menu

Muziek / Muziekgames / De reïntegratie van Ward

zoeken in:
avatar van The Eraser
- aERodynamIC: Asaf Avidan - Different Pulses (2012)
- AOVV: Motorpsycho - Blissard (1996)
- jassn: Gil Scott-Heron - Pieces of a Man (1971)
- niels94: Tom Waits - Rain Dogs (1985)
- Ernie: Nujabes - Metaphorical Music (2003)
- Bert (aka R&P): Four Tet - There Is Love in You (2010)
- Kobe Bryant Fan: The Microphones - The Glow, Pt. 2 (2001)
- Snoeperd: Modest Mouse - The Lonesome Crowded West (1997)
- ArthurDZ: The Rolling Stones - Exile On Main St. (1972)
- Masimo: Bonny Billy & Marquis de Tren - Get the Fuck on Jolly Live (2001)
- Arcade Monkeys: Animal Collective - Feels (2005)
- Arrie: Charles Mingus - The Black Saint and the Sinner Lady (1963)
- Fathead: Suede - Dog Man Star (1994)
- Sandokan: Jim O'Rourke - Eureka (1999)
- Teun: Steve Reich: Music for 18 Musicians (1978)
- Shelter: Daniel Lemma - Morning Train
- Kramer
- Rvdz The Raconteurs - Consolers of the Lonely (2008)
- Eilord
- Graf
- Vinck
- The Eraser: Avey Tare and Panda Bear - Spirit They're Gone, Spirit They've Vanished (2000)

Als groot fan van Animal Collective kan ik je deze van harte aanbevelen. Hoe goed ik Feels, Sung Tongs, Strawberry Jam en Merriweather Post Pavilion ook vind, hun debuut beschouw ik nog altijd als hun meest beklijvende en gewoonweg beste plaat

avatar van Ward
Ah daar wilde ik al een keer aan beginnen, bedankt voor het meedoen

avatar van Ward

(afbeelding)


Met deze plaat liet Jack White zien dat The Raconteurs meer was dan een eenmalig hobbyproject. Al klinkt het nog steeds als een vriendenband die in een schuurtje even een stapeltje rocknummers hebben opgenomen. Het plezier straalt er namelijk weer af. De classic rock invloeden liggen er duimendik bovenop. De dikke gitaarriffs volgen elkaar in rap tempo op, waardoor bands als The Who en Led Zeppelin nooit ver weg zijn. Eentonig wordt het echter nooit. Zo zijn er ook duidelijke invloeden van folk (Old Enough, Top Yourself), Ennio Morricone (The Switch and the Spur), punk (Five on the Five) en blues (Carolina Drama). De snelle rockers worden ook goed afgewisseld met meer slepende en rustige nummers (zoals het mooie pianonummer You Don’t Understand Me) De stemmen van Benson en White passen goed bij elkaar, alhoewel ze misschien qua klankkleur iets teveel op elkaar lijken. Maar de afwisseling tussen White’s maniakale manier van zingen en de meer gecontroleerde stem van Benson werkt goed.

Aangezien ik buiten de singles om White eigenlijk alleen van The White Stripes kende, moest ik wel even wennen om White in wat vollere composities te horen. Waar The White Stripes bekend staan om hun minimalisme, klinkt het hier allemaal wat bombastischer. Dat komt aan de ene kant door het gebruik van blazers en strijkers, maar ook door de wat meer bombastische refreinen. Al spreekt het simpele rechttoe rechtaan geluid van The White Stripes mij meer aan, gaat dit hem echter ook aardig af. Alleen het door Benson gezongen Many Shades of Black gaat voor mij echt over het randje. Dat nummer klinkt iets te glad en pompeus, flinke misser. Ook het daarop volgende Five on the Five is een niemendalletje, met name die outro is wel erg infantiel. Het niveau daalt wat mij betreft sowieso wel een beetje op de tweede helft van het album. Al wordt dat nog wel goedgemaakt door miniatuurtje Pull This Blanket Off en de meeslepende afsluiter Carolina Drama. Op laatstgenoemde laat White horen dat hij weet hoe je een spannend verhaal verteld.

Een plaat die laat horen dat White en Benson vakmannen zijn, die met gemak een gevarieerde meeslepende ouderwetse rockplaat afleveren. Persoonlijk zal dit soort rock echter nooit helemaal mijn genre worden ben ik bang. Ik heb niet zoveel op met dit soort gitaarriff gedreven muziek (heb ook een broertje dood aan gitaarsolos). Bovendien duurt de plaat voor mijn gevoel iets te lang, zeker aangezien er ook wel enkele missers opstaan. Een onvoldoende zou ik er ook nooit aan geven, daarvoor zit het simpelweg te goed in elkaar. Maar meer dan een ruime drie sterren zit er voor mij helaas niet in. 3*

avatar van Kramer
Mijn beurt. Ik heb gezien dat het Nederlandstalige in dit topic nog niet voorbij is gekomen. Daarom een persoonlijke favoriet in dit straatje, die in mijn directe omgeving steevast op negatieve reacties kan rekenen; mijn moeder vindt het vooral erg komisch, de rest van mijn kennissenkring vindt het ronduit verschrikkelijk. Ondanks het feit dat hij om de zin wel een klemtoon verkeerd legt, ondanks het feit dat zijn muziek te kazig voor woorden is, ondanks zijn haar: ik houd ervan.

Guido Belcanto - Een Man Al...


(afbeelding)

avatar van Ward
Ah dat is eens heel iets anders. Ik ga meteen op zoek!

avatar van Ward
- aERodynamIC: Asaf Avidan - Different Pulses (2012)
- AOVV: Motorpsycho - Blissard (1996)
- jassn: Gil Scott-Heron - Pieces of a Man (1971)
- niels94: Tom Waits - Rain Dogs (1985)
- Ernie: Nujabes - Metaphorical Music (2003)
- Bert (aka R&P): Four Tet - There Is Love in You (2010)
- Kobe Bryant Fan: The Microphones - The Glow, Pt. 2 (2001)
- Snoeperd: Modest Mouse - The Lonesome Crowded West (1997)
- ArthurDZ: The Rolling Stones - Exile On Main St. (1972)
- Masimo: Bonny Billy & Marquis de Tren - Get the Fuck on Jolly Live (2001)
- Arcade Monkeys: Animal Collective - Feels (2005)
- Arrie: Charles Mingus - The Black Saint and the Sinner Lady (1963)
- Fathead: Suede - Dog Man Star (1994)
- Sandokan: Jim O'Rourke - Eureka (1999)
- Teun: Steve Reich: Music for 18 Musicians (1978)
- Shelter: Daniel Lemma - Morning Train (2001)
- Kramer: Guido Belcanto - Een Man Als Ik (2011)
- Rvdz: The Raconteurs - Consolers of the Lonely (2008)
- Eilord
- Graf
- Vinck
- The Eraser: Avey Tare and Panda Bear - Spirit They're Gone, Spirit They've Vanished (2000)

avatar van Vinck
Verdorie Kramer, ik was ook van plan om voor Nederlandstalig te gaan Als het hem bevalt, suggereer ik het misschien alsnog...

avatar van Rvdz
Mooi stuk over The Raconteurs. Ben het er dus niet mee eens (al is Many Shades Of Black wel het minste nummer), maar goed verwoord.

avatar van Ward

(afbeelding)


Het leuke aan een topic waar anderen platen voor je uitkiezen is dat je soms bij albums uitkomt die je normaal gesproken niet zou hebben beluisterd. Deze Een Man Als Ik is er zo een. Een man als Guido Belcanto zie je niet elke dag: strak in een zwart pak gestoken en met een kapsel waar Jan Vayne jaloers op zou zijn. Alsof een ordinaire volkszanger poseert op een hoes van een Johnny Cash album. Dat is eigenlijk ook een goede weerspiegeling van de muziek zelf. Donkere weemoedige nummers gebracht in een country jasje en hij schuwt kitscherige strijkers en blazers allerminst. Zijn teksten zitten vol met levenslessen, maar gebracht met de nodige humor. Op papier zijn alle ingrediënten voor een fijne cultplaat aanwezig.

De toon wordt wat dat betreft meteen gezet met het gedragen De zonde die ik nooit beging. Tussen de bombastische strijkers door vertelt Guido ons dat er geen zondes zijn die hij nooit heeft begaan. Als het op de lusten van het leven aankomt kunnen wij hem niets nieuws meer leren. Ik zal de nummers niet een voor een bespreken. Het album blinkt uit in weelderige country producties vol strijkers, blazers en steelguitar. Dat volle, bombastische geluid gaat er bij mij goed in, ondanks dat het regelmatig de grens van kitsch ruimschoots passeert.

Het kitscherige past ook prima bij de traditie van het levenslied waarin Guido zichzelf in plaatst met de verschillende covers die op het album staan. Die covers vind ik niet alle even geslaagd. Met het ingetogen Dan ga ik weg voorgoed maakt hij een schitterende vertaling van Dylan’s Abandoned Love. Een van de hoogtepunten van het album. Zijn versie van Dylan’s It Ain’t Me, Babe wordt wel een erg plat meebrulnummer en zijn versie van Summer Wine (Toverdrank) is solide uitgevoerd, maar voegt eigenlijk niets toe aan het origineel. Daar staat dan weer tegenover dat het titelnummer, zijn versie van de Ierse traditional I’m a Man You Don’t Meet Every Day, Guido op het lijf is geschreven. Die ironische zelfverheerlijking is puur genieten:

‘Wel mijn naam is Guido, meer bepaald Belcanto
de grootste ster die je ooit van zo dicht zag
Koning van het levenslied, dat ben ik, een ander niet
een man als ik ontmoet je niet elke dag.’

Tekstueel weet Guido sowieso aardig uit de hoek te komen. Zijn directe manier van verwoorden past goed bij het genre van het levenslied. Zijn bespiegelingen over vrouwen en relaties mogen dan niet hemelschokkend zijn, Guido weet het erg onderhoudend te brengen. Vooral doordat hij die levenslessen vaak onder een laag snedige humor verstopt, zoals in het erg vermakelijke Een SMS of 3, waarin hij de invloed van moderne technologie op menselijke relaties hilarisch verwoord.

Al zijn er dus genoeg elementen aanwezig om een absolute cultplaat te zijn, is het voor mij dat persoonlijk helaas niet. Dit heeft voornamelijk te maken met Guido’s manier van zingen. Zijn stem zelf ben ik al niet kapot van, maar het grootste struikelblok is de manier waarop hij woorden uitspreekt (en dan heb ik het niet over zijn Vlaams accent). De manier waarop hij constant klemtonen in woorden verkeerd legt om qua metrum uit te komen werkt mij enorm op de zenuwen. Hierdoor loopt het nooit lekker door en komt zijn manier van zingen nogal gekunsteld over. Al klinkt het op papier misschien als een klein kritiekpunt, zorgt het in de praktijk er wel voor dat ik niet echt kan meegaan in de wereld van Guido Belcanto. Hierdoor blijf ik helaas steken op een nipte drie sterren.

avatar van Eilord
Er is inmiddels al aardig wat de revue gepasseerd en net als mijn voorganger wil ik je een genre laten horen dat hier nog niet voorbij is gekomen, reggae. Het is een genre waar ik weinig mee heb. Soms is een nummertje wel lekker maar daarna ben ik er al snel weer klaar mee. Een uitzondering op die regel is Groundation. Zoals wel vaker het geval is, wordt het bekendste album tevens gezien als het beste album en dat is uiteraard het album dat ik jou wil laten horen. Op knetterstonede Spanjaarden die zo stoned zijn dat ze flauwvallen en jou in hun val ook neerhalen na, is het live ook meer dan de moeite waard, maar dat is weer een ander verhaal.

http://cdn2.greatsong.net/album/extra/groundation-hebron-gate-105025027.jpg

Groundation - Hebron Gate (2002)

avatar van Ward
Ik was net van plan je een bericht te sturen dat je aan de beurt was om een plaat te kiezen. Goed om te zien dat je meteen met iets op de proppen komt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik echt helemaal niets met reggae heb, maar zo te lezen geldt dat ook voor jezelf. Zie dat deze plaat het überhaupt goed doet bij mensen die niet per se iets met reggae hebben. Dus dat maakt in ieder geval nieuwsgierig!

avatar van Ward
Aanmeldingen nog altijd welkom!

- aERodynamIC: Asaf Avidan - Different Pulses (2012)
- AOVV: Motorpsycho - Blissard (1996)
- jassn: Gil Scott-Heron - Pieces of a Man (1971)
- niels94: Tom Waits - Rain Dogs (1985)
- Ernie: Nujabes - Metaphorical Music (2003)
- Bert (aka R&P): Four Tet - There Is Love in You (2010)
- Kobe Bryant Fan: The Microphones - The Glow, Pt. 2 (2001)
- Snoeperd: Modest Mouse - The Lonesome Crowded West (1997)
- ArthurDZ: The Rolling Stones - Exile On Main St. (1972)
- Masimo: Bonny Billy & Marquis de Tren - Get the Fuck on Jolly Live (2001)
- Arcade Monkeys: Animal Collective - Feels (2005)
- Arrie: Charles Mingus - The Black Saint and the Sinner Lady (1963)
- Fathead: Suede - Dog Man Star (1994)
- Sandokan: Jim O'Rourke - Eureka (1999)
- Teun: Steve Reich: Music for 18 Musicians (1978)
- Shelter: Daniel Lemma - Morning Train (2001)
- Kramer: Guido Belcanto - Een Man Als Ik (2011)
- Rvdz: The Raconteurs - Consolers of the Lonely (2008)
- Eilord: Groundation - Hebron Gate (2002)
- Graf
- Vinck
- The Eraser: Avey Tare and Panda Bear - Spirit They're Gone, Spirit They've Vanished (2000)

avatar van Ward

(afbeelding)


Dat ik weinig heb met reggae is een understatement. Een van de weinige genres waar ik nooit enige interesse voor heb kunnen opbrengen. Voor mijn gevoel klinkt elke reggaeband precies hetzelfde: als een slap aftreksel van Bob Marley (en daar heb ik ook al niks mee). Tot zover mijn vooroordelen over het genre. Toen Eilord mij de opdracht gaf dit album te recenseren was ik benieuwd of dit mijn visie op het genre kon veranderen. Zeker door zijn opmerking dat hij zelf normaliter ook niet echt voor reggae te porren was. Waren mijn vooroordelen gegrond (pun intended) of valt er ook in deze hoek in de muziek voor mij het nodige te ontdekken?

Die vraag moet ik met ja en nee beantwoorden. Laat ik met het positieve beginnen. Het idee dat alle reggae inwisselbaar klinkt wordt door Hebron Gate wel degelijk ontkracht. Groundation hebben een duidelijk herkenbaar eigen geluid. Dit komt ten eerste door de duidelijke invloeden van jazz en afrobeat. Ze zijn duidelijk muzikaal onderlegd en dat betaald zich uit in een uitgebalanceerd geluid met een fijn jamachtig karakter (de meeste nummers klokken boven de zes minuten). Een tweede aspect dat Groundation een duidelijk eigen karakter geeft is de zang van Harrison Stafford. De man heeft een eigenaardig geknepen androgyn stemgeluid met een rauw randje. Doet me nog het meeste denken aan de stem van Asaf Avidan. Drukt een duidelijke stempel op het geluid van de band.

Tot zover ben ik dus zeker positief. Neemt niet weg dat reggae gewoon een esthetiek heeft die mij niet aanspreekt of raakt. Tekstueel doet zich eenzelfde probleem voor. De teksten gaan veel over Jah en de Rastafari levensopvatting, iets waar ik nul binding mee heb. Dus al hoor ik best waarom dit een van de beter gewaarde reggaebands is, is er van een persoonlijke klik geen sprake. Daarom zou ik normaal gesproken op een kleine voldoende uitkomen. Er is echter nog een struikelblok, waar ik me niet overheen kan zetten. Het mag een detail lijken, maar het accent van de Stafford kost deze plaat zeker een ster. Prees ik hem eerder nog voor zijn bijzondere stemgeluid, stoor ik me enorm aan zijn aangeleerde Jamaicaanse accent. Er is niks mis met een Jamaicaan accent, maar een blanke knul uit California die naar de naam Harrison Stafford luistert die in een aangezet Jamaicaans geluid zingt klinkt gewoon potsierlijk. Desalniettemin heeft Groundation, voor wat het waard is, mijn vooroordelen over reggae wel ontkracht. Al zal ik nooit wat met het genre kunnen ben ik bang.

2*

avatar van Ataloona
Goed, laat ik ook maar eens wat tippen. Geen idee of je dit geweldig gaat vinden, maar moet op zich met je stemmen overeenkomen. We zien wel...

- aERodynamIC: Asaf Avidan - Different Pulses (2012)
- AOVV: Motorpsycho - Blissard (1996)
- jassn: Gil Scott-Heron - Pieces of a Man (1971)
- niels94: Tom Waits - Rain Dogs (1985)
- Ernie: Nujabes - Metaphorical Music (2003)
- Bert (aka R&P): Four Tet - There Is Love in You (2010)
- Kobe Bryant Fan: The Microphones - The Glow, Pt. 2 (2001)
- Snoeperd: Modest Mouse - The Lonesome Crowded West (1997)
- ArthurDZ: The Rolling Stones - Exile On Main St. (1972)
- Masimo: Bonny Billy & Marquis de Tren - Get the Fuck on Jolly Live (2001)
- Arcade Monkeys: Animal Collective - Feels (2005)
- Arrie: Charles Mingus - The Black Saint and the Sinner Lady (1963)
- Fathead: Suede - Dog Man Star (1994)
- Sandokan: Jim O'Rourke - Eureka (1999)
- Teun: Steve Reich: Music for 18 Musicians (1978)
- Shelter: Daniel Lemma - Morning Train (2001)
- Kramer: Guido Belcanto - Een Man Als Ik (2011)
- Rvdz: The Raconteurs - Consolers of the Lonely (2008)
- Eilord: Groundation - Hebron Gate (2002)
- Graf
- Vinck
- The Eraser: Avey Tare and Panda Bear - Spirit They're Gone, Spirit They've Vanished (2000)
- Ataloona: Heather Duby - Post to Wire (1999)

avatar van Ward
Leuk! Zal mijn recensie ook meteen het eerste bericht zijn

avatar van Ward
De beurt is aan GrafGantz!

avatar van Papartis
- aERodynamIC: Asaf Avidan - Different Pulses (2012)
- AOVV: Motorpsycho - Blissard (1996)
- jassn: Gil Scott-Heron - Pieces of a Man (1971)
- niels94: Tom Waits - Rain Dogs (1985)
- Ernie: Nujabes - Metaphorical Music (2003)
- Bert (aka R&P): Four Tet - There Is Love in You (2010)
- Kobe Bryant Fan: The Microphones - The Glow, Pt. 2 (2001)
- Snoeperd: Modest Mouse - The Lonesome Crowded West (1997)
- ArthurDZ: The Rolling Stones - Exile On Main St. (1972)
- Masimo: Bonny Billy & Marquis de Tren - Get the Fuck on Jolly Live (2001)
- Arcade Monkeys: Animal Collective - Feels (2005)
- Arrie: Charles Mingus - The Black Saint and the Sinner Lady (1963)
- Fathead: Suede - Dog Man Star (1994)
- Sandokan: Jim O'Rourke - Eureka (1999)
- Teun: Steve Reich: Music for 18 Musicians (1978)
- Shelter: Daniel Lemma - Morning Train (2001)
- Kramer: Guido Belcanto - Een Man Als Ik (2011)
- Rvdz: The Raconteurs - Consolers of the Lonely (2008)
- Eilord: Groundation - Hebron Gate (2002)
- Graf
- Vinck
- Papartis
- The Eraser: Avey Tare and Panda Bear - Spirit They're Gone, Spirit They've Vanished (2000)
- Ataloona: Heather Duby - Post to Wire (1999)

avatar van Ward
Tof dat je meedoet! Ik zet je wel even netjes achteraan de rij.

- aERodynamIC: Asaf Avidan - Different Pulses (2012)
- AOVV: Motorpsycho - Blissard (1996)
- jassn: Gil Scott-Heron - Pieces of a Man (1971)
- niels94: Tom Waits - Rain Dogs (1985)
- Ernie: Nujabes - Metaphorical Music (2003)
- Bert (aka R&P): Four Tet - There Is Love in You (2010)
- Kobe Bryant Fan: The Microphones - The Glow, Pt. 2 (2001)
- Snoeperd: Modest Mouse - The Lonesome Crowded West (1997)
- ArthurDZ: The Rolling Stones - Exile On Main St. (1972)
- Masimo: Bonny Billy & Marquis de Tren - Get the Fuck on Jolly Live (2001)
- Arcade Monkeys: Animal Collective - Feels (2005)
- Arrie: Charles Mingus - The Black Saint and the Sinner Lady (1963)
- Fathead: Suede - Dog Man Star (1994)
- Sandokan: Jim O'Rourke - Eureka (1999)
- Teun: Steve Reich: Music for 18 Musicians (1978)
- Shelter: Daniel Lemma - Morning Train (2001)
- Kramer: Guido Belcanto - Een Man Als Ik (2011)
- Rvdz: The Raconteurs - Consolers of the Lonely (2008)
- Eilord: Groundation - Hebron Gate (2002)
- Graf
- Vinck
- The Eraser: Avey Tare and Panda Bear - Spirit They're Gone, Spirit They've Vanished (2000)
- Ataloona: Heather Duby - Post to Wire (1999)
- Papartis

avatar van GrafGantz
Om de een of andere onduidelijke reden heb ik de melding van Ward van 4 dagen geleden compleet gemist, dus snel even iets uit de hoge hoed getoverd om de vaart er toch maar een beetje in te houden. Ik hoop dat je geen probleem hebt met Duitstalige popmuziek, maar deze is wel zo ontzettend fijn dat ik hem wel moet tippen.

Klee - Unverwundbar (2003)

avatar van Ward
Geen probleem hoor, door Pasen zou ik er toch niet eerder aan begonnen zijn. Duits is voor mij geen probleem, dus zal 'm straks ik terug ben van werken meteen opsnorren.

avatar van Gretz
- aERodynamIC: Asaf Avidan - Different Pulses (2012)
- AOVV: Motorpsycho - Blissard (1996)
- jassn: Gil Scott-Heron - Pieces of a Man (1971)
- niels94: Tom Waits - Rain Dogs (1985)
- Ernie: Nujabes - Metaphorical Music (2003)
- Bert (aka R&P): Four Tet - There Is Love in You (2010)
- Kobe Bryant Fan: The Microphones - The Glow, Pt. 2 (2001)
- Snoeperd: Modest Mouse - The Lonesome Crowded West (1997)
- ArthurDZ: The Rolling Stones - Exile On Main St. (1972)
- Masimo: Bonny Billy & Marquis de Tren - Get the Fuck on Jolly Live (2001)
- Arcade Monkeys: Animal Collective - Feels (2005)
- Arrie: Charles Mingus - The Black Saint and the Sinner Lady (1963)
- Fathead: Suede - Dog Man Star (1994)
- Sandokan: Jim O'Rourke - Eureka (1999)
- Teun: Steve Reich: Music for 18 Musicians (1978)
- Shelter: Daniel Lemma - Morning Train (2001)
- Kramer: Guido Belcanto - Een Man Als Ik (2011)
- Rvdz: The Raconteurs - Consolers of the Lonely (2008)
- Eilord: Groundation - Hebron Gate (2002)
- Graf: Klee - Unverwundbar (2003)
- Vinck
- The Eraser: Avey Tare and Panda Bear - Spirit They're Gone, Spirit They've Vanished (2000)
- Ataloona: Heather Duby - Post to Wire (1999)
- Papartis
- Gretz: Cœur de Pirate - Blonde (2011)


avatar van popstranger
Ben nieuw hier op de site maar vond dit zo'n tof(fe) topic dat ik me meteen wou aansluiten, er zit al veel goede muziek in jouw stemlijst Ward dus ik wou graag The Mountain Goats tippen met het album The Life Of The World To Come. Die kwam ik nergens tegen en vind het een pluspunt als meer mensen deze plaat leren kennen. Goed voor jouw reïntegratie en mijn integratie
Ben benieuwd wat je ervan vindt...

avatar van Papartis
- aERodynamIC: Asaf Avidan - Different Pulses (2012)
- AOVV: Motorpsycho - Blissard (1996)
- jassn: Gil Scott-Heron - Pieces of a Man (1971)
- niels94: Tom Waits - Rain Dogs (1985)
- Ernie: Nujabes - Metaphorical Music (2003)
- Bert (aka R&P): Four Tet - There Is Love in You (2010)
- Kobe Bryant Fan: The Microphones - The Glow, Pt. 2 (2001)
- Snoeperd: Modest Mouse - The Lonesome Crowded West (1997)
- ArthurDZ: The Rolling Stones - Exile On Main St. (1972)
- Masimo: Bonny Billy & Marquis de Tren - Get the Fuck on Jolly Live (2001)
- Arcade Monkeys: Animal Collective - Feels (2005)
- Arrie: Charles Mingus - The Black Saint and the Sinner Lady (1963)
- Fathead: Suede - Dog Man Star (1994)
- Sandokan: Jim O'Rourke - Eureka (1999)
- Teun: Steve Reich: Music for 18 Musicians (1978)
- Shelter: Daniel Lemma - Morning Train (2001)
- Kramer: Guido Belcanto - Een Man Als Ik (2011)
- Rvdz: The Raconteurs - Consolers of the Lonely (2008)
- Eilord: Groundation - Hebron Gate (2002)
- Graf: Klee - Unverwundbar (2003)
- Vinck
- The Eraser: Avey Tare and Panda Bear - Spirit They're Gone, Spirit They've Vanished (2000)
- Ataloona: Heather Duby - Post to Wire (1999)
- Papartis: Midas Fall - Wilderness (2013)
- Gretz: Cœur de Pirate - Blonde (2011)

avatar van Ward
- aERodynamIC: Asaf Avidan - Different Pulses (2012)
- AOVV: Motorpsycho - Blissard (1996)
- jassn: Gil Scott-Heron - Pieces of a Man (1971)
- niels94: Tom Waits - Rain Dogs (1985)
- Ernie: Nujabes - Metaphorical Music (2003)
- Bert (aka R&P): Four Tet - There Is Love in You (2010)
- Kobe Bryant Fan: The Microphones - The Glow, Pt. 2 (2001)
- Snoeperd: Modest Mouse - The Lonesome Crowded West (1997)
- ArthurDZ: The Rolling Stones - Exile On Main St. (1972)
- Masimo: Bonny Billy & Marquis de Tren - Get the Fuck on Jolly Live (2001)
- Arcade Monkeys: Animal Collective - Feels (2005)
- Arrie: Charles Mingus - The Black Saint and the Sinner Lady (1963)
- Fathead: Suede - Dog Man Star (1994)
- Sandokan: Jim O'Rourke - Eureka (1999)
- Teun: Steve Reich: Music for 18 Musicians (1978)
- Shelter: Daniel Lemma - Morning Train (2001)
- Kramer: Guido Belcanto - Een Man Als Ik (2011)
- Rvdz: The Raconteurs - Consolers of the Lonely (2008)
- Eilord: Groundation - Hebron Gate (2002)
- Graf: Klee - Unverwundbar (2003)
- Vinck
- The Eraser: Avey Tare and Panda Bear - Spirit They're Gone, Spirit They've Vanished (2000)
- Ataloona: Heather Duby - Post to Wire (1999)
- Papartis: Midas Fall - Wilderness (2013)
- Gretz: Cœur de Pirate - Blonde (2011)
- popstranger: The Mountain Goats - The Life of the World to Come (2009)

avatar van Ward

(afbeelding)


Soms stuit je op een album dat onterecht verloren lijkt te zijn gegaan in het brede aanbod dat er wekelijks aan muziek uitkomt. Dit album van Klee lijkt me er zo eentje. Staat hier op een bescheiden zeven stemmen en ook op google krijg je niet bijster veel resultaten terug. Een enkele Duitse recensie en wat korte informatie over het album. Was dit zelf denk ik dan ook niet zomaar op het spoor gekomen, ware het niet dat GrafGantz mij dit album aanraadde.

Dat gebrek aan belangstelling zal grotendeels komen door de Duitse teksten, dat verkleint het potentieel publiek aanzienlijk. Maar het heeft misschien ook met het karakter van Unverwundbar te maken: dit is geen album wat schreeuwt om aandacht of wat meteen bij de lurven grijpt. Het is een lieflijk, zachtaardig album dat langzaam in je hart nestelt. Klee combineert warme synthklanken, vrolijke New Order basloopjes en de zachte, lieve stem van Suzie Kerstgens versierd met een blazertje hier en daar. Klee levert hier een onvervalste lenteplaat af. Vrolijk met een licht melancholische ondertoon, maar vooral überschattig. Een mierzoete plaat over verliefdheid, met af en toe een bitter randje. Unverwundbar is een passende titel, zo voel je je immers als je net verliefd bent. Dat gevoel van euforie hangt dan ook als een warme deken over het album heen.

Soms wordt de sfeer ietsje donkerder en gaat de muziek voorzichtig richting muziek voor in de club (#9, Nicht Immer Aber Jetzt en Standard Kompakt. Deze nummers zorgen er voor dat het album niet te eentonig wordt en dat de sfeer nergens te klef wordt. Toch vind ik dit muzikaal veruit de minst interessante nummers. Die nummers zijn zeker niet slecht maar hebben toch een beetje een gedateerd elektrogeluid. De kracht van Klee ligt niet in die hoek, maar duidelijk bij de schattige lentepop die de rest van het album vult.

Het album wordt bij vlagen misschien net iets te cheesy (Hey Wenn Du Lachst), maar ik persoonlijk stoor me daar allerminst aan. Klee weet het gevoel van jeugdige verliefdheid perfect om te zetten in smaakvolle synthpop. Natuurlijk is er de euforie wanneer je met haar/hem bent, maar ook de melancholie waarmee je overvallen wordt als je alleen in je bed ligt. Het zal voor velen misschien te zoet zijn, maar voor mij is het perfect album om nostalgisch te mijmeren over vervlogen zomers en de kalverliefdes die daarbij horen.

4*


avatar van Vinck
Jeej, eindelijk mijn beurt Ik ga voor Ward de beste plaat kiezen (voor mij dan) die in het Vlaams gemaakt is, en hij rockt dan nog ook:

http://www.musicmeter.nl/al...

avatar van driesvho
Ik ben net zoals popstranger nog niet lang actief op MuMe. Ik stuitte vandaag op dit topic en zou graag willen meedoen

- aERodynamIC: Asaf Avidan - Different Pulses (2012)
- AOVV: Motorpsycho - Blissard (1996)
- jassn: Gil Scott-Heron - Pieces of a Man (1971)
- niels94: Tom Waits - Rain Dogs (1985)
- Ernie: Nujabes - Metaphorical Music (2003)
- Bert (aka R&P): Four Tet - There Is Love in You (2010)
- Kobe Bryant Fan: The Microphones - The Glow, Pt. 2 (2001)
- Snoeperd: Modest Mouse - The Lonesome Crowded West (1997)
- ArthurDZ: The Rolling Stones - Exile On Main St. (1972)
- Masimo: Bonny Billy & Marquis de Tren - Get the Fuck on Jolly Live (2001)
- Arcade Monkeys: Animal Collective - Feels (2005)
- Arrie: Charles Mingus - The Black Saint and the Sinner Lady (1963)
- Fathead: Suede - Dog Man Star (1994)
- Sandokan: Jim O'Rourke - Eureka (1999)
- Teun: Steve Reich: Music for 18 Musicians (1978)
- Shelter: Daniel Lemma - Morning Train (2001)
- Kramer: Guido Belcanto - Een Man Als Ik (2011)
- Rvdz: The Raconteurs - Consolers of the Lonely (2008)
- Eilord: Groundation - Hebron Gate (2002)
- Graf: Klee - Unverwundbar (2003)
- Vinck
- The Eraser: Avey Tare and Panda Bear - Spirit They're Gone, Spirit They've Vanished (2000)
- Ataloona: Heather Duby - Post to Wire (1999)
- Papartis: Midas Fall - Wilderness (2013)
- Gretz: Cœur de Pirate - Blonde (2011)
- popstranger: The Mountain Goats - The Life of the World to Come (2009)
- Dries

avatar van Ward
Welkom, zowel op de site als in dit topic!

Gast
geplaatst: vandaag om 07:22 uur

geplaatst: vandaag om 07:22 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.