menu

Muziek / MusicMeter Live! / Gisteren ... gezien!

zoeken in:
Hendrik68
1 november: Cafe Hofsteenge - Grolloo: Samantha Fish en Laurence Jones

Gisteren een prachtige middag beleefd in Cafee Hofsteenge in Grolloo. Bij binnenkomst zagen we al een jong jongetje bij de receptie zitten. Alsof hij net een wedstrijdje met het 2e van de Rolder Boys had afgewerkt. Het was Laurence Jones. De vrouw van ergens in de 50 die voor ons in de rij stond aarzelde niet en vroeg of ze met hem op de foto mocht. Johan Derksen kondigde om half 4 in een goed gevulde zaal (niet vol, maar gewoon gezellig druk en drukker dan ik verwacht had) 2 artiesten aan die volgens hem bewijzen dat blues niet altijd muziek voor oude mannen is.

Laurence Jones wordt al vergeleken met Eric Clapton, wat volgens Derksen overdreven is ("en nu maar hopen dat hij geen Nederlands verstaat"). Jones mocht de middag openen. Al snel werd duidelijk waarom de vergelijking met Clapton wordt gemaakt. Zijn gitaarspel is op deze jonge leeftijd al van een enorm hoog niveau. De songs die hij speelt, deels eigen werk, deels covers zijn dan ook speciaal gemaakt om te kunnen excelleren op zijn gitaar. De covers Have You Ever Loved A Woman en All Along The Watchtower werden op geheel eigen wijze bewerkt en het publiek reageerde enthousiast op weer een huzarenstukje op zijn snaartjes. Zijn niet aflatende enthousiasme en de niet van zijn gezicht af te branden glimlach maken Jones tot een artiest waar je moeilijk kritiek op kan leveren. De enige kritiek die je zou kunnen leveren is dat hij duidelijk nog weinig levenservaring heeft om de blues heel geloofwaardig over te brengen. Maar dat mag je van een jongetje van 23 uit Lancashire ook niet verwachten. Jones maakt muziek waar je geen CD van hoeft te hebben. Hem moet je live zien en dat vindt hij overduidelijk zelf ook. Laat hem nog maar een aantal jaartjes door soleren op zijn gitaar. Dan komt de levenservaring vanzelf en de betere songs daarmee ook. Ondertussen vermaakt het publiek zich prima.

Na een kwartiertje pauze was het de beurt aan de 25 jarige Samantha Fish uit Kansas City. Fish maakte dit jaar m.m.v. o.a. Luther Dickinson een van de beste blues albums van dit jaar. Het verbaasde dan ook niet dat alle nummers die ze speelde van dat album afkomen. Fish heeft een andere techniek dan Jones, maar is eveneens een geweldig getalenteerd gitariste. Maar bij Fish draait het veel meer om de songs als geheel en dat vind ik persoonlijk een stuk leuker om naar te luisteren. De songs die op CD al indruk maken zijn live nog een tandje mooier. Zowel de uptempo nummers als de geweldig gevoelige ballades. Fish bespeelt net zo makkelijk de akoestische als de electrische gitaar en ook voor de "sigaardoosgitaar" draait ze haar hand niet om. Fish is Amerikaanse en weet daarom het pure bluesgevoel wat beter over te brengen dan Jones. De sound gaat veel dieper en de ritmesectie die beide artiesten begeleidde kon met de muziek van Fish ook meer kanten op. Geen verwijt aan Jones, maar Fish is gewoon een maatje groter, dat merk je aan alles. Op het laatst riep Fish Jones het podium op om nog even een paar gitaarduels uit te vechten op o.a. Bitch on the Run. De toegift die volgde ging nog even op die manier door en een ovationeel applaus was hun deel.

Zo kwam aan het dik 2 uur durende concert alweer een einde. Ik en ook mijn bepaald geen bluesliefhebbende vrouw hebben van begin tot eind genoten.

avatar van Arrie
Choconas schreef:
(quote)

Het nadeel van de kleine zaal is dan weer dat je er over de hoofden kunt lopen. Teveel mensen in een te kleine ruimte. Pratend publiek is er ook volop aanwezig, daar heeft het publiek in Paradiso trouwens sowieso nogal een handje van.

Van beide dingen nauwelijks last gehad, maar ik stond dan ook elke keer helemaal vooraan.

Hendrik68
Heeft niks met het publiek in Paradiso te maken hoor. Komt over de hele wereld voor. In Grolloo waren gisteren ook een paar van die semi hardrockers die alleen in gitaargeweld geïnteresseerd waren. Bij een rustig nummer gingen ze even het weekend door lopen nemen. Ik stoor me er zelf eigenlijk niet eens zo aan, kan me er wel voor afsluiten, maar ik vind het vooral naar de artiesten toe zo respectloos.

Dan Patlansky noemde zijn laatste CD "Dear Silence Thieves" als sneer naar het soort publiek dat overal tussendoor loopt te kwekken. In een interview werd hem gevraagd of dit speciaal in Nederland zo erg was. "Nee hoor, helemaal niet, is over de hele wereld hetzelfde"

Arrie schreef:

- Spiritualized (fijne instrumentale jams, mooi opgebouwd, van dromerige soundscapes naar lekker beukende rock. Er was ook zang hoor maar die vond ik verder niet veek toevoegen)



Jawel, geen gospel zonder donkere zangeressen

Maar mooie evenwichtige show met een paar hele vette momenten en een geweldige dubbele uitsmijter met Come together en Take me to the other side (die zag ik niet aankomen). En ik vind het ook prettig dat wanneer je er als band voor kiest om nul aan publieksparticipatie te doen je dan wel gewoon lekker doorspeelt. Nee, er gebeurt niets op het podium, maar het Spiritualized, de enige reden waarom ik om 11 uur Paradiso inliep (om vervolgens weer naar buiten te vluchten, want Swim deep speelde) en daar om half 2 met een dikke glimlach weer vertrok.

avatar van corn1holio1
Gisteren Bob Dylan in Vorst Nationaal.
De eerste keer dat ik de beste man aan het werk gezien heb. Het zal ook de laatste keer zijn.
80€ vragen voor het geneuzel van gisteren, dat gaat er echt ver over. En ik weet ook wel dat het een eigenwijze baas is die speelt waar hij zin in heeft (hoewel met deze tour de setlist elke dag hetzelfde is) en zeker niet voor de mooie ogen van het publiek, maar gisteren waren er echt nummers die zo slecht waren dat het aandoenlijk werd. Ga er verder niet te veel woorden aan vuil maken (en zie ook dat recensenten in België het per sé met me eens zijn), maar vond het vooral jammer dat ik voor de eerste keer in mijn leven front seat tickets had voor zulk een groot optreden en dat het dan zo'n tegenvaller was.

Hendrik68
Ik klik 2 recensies aan van de Standaard en het Gazet van Antwerpen en die zijn het zeker niet "per se met je eens". Behoorlijke positieve stukjes. Jammer dat het jou niet kon bekoren. De setlist die ik regelmatig voorbij zie komen is voor mij wel reden na het concert in de HMH in 2013 niet nog eens te gaan. Ik moet van Drenthe naar Carre of Eindhoven. Dat doe ik niet nog een keer. Ik vond het concert destijds bijna legendarisch mooi, maar ik denk dat het nu meer van hetzelfde is en dat is voor zoveel geld plus dat je er nog heen moet plus parkeergeld iets te gortig. Komt hij ooit nog in Groningen dan ga ik zeker heen.

avatar van Ducoz
Ik schrijf nooit meer in dit topic. Voornamelijk omdat ik 2 tot 3 concerten per week zie en van gekkigheid niet meer weet wat te schrijven (of er tijd voor heb).

Gisteren Calexico gezien in Tivoli, op de pof op het laatste moment via Ticketswap. Het begon alvast met een 'minder' voorprogramma (Gaby Moreno). Waar ik stiekem niks aan vond, in tegenstelling tot veel mensen in de zaal (gelukkig maar..). Daarna kwam Calexico wat erg goed begon maar met Cumbria de Donde genadeloos door de mand viel. Slap en zoutloos, terwijl dat op plaat toch flink swingt.

Als ik eenmaal de gedachte door mijn hoofd heb laten rollen dat ik er niet zo veel aan vind, dan ga ik dat gaandeweg geloven. Dus ik nam mij voor om mijn favorietje van het laatste album nog aan te horen, als ze die gingen spelen en daarna te vertrekken. Toen speelde ze inderdaad 'Miles from the Sea' en daarna heb ik het gelaten voor wat het was. Hoogtepunt: 'Blue Eyes' van de International Submarine Band.

Vanavond op naar Beach House..

Zaterdag 31 oktober, Godspeed You! Black Emperor, Oosterpoort, Groningen

Kennelijk voor veel Mumers wat uit de route. In het verleden stonden er hier toch altijd wat verhaaltjes als ze in het land waren. Voor ons was het ook 2 uur rijden, maar dan heb je ook wat.

In tegenstelling tot Paradiso was het niet uitverkocht, maar redelijk gevuld. De setlist was grotendeels hetzelfde. Hoewel ik een Godspeed optreden altijd meer als een geheel ervaar waren Gathering Storm, The Sad Mafioso en Behemoth toch echt de hoogtepunten van de avond. Na 3x Godspeed kan ik toch wel zeggen dat het één van mijn favoriete live acts is. Er is echter één maar: waar ik andere optredens van 2 uur altijd lang genoeg vind, ervaar ik het bij Godspeed als (te) kort.

Ook de hele presentatie spreekt me altijd zeer aan. Vijf minuten na afloop gingen ze ook allemaal zelf hun gear opruimen, nog even wat handjes geschud en bedankt.

avatar van stoepkrijt
Afgelopen zaterdag zag ik Editors in het Brusselse Paleis 12. Dit was de derde keer dat ik ze zag. De eerste keer was in 2010 in het voorprogramma van Muse, al was ik toen nog niet echt fan. De tweede keer was in De Gashouder in Amsterdam (2013), toen ze eigenlijk een wat eenvoudige festival-set speelden. Mijn recensie was toen vrij lovend, achteraf niet helemaal terecht. De show die ik zaterdag zag was eigenlijk op alle fronten beter en memorabeler: Editors liet zien en horen dat het een echte rockband is.

Het was de eerste keer dat ik in deze zaal kwam, dus het was even zoeken naar de juiste ingang. Onze ingang zat blijkbaar aan de achterkant van het gebouw. Toen we de hoek om kwamen stond daar al een flinke rij (van minstens 100 man), dus we sloten netjes achteraan aan. Het bleek echter de rij voor het frietkot te zijn. Een minuut later stonden we binnen.

De zaal leek al nagenoeg volgelopen toen het voorprogramma begon: The Twilight Sad, een band die ik pas ken sinds bekend werd dat ze hier vanavond zouden spelen. In korte tijd ben ik behoorlijk fan geworden van hun rustige, sfeervolle, tegen postrock aanschurende muziek. Live speelden ze vrij stevig en de zanger was ontzettend beweeglijk en energiek. Mooi om te zien hoe hij met zijn muziek meeleefde. Het was een prima optreden – ze hadden zelfs een eigen lichtshow, weliswaar een eenvoudige, maar soit – en waren een passende opwarmer voor Editors.

Om een uur of negen begon Editors te spelen. No Harm was de logische opener van de set. Vanaf nummer twee werd al duidelijk wat voor avond we tegemoet gingen: een knallende versie van Sugar met opgevoerde vlammenwerpers op de rand van het podium. Zelfs op zo'n vijftig meter van het podium kon je de warmte nog voelen. Dit moest wel een grootse rockshow gaan worden. Dat werd het ook.

Life Is a Fear kwam live goed uit de verf en daarna werd een hele trits echte rocksongs (Blood, An End Has a Start, Racing Rats, Formaldehyde) gespeeld. Tijdens een van die nummers werd nog wat visueel vuurwerk uit de kast getrokken in de vorm van een waterval van sterretjes. De stemming zat er al vroeg in en dat werd eigenlijk de hele show lang vastgehouden. Voor gas terugnemen was nauwelijks ruimte. Ook de elektronische nummers pasten goed in de set. Een nummer als Eat Raw Meat = Blood Drool heeft namelijk voldoende pit om tijdens een rockconcert overeind te blijven en de rustige elektronica van In Dream werd bewaard voor het begin en eind van de avond. Dat maakte het concert erg samenhangend, ondanks de verscheidenheid aan albums.

Tegen het einde van de reguliere set kwam er nog wel wat afwisseling in de vorm van een akoestisch blokje. Tom Smith speelde in zijn eentje een akoestische versie van Smokers, gevolgd door een solo-versie van No Sound But the Wind. Stiekem had ik al wel verwacht dat ze die zouden spelen, omdat ik weet hoe populair dat nummer in België is, maar het was toch een opluchting toen ik hem de eerste noten hoorde inzetten. Dit was een nummer dat ik echt móest horen. Niet alleen het liedje zelf, ook de enthousiaste reacties uit het publiek waren mooi om meegemaakt te hebben.

De toegift werd afgetrapt met Ocean of Night in een wat tegenvallende, slappe uitvoering. Het leek haast of ze te weinig man hadden om alle melodielijnen te kunnen spelen, heel vreemd. Dit was eigenlijk het enige liedje waar ik niet zo over te spreken was. Hierna speelden ze uiteraard nog Papillon en als grootse, bombastische afsluiter Marching Orders. Tijdens dat nummer werd nog wat laatste vuurwerk van stal gehaald: een batterij vuurwerkfonteinen en – tijdens de grande finale – confetti in de vorm van doodshoofdjes. Wat hun bedoeling ook geweest moge zijn, het kwam vooral feestelijke over.

Editors was overduidelijk in vorm en heeft een veel betere indruk achtergelaten dan de vorige keer dat ik ze zag. De band is echt gegroeid en lijkt beter op elkaar ingespeeld. Editors is een echte rockband geworden, niet alleen met de muziek van een rockband, maar ook met de uitstraling en performance daarvan. Dat Nothing zaterdag in een rockversie gespeeld werd in plaats van de rustige albumversie was tekenend.
Al vanaf het debuutalbum had Editors de ideale muziek op zak om tot een stadionrockband te transformeren. Nu, juist na het uitbrengen van een elektronisch album dat zich niet echt voor dit soort optredens lijkt te lenen, lijken ze die transformatie eindelijk te hebben volmaakt. Als Editors deze vorm vast weet te houden wil ik deze band nog wel vaker zien optreden.

buizen
angelin schreef:
Zaterdag 31 oktober, Godspeed You! Black Emperor, Oosterpoort, Groningen

Voor ons was het ook 2 uur rijden, maar dan heb je ook wat.

mooie recensie!

avatar van VladTheImpaler
Gisteren voor het eerst Beach House live gezien in Paradiso. Ik vond het een mooi en goed optreden. De dromige sound wisten ze live goed over te brengen, mede dankzij de zo nu en dan mooie belichting. Enig minpuntje was dat ik het geluid nogal hard vond staan, vooral sommige bass tonen.

avatar van Choconas
Ja, dat viel me ook op bij Beach House, dat het geluid nogal hard stond. Dat was vooral in het begin zo, later leek het geluid wat gebalanceerder. Het was ook zeker geen perfect concert, er ging wel eens wat mis en ik vond Victoria Legrand niet altijd even toonvast. Niettemin vond ik het wel een zeer geslaagd optreden: ik werd helemaal meegezogen in de prachtige droompop, mede dankzij de bijzonder goed gekozen belichting. De nummers die ze speelden, vormden daarbij een mooi geheel. Misschien niet zo fenomenaal goed als toen ik ze een aantal jaren terug in het oude Tivoli zag, maar toch zeker de moeite waard!

avatar van Ducoz
Ik werd verpletterd, dat gebeurt me niet meer zo veel.

ThereThere
verpletterend was het optreden gisteravond in de HMH van de Dave Mattews Band zeker ook.
Wat een stel rasmuzikanten!
Wel eens een nr van ze gehoord, maar nooit enige moeite genomen me er verder in te verdiepen.

Fantastisch concert.

avatar van Broem
Optreden gezien van het folk duo uit Ohio 'Over the Rhine'. Ontzettend sympatiek stel (echtpaar) die een mooie akoestische set lieten horen tijdens een blueroom sessie in de Verkadefabriek in Den Bosch. Leuk zaaltje met een prettige atmosfeer Er kwamen de nodige songs voorbij waarbij het oudere werk veel aandacht kreeg. Mooie persoonlijke verhalen als oorsprong voor mooie persoonlijke liedjes. Top.

avatar van E-Clect-Eddy
Ducoz schreef:
Ik schrijf nooit meer in dit topic. Voornamelijk omdat ik 2 tot 3 concerten per week zie en van gekkigheid niet meer weet wat te schrijven (of er tijd voor heb).

Gisteren Calexico gezien in Tivoli, op de pof op het laatste moment via Ticketswap. Het begon alvast met een 'minder' voorprogramma (Gaby Moreno). Waar ik stiekem niks aan vond, in tegenstelling tot veel mensen in de zaal (gelukkig maar..). Daarna kwam Calexico wat erg goed begon maar met Cumbria de Donde genadeloos door de mand viel. Slap en zoutloos, terwijl dat op plaat toch flink swingt.

Als ik eenmaal de gedachte door mijn hoofd heb laten rollen dat ik er niet zo veel aan vind, dan ga ik dat gaandeweg geloven. Dus ik nam mij voor om mijn favorietje van het laatste album nog aan te horen, als ze die gingen spelen en daarna te vertrekken. Toen speelde ze inderdaad 'Miles from the Sea' en daarna heb ik het gelaten voor wat het was. Hoogtepunt: 'Blue Eyes' van de International Submarine Band.

Vanavond op naar Beach House..

Ik had ook via TicketSwap een kaartje geregeld! Optreden van Calexico in de Paradiso in april was een stuk steviger en sprankelende meer dan deze in de Tivoli alhoewel ik het geluid in de wel goed vond. Maar het trappendoolhof is minder. En al dat gebabbel was volgens mij ook alleen leuk voor een paar insiders en mensen die voor bij het podium stonden. De setlist was een beetje stroperig en miste een paar knallers.

avatar van Jumpjet
Foo Fighters in de Ziggo (Amsterdam)

Op eigen initiatief zou ik hier geen kaartje voor hebben gekocht (€ 65 voor een stoeltje op de eerste ring) maar een vriend van mij had tickets geregeld en ik mocht mee. Het eerste (en tot gisteren enige) concert van De Foo Fighters waar ik ooit bij was, speelde zich af in de Melkweg; een uitverkochte Ziggo is toch een iets andere setting. Ik ben niet zo dol op die massale concerten, maar wat ik gisteren gezien en gehoord heb was dik in orde. De show begon met Everlong en een gordijn dat niet naar beneden wilde vallen; we hoorden Dave wel, maar zagen we hem niet. Reden voor de band om het nummer na een minuutje af te kappen en overnieuw te beginnen. Dan pas kunnen we Dave Grohls custom-made invalienkarretje bewonderen. Zijn been is na zijn val van het podium daags voor Pinkpop kennelijk nog altijd niet in orde en hij werk de tour daarom zittend af. Koning Dave zit op zijn troon, want daar komt dit groteske kitsch object nog het meest bij in de buurt. Zijn reputatie als podiumbeest maakt hij onverminderd waar en ook de schreeuwzang is nog als vanouds. De band speelt gedisciplineerd, routineus en soms een beetje plichtmatig, waarbij alleen drummer Taylor Hawkins qua performance in de buurt komt van de grote man van de avond. De rock ’n roll attitude van Daver Grohl heb ik altijd nogal over-the-top gevonden, maar na een uurtje ben ik om; we staan op van onze klapstoeltjes en brullen mee met All my lIfe, My Hero, Learn to Fly, This is a call, the Pretender. Het geluid is naar omstandigheden prima; met drie gitaristen én een toetsenist is dat een hele prestatie. Mooie lichtshow ook, in combinatie met de videobeelden van de band. De rock ’n roll machine draait bijna tweeenhalf uur op volle snelheid. Alle bekende songs komen voorbij, en dat zijn er nogal wat. De ‘Nederlandse bijdrage’ aan de show bestaat uit Eruption en Ain’t talkin’ bout love van Van Halen (want jaaah, EvH is natuurlijk een Nederlander!) plus de twee woorden die Dave heeft onthouden: doei en godverdomme. Als de show op z’n eind loopt, zegt Dave dat ze niet aan toegiften doen; dat kost alleen maar tijd die ze liever gebruiken om zo veel mogelijk songs te spelen. Kijk, da’s nou een band naar mijn hart. Nog even lekker meebrullen met The Best of You en dan naar huis, maar wel met een brede grijns op onze bakkes.

avatar van Kramer
Eergisteren... gezien! (Opname is niet van mij hoor.)


avatar van vigil
Nou dat klinkt niet verkeerd, je hoort vele positieve en veel negatieve verhalen over zijn concerten de laatste tijd. Dit vind ik in ieder geval de moeite waard.

avatar van meesterdch
Wat een heerlijke avond was het gisteren weer in De Boerderij. Samen met meneer en vrouwen genoten van Ray Wilson. Het blijft knap hoe hij met zijn band al die oude Genesisnummers, waar hij natuurlijk maar drie jaar deel van uitmaakte, zo van zichzelf maakt. En ook de eigen nummers zijn in een live setting niet te versmaden. Met name 'the actor' en 'another day' blijven pareltjes. Als je dan ook weer nummers als 'Congo' en 'Calling all stations' hoort, dan blijf ik me afvragen wat een tweede Genesis-plaat met Ray had kunnen brengen. Nog steeds jammer dat mr Rutherford het niet meer zag zitten. Maar dat mocht niet zo zijn, dus we doen het met de sporadische live shows van Ray. En dat was dus weer genieten. Goede band, lekkere dynamiek en Wilson, hoewel niet top bij stem, heeft gewoon een geweldige strot. En hij kan sfeer maken. Zelden heb ik zoveel mensen in de Boerderij zien staan springen en dansen. De meeste concerten die ik daar bezoek, daar zie ik toch vooral mannen met de armen over elkaar die hoogstens een voet of vinger bewegen. De enige kanttekening die ik moet maken is, dat ik de twee Poolse violistes die hij in het verleden mee nam, wel miste. Ten eerste natuurlijk voor het uitzicht, maar met name voor hun bijdragen aan de muziek. Nummers als Ripples, That's all en Entangled werden vorige keer door hun bijdrage van heel goed naar geweldig. De nu aanwezige violiste deed vast haar best, maar kwam nauwelijks door de rest van het geluid uit. De afstelling van het geluid was ook niet geweldig dit keer. En daar waar ze een solo kreeg, zoals tijdens 'Follow You, follow me' werd dezelfde solo ook door het keyboard met nepstrijkers gespeeld. Maar desondanks, gingen we met een voldaan gevoel naar huis. Zie net dat hij op 30 april in Weert weer in Nederland is. Ik denk dat we maar eens ouderwets aan koninginnedag gaan doen in 2016.

buizen
Hendrik68 schreef:
1 november: Cafe Hofsteenge - Grolloo: Samantha Fish en Laurence Jones

Gisteren een prachtige middag beleefd in Cafee Hofsteenge in Grolloo..

..Zo kwam aan het dik 2 uur durende concert alweer een einde. Ik en ook mijn bepaald geen bluesliefhebbende vrouw hebben van begin tot eind genoten.

Dan ken jij cafe De Amer vast ook. Vaak wel een leuk programma.
http://www.cafedeamer.nl/

http://www.cafedeamer.nl/images/programmanew.pdf

Hendrik68
Heb al kaarten besteld voor het concert van Richard van Bergen in de Amer in het voorjaar. Misschien dat ik het optreden van Jeffrey Foucault aldaar ook nog wel meepak. Er treden inderdaad regelmatig grote artiesten op, net als in VanSlag in Borger. Maar zo langzamerhand begint cafe Hofsteenge een geduchte concurrent te worden. Ian Siegal komt er ergens in de lente, evenals SuperChikan. En dan hebben we in juni natuurlijk het grote bluesfestival in Grolloo, waarvan ik eigenlijk elk moment het programma verwacht. Derksen zelf zegt herhaaldelijk dat dit het grootste bluesevenement van Europa moet worden.

avatar van VladTheImpaler
Gisteren (maandag) een geweldige Father John Misty gezien in Paradiso. Had een tijdje getwijfeld of ik een kaartje zou kopen, maar na de goede reviews van zijn optreden op Lowlands toch besloten om te gaan. En daar had ik gister geen moment spijt van. Vrijwel vanaf het begin was het geluid goed en de nummers werden voor mijn gevoel net wat steviger en meer up-tempo gespeeld. En wat een geweldige performer is hij toch(!), soms wat theatraal maar het stoorde me geen moment. Hoogtepunten waren toch wel de nummers van laatste album I Love You, Honeybear met When You Smiling And Astraid Me, Bored In The USA en heerlijk fel gespeelde The Ideal Husband.

avatar van DjFrankie
DjFrankie (moderator)
Een geweldig goed live optreden van Therapy? meegemaakt in Venlo. Nu zijn die live meestal wel goed, maar sfeer, band setlist geluid alles was uitstekend. Hoewel ze tegenwoordig in zalen met 500 man spelen oude glorie vergaat niet, dat heb ik vandaag wel gezien.

Ook 1 minuut stilte gehouden voor de slachtoffers van Parijs.

avatar van E-Clect-Eddy
Marilyn Manson, zondag 15 november, 013 Tilburg. Eigenlijk in een opwelling gekocht bij TicketSwap was het voor de helft van de prijs te koop, 22 euro. Nog geen uur later staat op Facebook van Marilyn dat i.v.m. Parijs de tour pas in Brussel verder zal gaan! Ik had eerder op 013 website gekeken en daar leek alles te wijzen op dat het optreden door zal gaan. Geen woord over Tilburg op de pagina van Marilyn, dus niet zeker of het door ging of niet. Toch maar gegaan.

Aanvang 20 minuten later wat dus neer komt op een korter concert. Of dat nu wel of niet buiten zijn invloed is, is me niet duidelijk. 013 stelde dat er verscherpte controle was in samenspraak met de artiest. Gevolg een enorme rij van 100 meter bij de ingang, om 21:00 toen het voorprogramma afgelopen had moeten zijn! Ik kon als nog zonder fouillering binnen komen, blijkbaar heb ik een onschuldig gezicht

De verbouwing lijkt de zaal wel ten goed te zijn gekomen, alleen de trappenhuizen is nog steeds een saaie bedoening, ook een extra uitgang zou fijn zijn. Het concert was zeer matig. Later en met minder energie, het was duidelijk dat meneer er geen zin in had. Lange pauzes tussen de nummers en na 40 minuten leek het even of het over was. Het lijkt alsof ze vergeten waren dat ze dit concert moesten doen, ze hadden beter een nieuwe datum kunnen kiezen, als men even geen zin heeft na wat er in Parijs gebeurden. Dit was de slechtste optie. Veel nummers in een trager tempo gespeeld, zoals Dope Show en weinig van het nieuwe album, 3 nummers volgens mij. Slecht een enkel nummer kwamen goed uit de verf als er in de show wat met de rookkanonnen gebeurde.

Na 68 minuten was het plotseling over. Alleen degenen die helemaal vooraan stonden leken ze te vermaken met wat er het publiek in werd gegooid, voornamelijk picks en hand/zweetdoeken. Ik hoef even geen MM te zien, zeker gezien de 6 uur reizen die dag.

Thunder, zondag 15 november, 013.
Er stond niet zo'n lange rij als bij MM, dus ruimschoots op tijd voor het voorprogramma.
Deze 3 dames deden goed hun best met lekkere vette rock. Echter na een nummertje of 6, hadden ze een rustpuntje in kunnen voeren. Nu ging het in een razend tempo door, maar ze speelden niet verkeerd. Heb wel eens slechtere voorprogramma's gezien.
En dan Thunder. Het blijft een geweldige band, met geweldige muzikanten. De nummers van het goede laatste album Wonder Years werden goed gespeeld, en goed ontvangen door het publiek. Bowes had er zin in, en krijgt het publiek volledig op zijn hand. Wat een energie, en dan na een uurtje vragen aan het publiek are you tired?. Nou nee dus.
Hoogtepunt, Broken, wat een geweldige song, en wat fantastisch gezongen.

avatar van likeahurricane
Ash in de Melkweg.

Aanvankelijk stonden ze geprogrammeerd met We are Scientists als double bill.
Zanger Keith Murray was echter op huwelijksreis in Parijs beland bij het beruchte concert van Eagles of Death Metal in de Bataclan. Gelukkig was hij tien minuten voor de vreselijke gebeurtenis weggegaan. Zijn vrouw wilde naar huis en hij is meegegaan naar New York.

Ash speelde daarom een normale setlist. Leuk om Ash weer eens te zien na al die jaren.
Als toegift kwamen de twee andere band leden (Chris Cain en Keith Carne) van We are Scientists op het podium en speelde twee We are Scientists nummers en een cover van Weerzer:



avatar van gigage
17 nov 2015 Judas Priest 013 Tilburg. Lange rijen, extra controles, op tijd binnen. 4 muntjes 10 euro, halve liter bier: 2 muntjes. Voorprogramma: geen. Hoofdprogramma; Rob Halford komt op met stok, ondertussen zijn handelsmerk. Zonder stok (of bril) loopt hij niet veel harder overigens. Jet lagged ( net uit noord america, begrijpelijk), ode aan Paijs, goed zo rob. Set list: The Rage, enige JP song met basintro, Desert Plains, song die ik al tijden lang niet gehoord had, hulde, Changes en Beyond the Realms of Death, uitzonderlijke songs die ik altijd wel wil horen. Turbo Lover had zo maar bij Rammstein op de setlist kunnen staan. (enige) Verlengde solo in You've got Another thing comng. Screaming for Vengeance , hoe toepasselijk (ondertussen is de voetbalmatch DU-NL door extra dreiging gestaakt). Prima vermaakt, Judas Priest heeft het nog, al dan niet met de nodige digitale hulpmiddelen. See you next time when the priest is back.

buizen
Girlschool / Saxon / Motörhead, 17 nov. Mitsubishi Electric Halle te Düsseldorf. Ook hier lange rijen i.v.m. fouilleren. De zaal heeft een capaciteit van 7500 en zat bijna volledig vol. Duizenden hardrockers en iconen op het podium, echt geweldig! Een prominente plek voor de Franse vlag, verwerkt in het 'vliegtuig' dat boven het podium hangt. Lemmy was best fit, maar een uur en 15 min. langer trekt hij niet meer op het podium. Gelukkig speelde Saxon ook bijna een uur, met krakers als Wheels of Steel natuurlijk. Heerlijk relaxte sfeer was er, en een enthousiast publiek voor de bands. Saxon en Motörhead hebben ook nog filmopnames gemaakt. Voor een DVD ofzoiets.
En op de terugweg hoor je dan op de Duitse autoradio dat er een terreurdreiging was in Hannover.
En met 200 km/hr terug jakkeren was er ook al niet bij: noodweer, bijna geen kip op de snelweg.
Concertverslag volgt nog.

buizen
Kleine impressie van Motörhead, 17 nov. 2015

Gast
geplaatst: vandaag om 22:10 uur

geplaatst: vandaag om 22:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.