menu

Sting - The Bridge (2021)

mijn stem
3,32 (50)
50 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: A&M

  1. Rushing Water (3:17)
  2. If It's Love (3:14)
  3. The Book of Numbers (3:18)
  4. Loving You (4:24)
  5. Harmony Road (3:18)
  6. For Her Love (3:45)
  7. The Hills on the Border (4:16)
  8. Captain Bateman (4:14)
  9. The Bells of St. Thomas (4:08)
  10. The Bridge (2:33)
  11. Waters of Tyne * (2:10)
  12. Captain Bateman's Basement * (3:41)
  13. (Sittin' on) the Dock of the Bay * (2:54)
  14. I Guess the Lord Must Be in New York City *
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 36:27 (45:12)
zoeken in:
avatar van Leptop
Dus niet teveel achterzoeken begrijp ik? Gewoon lekker bezig zijn, wat geld verdienen, dit keer wat meer positieve reacties opleverend dan de vorige 5?
Ach ja, zo had ik nog niet gezien . Blijf op de een of andere manier wat meer hopen bij Sting en zijn talent.

avatar van musician
4,0
Ja, buitengewoon aardig en mag zeker rekenen op mijn steun.

Geweldige productie, heldere klank, Sting bij stem, vrijwel allemaal sterke songs en prettig om naar te luisteren. Ja, ik heb Sting niet altijd even positief benaderd. Daar sta ik nog steeds achter. Maar het is dus niet zo geweest dat hij het niet meer kan.
Alleen, het zij gezegd, het einde met The Belle of St. Thomas en de titelsong schieten in de min.

Maar voor het overige is The Bridge is een mooi bewijs dat hij, mits hij er even voor gaat zitten, het nog altijd kan.

avatar van meneer
Zwaagje schreef:
Ik ben aan een luisterbeurt bezig. Sting en The Police zijn mijn jeugdhelden. Hedentendage doet die muziek uit vervlogen tijden me weinig meer. Moeilijk te zeggen waar dat aan ligt, want sommige artiesten voelen tijdloos aan voor mij. Ik laat het dan ook bij een eerste luisterbeurt en ga verder met mijn vernieuwende muzikale leven.

Totale herkenning maar het geeft wel aan dat we, samen met onze muzikale helden uit vervlogen tijden, oud aan het worden zijn. Wegen scheiden maar meestal komt dat na langere vriendschappen.

Ik heb wel meer de neiging om weer eens wat stapjes met Sting samen te gaan wandelen over deze brug. Zo, op het eerste luisteroor, klinkt het best fijn, relaxed en ook weer wat vertrouwd. Sting heeft idd wat miserabele albums uitgegeven de laatste jaren maar hey ! Wie heeft er in zijn 50 jarige (muziek) carrière niet eens een (veel) mindere periode gehad ? Wie presteert het om, zo lang, altijd het beste te maken ?

Een commerciële periode is in zicht dus er wordt momenteel veel nieuw werk uitgebracht.
Maar goed, het schijnt winterser te worden de aankomende dagen dus veel momenten om te luisteren.

avatar van rkdev
3,5
Ik heb een zwak voor de muziek van Sting en er zijn weinig albums van hem die ik niet kan waarderen. Wel is het overduidelijk dat hij de laatste 20 jaar soms te makkelijk terug grijpt naar het recyclen van zijn eigen werk. Soms op positieve wijze zoals op Sting - ...All This Time (2001) of Sting - Symphonicities (2010) maar vaak ook tenenkrommend zoals op Sting - My Songs (2019) .
Dat is natuurlijk zijn goed recht, maar ik hoor liever oorspronkelijk materiaal. En dan ook graag zonder samenwerking, want daar lijkt hij ook patent op te hebben
En wanneer je in de eerste 15 jaar van je carrière alleen maar topalbums maakt, kun je dat toch niet zomaar verleert zijn zou je denken ?

Ik heb de 'International Deluxe CD' versie, die verpakt zit in een verpakking op 7" formaat met mooi boekwerk, waarin Sting in zijn welbespraakt Engels uitgebreide linernotes heeft geschreven. De hoesfoto vind ik ook erg fraai, maar die goedkope geel/oranje balk is dan weer oerlelijk.

Het album begint meteen heerlijk met de stuwende drums van 'Rushing Water', een van de beste nummers in mijn optiek. Het is een uptempo song die overigens zo op zijn vorige album had kunnen staan. Het is voor mij muzikaal het broertje van '50,000' en een goede binnenkomer. Uptempo single 'If it's Love' heeft voor mij de stijl van Mercury Falling en sinds lange tijd heeft Sting weer eens een vrolijke popsingle geschreven. Niet mijn favoriete kant van hem, maar deze bevalt me wel.

Het eerste volledig onbekende nummer voor mij, 'The Book of Numbers', is een degelijke Sting song in de stijl zoals ik hem dan wel graag hoor. Melancholiek met een gevoelsmatige winterse sound (lekkere bass ook).
'Loving you' is opgebouwd rondom drum programming, wat het nummer een wat modernere sound geeft. De verdere instrumentatie is miniem met mooie soulvolle vocalen, wat erg goed uitpakt.

'Harmony Road' heeft veel woorden in de coupletten, waar ik even aan moest wennen. Het nummer bevat een solo van Branford Marsalis, waardoor het classic Sting klinkt. Dat doet 'For Her Love' volledig, want de gitaarpartij van Dominic Miller is een echo van 'Shape of My Heart'. Wederom ondersteunt het een erg fraaie ingetogen ballad. 'The Hills on the Border' doet me wat denken aan het solowerk van Mark Knopfler, waarschijnlijk door de Ierse invloeden van Peter Tickell. Heerlijk nummer voor een herfstwandeling.

'Captain Bateman' lijkt een zijstap te zijn van zijn Last Ship-project. Wederom een nummer met de zee als thema, een rode draad door Stings carrière. Ook 'The Bells of St. Thomas', gesitueerd in het Antwerpen van Rubens, heeft het verhalende van The Last Ship.

Titelnummer 'The Bridge' is opgebouwd rondom de stem van Sting en de gitaar van Dominic Miller, simpel maar o-zo effectief. Een mooie afsluiter van het oorspronkelijke (korte) album. Mijn versie gaat verder met wederom een nummer over water getiteld 'Waters of Tyne'. Het is een traditional waar Sting teksten aan heeft toegevoegd en er zo een nieuw nummer van heeft gemaakt.

Sinds lange tijd heeft Sting ook weer een instrumental op z'n album gezet. 'Captain Bateman's Basement' is een leuk tussendoortje, niet meer dan dat. Het lijkt een jam waarop Sting een melodie neuriet met het idee hier ooit een tekst voor te schrijven. Mijn versie van het album eindigt met een cover van de Otis Redding klassieker 'The Dock of the Bay', een van Stings favoriete nummers ooit. Hij coverde het in opdracht en het is smaakvol gecoverd, maar ook overbodig.

The Bridge is een degelijk album, dat ergens in de middenmoot zal eindigen in de Sting discografie. Gebroederlijk naast Mercury Falling, Brand New Day en 57th & 9th, maar ik ben er blij mee.

avatar van Minneapolis
3,0
Leptop schreef:
Dus niet teveel achterzoeken begrijp ik? Gewoon lekker bezig zijn, wat geld verdienen, dit keer wat meer positieve reacties opleverend dan de vorige 5?
Ach ja, zo had ik nog niet gezien . Blijf op de een of andere manier wat meer hopen bij Sting en zijn talent.


Het is inderdaad wel behoorlijk recht toe recht aan. Er valt weinig te ontdekken op dit album na meerdere draaibeurten. Het verkwikkende Rushing water zal ik ook over een paar jaar nog wel met plezier terug horen. For her love lijkt een voortborduursel op de gitaar rif van Fragile, maar niet half zo memorabel.
The Bells of St. Thomas is denk ik de mooiste en minst oppervlakkige song van de plaat. The hills on the border zijn schijnt ook goed te scoren, maar het is mij echt te herhalend.
Vinden jullie ook dat hij soms apart klinkt? Zoals op sommige passages van de titelsong bijvoorbeeld.

Ik luister net de bonustracks.. Blijkbaar moet het lekkers uit de kelder komen. Van de instrumentale jam Captain Bateman's Basement word ik wel blij! En van Otis' klassieker moet je natuurlijk afblijven.

JC te D
Een aantal nummers lijken uit de tijd van Ten Summoner's Tales te komen. Overgebleven en nu op het album gezet. Vind ik niet erg, klinkt allemaal wel weer goed vertrouwd. De bonus tracks voegen voor mij niets toe.

avatar van lennon
3,0
Paar keer geluisterd... minder ernstig dan ik vreesde.. maar...ik ben er achter wat me tegenstaat... zijn leeftijd begint te tellen en hij zingt een paar octaven lager nu...en dat vind ik niet zo mooi.. haalt de pit eruit..

avatar van Poles Apart
3,0
En ook dat verhalende van "The Last Ship" komt op dit album net iets te vaak terug. Z'n Geordie-accent is ook sterker dan voorheen.

avatar van milesdavisjr
3,0
De laatste 25 jaar loop ik al niet meer echt warm voor de platen van Sumner. De fut leek er langzaam uit te raken. De albums van de beste man begonnen steeds vrijblijvender te klinken, de behoefte om spannende arrangementen te koppelen aan dragende melodieën, zo kenmerkend voor enkele platen van Sting uit de jaren 80 werd losgelaten. Hiervoor in de plaats kwamen schijven die wat formule matig in elkaar staken. Dat merk je vaker bij artiesten of bands naarmate de tijd verstrijkt. Vreemd genoeg konden de relaxte jazzy uitstapjes mij dan altijd wel weer bekoren, op de een of andere manier vind ik zijn stem altijd wel gedijen in een dergelijke setting. Dan deze plaat; If It's Love, de vooruitgeschoven single deed en doet mij niks, mijn verwachtingen lagen dus - al meer dan 20 jaar - laag. En wat blijkt; mijn verwachting wordt op waarde geschat. Hier en daar zijn aanzetjes, die enigszins de hoop doen oprijzen dat een song openbreekt of uitgroeit tot een earpleaser, maar helaas is dat maar zelden het geval.

Een track als For Her Love lijkt een uitvloeisel te zijn van een eerdere song van Sting; The Shape of My Heart. Het niveau van deze song wordt echter nergens geëvenaard.
The Book of Numbers vormt een van de weinige tracks waarbij Sumner enigszins aanzet en het refrein wat meer volume krijgt. Het zijn echter kleine details die verzuipen in het 'kampvuurgetokkel'
Loving You kent een relatief mysterieus begin maar bloeit ook niet uit tot een track waarbij buiten de lijntjes wordt gekleurd. Opener Rushing Water vormt dan ook het beste nummer op de schijf, wat meer uptempo, een fijn ritme en een zanglijn die Sting ooit achteloos uit zijn mouw schudde.

Een heel slechte plaat is The Bridge niet maar als Sumner kritischer was geweest en de songs wat meer had laten rijpen had er voor mijn gevoel meer ingezeten. Nu blijft het mager wat je voorgeschoteld krijgt.

avatar van meneer
Hier in Huize Meneer & Mevrouw staat het album veelvuldig op. Ik neem het onderweg, op de fiets, naar mijn werk mee en ik draai het zelfs als mijn leerlingen aan het werk zijn. Waarom ? Ik weet het niet precies maar ik vind het een verfrissend album waar allerlei oudere albums van Sting voorbij komen. Ja, ik hoor Branford Marsalis, ik hoor de echo’s van The Last Ship, ik hoor de voorgedragen stem van zijn Prokofiev en soms de kou in de lagere regionen van zijn stem van If on a Winter’s Night. Ik vind Harmony Road zowel muzikaal als tekstueel een antwoord op het zeer mooie Low Life van The Police uit 1981. Herkenning dus..

Tekstueel is het zeer scherp en echt heerlijk doordacht ook (mijn mevrouw vroeg bij Loving You of hij in een scheiding lag). Muzikaal vind ik het echt kwaliteit wat geleverd wordt en er zitten meer lagen in dan je op het eerste oor hoort (soms ben ik mijn noise-cancelling koptelefoon zo dankbaar). Ook hele kleine/korte outrootjes die je pas hoort bij de juiste aandacht.

Zijn stem ? Hoog, laag, uithalend, voordragend, 25 of 70 jaar, dat boeit mij niet. Ik hoor hier passie in zijn zang en dat waardeer ik.

Is het album een brug naar vroeger ? Luisterend naar de tekst van het titelnummer zou je kunnen denken dat Sting naar de winter van zijn muzikale carrière verlangt. Of misschien wel deze te beëindigen.

Sting begon ergens in de buurt van Wallsend Shipyard en wie weet is dat eindigend.. :

Sittin' here restin' my bones
And this loneliness won't leave me alone, listen
Two thousand miles, I roam
Just to make this dock my home
Now I'm just gon' sit, at the dock of the bay
Watchin' the tide roll away, ooh yeah
Sittin' on the dock of the bay


Maar ach, ik zit hier op de bank, ik luister naar dit album, mijn mevrouw zit naast mij wat te genieten van de voorpret voor de te kopen kadootjes voor het 5 december feest. En ik filosofeer maar wat op een doordeweekse herfstavond. Maar wat zegt Sting zelf eigenlijk over dit album ?

"All of the songs on this album are bridged by people being between worlds, between one place and another, between one state of mind and another, between life and death, between relationships… Everyone is between." - Sting

En juist dan vind ik dit album zeer relaxed en fris in een rare periode van onzekerheid daarbuiten ons huis..

avatar van Twinpeaks
2,5
Ik heb hem ook het hele weekend gedraaid en het valt niet heel erg tegen. Muzikaal zit het prima in elkaar ,maar tekstueel vind ik het soms tenenkrommend. Vooral in de opener Rushing Water ; I see my shrink on an analyst couch , hit me with a hammer and I say ouch . Serieus ???

Normaal gesproken stoor ik me nooit zo aan teksten , maar in dit geval verwacht ik meer en zeker van Sting.
Voor de rest is het te behappen , al zie ik mezelf dit over een maand al niet meer draaien. Het album is wat anoniem en nergens veer ik op.
Ik hoop dat hij nog een keer een waanzinnige band samen stelt , van zijn eerste 4 albums een selectie maakt en die op de planken brengt. Mijn vrouw en ik zullen daar zeker naar toe gaan. Aangeschaft om compleet te blijven , maar helaas wederom te licht bevonden . 2 en halve ster

avatar van Poles Apart
3,0
Minneapolis schreef:
En van Otis' klassieker moet je natuurlijk afblijven.

Otis Redsting.

avatar van rkdev
3,5
lennon schreef:
zijn leeftijd begint te tellen en hij zingt een paar octaven lager nu...en dat vind ik niet zo mooi.. haalt de pit eruit..
In mijn optiek zingt Sting al minstens 20 jaar zo en ik durf zelfs te stellen dat hij op deze plaat beter zingt dan op Sacred Love uit 2003.

avatar van lennon
3,0
rkdev schreef:
(quote)
In mijn optiek zingt Sting al minstens 20 jaar zo en ik durf zelfs te stellen dat hij op deze plaat beter zingt dan op Sacred Love uit 2003.


Eens dat hij al jaren zo zingt. Na Ten Sumoners tales ben ik ook wel afeghaakt qua albums (compleet goed vinden)
Sacred love vind ik oprecht zijn allerslechtste werk (als je al die reproducties en die met Shaggy niet mee telt) dus dit is wel weer een stap in de juist richting. Maar voor mi was juist zijn stem met de hoge uithalen een unique selling point. En die is hij wel wat verloren (wat logisch is)

avatar van Minneapolis
3,0
lennon schreef:
(quote)


Sacred love vind ik oprecht zijn allerslechtste werk (als je al die reproducties en die met Shaggy niet mee telt) dus dit is wel weer een stap in de juist richting. )


Snap ik niet zo lennon. Heb je die dvd met publiek gezien die bij het cdtje hoorde? o.a. met Mary J. Blige en een goede band. Maar ook met nummers als Forget about the future. Ik vond het best prima eigenlijk.
Dat vond ik dan ook zijn laatste te pruimen werk. Tot deze dan, al denk ik dat dit album snel de vergetelheid in gaat. Ik mis juist die het muzikale plezier in zijn latere werk. het liefst zou ik hem weer met goede jazz muzikanten zien werken als bij de Bring on the night film of All the time (minder jazz, meer wereld invloeden) docu. Meer avontuur en minder recht toe recht aan liedjes.

avatar van lennon
3,0
Mary J is voor mij geen toevoeging maar afbraak aan die plaat. Ik ken de dvd . Maar dat maakt m niet beter... op een paar tracks na is ie echt niet mijn ding.

avatar van Poles Apart
3,0
Met backing vocals uit een doosje om het net wat meer oomph te geven:

Rushing Water (Live on Later with Jools Holland)

avatar van Marco van Lochem
3,0
Zanger, componist en bassist Sting leerden we eind jaren zeventig kennen door de geweldige band The Police, waarmee hij prachtige en succesvolle singles en albums uitbracht. Zijn karakteristieke stem leende hij uit aan diverse artiesten. Zo zong hij mee op songs bij Phil Collins, Dire Straits en Arcadia en was hij te horen op hits van Sugababes en Craig David. Het mooiste van Sting is dat hij ten allen tijde herkenbaar is, met die wat hoge, schelle, maar fijne stem.

Hij werd als Gordon Matthew Thomas Sumner geboren op 2 oktober 1951 in Wallsend, Northumberland Engeland en bereikte dit jaar de prachtige leeftijd van 70. Met The Police maakte hij 5 albums, de eerste was "OUTLANDOS D'AMOUR" uit 1978, de laatste "SYNCHRONICITY" dat in 1983 verscheen. Na een uitgebreide wereldtournee richtte de blonde zanger zich op een solo carrière en in 1985 verscheen "THE DREAM OF THE BLUE TURTLES". De muziek was wel anders dan met zijn band, meer jazzy invloeden en de teksten waren ook meer politiek getint. Goed voorbeeld daarvan is de hit "RUSSIANS". Sting ging na het succes van zijn eerste solo album alleen verder en scoorde eigenlijk met elk album goed, de één was succesvoller dan de ander, maar hij bleef erg populair. In het nieuwe decennium probeerde hij het ook met niet pop albums en zou je misschien kunnen zeggen dat zijn nieuwste album, pas het derde popalbum is sinds "BRAND NEW DAY" uit 1999.

"THE BRIDGE" is het vijftiende studioalbum van Sting en wat betreft albums met nieuw materiaal, de opvolger van "57TH & 9TH" uit 2016. Op het album staan 10, op de deluxe editie, 13 liedjes, waarvan op één na alles door Sting zelf geschreven is. Ze hebben ook allemaal een typische Sting feel, het geluid waar hij bekend en beroemd mee geworden is. “RUSHING WATER” opent het album, een strakke, heerlijke uptempo song met een echt Sting geluid. Het lichtgewichte “IF IT’S LOVE” is een wat minder nummer, waarin hij het begin van een dag bezingt. Niet slecht, maar ook niet hoogstaand. In “THE BOOK OF NUMBERS” gaat het tempo omlaag, het liedje heeft een jazzy feel en in het refrein vallen de drums in, waardoor de nodige variatie aanwezig is. Sting is een meester in ballads, nummers die ingetogen zijn en blijven, daar valt wat mij betreft “LOVING YOU” ook onder. Het prijsnummer van het album, spannend, mooie arrangementen, heerlijk gezongen en de vocale arrangementen tegen het einde maken het geheel af. “HARMONY ROAD” heeft de sfeer die je ook op “THE DREAM OF THE BLUE TURTLES” aantreft. Dit heeft ongetwijfeld te maken met de saxofoonsolo van Branford Marsalis, die het op zich niet bijzonder nummer iets extra’s meegeeft.

“FOR HER LOVE” is weer een Sting ballad, zoals hij die al vaker heeft gemaakt. In diverse reviews wordt het vergeleken met “SHAPE OF MY HEART” van “TEN SUMMONER’S TALES” uit 1993 en dat heeft dan met name te maken met het gitaarspel van Dominic Miller. Het is een mooi liedje. “THE HILLS OF THE BORDER” is weer een rustig nummer, een folky liedje waarbij de toevoeging van de viool goed gevonden is. “CAPTAIN BATEMAN” is gebaseerd op een traditional uit de vijftiende eeuw, “LORD BATEMAN”. Sting heeft hier een zeer interessant liedje van gemaakt, rustig begin, in het refrein meer tempo, smakelijke instrumentarium, één van de betere liedjes op “THE BRIDGE”. Het jazzy “THE BELLS OF ST. THOMAS” is een smaakvol nummer, dat ook weer perfect past in het oeuvre van de Engelsman. Het titelnummer valt ook weer onder de rustige nummers, waardoor de balans wat dat betreft scheef is, meer ballads dan uptempo. Het nummer komt niet echt op gang, maar dat is door zijn korte speeltijd geen probleem, want in 2 en een halve minuut is het voorbij. Van de 3 bonustracks is de cover van Otis Reddings “(sittin’ on) THE DOCK OF THE BAY” aardig, de andere 2 pakken mij iets minder.

Als geheel is “THE BRIDGE” een aardig album, op hetzelfde niveau als “57TH & 9TH”. Een album dat enkele hoogtepuntjes heeft, maar op geen enkele wijze kan concurreren met zijn toppers uit de jaren tachtig en begin jaren negentig. Maar Sting blijft door zijn geweldige en imposante carrière een grootheid, daar doet een minder album op geen enkele wijze afbreuk aan.

avatar van iggy
3,0
Nummer 3 tot en met het 6e nummer vind ik prima nummers. Het is weliswaar retro Sting. Maar wel stukken beter dan zijn vorige platen. Daar staan hooguit 2 of 3 nummers op die ik goed vind. The Bells of St. Thomas is ook nog te pruimen. De rest is aardig tot zwak.

avatar van lennon
3,0
iggy schreef:
Nummer 3 tot en met het 6e nummer vind ik prima nummers. Het is weliswaar retro Sting. Maar wel stukken beter dan zijn vorige platen. Daar staan hooguit 2 of 3 nummers op die ik goed vind. The Bells of St. Thomas is ook nog te pruimen. De rest is aardig tot zwak.


Hier 4 tracks. 1 meer dan de eerdere en dan is een plaat stukken beter?

2,5
Beetje voortkabbelende plaat met paar aardige songs, niks bijzonders evenwel. Maar wat is er met zijn stem gebeurd? Lijkt een totaal andere zanger! Hij zingt lager begrijp ik uit commentaren hierboven? Sorry maar alle Sting is hiermee uit zijn stem. Werkelijk geen moer meer aan nu! Die eigenwijze bijzondere stem vond ik een van zijn trademarks die je altijd weer bij de lurven kon pakken. Dit klinkt alsof hij demos aan het maken is na een zware verkoudheid. Sorry kan hier helemaal niks meer mee. Jammer ...

avatar van Rainmachine
4,0
Jeetje wat een matige scores voor dit album, dat had ik niet verwacht. Ik ben namelijk zeer gecharmeerd van deze plaat, het klinkt als een klok en er staan een aantal zeer fraaie nummers op. Je kunt van alles van Sting vinden, te arty, te arrogant, te cliche etc. Het blijft echter wel een waanzinnige muzikant (bassist) en het is ook een vakman. Ik ben er niet altijd voor in de stemming maar deze valt eigenlijk vanaf de eerste draaibeurt al goed. Lekker relaxed album en zeer goed geproduceerd, voor mij dus een dikke 4 sterren.

avatar van milesdavisjr
3,0
Smaken verschillen in deze, The Bridge is in mijn ogen een mager album. Slecht wordt het nergens maar ook geen enkel memorabel nummer in mijn ogen. De muziek komt op mij routineus en gemakzuchtig over en dat kan toch nooit de bedoeling zijn. Graag word ik op de proef gesteld door een dragende melodie, een melancholisch stuk of desnoods grijpt de beste man terug op een jazzy intermezzo. Helaas niks van dat alles en dat is jammer. Het blijven aanzetjes en aardige ideeën die nergens worden omgezet in memorabele songs.

avatar van Rainmachine
4,0
Smaken verschillen inderdaad, Rushing Water is een tof nummer met zelfs Police invloeden (iets wat van mij niet per se hoeft). Harmony Road is ook interessant qua structuur. De meeste nummers zijn imho meer dan prima en scoren bij mij een dikke voldoende. Ook de productie is top, geen overproductie en het klinkt echt prima (op vinyl). Sting is een muzikant die zich niet meer hoeft te bewijzen (de man is 70) en dat is misschien wat jij mist. Ik ben zelf echt blij met de aanschaf, maar misschien wordt ik zelf ook wel gemakzuchtiger met de jaren en dat ik mij hierin herken. Voor spannende muziek pak ook ik andere platen uit de kast maar voor een relaxte luisterbeurt pak ik een album als dit erbij.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:44 uur

geplaatst: vandaag om 14:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.