menu

Tears for Fears - The Tipping Point (2022)

mijn stem
3,71 (176)
176 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: Concord

  1. No Small Thing (4:42)
  2. The Tipping Point (4:13)
  3. Long, Long, Long Time (4:31)
  4. Break the Man (3:55)
  5. My Demons (3:08)
  6. Rivers of Mercy (6:08)
  7. Please Be Happy (3:05)
  8. Master Plan (4:37)
  9. End of Night (3:23)
  10. Stay (4:36)
  11. Secret Location * (4:02)
  12. Let It All Evolve * (4:25)
  13. The Shame * (5:34)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 42:18 (56:19)
zoeken in:
avatar van ProGNerD
4,0
Zo, dit is even een leuke onverwachte verrassing: ik had geen enkele verwachting na zoveel jaar, maar vond ze vroeger wel goed en ze zijn ook een van de inspiratiebronnen van Steven Wilson, dus ik dacht laat ik dit album maar 's een kans geven.

En wat blijkt: heerlijk album, dat bij mij af en toe de interessante vraag oproept wie nu eigenlijk door wie beïnvloed is, verwijzend naar de genoemde SW link...
(de cirkel is rond zullen we maar zeggen. )

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,0
Reacties maken wij wel nieuwsgierig omdat de meeste wel positief zijn en ik er stiekem geen hoge verwachtingen van had.
Ga de plaat beluisteren en hier nog wel een oordeel over vormen.

avatar van wowter
ProGNerD schreef:
Zo, dit is even een leuke onverwachte verrassing: ik had geen enkele verwachting na zoveel jaar, maar vond ze vroeger wel goed en ze zijn ook een van de inspiratiebronnen van Steven Wilson, dus ik dacht laat ik dit album maar 's een kans geven.

En wat blijkt: heerlijk album, dat bij mij af en toe de interessante vraag oproept wie nu eigenlijk door wie beïnvloed is, verwijzend naar de genoemde SW link...
(de cirkel is rond zullen we maar zeggen. )


Sterker nog: Steven Wilson heeft het album in Dolby Atmos en 5.1 gemixt voor de Blu-ray versie. Die was overigens binnen no time uitverkocht via de Superdeluxeedition website.

Mooi ding trouwens. Wie 'm vanuit Nederland heeft besteld, zou 'm vandaag moeten hebben ontvangen. Anders begin volgende week.

avatar van thelion
4,0
vigil schreef:
(quote)

Pssst, misschien is dat wel stiekem het album waar het 't meest op lijkt


Daar zou je zomaar eens gelijk in kunnen hebben.

Gewoon een vertouwd, degelijk en goed nieuw album van de heren.

Als ze dit release schema aan blijven houden kunnen we over 36 jaar wederom een album verwachten

avatar van bikkel2
4,0
Een vrij lange aanloop naar het nieuwe album van Tears For Fears was het wel. Zo nu en dan een nieuwe track gereleased en bij de release gisteren, dus al een aantal tracks bekend.
Dan nog is het anders om die nummers in het geheel van het album te beluisteren en dat blijkt ook te kloppen in mijn geval.
The Tipping Point is, om gelijk maar met de deur in huis te vallen, een prima plaat geworden.
Ook ik had zo mijn bedenkingen vooraf, maar het is een aangename luistertrip.
Wel meer mellow dan voorheen (de heren worden ook een dagje ouder), maar grotendeels is de coherentie en kwaliteit aanwezig.
De produktie is helder en netjes. Feitelijk geen plaats voor een ruwer randje, maar dat past in de composities wonderwel.
My Demons (het enige echte up-tempo nummer) heeft een elektronische vibe vooral en had misschien iets smeriger mogen klinken, maar aan de andere kant had het in het geheel nog meer buiten de boot gevallen.
Het is een groeier, goed liedje, maar wijkt wat af van de rest, die vooral melancholie uitstralen.
De titelsong met het geweldige typische TFF refein vond ik gelijk al erg goed en het is nog steeds mijn favo hierop.
Maar ben uiteindelijk ook erg gecharmeerd geraakt van de opener No Small Thing, wat toch een wat afwijkende compositie is gebleken. Erg mooie opbouw en verloop.
Break the Man is ook fantastisch. Soort van dreampop met een hemelse melodielijn. Helemaal af wat mij betreft.
Het 4e echte hoogtepunt is duidelijk Rivers of Mercy.
Lijkt een beetje gemaakt met in het achterhoofd Peter Gabriel in zijn latere periode. Kabbelt erg prettig en ook hier hele catchy melodielijnen.
Feitelijk de enige miskleun vind ik Please Be Happy, die ondanks de bevlogen tekst (het zijn er veel hierop) mij een teveel "The Long and Winding Road" van The Beatles gehalte heeft. Te zoet.
Het laatste gedeelte is bevredigend, maar haalt het niveau van de eerste helft niet m.i.
Stay is overigens een fraaie afsluiter.

Positief dus. Roland en Curt zijn gelukkig niet in de val getrapt de plaat vol te stouwen met nog meer nummers.
Gaat meestal niet goed (risico van teveel vulmateriaal) en nu is het een fraaie compacte plaat geworden van 42 minuten.
4 sterren is The Tipping Point dubbel en dwars waard.
Goed dat ze er nog zijn.

4,5
Dit is echt een groei album. Hoe vaker je het hoort hoe meer je ontdekt. Los van de melodieën vind ik de samenzang van de heren prachtig en uniek. De stemmen vullen elkaar mooi aan en laten je meeslepen. Op Long Long Long Time zijn ook nog zangeressen te horen die het gevoel nog extra versterken. Zoals gezegd nogal een groeiplaat deze The Tipping Point.

3,5
beluister dit album nu voor het eerst. Waardering volgt later

avatar van vigil
4,0
Oke

avatar van luigifort
Ik heb 'm 1 keer in zijn geheel beluisterd, vandaag volgt een 2e keer. Waardering volgt later.

avatar van crosskip
Ik heb de eerste 4 nummers geluisterd, later vandaag wellicht de rest. Waardering volgt later.

avatar van Arrie
Ik heb twee nummers geluisterd, later niet de rest. Er volgt geen waardering.

avatar van Rainmachine
3,5
Deze afgelopen weekend binnen gekregen op CD en Vinyl. Moet bekennen dat ik na beluisteren nog niet goed weet wat ik ervan vind. Zeker niet slecht maar ook niet heel goed. Erg elektronisch en mooi zingerig, beetje vleesch nog visch. Ik volg Tears For Fears sinds de vroege jaren 80 en heb een enorm zwak voor de band. Voor mij is TFF wel voornamelijk Roland Orzabal, maar wel met een noodzakelijke vleug Curt Smith. Orzabal's solo-album Tomcats Screaming Outside is destijds verschrikkelijk genegeerd want dat was echt een prima plaat. Orzabal kan een puik partijtje gitaar spelen en dat mist hier misschien wel het meest. Het eerste nummer begint met akoestische gitaar maar dat kan mij niet echt bekoren. Daarna wordt het wel beter maar komt niet in de buurt van het eerdere werk. Misschien het dichtst bij ELAHE maar daar heb ik ook geen slapeloze nachten van gehad. Toch wel bijzonder want de heren zijn zeer getalenteerd en hebben de inbreng van een jonge hitschrijver niet nodig imho. Dat is ook niet gelukt voor zover ik dat kan beoordelen, dit gaat de hitparade van de zomer van 2022 niet bestormen. Opnametechnisch gezien klinkt het wel mooi, dat is de heren wel toevertrouwd, maar is dat genoeg om de kar te trekken? Ik laat het album deze week nog even verder rijpen.

1,5
Zoals bij vele groepen, artiesten die in het verre verleden een of meerdere prima albums maakte gaat het later sterk bergafwaarts. Dat geld zeker ook voor Tears for Fears waarvan ik in de jaren 80 genoten heb van een of twee albums. Dit album mist enige creativiteit en komt als een zeer algemeen album over. Sterker geen een titel komt boven de middelmaat uit wat aanstekelijkheid betreft. Dus waar zit je naar te luisteren?
Op het eind blijf ik met een leeg gevoel over.

avatar van Roxy6
4,0
Arrie schreef:
Ik heb twee nummers geluisterd, later niet de rest. Er volgt geen waardering.


Fijn dat je ons op de hoogte houdt!

avatar van Roxy6
4,0
Na enkele luisterbeurten kan ik nu vast voorzichtig concluderen dat Tears for fears in originele bezetting weer een mooi album heeft gemaakt. Naar mijn idee terug naar de oude vorm...

Ja natuurlijk, de heren zijn op leeftijd, net als veel MM followers hier , maar dat neemt niet weg dat ze daardoor geen mooi resultaat kunnen neerzetten, integendeel zou ik haast zeggen. Een eigen signature was er al, maar het leven zelf en alles wat daarin gebeurd(e) heeft geresulteerd in een mooi evenwichtig album, dat groeit per luisterbeurt.

Ik hoor diversiteit, fraaie arrangementen, gloedvolle zang en bijzondere composities.

avatar van james_cameron
3,5
Aangename verrassing, deze comeback-plaat van het in de jaren '80 zeer populaire britse duo. Achttien jaar na het laatste wapenfeit komt men op de proppen met een reeks tracks die zeker gehoord mogen worden. Opener No Small Thing en afsluiter Stay doen me niet zoveel, maar de acht overige songs zijn sfeervol en aanstekelijk. Alsof men nooit is weggeweest.

avatar van johan de witt
4,0
Een prima album inderdaad. Het overtreft denk ik ieders verwachtingen. Dat zie je ook terug in de charts, het album is op weg naar nummer 1 vrijdag in de UK, en dat lukte ze voor het laatst in 1989.

Can Tears For Fears grab their first Number 1 album in 33 years this week? - officialcharts.com

avatar van luigifort
Ik kom nog terug op het hele album, maar er moet me even iets van het hart. Op dit moment is Rivers of Mercy het mooiste nummer ooit gemaakt

avatar van Heer Hendrik
De eerste helft van het album is echt enorm goed. Zeker het openingsduo. Jammer dat het na Rivers of Mercy wegzakt.

Piejotter schreef:
Zoals bij vele groepen, artiesten die in het verre verleden een of meerdere prima albums maakte gaat het later sterk bergafwaarts. Dat geld zeker ook voor Tears for Fears waarvan ik in de jaren 80 genoten heb van een of twee albums. Dit album mist enige creativiteit en komt als een zeer algemeen album over. Sterker geen een titel komt boven de middelmaat uit wat aanstekelijkheid betreft. Dus waar zit je naar te luisteren?
Op het eind blijf ik met een leeg gevoel over.


Score en uitleg slaan werkelijk nergens op. Dus wat zit ik hier te lezen ? Het lege gevoel bij je tekst is veel hoger dan bij dit prima album. Indrukwekkend oeuvre deze band.

avatar van aERodynamIC
4,0
Tears For Fears is voor mij nog altijd Shout. Tja, jaren '80 tiener, dan krijg je dat. Het album Songs from the Big Chair werd dan ook vaak gedraaid en met terugwerkende volgde snel The Hurting waar mijn favoriete nummer Mad World op staat (die mijn top 100 in het betreffende topic wist te halen).

The Seeds of Love deed me een heel stuk minder. Ik vond het een zeikerig album en ik was sowieso al minder met pop bezig, ik begon de alternatieve muziek te ontdekken. Later ben ik milder geworden over dat album.

En toen volgden er nog drie albums welke allemaal aan me voorbij zijn gegaan. Of dat terecht is weet ik niet, ik wilde wel eens weten hoe The Tipping Point zou gaan uitpakken. Ik ben immers al lang geen tiener meer en wie weet ga ik helemaal om en kan ik alsnog de drie niet beluisterde albums gaan beoordelen.

Voordeel is dat ik anders luister dan menigeen. De jaren '80 albums liggen te ver in het verleden dus dit kan op zich zelf staan, althans, dat was mijn hoop. Ik denk dat die hoop wel uitgekomen is.
Dit klinkt toch wel anders dan wat ik van de heren ken.

No Small Thing is een beetje gezapig, maar dat vind ik niet erg. Wat volgt is prima, maar vaak ook een andere Tears For Fears dan die van lang geleden. Het wisselt allemaal een beetje. Sterke nummers (het Depeche Mode-achtige My Demons) en Rivers of Mercy worden afgewisseld door simpele jaren '90 boyband pop (Break the Man) of uitglijders als Please Be Happy (een soort George Michael-achtig nummer die dat zelf beter gedaan zou hebben).

Dat afwisselende vind ik wat jammer, want dat haalt me soms een beetje uit de flow. Misschien begrijp ik sommige nummers beter als ik de voorgangers ken, maar de jaren '80 albums zijn gewoon van een ander kaliber en niet te vergelijken met The Tipping Point en dat is voor mij een voordeel.

Voor nu geef ik 3,5*, maar het zou best kunnen dat het allemaal nog wat beter op gaat inwerken en dan kan er nog wel een halfje bij.

En een dikke voldoende voor de hoes: die vind ik fraai.

avatar van luigifort
Ik vind de hoes dan weer tamelijk ruk..

avatar van Poles Apart
4,0
luigifort schreef:
Ik vind de hoes dan weer tamelijk ruk..

Deze uit het boekje bij de CD was simpeler, maar ook iets tijdlozer geweest.

avatar van deric raven
Poles Apart schreef:
(quote)

Deze uit het boekje bij de CD was simpeler, maar ook iets tijdlozer geweest.


Past wel bij de band, die hebben alleen maar afstandige bandfoto's. Zullen elkaar nooit recht in de ogen aankijken. Ik heb nog steeds de indruk dat die onderlinge sfeer nog steeds verziekt is; ik heb hier toch wel een Maywood gevoel bij. Maar goed, we zijn natuurlijk blij met een nieuwe plaat.

avatar van milesdavisjr
3,5
De 'Gandalf' look van Orzabal mag wat mij betreft pontificaal op de cd hoes staan, de laatste tropenjaren hebben hun weerslag gehad op het gezicht van Roland. Laat maar zien zou ik zeggen. Ik ben ook niet zo wild van de hoes maar dat geldt eigenlijk voor alle hoesfoto's van de heren.

3,5
een goed album, maar er gaat bij niets boven THE HURTING

avatar van luigifort
Could you please explain?

3,5
@luigifort: stuk voor stuk betere nummers. Zulke nummers, maar ook een Shout mis ik op hun nieuwste album. Niet slecht, maar minder in mijn ogen.

avatar van luigifort
Was meer een grapje
Could you please explain...the hurting

avatar van PUbu
4,0
The Hurting was gewoon mijn favoriete plaat van deze band. Het was ook de eerste die ik toen kocht van hun. Hun latere Songs of … vond ik bepaalde songs heel goed maar veel nummers ook weer niet. Evenals hun latere werk. Op The Tipping Point staan wel mooie juweeltjes. Deze alleen al zijn de moeite waard om deze cd te kopen.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:21 uur

geplaatst: vandaag om 12:21 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.