Steven Wilson - The Overview (2025)

"I’ve gone back to a more progressive style."

Steven Wilson will release new album The Overview in March | Louder - loudersound.com

Leuk! Ben benieuwd.

Mijn verwachtingen zijn hoog gespannen! Twee epics, that's it. Dat kan bijna niet misgaan, toch?

Alweer een nieuw Steven Wilson album op komst?
Ok, prima hoor.

Gave albumcover!

Hier kijk ik enorm naar uit. Dit gaat een topalbum worden. Heb er voor het eerst sinds jaren weer eens vertrouwen in bij Steven.

Wow, wat een playlist!

Dikke hype voor dit album. Terug naar de prog. Maar goed, dat zij hij ook voor To the Bone. Wat overigens een prima album is, daar niet van, maar echt terug naar prog was het niet.

Wat is Prog ? Jammer dat de twee nummers van dit album niet genomineerd (zullen) kunnen gaan worden.

Steven Wilson lijkt de afgelopen jaren wat zoekende naar een nieuw geluid. To the Bone was een best aardig, popgericht album, maar The Future Bites vond ik erg geforceerd en ongeïnspireerd. Closure/ Continuation had iets vergelijkbaars. Het voelde voor mij aan als een moetje, met een vervelend soort geldingsdrang; alsof hij wilde bewijzen dat hij heus nog wel een degelijk Porcupine Tree album kon uitbrengen. Progmetal volgens het boekje; maar zonder sfeer of emotie. Ik was wel enthousiast over The Harmony Codex. Daar vermengde hij mooi new-wave, elektronica en progressieve rock. Nog steeds wat wisselvallig, maar het muzikale vuur leek weer te branden.

Vanwege de voornoemde geschiedenis weet ik niet zo zeker of ik enthousiast ben over de terugkeer naar een (traditioneel) proggeluid. Ja, de beste soloalbums van Wilson hanteren deze stijl, maar ik vrees ervoor dat dit album desondanks ongeïnspireerd gaat aanvoelen: opgewarmde cliché's om de fans tevreden te stellen.

Edit: "According to Wilson, that idea provided the jumping-off point for the sound and structure of the album, which partly reframes the sound of Pink Floyd, Tangerine Dream, Vangelis and other prog titans in a modern context"
Laten we zeggen dat ik hoop dat de moderne context meer is dan enkel verkooppraat. Op zich geeft het vorige album wel aanleiding tot enig optimisme.

Songs van resp. 23 en 18,5 minuten, als dat maar de spanning kan vasthouden.

Een nieuwe Wilson. Altijd interessant welke weg hij nu gaat bewandelen. Vaak goed, soms briljant, ook wel eens tegenvallend. Hoort erbij, zeker met zo'n grote productiedrang (all-inclusive).
Alle verwachtingen en marketing praatjes op voorhand doen mij niet veel, ik hoor het wel tegen die tijd. Ik kijk vooral uit naar het concert op 22 mei. Live heeft hij mij nog nooit teleurgesteld.

Ik blijf het wel grappig vinden dat Wilson gewoon zijn eigen koers blijft varen. Trekt zich niets aan van voorgaande (succesvolle) resultaten en ik heb ook wel eens wat het idee dat hij dat met opzet doet. Voor mij geen probleem, ik ben een liefhebber dus ben benieuwd waar hij nu mee komt.

Klein stukje gehoord. Mijn oren staan weer op stokjes!

hahahahahahahaahahahaha

Ik pas deze keer voor het earbook. Deze vind ik echt te duur. De (signed) cd had ik al besteld en nu de blu-ray erbij. De rest van de nummers zijn toch vaak "leftovers" en draai ik eigenlijk nooit. Ben wel benieuwd naar het album. The Harmony Codex was misschien wat onevenwichtig, maar vond ik wel een stap vooruit na het wat tegenvallende The Future Bites.

Nog een weekje en hij valt op de deurmat!

@luukve
Bij mij ook. Ik hoop volgende week (als er geen vertraging met de post is).

De filmpresentatie bij het album was gisterenavond online (betaald) via Veeps. Ik heb hem gezien, maar ga er nog niets over zeggen totdat het album vrijdag op de deurmat valt.

Wilson slaat hier niet echt nieuwe wegen in, maar perfectioneert zijn distinctieve sound weer wat verder.
Het album is meer mellow dan ik had verwacht; verwacht geen bergen harde riffs. Het geheel klinkt alsof King Ghost, Drive Home, Significant Other en The Harmony Codex (het nummer) samen een liefdesbaby kregen. Met een vleugje Space Oddity in de mix.
Het eerste deel bevat vrij veel piano en dat klinkt prachtig. Mooie zanglijnen ook hier. Het tweede deel begint heel elektronisch met de opsomming die we op de hoes zien. Spoken word door mevrouw Wilson.
En dan maakt Wilson mijns inziens toch weer dezelfde fout als op zijn vorige plaat. Net als op The Harmony Codex komt het exact zelfde spoken word gedeelte later weer terug. En dat is nergens voor nodig; het duurt op zichzelf al vrij lang. Maar dat gezegd hebbende: de titeltrack begint geweldig met dat spannende elektronische gedeelte! Later ontpopt de song zich als Wilson's eigen Space Oddity. Bij eerste beluistering heb ik nog geen favoriet van de twee. Nergens kakte mijn aandacht in. De plaat duurt precies lang genoeg en smaakt naar meer. Hij klinkt fantastisch, er wordt fantastisch gemusiceerd. En tot slot wil ik nog zeggen dat Wilson hier gelukt is wat hem bij The Incident maar half lukte; een album dat flowt als geheel en nergens voelt als aaneengeregen losse songs. De tijd (en meer luisterbeurten) zal het leren, maar ik denk dat dit album zich kan meten met zijn beste werk. Misschien nét niet met HCE, maar dat is een zeldzaam vijfsterren meesterwerk.

Ik ben heel benieuwd, zeker na het lezen van 2 zeer uiteenlopende eerste reviews: deze van eh1982 hieronder en de 1e en voorlopig enige op Progarchives: Just a moment... - progarchives.com.

Ook het stemgemiddelde op Progarchives belooft niet veel goeds. Maar ik ga liever af op de iets representatievere gemiddeldes van Rate Your Music (en mijn eigen luisterervaring vanzelfsprekend). Dat spoken word van Rotem Wilson hoeft voor mij ook niet echt. Komende vrijdag inderdaad maar eens goed de tijd nemen om de koptelefoon in te duiken. Meanwhile: me verder onderdompelen in de nieuwe Motorpsycho

Merk dat ik de laatste jaren een beetje Steven Wilson en PTT moe ben, draai het eigenlijk niet meer terwijl ik het fantastisch vind wat hij allemaal heeft uitgebracht. Alle studio albums van Steven Wilson t/m To the Bone en alle studioalbums van PPT heb ik in bezit en ben naar diverse concerten geweest dus je kan stellen dat ik altijd fan ben geweest.
The Harmony Codex heb ik ook nog in mijn bezit maar heb ik nog weinig gedraaid.

Toch begin ik wel nieuwsgierig te worden naar dit album, waarschijnlijk omdat dit weer een echt prog album is geworden. Ik wacht nog even wat oordelen hier af voordat ik hem wellicht toch ga aanschaffen.

Snap je wel, ik heb hetzelfde, ook in het verleden meerdere keren live gezien tijdens The Incident en Fear tour, verschillende speciale edities in mn kast staan, maar na HCE werd ik wilson moe, het is vooral zn stem denk ik. luister nog weinig SW nummers of Porcupine Tree. Wel altijd weer benieuwd naar een nieuw album, maar weet niet meer echt te verrassen nmi, als ik lees over spoken word stukken dan verwacht ik er al niet veel van. Personal Shopper(dacht ik dat het was) had bijv een beter nummer geweest zonder dat gelul er tussen door.

Als fan van Steven Wilson en zijn werk kijk ik enorm uit naar dit album!
Op Wilson, Steven - Overview -exclusive Grey Vinyl/half Speed Master- kopen? | platomania.nl zag ik nog een mooi interview/recensie.

De 'innerviews' van Anil Prasad, met o.a. Steven wilson, zijn ook altijd de moeite. Bij elk nieuw album spreken ze elkaar. Bij de meest diepgaande gesprekken met artiesten die ik online al ben tegengekomen. Sinds deze week is er een nieuw interview.

Er is ook een audioversie op Youtube.

Net na middernacht is de nieuwe Steven Wilson verschenen en daar heb ik op zitten wachten. Jawel. En nu hoop ik maar dat het vale licht van de lantaarnpaal meer genade kent dan destijds tijdens het aanhoren van The Harmony Codex uit 2023.

Wat ik nu al wel kan verklappen is dat ik The Overview - op een paar kleine dingetjes na - mooier vind dan de voorgangers To The Bone, The Future Bites en The Harmony Codex. Apart en bij elkaar. The Overview is niet baanbrekend. Of vernieuwend. Maar dat hoeft voor mij niet. Niet altijd. Meestal niet. Want deze Steven Wilson is gewoon mooi. Soms zelfs heel erg mooi. Sfeervol ook.

The Overview is wel van het type 'sterke nachtplaat'. Te beluisteren bij kaarslicht of het licht van een eenzame lantaarnpaal. Maar waarschijnlijk komt ze nog beter tot haar recht in volledige duisternis. Het liefst bij een heldere hemel. Of gewoon met je ogen dicht. Kan ook.

Morgen of overmorgen verwacht ik de blu-ray en dan wordt het genieten in het buitenhuis. Helaas nog wel zonder Atmos.

Die komt later pas.

Gisteren mocht ik samen met een kleine honderd man het album met de bijbehorende film beluisteren in EYE. Een mooie ervaring om zo voor het eerst in volle concentratie voor het eerst een album tot me te nemen. Zeker als het album ook nog eens een van de betere werken van Steven Wilson sinds HCE blijkt. Vooral Objects Outlive Us laat een diepe indruk achter op me na de eerste luisterbeurt. Een sfeervol nummer dat klein begint en uitgroeit tot een geweldig gelaagd prognummer dat afsluit met een fenomenale gitaarsolo.

Het titelnummer heeft nog wat meer tijd nodig om te landen. Het komt wat moeizaam op gang in het deel Perspective met veel gesproken woord, maar daarna ontvouwt zich een nummer dat mij regelmatig terug doet denken aan Porcupine Tree's album Lightbulb Sun.

Het komt op mij over als een rommelig album, vanmiddag geef ik het een 4e draaibeurt.

Rommelig in de zin dat er zoveel gepraat wordt? Ik vind dat niet rommelig, maar wel storend.

Voor de rest een prima album.

CD2 staat op Spotify erbij. Die lijst mis ik hier nog?