Billie Eilish - Happier Than Ever (2021)

Gisteravond luisterde ik opnieuw en ik had een associatie die ik zelf heel vreemd vond, maar ik wil het toch delen: Amy Whinehouse, niet qua stem (uiteraard), maar qua beleving. Billie klinkt soms veel ouder / doorleefder dan ze is, op Everybody Dies bijvoorbeeld.

Ik moet het debuut van Billie Eilish nog eens aandachtig beluisteren, maar als ik deze nieuwe aftoets aan mijn herinneringen daaraan, lijkt het me dat Billie en haar broer een stevige stap vooruit hebben gezet.

Lekker gevarieerde plaat die bijna een uur doorgaat, maar desondanks niet meteen inzakmomentjes bevat. De teksten moet ik nog nader bekijken, maar de songs zitten fijn in elkaar met diverse invloeden (jazz, bossa nova, soul...). Billie zingt ook meer, heb ik de indruk.

Een positieve verrassing, toch wel.

Dit is wellicht wel de meest bijzondere muziekdraad die ik in tijden heb gelezen hier. Blijkbaar weet Billie Eilish de gemoederen goed bezig te houden. Wat een compliment op zich is. Maar los van smaak, deze plaat steekt bijzonder goed in elkaar. Geen super hits maar wel bijzonder goede popmuziek met een uitzonderlijk goede, mag ik schrijven moderne?, productie. Koptelefoon op en genieten! En over de vergelijking met Madonna, muzikaal gaat die natuurlijk aan alle kanten mank. Maar als het gaat om de impact die een artiest kan hebben op een generatie dan lijkt het alsof we inderdaad met een fenomeen te maken hebben. Net als de Queen of Pop destijds. Ik kan hier alleen maar waardering voor hebben.

Wat een heerlijke plaat is dit zeg. Billie verraste mij eerder met haar debuut, dat ik eigenlijk zomaar meenam bij mijn platenboer. Doe eens gek. En dan heb je best een aantal draaibeurten nodig om de muziek echt te waarderen. Die Billie Eilish is wel een fenomeen, want zeg nou zelf, zo'n enorme populariteit opbouwen met dit soort muziek, allemaal best uniek hoor. Het klinkt allemaal sober, introvert en is kaal maar doeltreffend geproduceerd, en heeft desondanks een soort mystieke uitstraling. Niet iedereen zal er van houden, maar dit is wat mij betreft wel een blijvertje. De "moeilijke" tweede plaat blijkt een voltreffer die het eerste album overtreft.

Ik begin toch langzaam maar zeker te beseffen hoe goed ze wel is. Hoor nu "Billie Bossa Nova". Alweer een ander genre. Zo divers..

Ik was niet zo enthousiast over haar debuutplaat maar deze bevalt me beter. Vooral het begin is ijzersterk. Tegen het einde weet t mijn aandacht niet helemaal meer vast te houden maar ik begin in ieder geval te begrijpen waarom men zo enthousiast is over deze mevrouw.

Dit is een goed album.

Helemaal mee eens. Mensen die dit album minder dan 4* geven moet je niet serieus nemen.

Ik heb altijd geleerd om een artiest op zich zelf te beoordelen en niet te vergelijken met andere voorgangers. Billie is een zangeres met een eigen stijl waar je van houdt of helemaal niet. Ik moet haar albums altijd vaker beluisteren om ze te kunnen waarderen. Na 1 luisterbeurt vind ik het vaak "vermoeiend", maar na de 2e komt de waardering langzaam op gang. Ik vind dit album wel ietsje minder goed dan haar vorige, maar ook deze groeit op me. 3,5*

1. Getting Older (4:04) --- 3,5
2. I Didn't Change My Number (2:38) --- 4,0
3. Billie Bossa Nova (3:16) --- 3,5
4. My Future (3:30)  --- 3,5
5. Oxytocin (3:30) --- 3,0
6. Goldwing (2:31) --- 2,5
7. Lost Cause (3:32)  --- 3,0
8. Halley's Comet (3:54) --- 3,5
9. Not My Responsibility (3:47)  --- 3,5
10. OverHeated (3:34) --- 3,5
11. Everybody Dies (3:26) --- 3,5
12. Your Power (4:05)  --- 3,0
13. NDA (3:15)  --- 3,5
14. Therefore I Am (2:53)  --- 4,0
15. Happier Than Ever (4:58)  --- 3,5
16. Male Fantasy (3:14) --- 3,5

Vooral bij het tweede deel van 'My Future' had ik dat! Het stuk waar het tempo verandert