menu

Muziek / Muziekgames / Neil Young Meter

zoeken in:
avatar van Brunniepoo
Prime of Life: 7,5
Driveby: 7

avatar van Bonk
Prime of Life 7,2
Driveby 7,8


avatar van Twinpeaks
Prime Of Life :Voor mij de minste op SWA .Vooral de backing vocals irriteren me .Evengoed een 6
Driveby : Spookachtige song met mooie spanningsboog 8.5


avatar van AOVV
Twee nogal atypisch klinkende nummers, maar ik kan niet goed uitleggen waarom nou precies. Maakt het wel boeiend, met een lichte voorkeur voor het tweede nummer.
Prime of Life: 7
Driveby: 7,5

avatar van Dieter
harm1985 schreef:
(quote)

Voor beide?


Excuus, voor beide ja

avatar van Rufus
Prime of Life: 6
Driveby: 6,5

avatar van Sandokan-veld
Prime of Life: 7,4
Driveby: 7,7

avatar van Twinpeaks
Herstel : de slechste is natuurlijk Piece Of Crap op SWA .

avatar van harm1985
Twinpeaks schreef:
Herstel : de slechste is natuurlijk Piece Of Crap op SWA .

Tja, typisch Neil Young om dat dan toch op het album te zetten.

avatar van curufin
Prime of Life: 6.2
Driveby: 7

avatar van henk01
Falling from Above - 7
Sunny Inside - 7
Someday - 8
No Wonder - 7,5
This Old Guitar - 9
The Old Homestead - 7

avatar van henk01
Walk like a giant 8
Prime of Life 7
Driveby 8

avatar van Renoir
Prime of Life: 8
Driveby: 8,5

avatar van teus
No Wonder...8
This Old Guitar..8
The old Homestead...7.5
Walk like a giant...7
Prime of Life...7.5
Driveby...7

avatar van harm1985
Het duurde even voordat het kwartje viel, maar Sleeps with Angels reken ik nu tot mijn favoriete Neil Young albums; eentje waar ik 4.5* voor over heb. Dat vertaalt zich in een 8.7 voor Prime of Life, dat daarmee na 12 stemmen op een 7.21 uitkomt, goed voor een voorlopige 213e plek. Driveby scoort net iets hoger met een 9, waarmee het na 12 stemmen op een 7.50 uitkomt en een 174e plek.

Op zich is het ironisch dat Briggs zich zo negatief uitliet over de tweede sessie voor Sleeps with Angels, als je je bedenkt hoe lang Young zich in 1975 met Crazy Horse en Briggs verschanste in Point Dume voor de opnames van wat uiteindelijk Zuma werd. Tussen de opname van het eerste nummer, Pocahontas, op 19 mei en Drive Back op 22 juni zat ruim een maand. Toegeven, 13 nummers in een maand is equivalent aan 7 nummers in twee weken, maar het tempo van Tonight’s the Night (8 nummers op één dag) werd bij lange na niet gehaald.

Ongeveer halverwege het verblijf in Point Dume werd Barstool Blues opgenomen. Eén van mijn persoonlijke favorieten van Zuma. Heerlijk op het randje gezongen, de verklaring daarvoor is logisch; hij heeft het nummer geschreven nadat hij terugkwam van de kroeg. De volgende dag kon hij zich er niets meer van herinneren dat het geschreven had en toen hij het nummer speelde bleek het ontzettend hoog, ongeveer drie keer zo hoog als de rest van het album.






In de bonus, een live versie van Year of the Horse:



avatar van Renoir
Barstool Blues: 9,5


avatar van bonothecat
Walk like a giant 8
Prime of Life 7
Driveby 6,7
Barstool Blues 7

avatar van Twinpeaks
Barstool Blues : Blijft een geweldig nummer ,simpel maar enorm effectief.
9.7



avatar van teus
Barstool Blues 7.5

avatar van AOVV
Leuk verhaal over de ontstaansgeschiedenis, Harm. Klinkt eigenlijk best logisch.

Deze is hier ook één van de favorieten, veel mooier vals zingen kan volgens mij niet.

9,5

avatar van Simon77
En weer bij (als het goed is..)
Wederom geen straf om in te halen, al hakten de laatste minuten van Walk Like a Giant er wel in

Tell Me Why: 8,0
Falling from Above: 7,0
Sunny Inside: 6,2
Someday: 8,0
No Wonder: 7,2
This Old Guitar: 7,0
The Old Homestead: 8,0
Walk Like a Giant: 7,2 (jammer van de laatste minuten)
Prime of Life: 6,5
Driveby: 7,5
Barstool Blues: 7,8

avatar van Sandokan-veld
Ja dit is wel een van de ultieme Neil Young-nummers.

Barstool Blues: 9,5

avatar van Rufus
Barstool Blues: 8

avatar van harm1985
Bastool Blues heb ik als één van de twee favorieten bij Zuma aangeduid, samen met Cortez the Killer, Zuma is ook één van mijn 5 sterren albums, logischerwijs kom ik dus op een 10 uit voor dit nummer. Ik ben niet de enige die dit nummer hoog heeft zitten; na 13 stemmen staat het nummer op een 8,82 gemiddeld, goed voor een voorlopige 18e plek.

In Augustus en September van 1975 werden de opnames van Zuma vervolgd, het laatste nummer dat Young opnam, was een solonummer, No One Seems to Know; op piano. Hij zou het nummer live met enige regelmaat spelen tijds de daaropvolgende tours met Crazy Horse in het voorjaar en najaar van 1976.

De tekst was ondertussen licht gewijzigd (wat mij betreft ten goede): in plaats van het bekende ‘Don’t say you lose, don’t say you win’ als onderdeel van het refrein zingt hij hier nog:

Now I’m not so sure what I’m looking for, or what I want.
And everywhere I go, no one seems to know.


Een variatie van dit refrein is te horen na het tweede couplet:

Oh it’s hardly real, the way it changes time and feel.
And everywhere I go, no one seems to know.


Kennelijk was Neil ook niet zo tevreden over de tekst, want op Songs for Judy zingt hij al de versie die in het Neil Young canon is opgenomen. Ook in Japan, een paar maanden nadat hij nummer op had genomen in de Broken Arrow studio heeft hij dit stukje tekst al laten vallenm (zoals te zien en te horen op Yesteryear of the Horse).

Don’t say you lose, don’t say you win.
An no one else will know, no one seems to know…







Ter vergelijking, in de bonus, uiteraard de studio versie:



Maar mijn favoriete versie is toch wel de live versie in Budokan (die hopelijk in Archives Vol. III zit):

Gast
geplaatst: vandaag om 11:07 uur

geplaatst: vandaag om 11:07 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.