Steven Wilson - The Overview (2025)

Ik vond de meeste albums van SW erg goed, maar dit album is saai en vooral heel langdradig. Hij is er niet op vooruit gegaan zullen we dan maar zeggen.

Ik ben geen kenner van de muziek van Steven Wilson.
Maar ik heb altijd interesse in lange nummers die een opbouwende structuur hebben.

Aan het goede adres dus. Fijne plaat en heerlijk om al die stijlen te horen in ruim 40 minuten muziek, verdeeld over twee nummers.

Inmiddels ook een aantal keren gehoord, moet er nog even inkomen (wat beter luisteren) denk ik.
Ik vind voor nu de voorganger een tikkie beter maar zoals gezegd, nog eens wat beter luisteren. Kom erop terug.

Ik heb nu een aantal keren de twee nummers van het 1e album beluisterd en ook de 10 andere nummers van het tweede album. Ik weet niet of het tweede album dan ‘simpelweg de losse nummers/delen’ van het eerste album zijn. Er zitten bepaalde subtiele verschillen in. En zelfs dikke twijfels soms maar..

Door deze met elkaar te vergelijken ben ik dieper beide albums ingegaan. Geconcentreerder luisteren. Soms ogen dicht en zelfs mijn handen voor mijn ogen. Door dat te doen komt er wel heel veel naar binnen en merk je dat Wilson zeer subtiel te werk is gegaan met dit album en dat er veel, heel veel te ontdekken is. En in een eerdere post hier gaf ik aan dat het via mijn boxen door de woonkamer resoneerde zoals bedoeld maar met een koptelefoon ontdek je de diepere lagen ook beter.

En dan vind ik het tweede album eigenlijk (nu) nog wat beter omdat ik daar de tijd heb om de nummers apart te beluisteren. Kan herhalen. Dat geeft een soort afbakening waardoor ik het album beter tot mij kan nemen. Niet in één ruk zoals de twee nummers van het 1e album. Ik vermoed dat ik daar nog niet echt aan toe ben. Eerst dat tweede album. Dan later het geheel van de twee nummers van het 1e album.

Dit album vraagt echt aan mij om diepe concentratie. En is in mijn oren echt geniaal in elkaar gezet, gespeeld en opgebouwd. Dit album vraagt totale onderdompeling.

Als je door alle pretentie heenkijkt/luistert, zijn dit gewoon twee goede tracks, met lange intro’s / uittro’s als fillers. Geen volwaardig album mijns inziens.

Nou, daar is 'ie weer hoor, Steven Wilson met zijn jaarlijkse oefening in muzikale zelfbevrediging. The Overview klinkt precies zoals je zou verwachten: een beetje pretentieus geneuzel, een flinterdun concept en natuurlijk de verplichte 'progressieve' productie die vooral bedoeld is om audiofielen te pleasen.

Echt vernieuwend? Nah. Spannend? Niet echt. Dit album voelt eerder als een samenvatting van zijn vorige vijf platen, met wat random stukjes ertussendoor om het ‘diep’ te laten lijken. Oh ja, en uiteraard weer een cliché boodschap.

Ik heb het een paar keer geprobeerd, maar het kwartje wil nog niet landen...krijg het gevoel dat Moby z'n zolder heeft opgeruimd en nog wat tegenkwam in de bak met van alles en nogwat.

Ik zie dat anderen er heel blij van worden, zelf word ik toch het meest vrolijk van het wat meer korte, puntige en stevige werk van Wilson...en een gitarist als Guthrie die de boel af en toe eens flink opschudt.