Ben in tijden niet zo gegrepen door een nieuw album, wat ik niet had verwacht aangezien de singles me (buiten de context van het album) niet zo veel deden en ik For The First Time ook een milde tegenvaller vond naar aanleiding van mijn verwachtingen. Maar dit is echt een overrompelende plaat, waarbij vooral de "I'm leaving this body..." passage in Chaos Space Marine, heel The Place Where He Inserted The Blade en de laatste 3 minuten van Basketball Shoes me constant kippenvel geven. Helemaal met het nieuws over Isaac Wood de afgelopen week in het achterhoofd natuurlijk. "YOUR GENEROUS LOAN TO ME, AND YOUR CRIPPLING INTEREST"

Edit: ik wilde het bij een top 3 kippenvel-momenten laten, maar het piano-gedreven stukje in Good Will Hunting mag natuurlijk niet ontbreken.

Zeker geen perfecte plaat - grootste pijnpunt is dat er in de tweede helft wat te veel vervelende spoken word interludes om de hoek komen kijken - maar er zijn maar weinig platen die me de laatste tijd zo veel verschillende emoties in een keer hebben laten voelen. Nervous Young Inhumans en Bodys zijn enorm euforisch, het riffje van Cute Thing krijg ik waarschijnlijk nooit meer uit mijn hoofd, My Boy is kippenvel opwekkend als jewelste en hoewel het nummer eigenlijk véél te lang duurt kan ik haast niet aan de apotheose van Famous Prophets ("what happened to youuuuuuu") luisteren zonder tranen in mijn ogen te krijgen. Tweede (bescheiden) meesterwerk op rij van Will.

Matig plaatje dit. Sommige tracks zijn wel heel erg tof (vooral de opener, Ruby en Belle of the Ball), maar te vaak is het gewoon echt heel erg saai. Er is zeker ruimte voor verbetering, dus ik wil Pavo Pavo niet compleet afschrijven, maar deze Arcade Fire-light sound doet het hem niet voor mij. Krappe 2,5*

Prima beukplaatje van The Men. De eenvormigheid ligt op de loer, maar met 34 minuten is dit album precies puntig genoeg. Alleen het titelnummer had van mij niet gehoeven, voelt aan als een vullertje en haalt de vaart er redelijk uit. De overige negen tracks zijn gelukkig allemaal raak. Dreamer, Hit The Ground (die sax!) en de heerlijke afsluiter Fire zijn wat mij betreft de uitschieters.