Queen - Queen II (1974)
mijn stem
676 stemmen
Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: EMI
-
Procession (1:12)
-
Father to Son (6:14)
-
White Queen (As It Began) (4:34)
-
Some Day One Day (4:23)
-
The Loser in the End (4:02)
-
Ogre Battle (4:10)
-
Fairy Feller's Master-Stroke (2:40)
-
Nevermore (1:15)
-
The March of the Black Queen (6:33)
-
Funny How Love Is (2:50)
-
Seven Seas of Rhye (2:50)
-
See What a Fool I've Been * (4:38)
-
Ogre Battle [1991 Bonus Remix] * (3:30)
-
Seven Seas of Rhye [1991 Bonus Remix] * (6:35)
-
See What a Fool I've Been [BBC Session July 1973, Remix 2011] * (4:22)
-
White Queen (As It Began) [Live at Hammersmith Odeon, December 1975] * (5:32)
-
Seven Seas of Rhye [Instrumental Mix] * (3:09)
-
Nevermore [BBC Session, April 1974] * (1:27)
-
See What a Fool I've Been [B-Side Version February 1974] * (4:31)
toon 8 bonustracks
totale tijdsduur:
40:43
(1:14:27)
- nummer 141 in de top 250
1
geplaatst: 17 december 2020, 14:22 uur
Als Taylor een soloplaat met die rockers had uitgebracht had ik hem wel en jij niet gekocht.
Dat moge duidelijk zijn.
Uit je opsomming concludeer ik wel dat je Modern Times Rock n Roll en In Love with My Car wel okay vind.
En uiteraard Radio Gaga.
Dat moge duidelijk zijn.
Uit je opsomming concludeer ik wel dat je Modern Times Rock n Roll en In Love with My Car wel okay vind.
En uiteraard Radio Gaga.
1
geplaatst: 17 december 2020, 15:01 uur
Ik vind eigenlijk maar een klein aantal Taylor songs ondermaats.
Fun It hoort er bij,(vrij platte funker) en zijn bijdragen op The Game zijn nu ook niet bepaald hoogstaand.
Op de prillere albums komt hij met iets heel anders aanzetten en dat werkt wel vind ik dan.
Toen zat er al een soloartiest in Taylor. Demootje maken, het meeste zelf inspelen en dan aan de band voorstellen.
Altijd wat rauwer en ongepolijster. Voor het contrast prima.
Hier dan ook weer met Loser In The End. Veel kaler en straighter dan het overige materiaal.
Je kunt in ieder geval van Taylor zeggen dat hij een eigen stijl hanteerde die nogal afweek van de anderen.
In de 80's schreef hij dan gewoon hits. Het was overigens wel zo dat Freddie nogal eens ging schaven als Roger niet in de studio aanwezig was.
Fun It hoort er bij,(vrij platte funker) en zijn bijdragen op The Game zijn nu ook niet bepaald hoogstaand.
Op de prillere albums komt hij met iets heel anders aanzetten en dat werkt wel vind ik dan.
Toen zat er al een soloartiest in Taylor. Demootje maken, het meeste zelf inspelen en dan aan de band voorstellen.
Altijd wat rauwer en ongepolijster. Voor het contrast prima.
Hier dan ook weer met Loser In The End. Veel kaler en straighter dan het overige materiaal.
Je kunt in ieder geval van Taylor zeggen dat hij een eigen stijl hanteerde die nogal afweek van de anderen.
In de 80's schreef hij dan gewoon hits. Het was overigens wel zo dat Freddie nogal eens ging schaven als Roger niet in de studio aanwezig was.
0
geplaatst: 17 december 2020, 21:49 uur
Ik sluit me aan bij De buurman, ook voor mij is The Loser in the End het zwakste nummer op deze verder heerlijke plaat. Ik ben sowieso overigens zelden echt kapot van Taylors werk, noch bij Queen, noch solo.
0
geplaatst: 11 april, 19:01 uur
Het zal wel een verschil van smaak zijn maar deze plaat pakt mij absoluut niet. Alleen 'Ogre Battle' vind ik een prima song. 'Hot Space' bevalt mij beter dan deze 'Queen II'.
0
geplaatst: 11 april, 21:53 uur
loneranger schreef:
Het zal wel een verschil van smaak zijn maar deze plaat pakt mij absoluut niet.
Laten we het daar maar op houden. In mijn beleving is er namelijk geen beter album dan "Queen II".Het zal wel een verschil van smaak zijn maar deze plaat pakt mij absoluut niet.
0
geplaatst: 11 april, 22:21 uur
loneranger schreef:
Het zal wel een verschil van smaak zijn maar deze plaat pakt mij absoluut niet. Alleen 'Ogre Battle' vind ik een prima song. 'Hot Space' bevalt mij beter dan deze 'Queen II'.
Het zal wel een verschil van smaak zijn maar deze plaat pakt mij absoluut niet. Alleen 'Ogre Battle' vind ik een prima song. 'Hot Space' bevalt mij beter dan deze 'Queen II'.
Heerlijk en eerlijk bericht wat ik zeker wel kan waarderen.
Ik vind zelf Queen II een fantastisch album die mij absoluut pakt. Een Heilige Graal ! Een oorgasme van geluiden. Hot Space kan ik ook zeker waarderen (vooral live) maar het gebiedt mij wel om te zeggen dat ik deze beide albums van de band totaal niet met elkaar kan en wil vergelijken.
7
Casartelli (moderator)
geplaatst: 12 april, 10:15 uur
Hans Brouwer schreef:
Laten we het daar maar op houden. In mijn beleving is er namelijk geen beter album dan "Queen II".
Waarvan akte. Een aantal gelijkluidende berichten verwijderd.Laten we het daar maar op houden. In mijn beleving is er namelijk geen beter album dan "Queen II".
Hans, wellicht verras je ons nog eens met een mooie bespreking van dit album waarin je uiteenzet waarom dit zo'n goed album is. Je hoeft echter niet op iedereen te reageren met slechts een eenregelig bericht dat als waarheid presenteert dát dit het beste album is (en dat die ander dat dus verkeerd ziet).
1
geplaatst: 21 april, 11:43 uur
Is al decennia lang mijn favoriete album aller tijden, dat was ie niet meteen want als 11 jarig jochie in 1978 kon ik er nog weinig mee nadat ik na "News of the World" welke mijn eerste serieuze LP was de voorgaande LP's had aangeschaft.
Alles zit erin, het is bij vlagen heavy, volop emotie, progressieve rock (kant 2), bombastisch en de solo in "Father to Son" vind ik hemels!
De pruduktie is ook erg gaaf en helder, je zou meer denken dat het is opgenomen eind jaren'70 als in 1974.
Alles zit erin, het is bij vlagen heavy, volop emotie, progressieve rock (kant 2), bombastisch en de solo in "Father to Son" vind ik hemels!
De pruduktie is ook erg gaaf en helder, je zou meer denken dat het is opgenomen eind jaren'70 als in 1974.
* denotes required fields.
* denotes required fields.