Vandaag voor het eerst het album in z’n geheel beluisterd. Ik hoor veel moois, maar moet het eerst even in laten dalen. Niet altijd nodig om terug te grijpen, maar als Slowdive fan van het eerste uur ontkom je er niet aan dat je hier iets mist van ‘vroeger’. Typisch iets waar ouwe l*llen last van hebben

. Enfin, ik heb het over de gitaarmuren die de zang overstemmen. Een kenmerk van shoegaze wat mij betreft. Nu is de sound wat meer geromantiseerd en zijn de scherpere randjes er af. Ik moet er dus even aan wennen. Maar dat ik dat door de muziek van Slowdive uit de dagelijkse hectiek word weggerukt blijft zoals het was. ‘Heerlijk onthaasten’ wil ik het noemen. Iets waar ik altijd naar op zoek ben.
Waardering volgt na meerdere luisterbeurten.