Coldplay - Moon Music (2024)

Ik ga dit album niet beluisteren want ik kan die band en stem niet meer horen maar de reacties en tegenreacties zijn toch best vermakelijk om te lezen.

Ik las in de Volkskrant dat dit album is gereleased op een plaat van gerecycled pet-plastic. Chapeau voor de duurzaamheid. Als iedereen dit album net zo kut vind als hier op MuMe bespaart Coldplay ook nog eens heel veel data.

Ik vind Coldplay nog altijd het mooiste als ze het klein houden. De rainbow song vind ik het einde erg mooi van, en ook de opener is mooi. Maar iets als We Pray, pfff. Little Simz gebruikt dat vast om wat extra bekendheid te vergaren bij een nieuw publiek, maar daar kan je toch lastig trots op zijn?

Ik heb ook niets met Coldplay en ga het ook niet luisteren, toch is dit inderdaad een leuk topic

Ondertussen is het album op Spotify ook beschikbaar als de Full Moon Edition, met 10 extra nummers. For those who didn't know.

Ik deel ook niet per se graag éénen uit (lager ga ik volgens mij nooit), maar ook ik kan er niet meer van maken. En dat terwijl ik toch vanaf het eerste uur fan/liefhebber was. Was ja, want na twee bagger albums ben ik wel klaar met Chris en de mannen.

Daarnaast ben ik hier dus heel eerlijk in, zowel naar Swifties en Gaga bagger als bagger van eigen favoriete artiesten. Vind ik iets goed, dan prijs ik het de hemel in, maar vind ik iets te slecht voor woorden ga ik het geen 3 geven, omdat dit volwassener overkomt.

Het Engelse blad Q was hierin ook altijd heel eerlijk. Ik weet nog dat zij albums rustig een 0.5/5 ( a half out of five) gaven. En dat was toch een gerenommeerd blad!

We pray hadden ze achterwegen mogen laten, maar ze zetten op elke cd weer een BTS/Beyonce-achtige hit for some reason, dus ja no surprise here.. Even dat nummer vergeten maar. Ik vind dan toch echt dit album een stuk beter dan Music of the spheres.
En blij met de bonus cd. Echt helemaal niets mis met the karate kit en Man in the moon! En de laatste track a wave heel fijn.

Coldplay maakt niet meer dezelfde muziek als 25 jaar geleden. Waar voor velen dit de nostalgische Coldplay is, zijn dat voor mij meer nummers als Paradise, Every Teardrop Is a Waterfall, Everglow, A Sky Full of Stars en mijn all-time favorite Hymn for the Weekend.

Het is dus maar waarmee je nieuwe muziek van de band wilt vergelijken. Want veel nummers op dit album zijn vergelijkbaar met die van de laatste 10-15 jaar. iAAM heeft bijvoorbeeld wel wat weg van Every Teardrop. Ik vind dit dan dus ook een leuk album, maar ik hou natuurlijk ook van popmuziek. Ik zal dan wel tot de ‘nieuwe’ doelgroep behoren.

Naar aanleiding van de interessante discussies hier, uit nostalgie naar de eerste twee (ok, misschien de eerste vier) Coldplay-platen deze nieuwe worp eens opgezet.
Wat een mierzoete sprookjesbom!!.
Af en toe een vleugje interessant, maar meestal ene oor in en andere weer uit. Erbarmelijke/kinderlijke teksten. Als daar al sprake van is, "lalalaaa, lalalaaaaaaaah".

Moon Music demonstrates all the reasons to be sick of Coldplay, and all the reasons they’ll be missed when they finally retire.... Aldus Pitchfork.

Ik vind dat eigenlijk wel een hele treffende kwalificatie voor dit album.

Ik zie nog wel ergens bovenaan mijn Spotify wrapped verschijnen aan het einde van het jaar, ik vind dat echt een verslavend mooi liedje. Ingeklemd tussen veel Lalala, We pray love jalala onzin. Dat dan weer wel.

Holy smokes!

Het begin van We Pray klinkt lekker energiek en hiphoppie. De beat is lekker. Uitdagend.
Op 0:14 wordt ik dan ineens teleurgesteld. Het klinkt dramatisch, druk en doet lijken op de soms ik-ben-een-bitch-vibe die je neigt te krijgen van bijvoorbeeld Rihanna. Na het verloop van deze "zwaardere introductie" naar het hoofdnummer wordt ik ontzettend teleurgesteld door de inhoud

Het klinkt allemaal dramatisch en negatief. De irritatie die ik ervaar voelt bijna net zo vervelend als wanneer ik verplicht naar drillrap zou moeten luisteren. Ik behandel het nummer zoals het mij ook behandeld: ik respecteer het stuk niet. Daarom besluit 40 seconden voor het nummer eindigt te skippen.

Het volgende nummer heet Jupiter. Coldplay lijkt hier inderdaad compleet op een andere planeet te zitten: wat is dit nou weer voor rare overgang van het vorige gedrocht? Hoe dan ook is de zachtere toon van het stuk zeer welkom. Het stelt mij gerust.
Ik voel gedurende de volgende twintig seconden aan dat dit wellicht geen nummer is dat ik zomaar aan zou zetten omdat ik er zin in heb. Ik wordt echter misleid: ineens kan ik het nummer toch redelijk waarderen. Ineens verrast het nummer dan toch met een aantal interessante beats, mooie melodieën en schoonheid. Al met al kan ik het nummer toch waarderen.


Het einde van Jupiter naar Good Feelings (2:40 van 4:00) is echt geniaal gecomponeerd.
Good Feelings is een nummer die het gevoel bij mij oproept zoals ik het zou verwachten van Pharrell Williams met zijn grote hit 'Happy'. Dit betekent dat het nummer redelijk werkt: als ik verplicht zou moeten luisteren kan 't best werken.

Het is tijd om te gaan spacen. We gaan op reis door het universum. Alien Hits / Alien Radio verrassen mij met gewoon mooie muziek.

Het nummer 'laam' weet mij niet te verrassen. Meer kan ik er niet over kwijt. Next.

Aeterna.
Wow. Aeterna.

De krachtigheid en creativiteit van het nummer die door mijn hersenen vloeien maken mij gelukkig en energiek. Alleen al vanwege dit nummer zou ik dit album fysiek op CD willen kopen. Dat ga ik dus ook doen.

All My Love. Lalalala, lalalaaaaaaaaááá, lalala. Next. Ik voel op een gegeven moment de behoefte om te skippen, zoals ik ook gedaan heb met We Pray. Al klinkt het huidige nummer nog wel iets beter. Het is zeker muziek, maar spreek mij gewoon niet aan.

Al met al een album dat soms zeer positief weet te verrassen en de aanschaf zeker waard is. De meeste reacties vind ik erg kort door de bocht.

Ik heb maar eens een poging gewaagd, ik was toch best wel nieuwsgierig.

Jupiter en vind ik best te pruimen, maar het album als geheel, helaas, het suikergehalte is me gewoon te hoog en door de simpele, nietszeggende melodietjes zal ik dit album niet snel meer opzetten.

Ik twijfel tussen 2 en 2,5 - vooruit: 2,5 sterretjes.

Rainbow veel slechter wordt het niet. Het geheel is ook niet best. Coldplay die ik een 20 jaar terug heel hoog had zitten levert weer slechte plaat af vol nikszeggende nummers met een paar uitzonderingen daargelaten zoals Aeterna en Iaam.

De creativiteit heeft plaatsgemaakt voor eenzijdige muziekkeuze die licht in het gehoor ligt en veel galm kan hebben.

De doelgroep is ook totaal veranderd, naar de platenspelers in een groot stadion met veel bombast. Ik speel daar niet meer mee, maar denk met genoegen terug naar oudere tijden. En mijn Coldplay collectie blijft tot 2015 compleet.

Ik ben wel benieuwd wat je zo slecht aan Rainbow vind DjFrankie De heren en dames critici vinden dat liedje over het algemeen het beste nummer van het album, zelfs Pitchfork vind het nummer een Highlight van Moon Music.
Je noemt zelf Aeterna als een uitzondering op de nietszeggende nummers. Persoonlijk vind ik dat samen met We Pray het slechtste liedje van het album. Een soort van 'we zetten er een beat onder en dan is het helemaal van nu' gevoel krijg ik daarvan. Maargoed, smaken verschillen uiteraard.

Dat is uiteraard een smaakverschil. Gisteren heb ik Rainbow zelfs 2 keer achter elkaar gedraaid. Vind dat echt niks.
De 2 nummers erna wekken meer belangstelling op. Wellicht komt dit door mijn Rainbow beleving.

Waar zijn de tijden van Parachutes en A Rush Of Blood To The Head ...?

Is dit een retorische vraag, of wil je echt een antwoord?
Goed dan, komt ie: 22 jaar geleden.

En die komen noooooiit meer terug...

Hoewel, ik hoop dat ze voor hun laatste geplande album nog een keer goed uit de hoek komen. Je kunt veel van ze vinden, maar ze zorgen er wel voor dat ik blijf hopen.

Deze worp vind ik helaas weer meer van hetzelfde. Ik snap het op zich wel: hoe blijf je overeind na zoveel succes? Hoe kunnen we zoveel mensen op deze aardkloot tevreden houden? Maar kom op, wees eens echt creatief, sla een iets andere weg in, durf risico's te nemen. Misschien ben ik dan ook weer om.

Coldplay heeft een ander pad bewandeld en op dat pad voelt de band zich comfortabel.
Het is een stadionband geworden en liedjes worden op maat geschreven voor zo'n grotesk evenement.
Feel good liedjes bedoeld om mee te zingen en een gebroederlijke sfeer creëren.
Dat is Coldplay nu en daar gaan ze niet te veel meer van afwijken.
Het is zoals het is.