menu

Kendrick Lamar - Mr. Morale & The Big Steppers (2022)

mijn stem
3,74 (230)
230 stemmen

Verenigde Staten
Hip-Hop
Label: Aftermath (II)

  1. United in Grief (4:15)
  2. N95 (3:15)
  3. Worldwide Steppers (3:23)
  4. Die Hard (3:59)

    met Blxst en Amanda Reifer

  5. Father Time (3:42)

    met Sampha

  6. Rich [Interlude] (1:43)
  7. Rich Spirit (3:22)
  8. We Cry Together (5:41)

    met Taylour Paige

  9. Purple Hearts (5:29)

    met Summer Walker en Ghostface Killah

  10. Count Me Out (4:43)
  11. Crown (4:24)
  12. Silent Hill (3:40)

    met Kodak Black

  13. Savior [Interlude] (2:32)
  14. Savior (3:44)

    met Baby Keem en Sam Dew

  15. Auntie Diaries (4:41)
  16. Mr. Morale (3:30)

    met Tanna Leone

  17. Mother I Sober (6:46)

    met Beth Gibbons

  18. Mirror (4:16)
totale tijdsduur: 1:13:05
zoeken in:
avatar van vinylbeleving
3,0
Vind het wel enorm tof dat het gesprek over trans en homofobie zo op gang komt op dit forum en daarbuiten. Het typeert de tijd waarin we leven. Hoewel er binnen de hip hop scène nog veel te winnen is, is daar ook echt wel een verandering gaande. Lamars label maatje, Isaiah Rashad, is onlangs ge-out doordat er een sex tape van hem leakte. En hoewel dat natuurlijk niet de manier is, gaf hij er later wel een aardig interview over met Joe Budden en vertelde hij sexually fluid te zijn.

Het is een goede zaak dat de (op het eerste gezicht) masculine wereld van rappers een beetje opgeschud wordt. Verandering vergt tijd, maar hoe mooi is het, dat er artiesten als Lamar bestaan die wél het gesprek op gang brengen!

avatar van Nr.4
4,5
Zo. Het album inmiddels vaak geluisterd en de laatste keer op cd, dat was ook wel een prettige ervaring.
Toch wel weer een erg sterk album. Tekstueel vooral erg interessant, voorgaande discussies hier en elders gevoerd bewijzen dat wat mij betreft. Qua muziek wel een rijk album, echter geregeld niet mijn favoriete sound, maar het begint te wennen. Hopelijk gaan er bij komende luisterbeurten meer tracks zich ontpoppen als nummers waar ik ook van kan genieten zonder de hele tijd met 100% aandacht te luisteren, want het is wel een zware kluif elke keer. Bij N95, Father time, Count me out, Mother I sober en Mirror heb ik dat al merkte ik de laatste luisterbeurten. Dat is mooi, want hoewel ik bij Kendrick altijd het geheel sterker vind dan de losse tracks, staan er wel altijd heel wat tracks op waar ik helemaal fan van ben. Dat is op deze nog wat minder, al begint het dus te komen. Zal m nog veel draaien en de tijd zal leren waar ik m plaats in de catalogus van Kendrick.

avatar van Edgar18
4,0
Nr.4 schreef:
Dat is mooi, want hoewel ik bij Kendrick altijd het geheel sterker vind dan de losse tracks, staan er wel altijd heel wat tracks op waar ik helemaal fan van ben.
Dat vind ik voorlopig de makke van het album. Ik mis bangers a la m.A.A.d city, Swimming Pools (Drank) en King Kunta.

avatar van Silky & Smooth
Kendrick Lamar zit overduidelijk met zichzelf in de knoop over vragen waarop geen (eenvoudig) antwoord bestaat. Elke keer zet het album mij wel aan het denken. Kendrick stelt vragen die ik mijzelf ook stel. Alleen heeft hij alle antwoorden ook niet en staat ook niet altijd eenzijdig in, waardoor ik soms met een onbevredigd gevoel blijf zitten. Gezien de onderwerpen volkomen logisch, maar het is makkelijker als een artiest een vast standpunt heeft en je min of meer voorkauwt wat je moet denken. Daar kan ik dan weer het mijne van vinden, maar het is in ieder geval duidelijk en overzichtelijk. Dat is hier dus niet het geval.

Los daarvan vind ik het wel goed dat hij mij, en schijnbaar velen met mij, aan het denken zet. Ondanks het activistische karakter vind ik hiphop nog steeds een bijzonder conservatief genre. Thema's die Kendrick hier aansnijdt worden zelfs door de meest uitgesproken progressieve artiesten vermeden of mondjesmaat benoemd. Dit laatste geldt overigens voor een groot deel van de muziek/mediawereld.


avatar van VDB79
Silky & Smooth schreef:
Kendrick Lamar zit overduidelijk met zichzelf in de knoop over vragen waarop geen (eenvoudig) antwoord bestaat. Elke keer zet het album mij wel aan het denken. Kendrick stelt vragen die ik mijzelf ook stel. Alleen heeft hij alle antwoorden ook niet en staat ook niet altijd eenzijdig in, waardoor ik soms met een onbevredigd gevoel blijf zitten. Gezien de onderwerpen volkomen logisch, maar het is makkelijker als een artiest een vast standpunt heeft en je min of meer voorkauwt wat je moet denken. Daar kan ik dan weer het mijne van vinden, maar het is in ieder geval duidelijk en overzichtelijk. Dat is hier dus niet het geval.


Allemaal leuk en aardig, maar luister je hiervoor écht naar (rap)muziek?

avatar van Silky & Smooth
VDB79 schreef:
(quote)


Allemaal leuk en aardig, maar luister je hiervoor écht naar (rap)muziek?

Bij dit album stel ik mij ook die vraag, maar breder gezien is het toch niet zo gek dat je muziek luistert die je aan het denken zet?

avatar van Slowgaze
4,0
Silky & Smooth schreef:
Bij dit album stel ik mij ook die vraag, maar breder gezien is het toch niet zo gek dat je muziek luistert die je aan het denken zet?

Niet voor mensen die graag naar het Tros Muziekfeest op het Plein gaan.

avatar van VDB79
Silky & Smooth schreef:

Bij dit album stel ik mij ook die vraag, maar breder gezien is het toch niet zo gek dat je muziek luistert die je aan het denken zet?


Ik merk bij mezelf in ieder geval dat ik die behoefte steeds minder heb. Muziek is toch vaak niet het meest geschikte medium om een genuanceerd verhaal over te brengen en daarnaast is de mening van een muzikant over maatschappelijke thema’s vaak ook eendimensionaler dan die van een schrijver of journalist.

avatar van Silky & Smooth
VDB79 schreef:
(quote)


Ik merk bij mezelf in ieder geval dat ik die behoefte steeds minder heb. Muziek is toch vaak niet het meest geschikte medium om een genuanceerd verhaal over te brengen en daarnaast is de mening van een muzikant over maatschappelijke thema’s vaak ook eendimensionaler dan die van een schrijver of journalist.

Ik luister ook zelden muziek met de intentie er iets van op te steken, maar als dat wel gebeurt is het mooi meegenomen. Muziek is het niet het perfecte medium om een verhaal uit te lichten, maar kan wel aanzetten tot meer verdieping in een onderwerp. Al heb ik het gevoel dat het laatste te weinig gebeurt en dat de, inderdaad vaak eendimensionale mening van de artiest gekopieerd wordt (of het tegenovergestelde). Daarom vind ik het wel tof dat Kendrick hier wat genuanceerder / minder eenzijdig probeert te zijn, maar het bevordert het luisterplezier helaas niet tot nu toe.

avatar van henrie9
4,5
Het is zeker ook omwille van die uizonderlijke diepgang dat Lamar als rapper voor zijn vorige (DAMN!) toch maar de Pulitzer Prize (!) kreeg.

avatar van dumb_helicopter
3,0
Ondertussen al enkele keren beluisterd en in kom er moeilijk in. Voor mij weinig uitschieters en soms nogal gezapig en anoniem dat de nummers passeren. De productie is solide, maar weinig in your face helaas en trekt ook onvoldoende de aandacht bij mij. Voorlopig dus een stap terug ten opzichte van het vroegere werk, maar misschien dat het nog groeit.

avatar van Kos
3,5
Kos
Het is een beetje zoals ik laatst in een podcast hoorde; ja het superknap en sterk gemaakt en maakt zeker indruk de eerste keer.

Maar het is een beetje als een goed boek dat je aangrijpt en je daarna in de kast zet en nauwelijks meer aanraakt maar wel aan anderen aanraadt.

avatar van yorkethom
5,0
Geniale plaat. Ga dit echt gewoon de volle mep geven. Haal hier zoveel uit.

avatar van mattman
4,5
Bizar dat deze plaat de laagst (!) scorende Kendrick is hier. Wat een rijke, slimme en verslavende plaat. Zo maken ze ze niet vaak genoeg tegenwoordig. Father Time is misschien wel het beste wat ik dit jaar gehoord heb trouwens.

avatar van Slowgaze
4,0
Het heeft even geduurd voordat ik eraan toe kwam om wat over Mr. Morale & The Big Steppers te schrijven, maar dat wil niet zeggen dat de plaat me niet bezig heeft gehouden. Een van de dingen waar ik het meest over na heb gedacht is waarom deze plaat me tegenvalt. Om even het bekende cliché uit de kast te halen: een mindere plaat van Kendrick Lamar is nog altijd een plaat waar veel andere rappers alleen maar jaloers op mogen zijn. Jammer dan dat hij geen andere rapper is, maar K-Dot zelve en dan ligt de lat wel heel erg hoog.

Er zijn een paar oppervlakkigere dingen die me dwarszitten. Die zelfhulpboekclichés en de samples van zijn vrouw en kinderen zijn wel enorm zoetsappig; net zo moralistisch als het zwartwitte moralisme waar Lamar zich tegen uitspreekt. Draaideurcrimineel Kodak Black uitnodigen past weliswaar in het albumconcept, maar is uiteindelijk nogal een dick move en dat brengt me misschien wel bij mijn op één na voornaamste kritiekpunt: ik heb te vaak het gevoel dat ik naar een Kanye West-project luister met Cornrow Kenny op de vocalen. Dan gaat het me om die rommelige vibe – tegen het outsider-art-achtige aan – onder het mom van een eerlijk inkijkje in een getroebleerde geest en allemaal van dat soort clichés. Neerslachtige beat, gekwelde tekst, na een paar verses er een strijkkwartje onder knallen en klaar is Kees. Op zich val ik daar wel voor, maar dat blijft niet heel lang leuk.

Het grootste kritiekpunt hangt samen met die Ye-achtige vibe: het is zo’n verdomd onevenwichtige plaat. Van iemand die zulke hoogstaande, evenwichtige albums heeft gemaakt (hoewel ook To Pimp a Butterfly zijn rommelige kantjes had), is die schommelende kwaliteit moeilijk te verteren. Dat intro van ‘Savior’ emmert te lang door; ‘Rich Spirit’ is te navelstaarderig; ‘Die Hard’ en ‘Mirror’ zijn te gemakzuchtige nummers die ondanks de conflicterende gevoelens die eruit spreken, wel erg gevaarlijk tegen heppiedepeppie-poprap aanschurken.

Daar staan absoluut briljante nummers tegenover, van vertrouwd Lamar-niveau, maar die zijn deze keer behoorlijk in de minderheid. ‘United in Grief’ en ‘We Cry Together’ zijn heel sterk, maar vooral ‘Mother I Sober’ en ‘Auntie Diaries’ springen eruit. Die twee nummers laten de Lamar horen die ik ontzettend bewonder: gelaagde teksten, zonder hapklare boodschappen, waar je dagen over na kunt denken. Bovendien voegt hij echt belangrijke thema’s – seksueel misbruik en homo- en transfobie, ook specifiek binnen de zwarte gemeenschap – toe aan zijn vaste onderwerpen. Daarmee diept hij zijn thematiek echt verder uit.

Dat brengt me weer bij een laatste punt dat me dwarszit: Kung-Fu Kenny doet deze keer nauwelijks iets nieuws. Hij wil heel Mr. Morale & The Big Steppers ophangen aan een therapeutische sessie in muziekvorm, maar zijn vorige albums waren ook al lange biechten. Zijn gecompliceerde relatie tot God, tot zijn publiek, tot de media, tot zichzelf: hij heeft het er allang over gehad. Dat hij nu zijn eigen gezin heeft, dat is inderdaad nieuw, maar thematisch legt dat te weinig gewicht in de schaal om van een echt grote vernieuwing te spreken. Al met al bewijst deze plaat helaas waar ik al een beetje bang voor was, maar waarvan ik heel goed wist dat het er een keer van moest komen: een Kendrick Lamar-album dat niet wederom ijzersterk of zelfs ronduit briljant is, maar al met al gewoonweg best goed. Ik weet dat hij niet mijn redder is, maar ik had stiekem toch meer van hem verwacht.

avatar van Maartenn
4,0
Maartenn (crew)
Hear hear Slowgaze.

avatar van Nr.4
4,5
Kan inmiddels wel stellen dat ik deze zeker boven DAMN zou plaatsen. Is zeker de afgelopen weken, waarin ik vaak het hele album heb gedraaid, echt gegroeid voor mij. Kendrick krijgt het toch weer voor elkaar om me zijn wereld in te sleuren vanaf de eerste track en me niet meer los te laten.

avatar van Slowgaze
4,0

Great Maartens think alike.

avatar van vinylbeleving
3,0
Dank Slowgaze dat er users zijn als jij, die kunnen schrijven wat ik niet onder woorden kan brengen. Je verwoord haast geheel hoe ik over het album denk. Prachtig stuk, met sterke argumenten.

avatar van Obscure Thing
4,0
Ik vind Count Me Out nog steeds een ontzettend goede track, misschien tekstueel niet het hoogtepunt, maar muzikaal gezien een heerlijke rollercoaster. En wat een flow, pfff.

avatar van Funky Bookie
3,5
Prima album, maar niet het meesterwerk dat veel critici ervan maakten. Kendrick laat horen over een goede flow te beschikken, maar nergens wordt het echt briljant.

avatar van -marco-
4,5
Album beviel me al, maar na zijn optreden afgelopen zaterdag in de ziggodome, zijn meerdere tracks aan mij geopenbaard. Tekstueel is dit denk wel zijn sterkste album.
Kunstwerkje zelfs. Halfje erbij!

avatar van vinylbeleving
3,0
-marco- schreef:
Album beviel me al, maar na zijn optreden afgelopen zaterdag in de ziggodome, zijn meerdere tracks aan mij geopenbaard. Tekstueel is dit denk wel zijn sterkste album.
Kunstwerkje zelfs. Halfje erbij!


Grappig, ik heb juist het tegenovergestelde....
Vond het een prima concert hoor, maar het had wel de nodige inkak momenten, juist wanneer hij nieuw werk speelde. Behalve United in Grief, vond ik de nieuwe nummers live weinig memorabel eigenlijk. Je merkte ook meteen dat het publiek meer los ging bij ouder werk.

avatar van -marco-
4,5
vinylbeleving schreef:
(quote)


Grappig, ik heb juist het tegenovergestelde....
Vond het een prima concert hoor, maar het had wel de nodige inkak momenten, juist wanneer hij nieuw werk speelde. Behalve United in Grief, vond ik de nieuwe nummers live weinig memorabel eigenlijk. Je merkte ook meteen dat het publiek meer los ging bij ouder werk.


Inderdaad grappig dat onze beleving anders was. Maar dat is ook wel weer het mooie aan muziek. Over smaak valt niet te twisten Als je idd een heel concert wil bouncen, dan is dit niet het album. Juist die rustige momenten, gecombineerd met de “knallers”, maakt dit optreden zo dope. Je kon zien dat Kendrick al zijn ziel en zaligheid in deze tracks gooide. Daardoor heb ik juist meer waardering gekregen voor dit album.

avatar van FinisTerra
4,5
Heb Kendrick's optreden gezien in Keulen in de Lanxess arena (zeer fijne locatie trouwens). Helemaal eens met -marco-. Ik vond het album al zeer goed, maar vond de live performances van deze tracks ook nog zeer veel toevoegen. Het klopt wel dat het publiek meer los ging bij oude nummers (al hakte bijvoorbeeld N95 er toch ook aardig in), maar dat is een wel zeer veel voorkomend fenomeen (vaak ook omdat de nieuwe nummers minder gekend zijn bij velen).

Het enige moment dat ik het gevoel had dat de flow uit het concert ging was de medley-stijl ergens halverwege waar er slechts stukken werden gespeeld van m.A.A.d city, King Kunta, DNA, etc. Vooral m.A.A.d city halverwege afbreken is natuurlijk absoluut not done.

Maar verder echt een zeer sterk concert hoor. Hulde. Hoogtepunten qua totaalperformance (en daar komen de snippet-stukjes alvast niet voor in aanmerking) waren voor mezelf N95, Humble, Alright, Money Trees, Bitch, Don't Kill My Vibe en Mr. Morale.

avatar van panjoe
3,5
panjoe (moderator)
Ik luister dit album nooit meer in zijn geheel, maar Rich Spirit heeft zich de laatste maanden opgewerkt tot één van mijn meest beluisterde nummers van 2022. Wat een vette understated beat, heel uniek, en Kendricks optreden is er perfect op gedoseerd. Grappig dat die track hier in de reacties puur wordt opgemerkt als blindganger in de tracklist.

avatar van Gyzzz
4,5
panjoe schreef:
Ik luister dit album nooit meer in zijn geheel, maar Rich Spirit heeft zich de laatste maanden opgewerkt tot één van mijn meest beluisterde nummers van 2022. Wat een vette understated beat, heel uniek, en Kendricks optreden is er perfect op gedoseerd. Grappig dat die track hier in de reacties puur wordt opgemerkt als blindganger in de tracklist.
Ook een van mijn favoriete tracks hier. Tijd niet naar deze plaat geluisterd, maar tot mijn plezier en ook wel een beetje verrassing vind ik hem nog steeds vrij geniaal en ook wel wat ondergewaardeerd hier. Dat er geen duidelijke bangers of uitschieters op staan vind ik eerder een nadrukkelijke kwaliteit dan een nadeel. Gevoelsmatig een tijdloos en tegelijkertijd erg toegankelijk geluid - die combinatie kom ik niet zo vaak tegen.

avatar van Ernie
Ik wil hier eigenlijk nog niet op stemmen omdat ik met de helft van de nummers weinig kan.

Een beetje het probleem van mij met Kendrick na Good Kid Mad City. Die plaat vond ik van begin tot einde heel sterk en echt interessant.

To Pimp a Butterfly vond ik al minder indrukwekkend overall maar bevat wel heel mooie hoogtepunten. Staan toch een paar van zijn beste nummers op

Damn heb ik redelijk wat kansen gegeven en is nu niet slecht maar echt lyrisch werd niemand van die plaat.

En dan is er nu deze en ik blijf Kendrick volgen maar het nieuwe is er echt wel af qua flow en beats voor mij. Dat kan raar klinken want Kendrick experimenteert best wel met geluiden en structuren maar ik vind het maar half geslaagd. En als ik de naar de stemmen en score kijk sinds Good Kid Mad City sta ik hier vast niet alleen in.

Het blijft een interessante artiest maar de verheerlijking heb ik nooit goed begrepen.
Ik weet dat ik hier heel oppervlakkig klink en misschien wat meer moet doorgraven in de lyrics maar ik voel het momenteel zo aan. Sorry jongens
Nuja, zal deze nog paar keer beluisteren en wie weet

avatar van JVT
3,5
JVT
Hele dikke aanrader voor degene die een abbo hebben op Prime Video. Staat een concert op van de concerttour van dit album. Dan valt alles wel op zen plaats, echt genieten.
Hierna het album nog eens beluisteren.

avatar van -marco-
4,5
JVT schreef:
Hele dikke aanrader voor degene die een abbo hebben op Prime Video. Staat een concert op van de concerttour van dit album. Dan valt alles wel op zen plaats, echt genieten.
Hierna het album nog eens beluisteren.


Was erbij in de ziggodome, legendarisch optreden. Super dope om weer terug te kijken, thanks voor de tip

avatar van vinylbeleving
3,0
Halfje er af. Blijft een doodsaai album. Ik mis bezieling en voor het eerst vind ik Kendricks gepreek echt zeurderig en matig. De eerste vier nummers zijn oké maar daarna wordt het minder. Vooral het middenstuk van het album is echt beneden zijn kunnen, al maken de laatste drie nummers wel weer wat goed. Wat ik vooral mis is wat luchtigheid (ook in de producties) en een beetje plezier. Niet elke rappert hoeft een lolbroek te zijn natuurlijk, maar voor het eerst heb ik echt moeite met de last die hij blijkbaar met zich meedraagt. Dat doen nieuwelingen als JID en Denzel Curry toch beter. Toffe samples en beats én diepgaande teksten, in plaats van een heel lang studio album waarop maar ik maar tot een achttal echt goede nummers kom. De rest is middelmatig.

avatar van Arrie
vinylbeleving schreef:
Wat ik vooral mis is wat luchtigheid (ook in de producties) en een beetje plezier. Niet elke rappert hoeft een lolbroek te zijn natuurlijk, maar voor het eerst heb ik echt moeite met de last die hij blijkbaar met zich meedraagt.

Eigenlijk ben ik het hier wel mee eens. Die luchtigheid en plezier proef ik wel in de voorgaande albums. Ik heb ook nooit de behoefte om dit album op te zetten.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:34 uur

geplaatst: vandaag om 09:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.