Hallo allemaal,ik ben hier nieuw op de site en wil iedereen hier begroeten

Ik begin hier meteen met mijn all time favourite: THE LEXICON OF LOVE.
Mijn eerste kennismaking met ABC was in het voorjaar van '82 met de 2de single 'poison arrow'.Toen ik dat nummer voor de eerste keer op de radio hoorde was ik meteen verkocht en snelde meteen naar de platenboer voor het singeltje.Ook de b-kant 'theme from man trap' dat later zou gebruikt worden voor de gelijknamige film met ABC,een jazzy variante van de a-kant met enkel producer Trevor Horn aan de piano,vond ik meer dan aardig.In '83 kocht ik bij Opus in Antwerpen de Jazz-remix van 'poison arrow' aan 450BF(11euro),een lp koste toen ongeveer 300 BF(7,5 euro),geen goedkoop hebbedingetje dus voor die tijd.Ook de knappe videoclip met Julien Temple (later bekend van de muzikale film 'Absolute beginners met o.a. David Bowie) trok mijn aandacht.

Maar het verhaal begon in Sheffield bij Vice Versa rond 1980,een synthesizergroepje rond Mark White en Stephen Singleton die werden geinterviewt door Martin Fry die in die dagen als journalist werkte voor een muziekblad.White en Singleton zochten een zanger en vroegen dit aan Fry.Fry hapte toe op voorwaarde dat alle synthesizers overboord zouden gegooid worden en ook de groepsnaam zou veranderd worden.

Anno '81 was ABC een feit,zanger Fry,gitarist White/keyboards en Singleton sax als vaste waarden.
Aangevuld met bassist Mark Lickley en drummer David Robinson(The Cars,Jonathan Richman).
In oktober van dat zelfde jaar had ABC hun eerste wapenfeit nl. de eerste single 'tears are not enough' ,producer was ene Steve Brown.Dit resulteerde met een bescheiden 19 de plaats in de britse charts.De b-kant 'alphabet soup' was een stomend white-funk nummer wat op de 12" een party van 8 minuten is.

Tijdens 'poison arrow' was drummer Robinson al opgestapt en vervangen door David Palmer(Jethro tull).Wat later zou ook Lickley opstappen.
Met 'poison arrow' hadden de heren succes over de kleine plas,met de derde single 'the look of love' leerde men ABC kennen over de grote oceaan en bereikte ze daar de American charts.
De b-kant was 'the look of love part II' een instrumentale versie van de a-kant,een nu moeilijk te vinden juweeltje.
Ook de maxi-singel was knap met 'the look of love part III) en nog wat later de USA-remix wat ik echt één van de coolste mixen vind.
En weeral vergezeld van een leuke clip.

Na het verschijnen van het album volgde dan nog een laatste single 'all of my heart' een ballad vol met violen,hemelsmooi.Ook de b-kant 'overture' vind ik origineel,een instrumentale medley van het album gespeeld door enkel het strijkersgezelschap.Ook live zeer mooi.
Enkel spijtig dat de 12" niks verschilde met de 7".

Begin '83 kwam voor de Japanse markt nog een single uit nl. 'valentines day' waar ABC ook toerde.Op het einde van die toer bleef David Palmer achter om met Yellow Magic Orchestra in zee te gaan.
Nadien heeft hij ook bij Matt Johnsons' The The gedrumd.

En dan het album zelf,geproduced door de 'Quincy Jones van de pop' Trevor Horn groepslid van o.a. The Buggles en Yes met zijn bombastisch geluid zoals hij dat ook nadien deed bijo.a. Art of noise,Grace Jones, Fgth en Propaganda om er maar een paar te noemen.Ook kregen ze de hulp van Anne Dudley en J.J.Jeczalik later leden van Art of noise.Wat het album zo uniek maakt zijn de instrumenten die men gebruikte,strijkers,pauken,harp,cylofoon enz.. De pizzicato-break in 'the look of love' is tot op vandaag nog steeds orgineel zonder oubollig te klinken.En zo kan ik nog wel even doorgaan hetgeen ik jullie wil besparen.

Als afsluiter van het album kwam medio '83 de film ' mantrap' een spionage thriller met de 4 leden van ABC geregisseerd door Julien Temple.Als badguy werdt James Villiers aangetrokken,geen onbekende toen in het Engelse filmwereldje.In de film werden concerten verweefd van Londen,Parijs en de Sovjet-Unie (laatste eigenlijk opgenomen in Oostenrijk).Toch weer een orgineel produkt van ABC.
In '86 kocht ik de VHS band die ik later liet branden op een dvd-schijfje.Het zou mij plezieren mocht men deze film eens op dvd release maar ik weet ook wel dat er geen publiek voor is.
Natuurlijk stelt deze film niet veel voor en is het enkel voor de die-hardfans (als die dan al zouden bestaan) een must.

Dit album is dus al 18 jaar mijn absolute nr één en dat zal ook zo blijven,het was trouwens ook de allereerste lp die ik destijds kocht.
Toen in 2004 de deluxe edition uitkwam kon ik mijn geluk niet op.
De extra's zijn voor mij echt wel een meerwaarde. Al moet ik zeggen dat de geluidskwaliteit van het live concert een beetje te wensen overlaat maar dat mag de pret niet drukken.
Het zal jullie dan ook niet verbazen dat ik dit album de volle 5 sterren geef.

Spijtig dat ABC deze lijn van 'the lexicon' niet heeft doorgetrokken want dan waren ze zeker verder geraakt dan wat er nu de dag van heden overblijft...

I hold in my hand three letters: A...B...CCCCCCC!

Eindelijk heb ik vorige week mijn exemplaar kunnen bemachtigen,de special edition van dit album voor het zachte prijsje van 17,90 euro

Ik had dit album nog nooit aangeschaft en voor mij klinkt dit dus nieuw in de oren.Ik kende wel een paar singles maar dat was het dan.Dat ik aangenaam verrast ben sinds een week mag duidelijk zijn,ik heb deze cd ondertussen een keer of 6 gespeeld,nu berg ik hem even op.

Nu kan Arcadia misschien donkerder klinken dan Duran Duran,een nummer als 'the chauffeur' had evengoed van dit album kunnen komen.Vele goede rasmuzikanten werkten mee op dit album zoals David Gilmour,Sting,Herbie Hancock en Grace Jones wat door andere al was vermeld maar iemand als Andy Mackay saxplayer bij Roxy Music mag toch niet vergeten worden.De atmosferische klanken die hij op sommige nummers uit zijn gouden instrument tovert krijgt hier van mij een eervolle vermelding.Ook is Nile Rogers van Chic weer van de partij,ditmaal als producer van 'the flame'.Wat vind ik dat toch een genie in al wat hij doet bij Chic en daarbuiten.Natuurlijk zijn Simon en Nick ook in topvorm.

Over het album zelf kan ik kort zijn,9 goeie tot zeer goede songs.
Persoonlijk vind ik 'lady ice',de 12" 'rose arcana' die me beide aan Japan en Roxy Music ('india' en 'tara') doen denken en 'the promise' het beste wat de plaat te bieden heeft maar de andere zijn ook van een hoog niveau.
Enig minpuntje zijn de singles op the special edition,die geven geen meerwaarden aan het album,de 12" ers daarentegen wel.
Een pak van mijn hart dat het om de originele extended versions gaat en geen vernieuwde remixen met een beat eronder.
Ook de videoclips zijn van goede kwaliteit en gaf me nog een extra stimulans om dit item aan te schaffen.De video van 'election day' vind ik nog steeds zeer cool,spijtig dat Miss Grace niet ten tonele verschijnt.

Tot slot nog een vraagje aan de kenners,ik zie 5 hoezen van de singles afgebeeld onder het dvdschijfje,ook die van 'el diablo'.
Is deze single misschien in een bepaald land uit gekomen?
'Missing' staat er niet bij maar er is wel een videoclip van wat misschien ook wil zeggen dat dit nummer op single is verschenen...

'SHE'S MOODY AND GREY,SHE'S MEAN AND RESTLESS'

Zonder 'taste it','the strangest party' en 'heaven sent'...
Ik dacht het niet,geef mij dan maar 'the greatest hits' uit '94 zelfs helaas zonder 'elegantly wasted'!

"deric raven" schreef:
Het verhaal Kajagoogoo was wel afgesloten met het vertrek van Limahl.

Niet helemaal waar,Limahl had de groep al verlaten toen men aan de tweede lp 'island' begon.Bassist Nick Beggs,later nog even bij Ellis,Beggs & Howard('big bubbles,no troubles'),neemde de leadzang over.

'big apple','the lion's mouth' en vooral 'turn your back on me' met Beggs als zanger behoren toch bij het beste wat Kajagoogoo op de wereld heeft losgelaten.Voor de rest onthoud ik van het eerste album 'white feaders' natuurlijk 'too shy','oh to be ah' en de ballad 'hang on now'.
Trouwens het is door de hulp van Nick Rhodes (Duran Duran) dat ze bij EMI een platencontact versierden.

Limahl solo is helaas niet om aan te horen en na 'island' ging het voor Kaja ook bergafwaarts...

Toch wel een zéér sterke commentaar bij dit album...