menu

Arcade Fire - WE (2022)

mijn stem
3,63 (384)
384 stemmen

Canada
Pop / Rock
Label: Columbia

  1. Age of Anxiety I (5:27)
  2. Age of Anxiety II (Rabbit Hole) (7:05)
  3. End of the Empire I–IV (9:17)
  4. The Lightning I, II (5:36)
  5. Unconditional I (Lookout Kid) (4:33)
  6. Unconditional II (Race and Religion) (4:20)

    met Peter Gabriel

  7. WE (3:51)
totale tijdsduur: 40:09
zoeken in:
avatar van ArthurDZ
3,0
Unconditional I (Lookout Kid) is echt pure Vampire Weekend idd, lijkt net een outtake van Father Of The Bride, zeker het stuk voor het vioolintermezzo. Verder wel een fijn nummer, ik zie dit wel goed werken in het grote geheel van de plaat. The Lightning I zou ik ook minder gevoeld hebben als ik niet meteen erna The Lightning II had kunnen luisteren, namelijk. Laat maar komen deze!

avatar van dix
dix
The Lightning beluisterd. Haha, ze klinken nu als de Canadeze Blaudzun ik ga wat anders doen.

avatar van KKOPPI
2,5
dix schreef:
The Lightning beluisterd. Haha, ze klinken nu als de Canadeze Blaudzun ik ga wat anders doen.


En blaudzun is een slap aftreksel van de vroege AF toch? De cirkel is rond.

avatar van herman
3,5
Zou me niets verbazen als Arcade Fire met dit album dan eindelijk doorbreekt naar het grote publiek.
De muziek is niet slecht, afgaande op de opener en singles, maar het bijzondere lijkt er wel van af. Zo'n The Lightning is toch typisch zo'n geval van 'dat hebben ze vroeger beter gedaan'. Maar misschien dat een wat veiligere versie van henzelf wel beter gedijt op de 3FM's van deze wereld.

Ben benieuwd of ze als het album er eenmaal is nog echt weten te raken of dat het zoals Gerre zegt inderdaad een band van het verleden wordt. Iets wat na 4 uitstekende albums overigens zeker niet vreemd zou zijn. Want hoeveel bands hebben nou werkelijk meer dan 15 jaar een topniveau gehaald?

avatar van yorkethom
4,0
herman schreef:
Want hoeveel bands hebben nou werkelijk meer dan 15 jaar een topniveau gehaald?


Niet iedereen kan Radiohead zijn natuurlijk, die van 1995 tot 2016 wat mij betreft een winning streak hadden.

Maar goed: Lookout Kid doet me op goede dagen denken aan Vampier Weekend (zoals hierboven) en op slechte aan The Lumineers. Maar ik geloof wel dat een goed geheel dit nummer naar boven kan stuwen. Heb wel vertrouwen in deze plaat, ook na de eerste reviews.

avatar van DjFrankie
4,5
DjFrankie (moderator)
2 singles smaken alvast goed, het verdere menu gaan we ook proeven . De hoes daarentegen valt me gruwelijk tegen, heel erg kitscherig

avatar van Frenz
yorkethom schreef:
(quote)


Niet iedereen kan Radiohead zijn natuurlijk, die van 1995 tot 2016 wat mij betreft een winning streak hadden.
.


off topic: tot en met 2016, A Moon Shaped Pool blijft maar groeien

avatar van yorkethom
4,0
Frenz schreef:
(quote)


off topic: tot en met 2016, A Moon Shaped Pool blijft maar groeien


Die die reken ik zeker mee. Na hun drieluik OK Computer/Kid A/In Rainbows het beste wat de heren al gemaakt hebben.

Maar goed: Acade Fire. Benieuwd of ze het niveau van album 1-4 weten te benaderen.

avatar van jordidj1
Niveau van Funeral of Suburbs gaan ze niet halen. Beter dan Everything Now moet wel lukken, of beter, mag ik hopen

avatar van repelstefan
3,5
'Lookout Kid is a reminder, a lullaby for the end times, sung to my son, but for everyone…'

The Lightning vind ik erg sterk, met name I + II samen. Lookout Kid heeft een fijne vibe. Kijk hier erg naar uit. Ik zit in het kamp liefde voor Arcade Fire, dus heb vertrouwen dat het voor mij helemaal goed komt.

avatar van galleryplay
3,0
jordidj1 schreef:
Niveau van Funeral of Suburbs gaan ze niet halen. Beter dan Everything Now moet wel lukken, of beter, mag ik hopen


Gegeven de 3 vrijgegeven tracks lijken ze dat wel van plan te zijn. Al heeft The Lightning I nog behoorlijk een EN vibe, zodra dat nummer overloopt in deel 2 hoor ik een veel meer Suburbs vibe. En terug naar die basis is altijd een goed idee voor een verdwaald geraakte band als AF.

avatar van KKOPPI
2,5
Heb hem net voor het eerst geluisterd.
Moet toch concluderen dat het ze dit keer weer gelukt is..

avatar van repelstefan
3,5
Die spacey dance-vibes bij Age of Anxiety II (Rabbit Hole) na het eigenlijk al prachtige eerste deel

avatar van coldwarkids
3,5
Aangenaam verrast! Deze gaat nog vele luisterbeurten krijgen. Hopelijk heb ik daar de tijd voor naast alle andere goede releases.

avatar van KKOPPI
2,5
Het enige wat ik wel vind is dat de productie hier en daar ECHT beter had gekund. Maar de songs zijn goed, vind het muzikaal zeker geslaagd.

avatar van repelstefan
3,5
KKOPPI schreef:
Het enige wat ik wel vind is dat de productie hier en daar ECHT beter had gekund. Maar de songs zijn goed, vind het muzikaal zeker geslaagd.

Dat gevoel had ik ook, misschien omdat het een download is?

avatar van repelstefan
3,5
coldwarkids schreef:
Aangenaam verrast! Deze gaat nog vele luisterbeurten krijgen. Hopelijk heb ik daar de tijd voor naast alle andere goede releases.

Ik ben het niet vaak met je eens volgens mij maar nu wel

avatar van KKOPPI
2,5
repelstefan schreef:
(quote)

Dat gevoel had ik ook, misschien omdat het een download is?


Hij is nu op streaming. Iets beter, maar synths staan hier en daar alsnog echt veel te hard, stem raar gemixt, gitaar klinkt 'klein' , Chassagne's stem vaak heel zacht en weinig power, dat soort dingen. Maar ik kan er redelijk doorheen luisteren.

avatar van Shffl
3,0
KKOPPI schreef:
Het enige wat ik wel vind is dat de productie hier en daar ECHT beter had gekund. Maar de songs zijn goed, vind het muzikaal zeker geslaagd.


Blame Nigel 'Radiohead' Godrich.

avatar van SilverGun
De productie viel mij ook direct op, in negatieve zin. Er hangt een sluier over het geluid, de zang zit vrij ver achter in de mix en de instrumentatie klontert wat samen, er mist ruimtelijkheid. Het is niet onluisterbaar maar het klinkt niet helemaal lekker. Dacht eerst even dat er wat mis was met m’n koptelefoon.

avatar van Lighthouse
4,0
Een positieve verrassing deze. De singles en live registraties deden me vrezen dat dit een beetje een 'wij willen oude glorie herhalen' plaat zou worden, maar deze vaart gelukkige een nieuwe koers. En eentje die veel minder pretentieus klinkt dan de songnummers doen vermoeden. Heel gefocuste plaat. Emotionele ook. Hoor zuchten van Father John Misty terug in End Of The Emprire, maar evengoed de Beatles.

Het Régine nummer Unconditional II (Race and Religion) is trouwens het absolute prijsbeest hier. Lekkere productie van Nigel G. en gewoonweg een goed dansbaar nummer met een pakkende melodie. Ze zingt ook nog eens fijn (wat geen gegeven is).

Moet wel zeggen: vinden jullie het nummer WE ook zo lijken op Cattails van Big Thief?

avatar van mr-mucho
4,0
Ik weet nog goed toen The Suburbs uitkwam, en ik in het begin enigszins teleurgesteld was. Ik werd immers fan bij de bombast van Neon Bible. Maar The Suburbs kroop beetje bij beetje steeds meer onder de huid. De tienertranen en het gewicht van de wereld die op de eerste twee albums de boventoon voerde, of dat gevoel in ieder geval opwekte, werden vervangen met een volwassen geluid, waarbij een hoop onder de oppervlakte gebeurde. The Suburbs is tot op de dag van vandaag nog steeds mijn favoriete (Arcade Fire) album. Die ongrijpbare, dreigende waas die in The Suburbs hoorbaar was, hoor ik hier ook weer terug. Heb nu een boel nummers, en het gehele album een paar keer afgespeeld. Uiteraard is er bombast, en zijn er emotionele uitspattingen. Maar wat dit album, net zoals The Suburbs echt goed maakt is dat het onder de huid lijkt te kruipen. Ik hoop, en ik denk dat dit weer een groeier wordt.

End of the Empire I-III en IV zijn prachtig. Beatlesque, (zou serieus op Abbey Road kunnen staan) ach, ik kan wel even doorgaan met vergelijkingen. Maar dit is alternatieve popmuziek van de bovenste plank.

4,0
Valt me op dat nog niemand het heeft gehad over de aparte bijrol van Peter Gabriel op Race & Religion. Fijne plaat met niet veel opveermomenten, maar luistert erg lekker weg en duurt niet te lang.
Ik heb geen problemen met de productie en vind de afwisseling erg prettig. De flow van het album is tof en Butler is goed bij stem. Ik zou eigenlijk 3,75 willen geven, maar dat kan niet. Dan maar verhogen naar 4*.

avatar van Chameleon Day
4,0
eh1982 schreef:
...de aparte bijrol van Peter Gabriel op Race & Religion.


Heb de plaat nog niet gehoord. Maar wat bedoel je met "aparte" bijrol van Gabriel? Ben een groot Gabriel-bewonderaar, dus ben benieuwd.

avatar van coldwarkids
3,5
Chameleon Day schreef:
(quote)


Heb de plaat nog niet gehoord. Maar wat bedoel je met "aparte" bijrol van Gabriel? Ben een groot Gabriel-bewonderaar, dus ben benieuwd.


Misschien toch maar luisteren dan ?

4,0
Apart als in: die verwacht je niet als gastvocalist. Kleine rol maar aantal keren hoor je hem duidelijk

avatar van ArthurDZ
3,0
Nee helaas, ik ben maar gematigd positief. Ik leg jullie graag uit waarom precies.

Arcade Fire keert terug naar af op ‘WE’

Kan Arcade Fire het nog? Vijf jaar na het veel te gemakzuchtige experiment dat ‘Everything now’ heette, is het nu aan langverwachte opvolger ‘WE’ om die vraag te beantwoorden. Een ondankbare taak, maar ook een noodzakelijke, of toch voor een generatie indiekids die opgroeide met decade defining pareltjes als ‘Funeral’ en ‘The suburbs’. Is het Canadese collectief erin geslaagd de zure smaak van de voorganger weg te spoelen? Wij zeggen: ja, maar daar is alles ook wel mee gezegd.

Grote refreinen, grote emoties, harten op tongen…

Nu is eindeloos vergelijken met eerder werk van een artiest natuurlijk een favoriete, soms gruwelijk irritante, bezigheid van de meeste recensenten (mea culpa jongens), maar Arcade Fire maakt het op ‘WE’ wel heel verleidelijk. In alles lijkt dit namelijk een reactie op, en een rechtzetting van, ‘Everything now’. Weg zijn aldus de vreemde stilistische bokkensprongen, dat grappig bedoelde maar pijnlijk humorloze vernislaagje ironie, het eindeloos herkauwen van hetzelfde idee: op ‘WE’ keert Arcade Fire een heel album lang vooral op diens schreden terug. Grote refreinen, grote emoties, harten op tongen, de hele mikmak. Het missieobjectief was duidelijk: terug worden wat je volgens het grote (stadion)publiek moet zijn, als je Arcade Fire wil zijn.

Op zich niks mis mee. Maar een voormalige ‘local hero’ die naar de suburbs terugkeert na een minder-vruchtbaar-dan-verwacht verblijf in de grote stad om daar opnieuw zijn oude kunstje uit te voeren, verliest onherroepelijk wat van zijn eerdere allure. Dat gevoel bekruipt ons ook op ‘WE’ heel sterk: dat je gloriejaren herbeleven nog zo makkelijk niet is.

… achter een dik, doorzichtig gordijn

Het staat of valt natuurlijk bij de liedjes. En ja, die zijn op zich wel goed, maar als ze in 2012 waren uitgebracht als een collectie b-kantjes en ongebruikte studio-opnames, dan hadden we dat eerlijk gezegd ook geloofd. De beide ‘Age of anxiety’’s, het Vampire Weekend-esque ‘Unconditional I (lookout kid)’… het luistert allemaal prima weg, maar meer ook niet. Régine heeft al betere solospots gehad dan ‘Unconditional II (race and religion)’, iets wat ook Peter Gabriel niet kan verhelpen, en eigenlijk veren we alleen bij tweelingbroertjes ‘The lightning’ rechtop, maar ook niet zo recht als in den tijd bij… enfin, u snapt ons wel.

Bij ons algehele gevoel van ‘haal ik eerst mijn linkerschouder op en dan mijn rechter, of omgekeerd’, speelt de productie ook een zeer vreemde rol. Die klinkt opvallend dof en belet de songs echt te knallen. Alsof Arcade Fire achter een dik, doorzichtig gordijn staat te spelen. Heel vreemd, aangezien vaste Radiohead-producer Nigel Godrich – toch ook geen prutser – hier mee de productie verzorgde. En dat terwijl de productie op ‘Everything now’ nog zo goed zat, het was een van de weinige echt goede dingen aan die plaat. Maar blijkbaar mochten zelfs de positieve punten van de voorganger niet overgeheveld worden naar ‘WE’. Een gemiste kans, al lijkt het erop dat ze dat euvel live al aan het verhelpen zijn.

Middle of the Arcade Fire-road

‘WE’ is een puik album, maar het midden van de Arcade Fire-sound hebben ze bij deze gevonden. We betreuren niet dat de band terugkeert naar hun roots, wel dat dat er weinig gedaan wordt om dààrop voort te bouwen. ‘Everything now’ mocht dan wel een gefaald experiment zijn, om als opvolger dan maar een volledig risicoloze plaat op te nemen, da’s ook weer zo zonde. Prima album hoor, maar ze springt er niet bovenuit. En tja, dat was vroeger toch wel anders.

(Geschreven voor, en eerst verschenen op Cutting Edge)

avatar van johan de witt
3,5
Geen slechte plaat, maar de titels gaven het al weg. Veel te abstract.
All surface but no feeling om de Manics te parafraseren. Jammer.

avatar van Chameleon Day
4,0
coldwarkids schreef:
(quote)


Misschien toch maar luisteren dan ?


Zeker. Maar als iemand het kan vertellen....bespaart het tijd

avatar van aERodynamIC
4,0
Beetje rommelig album. En die titels? Tja.....

Het is allemaal wat vlakker en minder spannend. Dat was wel te verwachten na het vorige album, maar zo erg vind ik dat nu ook weer niet. Krampachtig je oude geluid willen herhalen is ook zo wat.

End of the Empire I-III en End of the Empire IV (Sagittarius A*) is een soort Polyphonic Spree of zo.

Ik mis echte hoogtepunten, maar de flow is prima. Aangezien 3,75* niet mogelijk is hou ik het op 4*.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:49 uur

geplaatst: vandaag om 22:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.