Af en toe wordt het net iets te melig (Phenomenal Cat), maar verder dus best een fijn popplaatje. 3*

Berichten verwijderd. Leer andermans mening nou eens respecteren...

alleen wat is beter de stereo of de mono versies???en ook raar dat er een paar stereonummers missen.

Ik hoor niet veel verschil tussen de twee maar bon...

Dit doet weinig onder voor andere sixties-meesterwerken. Ijzersterke songs, alleen jammer dat het allemaal wat rommelig klinkt.. (heb een beetje het 'Darkness on the edge of town'-gevoel bij deze plaat: goeie songs, maar stoffige productie). Daarom 4.5 in plaats van de volle mep..

absoluut meesterwerk van the kinks, een van de eerste groepen die besefte dat lp's meer waren dan enkele single's en wat b - kanten, fantastisch gewoon

Gewoon een fijn plaatje. Heerlijk makkelijk en fris

Onbegrijpelijk dat the Kinks niet meer aandacht krijgen op MuMe, nochtans één van de belangrijkste bands van de jaren '60. Zonder the Kinks zou er nu geen sprake zijn van Britpop.
Wederom een prachtig album los van de andere sixties-bands met enkel prachtige, melodieuze en frisse popsongs voorzien van scherpe teksten.
Het latere werk van de Kinks mag dan minder relevant zijn, hun gehele werk uit de jaren '60 en zeker dit album is absoluut de moeite waard.

Dit is het eerste échte conceptalbum in de popgeschiedenis, waarna the Kinks nog meer conceptalbums uitbrachten zoals "Arthur".

En Sgt. Pepper's dan?

Bij "Sgt. Peppers" is er éénduidigheid wat de sfeer betreft, hoewel die nummers en teksten sterk van elkaar verschillen, vandaar dat Sgt. Peppers als het eerste échte (art-rock)album wordt beschouwd, maar bij "The Kinks Are the Village Green Preservation Society" zijn ook de teksten samenbindend in die zin dat ze allemaal handelen over bureaucratisering en de wantoestanden in de maatschappij.

Ik dacht dat het over jeugdherinneringen ging?

Inderdaad gaan alle songs over jeugdherinneringen, maar de teksten zijn tegelijkertijd ook maatschappijkritisch en/of satirisch getint. Overigens is "Arthur" nog meer een conceptalbum (zie de uiteenzetting van Toon1 bij dit album).
Overigens verkochten de albums van the Kinks destijds maar matig in tegenstelling tot hun singles, wellicht omdat the Kinks niet aansloten tot de hippiegeneratie, maar nu worden ze toch gewaardeerd en terecht.

Wat is het eerste conceptalbum? Een interessante discussie. Feit is dat het gewoon afhangt van wat je verstaat onder conceptalbum. Maar The Pretty Things brachten in 1968 S.F. Sorrow uit, dat wordt beschouwd als de eerste rockopera en dé inspiratie op 'Tommy' van The Who. Ik weet niet welke plaat het eerst uitgebracht werd, 'S.F. Sorrow' of 'Village Green', maar ik vermoed de eerste. Ik kan geen releasedata vinden van S.F. Sorrow, maar volgens mij werd 'Village Green' ergens in het najaar gereleased en S.F. Sorrow kort daarvoor. Maar ik kan het ook bij het foute eind hebben...
Herman vermelde al 'Sgt. Pepper', hierover zijn de meningen ook verdeeld. Wat mij betreft volg ik hierin LucM, ik zie het ook niet echt als een conceptalbum op de wijze als 'Village Green' dat is. Maar je zou wel albums als 'The Psychedelic Sounds of the 13th Floor Elevators' (1966), 'Days of Future Passed' (1967) van the Moody Blues of 'The Crazy World of Arthur Brown' (1968) als conceptalbums kunnen zien. Het blijft in ieder geval een vaag begrip.

In 1955 maakte Frank Sinatra In the Wee Small Hours; qua thematiek en sound een concept-elpee. Zo enorm nieuw was het dus niet...

"Conceptalbum" is inderdaad een vaag begrip, maar algemeen spreekt men van de muziekwereld van een conceptalbum als één centraal thema doorheen de songs loopt wat bij dit album van the Kinks het geval is.
Met "Sgt. Peppers" is er een aanzet tot concept gemaakt in die zin dat de sfeer éénduidig is en de nummers in elkaar overlopen, maar er is nog geen sprake van een centraal thema in de teksten.

Ik vind het ineens heel jammer dat The Kinks ooit hebben bestaan.