menu

Deftones - Ohms (2020)

mijn stem
3,90 (170)
170 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Reprise

  1. Genesis (5:17)
  2. Ceremony (3:27)
  3. Urantia (4:30)
  4. Error (4:50)
  5. The Spell of Mathematics (5:27)
  6. Pompeji (5:25)
  7. This Link Is Dead (4:37)
  8. Radiant City (3:35)
  9. Headless (4:59)
  10. Ohms (4:10)
totale tijdsduur: 46:17
zoeken in:
avatar van Korreltje Zout
4,5
Dit is Deftones pur sang. Luid, bruut en furieus, maar tegelijk ook wijds, melodieus, gevoelig, hoopvol en mysterieus. Visceraal en cerebraal, en inderdaad met een teringvette productie die de muziek warm doet klinken. Ik vind het een mooi constant album dat ik graag van begin tot eind opzet (altijd een goed teken). Het kan verbeelding zijn, maar het lijkt alsof dit album met veel plezier is gemaakt. Alle bandleden hoor je in ieder geval duidelijk terug en dat komt de muziek ten goede: een rijk en zeer geslaagd album vol zwaar bemmende riffs die je meteen nog een keer wilt horen. Kortom helemaal tickety-boo. Beste album van het jaar wat mij betreft.

avatar van Kill_illuminati
4,5
Ik ben geen groot kenner van het oeuvre van Deftones. Dus wanneer ik hier naar luister hoor ik bijvoorbeeld sterk The Smashing Pumpkins en A Perfect Circle terugkomen.

avatar van james_cameron
4,0
De hernieuwde samenwerking met producer Terry Date werpt zijn vruchten af- dit is één van de betere Deftones-albums geworden. Qua geluid, sfeer en dynamiek doet het songmateriaal denken aan het doorbraakalbum Around The Fur, en dat is natuurlijk heel goed nieuws. Van begin tot eind is dit een opgefokt, energiek en intens album, met zowel de band als zanger Chino Moreno in topvorm. Geen mindere track te ontdekken ook.

avatar van DeftonesJP
4,5
Ik schaam me eerlijk gezegd een beetje voor mijn eerste reactie bij dit album. Je zou zeggen dat ik na duizenden uren Deftones toch wel moet weten wat deze band kan en waar ik naar moet luisteren. Voor deze plaat had ik echter een hoop tijd nodig. Het begon met de schok dat Chino veel harder uit de hoek komt dan verwacht. Daarna kostte het tijd om de verschillende lagen aan Deftones materiaal te doorgronden. Het is, zoals vaak bij Deftones, weer de som der delen die het goed maakt. Aan het begin hoorde ik vooral een brei en per luisterbeurt vallen er dan weer dingen op.

Na een flink aantal luisterbeurten vallen de melodieën op, het unieke drumwerk van Cunningham en het eerder genoemde riffwerk van Carpenter. De mannen hadden er zin en dat hoor je er aan af. In interviews las ik dat Chino, abe en Stephen zijn gaan jammen en dat die jamsessies de basis vormden van Ohms. Dan zou je denken dat bandleden Sergio Vega (Bas) en Frank Delgado (toetsen en samples) een rol op de achtergrond hebben maar met name die laatste drukt zijn stempel. Ik vond hem altijd al een van de sterkhouders van deze band maar op deze plaat gaat hij full Vangelis en perst hij zelfs krijsende zeemeeuwen uit zijn keyboard. Dat klinkt apart maar het gekke van deze band is dat het uiteindelijk allemaal in elkaar past en klinkt als een klok.

Het kostte deze doorgewinterde Deftonesfan veel te veel tijd maar het kwartje is gevallen. Wat een plaat is dit weer! Ik geef 4,5 sterren.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:12 uur

geplaatst: vandaag om 14:12 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.