menu

Peter Frampton - Frampton Comes Alive! (1976)

mijn stem
3,51 (179)
179 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: A&M

  1. Something's Happening (5:41)
  2. Doobie Wah (5:34)
  3. Show Me the Way (4:34)
  4. It's a Plain Shame (4:18)
  5. All I Wanna Be (Is by Your Side) (3:07)
  6. Wind of Change (2:45)
  7. Baby, I Love Your Way (4:37)
  8. I Wanna Go to the Sun (7:12)
  9. Penny for Your Thoughts (1:21)
  10. (I'll Give You) Money (5:35)
  11. Shine On (3:35)
  12. Jumpin' Jack Flash (7:35)
  13. Lines on My Face (6:56)
  14. Do You Feel Like We Do (14:17)
totale tijdsduur: 1:17:07
zoeken in:
avatar van Rinus
3,5
Davidus schreef:
je zal aangenaam verrast zijn. Perfecte kwaliteit en heerlijke nummers. Show me the way is zelfs nog 1 van de mindere


Ik heb de LP nu een paar maal gedraaid. Nou, het perfecte live album vind ik dit niet. Daar is de productie iets te mager voor (nogal plat) en veel nummers zijn toch net iets beter dan middelmatig. Daarnaast hoor je, dat de verschillende tracks op verschillende concerten zijn opgenomen. Als je goed luistert, hoor je dat door het mixen van het publiek heen en door de verschillende akoestiek van de nummers. Maar het is een leuk "classic album" om te hebben.

Nee, het beste live album, als we het hebben over de jaren 70, qua songkeuze, productie, geluidsbeeld en dat ook nog eens het eerlijkst klinkt (geen overdubs) blijft voor mij "Strangers in the Night" van UFO.

avatar van Davidus
4,5
Ja, dat was nog een seen mooie tijd, eind 70's hoogtepunt van de live lp's:
- Ufo
- Scorpions- Tokyo tapes
- Golden Earring- live
- Judas Priest - Unleashed
- Status Quo
- Saxon- the eagle has landed
- Motorhead


Vreemd waarom dit nivo nooit meer is gehaald (of heb ik wat gemist?)

avatar van Droombolus
3,0
Je zit duidelijk in een ander segment als ik Davidus ...... Maar inderdaad 70s & Live albums .......

Ik volgde Frampton vanaf z'n Pie dagen, heb al z'n albums t/m deze nog op vinyl in de kast, maar Comes Alive gaat nevernooitnie in m'n fave Top 10 live albums terecht komen. Daar is ie echt te routineus voor. Bij de echte goeie live platen zie je jezelf al het ware in de zaal staan maar zelfs met een fles jonge achter m'n knoop ga ik dat niet voor elkaar krijgen bij deze ........

Ozric Spacefolk
Heel veel live-platen zijn niet meer dan verzamelalbums met livetracks.

Echt goede liveplaten vind ik, zijn radioshows (King Biscuit Flower Hour, Old Grey Whistle Test (allebei seventies) of bijvoorbeeld XM radio (tegenwoordig)...

Dat betekent niet dat ik live-verzamelaars zoals Thievin Magpie (Marillion), Live Tapes (BJH) of A Live Record (Camel), niets vind hoor...
Maar de coherentie is groter en ook het contrast tussen kwaliteit van de songs als een liveplaat van één optreden afkomstig is...

Livetracks met fade-outs zijn helemaal verschrikkelijk...

Hoe dan ook, beste liveplaat ooit of niet, ik vind Comes Alive een echt goede live-dubbelaar...

avatar van Davidus
4,5
Droombolus schreef:
Je zit duidelijk in een ander segment als ik Davidus ...... Maar inderdaad 70s & Live albums .......

Ik volgde Frampton vanaf z'n Pie dagen, heb al z'n albums t/m deze nog op vinyl in de kast, maar Comes Alive gaat nevernooitnie in m'n fave Top 10 live albums terecht komen. Daar is ie echt te routineus voor. Bij de echte goeie live platen zie je jezelf al het ware in de zaal staan maar zelfs met een fles jonge achter m'n knoop ga ik dat niet voor elkaar krijgen bij deze ........



Routineus, tsja, maar das ook wel een beetje zijn stijl toch, en imo wordt er toch wel flink afgeweken van de studio versies

avatar van Davidus
4,5
Ozric Spacefolk schreef:
Heel veel live-platen zijn niet meer dan verzamelalbums met livetracks.

Echt goede liveplaten vind ik, zijn radioshows (King Biscuit Flower Hour, Old Grey Whistle Test (allebei seventies) of bijvoorbeeld XM radio (tegenwoordig)...

Dat betekent niet dat ik live-verzamelaars zoals Thievin Magpie (Marillion), Live Tapes (BJH) of A Live Record (Camel), niets vind hoor...
Maar de coherentie is groter en ook het contrast tussen kwaliteit van de songs als een liveplaat van één optreden afkomstig is...

Livetracks met fade-outs zijn helemaal verschrikkelijk...

Hoe dan ook, beste liveplaat ooit of niet, ik vind Comes Alive een echt goede live-dubbelaar...



Klinkt te gelikt voor je? Kan ik me wel iets bij voorstellen. maar dat is ook wel in lijn met de muzikant Frampton.
Maar kan ik concluderen dat je bijvoorbeeld Made in Japan ook te geproduceerd vindt?

Ozric Spacefolk
Ik vind Peter Frampton's soloplaten allemaal zeer goed... Gelikt of niet, heerlijke songs...

Deze liveplaat, idem dito.. Ik heb ook nergens gezegd dat ik het te gelikt vind... Ik heb alleen liever een liveplaat, van een show, dan een verzameling livetracks...

avatar van Davidus
4,5
gelikt is imo niet negatief hoor. Maar was me even niet duidelijk hoe je deze cd beoordeelt.
Naast het feit van meerdere optredens blijft dit toch een geweldige cd. Made in Japan komt vlgs mij ook van meerdere optredens...

avatar van matthijs
3,5
Had deze plaat alweer 10 jaar in mijn kant staat, tijd om weer eens te luisteren. In mijn geheugen was dit een aardige maar niet geweldige plaat. En de eerste drie plaatkanten (uitklap-dubbelLP, jawel!) bevestigden dit.
Echter, ik was werkelijk onder de indruk van het slotstuk, do you feel like i do. Destijds ook maar 1 of 2 x gedraaid en nooit met aandacht geluisterd geloof ik. Of gewoon vergeten dat dit voor mij met kop en schouders boven de rest uitsteekt! Dromerig, gevoelig, venijnig... Een lang nummer dat voor mij van begin tot einde boeit!
De rest van eerste vier plaatkanten Aardig deze plaat, maar dankzij 1 nummer toch bijna er staat maar 1 geweldig nummer op, m.i.

avatar van iggy
4,0
Toch ben ik het in grote lijnen eens met davidus zijn mening omtrent live platen. Hoewel ik saxon daar weer juist niet tussen gezet zou hebben. Was ook een jaren 80 plaat he he. Net als lemmy en cornuiten he. Zet daar maar rustig bill withers tussen of kiss alive. Maar jaren 70 live platen hebben meer dan 80 ,90 enz live platen. Sterker nog ik heb er bijna geen zak meer mee.

Frampton word hier op mm behoorlijk gekraakt. Bon jovi las ik zelfs grrr. Frampton is in zijn hele loopbaan gepakt op zijn mooie jongens imago. Studio heeft pete mij nooit zo kunnen bekoren. Zijn platen waren gewoon inderdaad te vlak of gelikt bla bla bla.

Maar hell live...... damn great man. Dit is een plaat die ik al mijn hele muziek leven een warm hart toe en mee draag. En qua sfeer,uitvoeringen reken ik frampton alive tot mijn beste live platen. De frampton nummers komen volkomen tot leven in een uitzinnige crowd. Ik heb iedere keer het gevoel dat ik midden in zijn concert sta. Dit hoor ik toch echt niet meer terug in live platen anno????. Grappig om te weten dat dit album hoofdzakelijk is samengesteld uit voorprogramma optredens!! Waar men nog wel eens overheen wil stappen is dat frampton een meer dan behoorlijke guitarist was/is. Hij weet toch verdomd goed guitaarwerk op deze plaat neer te kwakken of niet soms?! Plus dat hij vocaal ook nog eens redelijk zijn mannetje weet te staan. Dat in combinatie met goede rock songs kom ik tot een meer dan goede live plaat. Vooral de hele sfeer is meer dan goed gedocumenteerd en dat kom je niet vaak tegen.

avatar van matthijs
3,5
iggy schreef:
Grappig om te weten dat dit album hoofdzakelijk is samengesteld uit voorprogramma optredens!! .


Is aan het enthousiasme van t publiek niet te merken!

iggy schreef:
Waar men nog wel eens overheen wil stappen is dat frampton een meer dan behoorlijke guitarist was/is. Hij weet toch verdomd goed guitaarwerk op deze plaat neer te kwakken of niet soms?!

Zekers!!!

avatar van LeRoi
4,0
NU, 1.11 at 23-10-11: live bij de Nacht van de Popziek bij Matthijs en Don Leo... blijft toch een klassieke plaat en 1 van de beste live-platen ooit!

avatar van viking1
Prachtige live plaat van deze goeie gitarist.
Ben eind vorig jaar in de hmh geweest naar de gelijknaamige revival tour(25 aniv tour)
Was n goed optreden,tot de pauze alleen nummers van dit album na de pauze wat van zijn hp ,
Tijd ook mooi,en wat recenter werk wat ik minder vondt.
Maar een goed optreden,dit album kwam helemaal voorbij.
Blijft een geweldig live album en veel jeugdsentiment.

avatar van Dibbel
4,5
Deze dubbelelpee kwam je in de hete zomer van 1976 niet omheen.
Een liveplaat die nummer 1 werd in de lijst door de single Show Me The Way die ook nummer 1 werd.
Ik heb deze vroeger veel gedraaid en dan de laatste paar maanden weer eens.
Blijf hem goed vinden. En ja, stadionrock inderdaad.
Die jappiotube waarmee hij 'door zijn gitaar praat' blijft een aardige gimmick.
Songs klinken een stuk energieker dan op zijn studioplaten.
Hoogtepunten:
Genoeg: Do You Feel Like We Do, Somethings Happenin'. Money, Baby I Love Your Way,
It's A Plain Shame.
Wat niet eigenlijk.
Gewoon een jaren 70 klassieker dit.
Op vinyl.
Cheap Trick zou overigens 3 jaar laten hetzelfde kunstje flikken met At Budokan, maar die is niet zo lang houdbaar gebleken als deze.

avatar van Ronald5150
3,0
"Frampton Comes Alive!" is een van de best verkochte liveplaten. Maar daarmee behoort deze plaat nog niet tot de kwalitatief beste liveplaten. Deze live registratie is voor mij hoogstens een aardige luisterervaring, maar ik word er niet door weggeblazen. Peter Frampton is een goede gitarist, maar hij heeft niet echt iets unieks of een karakteristiek geluid dat hem herkenbaar maakt uit andere goede gitaristen. Alleen op het viertien minuten durende nummer "Do You Feel Like Wo Do" laat hij horen wat hij echt in huis heeft. Op de andere nummers speelt hij degelijk gitaar en beheerste solo's. Daarnaast zijn de hits "Show Me the Way" en "Baby, I Love Your Way" herkenbaar uit duizenden. Op de Rolling Stones cover "Jumpin' Jack Flash" onderneemt Frampton een moedige poging om er zijn eigen draai aan te geven, maar dit pakt niet echt goed uit. Al met al een degelijke consistente liveplaat met een enthousiast publiek. Maar voor mij is het eerder genoemde nummer "Do You Feel Like We Do" het onbetwiste hoogtepunt en laat de overige tracks er een beetje bij verbleken.

avatar van caravelle
Heb vanavond de 25th anniversary deluxe Edition weer eens beluisterd. JJF scip ik altijd. Maar dan :Geweldige sfeervolle plaat blijft dit toch altijd. Hoort bij een warme zomeravond. Zal de bloedhete zomer van 1976 ons ook dit jaar weer bezoeken? Vooralsnog heeft de winter nog de overhand. Gelukkig hebben we nog de muziek. Ja natuurlijk is dit een goeie live plaat. Niks mis mee.

5,0
Dit blijft een album vol sfeer en heeft nog steeds niets aan kwaliteit ingeboet. Zeker in de auto is het nog steeds één groot feest als ik dit album draai.
De studioalbums heb ik niet meer gevolgd dit LIVEalbum staat gewoon op grote hoogte..

avatar van caravelle
Is het dan toch nog zomer geworden. Frampton comes Alive.

avatar van ricardo
3,0
Ik heb meer dan 100 live platen, en niet de minsten, maar deze heb ik werkelijk nog nooit gehoord.

Al ken ik de hit show me The way natuurlijk wel.

Misschien tijd om deze eens in zijn geheel te gaan horen, ik houd van rock maar weet niet of het mijn ding wel is.

Denk dat het te weinig rockt en te glad is.

Want het typische is dat dit album wel de benchmark is van Frampton.

Alles wat je na deze nog gaat beluisteren valt enorm tegen.

Ozric Spacefolk
Waarom denk je dat het niet rockt of dat het glad is?

Frampton rockt wel degelijk, vanaf het moment dat hij in The Pie zat tot en met nu. Dat de artiest, om onverklaarbare redenen wordt verguisd door sommigen, moet je laten afleiden, van het feit, dat de beste man keer op keer, goede studioplaten aflevert, met lekker gitaarwerk.

Deze liveplaat is een verzameling van de beste songs uit zijn beginperiode. Zijn band speelt strak en de hele plaat rockt lekker en uiteraard zijn de composities erg sterk, zelfs de Stones-cover werkt prima.

Ozric Spacefolk
En waarom zou alles tegenvallen, wanneer je deze hebt geluisterd?

Er komen nog een aantal erg sterke platen aan. Met name eind jaren 80 komt Frampton met een paar erg sterke rockplaten.

avatar van Dibbel
4,5
Ik ben hem na Premonition uit het oor verloren, toch nog eens wat aan doen.
Dit blijft echter een van de beste live-platen ooit .
Heeft een echt overall feelgood-summer gevoel en rockt als een tiet.
Doet ook vanzelf naar het bier grijpen .
En in de auto is dit helemaal feest.

avatar van Broem
3,5
Een legendarische live plaat met een paar nummers die mij echt kunnen bekoren. Uiteraard Show me THE Way en de prachtige uitvoering van Do you Feel. Ik draai het album echter nooit meer in zijn geheel. Daar ontbreekt voor mij toch de spanning.

Ozric Spacefolk
Ik heb het idee dat muziekluisteraars niet meer het geduld hebben, dat ze vroeger wel hadden.

Dit soort elpees zette je op, terwijl je lekker bezig was, met lezen of gewoon hangen in de tuin of het balkon of gewoon op de bank, en dan om de 15 à 20 minuten draaide je de plaat om.
Nu, met al die overdreven veel impulsen die je her en der krijgt van computers, smartphones, whatsapps etc., zijn mensen binnen 2 minuten al afgeleid.

Dit soort elpees zijn niet bedoeld voor mensen die even 2 minuten een liedje willen horen.
Ik lees steeds vaker, dat mensen hun aandacht niet bij een muziekalbum kunnen houden. Dat ligt niet aan het album zelf, maar aan de persoon.

Maak tijd en ruimte, creëer een flink moment in die hectische dag, om gewoon te genieten van muziek.
Frampton Comes Alive is een plaat die je lekker opzet, en dan de boel, de boel kan laten zijn. Zet uit die smartphone, pak een pint en ga lang uit liggen.

Ozric Spacefolk
Dibbel schreef:
Ik ben hem na Premonition uit het oor verloren, toch nog eens wat aan doen.
Dit blijft echter een van de beste live-platen ooit .
Heeft een echt overall feelgood-summer gevoel en rockt als een tiet.
Doet ook vanzelf naar het bier grijpen .
En in de auto is dit helemaal feest.


De direct op Premonition volgende plaat, is ook erg fijn.
Lees anders eens mijn recensies op de Frampton-platen hier op de site, misschien dat ik je op een spoor kan brengen.

avatar van Broem
3,5
Ozric Spacefolk schreef:
Ik heb het idee dat muziekluisteraars niet meer het geduld hebben, dat ze vroeger wel hadden.

Dit soort elpees zette je op, terwijl je lekker bezig was, met lezen of gewoon hangen in de tuin of het balkon of gewoon op de bank, en dan om de 15 à 20 minuten draaide je de plaat om.
Nu, met al die overdreven veel impulsen die je her en der krijgt van computers, smartphones, whatsapps etc., zijn mensen binnen 2 minuten al afgeleid.

Dit soort elpees zijn niet bedoeld voor mensen die even 2 minuten een liedje willen horen.
Ik lees steeds vaker, dat mensen hun aandacht niet bij een muziekalbum kunnen houden. Dat ligt niet aan het album zelf, maar aan de persoon.

Maak tijd en ruimte, creëer een flink moment in die hectische dag, om gewoon te genieten van muziek.
Frampton Comes Alive is een plaat die je lekker opzet, en dan de boel, de boel kan laten zijn. Zet uit die smartphone, pak een pint en ga lang uit liggen.


In 1976 zal dit een van mijn eerste lp's zijn geweest. Zuur verdiend met een bijbaantje in de vakanties. Kon destijds wekenlang genieten van zo'n nieuwe aankoop. Ik had simpelweg niet meer geld om snel nieuwe lp's te kopen. Met de huidige mogelijkheden vliegen de nieuwe releases me om de oren. Greed is Good Ok ken Frampton Comes Alive door en door. Prima plaat maar sommige nummers en kunnen me echt niet meer boeien. Ik heb 'm nog steeds enkel op vinyl, pak zeker de rust en tijd om er goed voor te gaan zitten maar haak af. Gelukkig is er nog zoveel mooie muziek.

Ozric Spacefolk
Ik bedoelde ook niet zo zeer jou, hoor mister Broem

Ik weet dat jij een echte genieter kan zijn, die de tijd en rust pakt voor een plaat.
Het viel me gewoon op, ook bij andere releases op deze site.

Het is allemaal zo snel-snel-snel. De recensies idem ditto. Eén keer luisteren, recensie schrijven en dan op naar de volgende plaat.
De magie die verstopt zit in albums komt op die manier ook niet naar boven. Vergelijk het met het wegtikken van een biertje vs het langzaam drinken en genieten van een pilsje.

Het is de jaren 2000> die ervoor zorgen dat alles snel-snel-snel is en moet. Er is een programma op tv waar een artiest binnen een minuut moet laten zien wat hij/zij kan. Frampton doet er 40 jaar over om te laten zien wat hij kan. Maar er zitten echt ontzettend veel magische momenten in de muziek van deze mooi-boy.
Zolang mensen maar de tijd nemen om het te laten inwerken.
Op de titelloze plaat van Humble Pie uit 1970 staat de Earth & Water Song, dat is pure Frampton-magie, maar ik betwijfel of de dik 6-minuten durende song, wel geschikt is voor deze tijd, waarin we leven.

Broem, ik waardeer je smaak, je berichten en je passie voor muziek.

avatar van Droombolus
3,0
Dibbel schreef:
Dit blijft echter een van de beste live-platen ooit .


Hmm....... als ik live opnames van Frampton wil horen grijp ik eerder naar the Pie's Performance - Rockin' The Fillmore en daarna pak ik het laarsbeen uit de tijd dat hij nog met Frampton's Camel toerde ......

avatar van iggy
4,0
Ozric Spacefolk schreef:
Waarom denk je dat het niet rockt of dat het glad is?

Frampton rockt wel degelijk, vanaf het moment dat hij in The Pie zat tot en met nu. Dat de artiest, om onverklaarbare redenen wordt verguisd door sommigen, moet je laten afleiden, van het feit, dat de beste man keer op keer, goede studioplaten aflevert, met lekker gitaarwerk.
.


Live rockt Frampton inderdaad als een tiet. Maar studio vind ik hem te glad. Met die aantekening dat ik maar een studio cd van hem heb. De verzamelaar Shine On: A Collection.
Maar als je het mij vraagt een verschil van dag en nacht. Studio komt hij niet geweldig uit de verf. Live weet hij mij met gemak te overtuigen. Plus dat zijn echte piek qua composities ook in deze periode lag. Als ik naar zijn dvd kijk en luister Live in Detroit. Blijf ik de oude nummers een stuk interessanter vinden dan zijn nieuw spul.

Ozric Spacefolk
Breaking all the Rules kent een aantal sterke songs. De plaat is ook opgenomen met Lukather en Porcaro. Best een stevige plaat. Ook Premonition rockt er lekker op los, maar die heeft wat meer synths. En daar houdt niet iedereen van.

Gast
geplaatst: vandaag om 19:25 uur

geplaatst: vandaag om 19:25 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.