menu

The Cure - Songs of a Lost World (2024)

mijn stem
4,07 (280)
280 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Universal

  1. Alone (6:48)
  2. And Nothing Is Forever (6:53)
  3. A Fragile Thing (4:43)
  4. Warsong (4:17)
  5. Drone:Nodrone (4:45)
  6. I Can Never Say Goodbye (6:03)
  7. All I Ever Am (5:21)
  8. Endsong (10:23)
totale tijdsduur: 49:13
zoeken in:
avatar van west
4,5
deric raven schreef:
Ah, Sounds of the Universe vond ik al niet zo veel meer aan.

Sounds of the Universe? Verkeerde album. Misschien verplaatsten naar discussie bij The Cure?

avatar van deric raven
5,0
west schreef:
(quote)

Sounds of the Universe? Verkeerde album. Misschien verplaatsten naar discussie bij The Cure?


Voor mij is deze van The Cure wel de muziek van het universum, maar je hebt hartstikke gelijk

avatar van gigage
De Franse Avant-Garde metal opleving is the Cure niet ontgaan. Nou waren ze ook even weg natuurlijk. Warhorse gaat dus in de metal playlist van 2024 en daarbij, de productie heeft hetzelfde gebrek aan resolutie als wat er al in staat haha.

gigage schreef:
De Franse Avant-Garde metal opleving is the Cure niet ontgaan. Nou waren ze ook even weg natuurlijk. Warhorse gaat dus in de metal playlist van 2024 en daarbij, de productie heeft hetzelfde gebrek aan resolutie als wat er al in staat haha.
Lekker duidelijk bericht. Nu nog even iets aan je zinsopbouw doen en iedereen zal je bericht begrijpen.

avatar van gigage
EvenFlow schreef:
(quote)
Lekker duidelijk bericht. Nu nog even iets aan je zinsopbouw doen en iedereen zal je bericht begrijpen.

Ok, ik schrijf het even uit. Mijn bericht gaat over de track Warsong ( niet Warhorse, sorry). Het begin van de song is een typische avant-garde metal intro en Franse metal bands zijn meesters in dit genre. Als je van te voren niet weet dat het The Cure is dan is het eigenlijk wachten op de onmiskenbare grunts die bij een intro als deze horen. Dat is uiteraard niet het geval bij deze track en dat maakt de song nog even wat Avant Gardistischer.

De productie van de song, of eigenlijk het hele album, heeft een gebrek aan resolutie gelijk aan de producties van obscure metalbands. En dus niet alleen vanwege het geweldige gitaarwerk maar ook qua sound is deze track gepromoveerd naar mijn 2024 metal playlist. Ik zag dat niet aankomen en ik nodig dan ook andere metalfans uit om eens een dansje te maken op deze Warsong.

Voor de rest vind ik het album ook prima maar deze springt er voor mij bovenuit. Beetje a-typische track voor The Cure, vind je niet?

avatar van dix
dix
Geen idee of Smith veel naar Franse avantgardistische metal luistert, maar een prettig nummer is het zeker. Dat vond ik ook al gelden voor de andere twee tracks die ik checkte, Alone en Endsong.

Al veertig jaar koop ik geluidsdragers maar nog nooit iets van The Cure, simpelweg omdat ik die platen bij anderen wel kon horen. Mogelijk wordt dit dan de eerste.

avatar van Chameleon Day
3,0
dix schreef:
Al veertig jaar koop ik geluidsdragers maar nog nooit iets van The Cure, simpelweg omdat ik die platen bij anderen wel kon horen. Mogelijk wordt dit dan de eerste.


Meen je dat? En ik maar denken dat dix een indrukwekkende platencollectie heeft met postpunk en gerelateerde muziek uit de jaren eind 70/begin 80….incl. uiteraard Cure. Weer een illusie armer.

avatar van dix
dix
Chameleon Day schreef:
(quote)


Meen je dat? En ik maar denken dat dix een indrukwekkende platencollectie heeft met postpunk en gerelateerde muziek uit de jaren eind 70/begin 80….incl. uiteraard Cure. Weer een illusie armer.


Indrukwekkend zal die collectie wel zijn maar hij is Cure-vrij. Ik heb een 12" van The Glove en Hyaena staat ook ergens stof te happen.

avatar van Frenz
Niet blown away, maar wel blij verrast. Zoals gewoonlijk weer met andere dingen bezig en de release volledig gemist. Door 15 pagina's zin en vooral onzin te bladeren (met name over het belang van productie).

Vrij recent in een filosofiepodcast kwam Simone Weil en Susan Sontag me vertellen dat criticasters kunst kapot maken met hun pretentieuze verklaren van kunst in het algemeen. Luisteren zul je! Met open oren, hoe komt het binnen? Wat hoor je, wat voel je?

Een mooi en oprecht Cure album, The Endsong werkt wel bij mij. Ik kan me weer een beetje verplaatsen in de Weldschmertz puber Frenz, voor wie A Forest een hoogmis was, die Pornography bijna niet kon verdragen zo intens. Of deze beklijft, ik weet het niet, maar ik ben dus wel blij (?) dat tie er is.

avatar van Chameleon Day
3,0
Frenz schreef:
…en vooral onzin te bladeren (met name over het belang van productie).

Vrij recent in een filosofiepodcast kwam Simone Weil en Susan Sontag me vertellen dat criticasters kunst kapot maken met hun pretentieuze verklaren van kunst in het algemeen. Luisteren zul je! Met open oren, hoe komt het binnen? Wat hoor je, wat voel je?


Zeer eens met wat je hier weergeeft over “wat hoor je, wat voel je?”. En mijn antwoord is dan, voor een deel, dat de muziek, in mijn beleving (nadruk daarop!), in bepaalde nummers de nek om wordt gedraaid door de productie. Op sommige nummers zo luid, te veel “in your face”, met blikkerige drums en platte, te volvette toetsen. Dat kan mijn gevoel en ervaring van die nummers toch bepalen? Mag dat niet? Ben ik dan pretentieus, zoals je suggereert?

avatar van Mjuman
Frenz schreef:
Vrij recent in een filosofiepodcast kwam Simone Weil en Susan Sontag me vertellen dat criticasters kunst kapot maken met hun pretentieuze verklaren van kunst in het algemeen. Luisteren zul je! Met open oren, hoe komt het binnen? Wat hoor je, wat voel je?


Verdomd interessant, maar gaat u verder zou Jacques Plafond zeggen. Grappig dat Susan Sontag je dat kwam vertellen, terwijl die zo'n 20 jaar geleden overleden is.

Ik geloof in de autonomie van kunstuitingen; ik ben wars van elke nadere explicatie op dat punt, afgezien van tijdstip van vervaardiging en evt plaats. Ik wil zelf zien. luisteren en ervaren en heb weinig behoefte aan explicatie en wil iets kunnen begrijpen zoals het spontaan op me afkomt en me m'n gevoel aanspreekt of juist niet. Daarna kan evt een tweede stap volgen.

Welnu bij dit album lukt met het niet om de muziek te appreciëren omdat het geluid (=de productie) ertussen zit. Met goed materiaal een slecht resultaat leveren, zeg maar. Ooit bij een niet nader te noemen restaurant een zeer slecht bereide zalmsteak gegeten en toen de ober aan mij vroeg hoe het was geweest kon ik alleen maar zeggen dat ik hoopte dat de zalm een waardig einde had gehad, omdat wat er volgde zeer matig was.

Dit album komt voor mij voorlopig op nr 1 in 2024 op de lijst van meest teleurstellende albums.

avatar van Frenz
Mjuman schreef:
(quote)


Verdomd interessant, maar gaat u verder zou Jacques Plafond zeggen. Grappig dat Susan Sontag je dat kwam vertellen, terwijl die zo'n 20 jaar geleden overleden is.

Ik geloof in de autonomie van kunstuitingen; ik ben wars van elke nadere explicatie op dat punt, afgezien van tijdstip van vervaardiging en evt plaats. Ik wil zelf zien. luisteren en ervaren en heb weinig behoefte aan explicatie en wil iets kunnen begrijpen zoals het spontaan op me afkomt en me m'n gevoel.

aanspreekt of juist niet. Daarna kan evt een tweede stap volgen.

Welnu bij dit album lukt met het niet om de muziek te appreciëren omdat het geluid (=de productie) ertussen zit. Met goed materiaal een slecht resultaat leveren, zeg maar. Ooit bij een niet nader te noemen restaurant een zeer slecht bereide zalmsteak gegeten en toen de ober aan mij vroeg hoe het was geweest kon ik alleen maar zeggen dat ik hoopte dat de zalm een waardig einde had gehad, omdat wat er volgde zeer matig was.

Dit album komt voor mij voorlopig op nr 1 in 2024 op de lijst van meest teleurstellende albums.


Simone Weil is al in 1943 van ons heengegaan, maar ook zij heeft ons nog veel te zeggen. Beider werk werd behandeld in deze podcast en opnieuw deed filosofie me beseffen hoe vaak ik mijn meestal vaststaande oordeel moet herzien. Nederigheid is geen kwaliteit die ik de mijne kan noemen, maar dat zou me wel sieren

Dus nee Chameleon Day ik vind je niet pretentieus, heb ik geenszins bedoeld. Ik vind het vaak vermakelijk hoe serieus sommige users zichzelf nemen, terwijl muziek voor mij alleen maar met beleving en gevoel te maken heeft. Daarom vind ik een score toekennen aan een album ook onzinnig.

Dat de productie in de weg staat van de beleving van de muziek is zeer valide, mij stoort het minder hier, maar ik snap het wel.

avatar van reptile71
Als een band als The Cure een nieuw album uitbrengt, dan zijn de verwachtingen torenhoog. Ook wel vreemd, want na 1992 vielen de albums toch best tegen. Met toch wel een flinke teleurstelling met hun laatste album 4:13 Nightmare. Maar als grootheid Robert Smith na 16 jaar eindelijk gelooft iets goed genoeg te vinden om het uit te gaan brengen, dan mag je wel iets verwachten natuurlijk. Je wil gewoon dat het goed is.

Hoewel ik niet direct helemaal overtuigd was van het nieuwe materiaal dat de wereld in werd geslingerd, had ik wel de behoefte het vaker te luisteren om de nummers te laten groeien en dat hebben ze gedaan. Er zit veel diepgang in en het persoonlijke ervan raakt me ook. Misschien is het de herkenning van het verlies en het ouder worden. Een nummer als Drone vind ik wat minder (al groeit ook die nog steeds), maar het overgrote deel van het album wordt me meer dierbaar met elke luisterbeurt. Ik begin nu ook te verlangen het weer te horen, want het wordt beter bij elke luisterbeurt. Het is geen Disintegration of Pornography, maar ik ben ook geen 18 meer en kan nooit opnieuw ervaren zoals ik toen deed. Het is een andere tijd.

Uiteraard is deze plaat geen achtergrondmuziekje. Hij vraagt om je aandacht. Wacht niet tot een intro voorbij is, maar luister naar de muziek, alle nuances, laat je meevoeren, laat je oren verwennen. Dit is The Cure, weet je nog, geen 13 in een dozijn popproductie. En het is zonder meer hun beste sinds Wish.

Overigens maakt het ook nog wel uit hoe je hem draait, vanaf welke media en apparatuur. Ik lees regelmatig over 'compressed' geluid. Ik speel hem af vanaf de grey marbled vinyl versie over de stereo, en wel met een beetje volume natuurlijk en dat klinkt wat mij betreft prima. De deluxe 3 discs uitvoering volgt nog en de Blood Records picture disc wordt binnenkort bezorgd. Waarom tenslotte één uitvoering kopen als je aan drie ook voldoende hebt?

Gast
geplaatst: vandaag om 03:50 uur

geplaatst: vandaag om 03:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.